เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
เื่ึเวลาอาา จางซื่อยกข้าวต้มพร้อมผัดผักป่าออกมาทำเอา้าอิงึกันึ้ นี้ยังเรียกข้าวต้มได้อีกหรือ นางนับเม็ดข้าวในถ้วยยังได้เลย ้าอิงต้องรีบเก็บสี้าอย่างรวดเ็ พลางั้มั่นในใจว่าจะดูแลครอบครัวนี้อย่างเต็มที่
สองสามีแซ่ลู่เดิมที่พร้อมจะรองรับการโวยวายจาก้าอิงอิงแล้ว แต่เห็นนางยกน้ำข้าวซดเงียบๆ เท่าั้ ระหว่างซดน้ำข้าวอยู่ก็เหลือบไปเห็นข้าวที่นางเอาออกมาจากตู้ ‘้าอิงอิง’ ยังอยู่ที่มุมเดิมไม่มีใครแตะต้อง นางรู้สึกสะท้อนใจจริงๆ ไม่มีใครเชื่อว่านางจะเปลี่ยนไปจริงๆ ึขั้นไม่กล้าแตะต้องนาง ยอมทานน้ำข้าวใสๆ กับผักป่าที่รสชาติแสนแย่นี้แทน ‘้าอิงอิง’ นะ้าอิงอิง อยากัวิญญาณมาแหกดูหัวใจจริงๆ
“เี่ยวเป่าไปเอาขนมกับผิงกั๋วมาให้ท่านปู่ ท่านย่ากินด้วยกันสิ”
“เย้ๆ ผิงกั๋วอร่อยมาเลยนะขอรับ แต่พวกท่าน้ามทานเมล็ดมันนะท่านแม่บอกว่าจะปวดท้องเอา”
ว่าแล้วก็รีบวิ่งไปหยิบเอาผิงกั๋วออกมาสองู เช็ดถูกับแขนเสื้อแลดูน่าเอ็นดูยิ่งนักจากั้ก็ส่งให้ ปู่ และย่า เื่ปู่ย่ารับไปแล้วก็วิ่งกลับไปที่กองข้าวอีกรอบเพื่อหยิบผิงกั๋วออกมาอีกสองูเช็ดถูด้วยท่าทางเงอะงะ แต่พยายามอย่างยิ่งแล้วส่งให้กับ้าอิงพร้อมรอยยิ้มเจิดจ้า
“ขอบใจเี่ยวเป่ามากนะ ี่ยวเป่าก็ทานด้วยกัน”
“ท่านปู่ ท่านย่าทำไมไม่ทาน อร่อยมากเลยนะขอรับ”
“เี่ยวเป่าเคยทานแล้วหรือ” จางซื่อถามหลานชายอย่างไม่แน่ใจ และไม่กล้าทาน
“ขอรับ ท่านแม่ให้เี่ยวเป่าทานแล้ว แตู่เ็ๆ ไม่ใญ่เท่าท่านย่า ฮ่าๆ”
จางซื่ออยากจะยกนางให้เี่ยวเป่า จ้างอิงเห็นดังั้จึงรีบ้าม “ท่านแม่อาเป่าทานมาแล้วเจ้าค่ะ หากให้ทานูใญ่อีกเกรงจะป่วยได้เจ้าค่ะ ท่านทานสิเจ้าค่ะ ไม่งั้นเี่ยวเป่าเราจะเสียใจได้ ใ่ไหมจ๊ะเี่ยวเป่า”!
เี่ยวเป่ารีบพยัก้า “ใ่ๆ ท่านย่ากิน”
จางซื่อเห็นหลานชายออดอ้อนก็ได้แต่ยกขึ้นมากัดกิน เป็อย่างที่คิดผิงกั๋วูนี้อร่อยที่สุดเท่าที่นางเคยกันมาทั้งีิ หันไปมองสามี พบว่าูที่อยู่ในมือั้เหลือเพียงครึ่งูแล้ว
ัจากทานผิงกั๋วไปแล้วเี่ยวเป่าขอกินขนมเพิ่มอีก แต่้าอิงกลัวว่าเี่ยวเป่าจะจุกแน่นได้จึงไม่ให้กิน และสัญญาว่าจะให้กินพรุ่งนี้แทน ึ่เี่ยวเป่าก็รับคำอย่างว่าง่าย
เนื่องจากคืนนี้มืดมิดแล้วทั้งยังมีตะเกียงเพียงัเดียวเท่าั้ คืนนี้เี่ยวเป่าอยากมากับ้าอิง แต่ห้องหับไม่ได้จัดวางให้ดี คืนนี้จึงให้เี่ยวเป่ากับปู่ย่าเช่นเดิมพรุ่งนี้ค่อยมากับนาง เื่รับปากเี่ยวเป่าแล้วก็ตามปู่ย่าไปเ้าอย่างว่าง่าย
เื่กลับเ้ามาอยู่ในห้องัมืดมิด ้าอิงก็เ้าไปในห้วงมิติ คืนนี้จะต้องในนี้่ คงไม่มีใครเ้ามากลางดึกหรอกมั้งนะ แต่เพราะมาแล้วทั้งบ่าย ตอนนี้จึงยังตื่นเต็มที่ ระหว่างนี้จึงเิสำรวจสิ่งที่พอจะเอาออกมาทำเงินได้บ้างเพราะบ้านครอบครัวลู่นี้ช่าง…. ไม่มีคำบรรยายจริงๆ ตอนนี้สิ่งที่จำเป็ที่สุดคือรักษาขาลู่ซานถิงและซ่อมแซมบ้าน ระหว่างนี้ต้องปรับปรุงเรื่องอาาการกินไปด้วย ครอบครัวนี้ขาดสารอาาเหลือเกิน
ัจากเิเตรดเตร่ไปรอบๆ ก็ตัดสินใจเ้าไปดูในห้องยาแผนจีน ในั้มีทั้งเห็ดหลินจือ โอายุหลัก้าสิบปีไปึหลายร้อยปีก็มีเช่นกัน ส่วนุนไพรอื่นๆ อาจจะต้องไปสำรวจตลาดดู่ว่าโลกนี้มีุนไพรอะไรเป็ที่นิยมและได้ราคาดี ระยะสั้นคงต้องแก้ปัญหาแบบนี้ไป่ส่วนระยะยาวคงต้องสำรวจดูรอบๆ อีกที
สรุปความคิดได้แล้ว้าอิงจึงเิไปจัดยาุนไพรสำหรับพ่อสามีและยาลดความอ้วนสำหรับตัวนางเอง เิกลับเ้าโซนห้องนางและผ่านไปยังห้องครัวเ็นางหิวแล้วจริงๆ จำต้องพึ่งบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไป่ สุด้านางต้องรีบเ้าเพื่อตื่นตอนเช้ามาจัดการเรื่องอาาและยา โลกนี้ต้องตื่นตอนไหน นางไม่แน่ใจนักเพราะเจ้าร่างเดิมนางไม่เคยตื่น่หรือพร้อมกับอื่นๆ เลย
นึกึร่างเดิม วิญญาณ้าอิงอิงนางไม่เห็นั้แต่นางตื่นตอนบ่าย อาจจะไปภพใหม่แล้วก็ได้ ้าอิงยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ ไว้จะเผากระดาษทำบุญให้้าอิงอิงแล้วกัน
ัจากได้หลับเต็มที่ ้าอิงตื่นและล้าง้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วจึงออกมายังห้องรังหนูนาง ฟ้ายังไม่สางมีเพียงเสียงไก่ขัน และเสียงนกเท่าั้ที่ดังอยู่ หากเทียบเวลาปัจจุบันดูจากดวงจันทร์แล้วอยู่ในช่วงตีี่ึตี้าเท่าั้ เื่ออกมาแล้วนางก็ไม่คิดจะต่อไป
จึงเิเ้าครัวสำรวจแล้วมีเพียงข้าวขัดสีไม่หมดประมาณจินเดียว มิน่าเล่าจางซื่อจึงต้มข้าวน้ำใสขนาดั้ ผักป่าที่เหี่ยวเฉาจำนวนหนึ่ง เครื่องปรุงรีเพียงเกลือเท่าั้ ้าอิงเ้าไปในห้องโถงนำที่เอามาจากตู้้าอิงอิง มาจัดแจงอีกครั้ง นางจึงตัดสินใจนำข้าวทั้งหมดลงไปั้เตาทำข้าวต้มเกลือข้นๆ ั้หม้อต้มข้าวทิ้งไว้ เื่ข้าวต้มข้นดีแล้วจึงนำฟืนออกั้หม้อทิ้งไว้เพื่อให้ยังพออุ่นอยู่ ไม่นานฟ้าเริ่มมีแสงสว่างจึงตัดสินใจเิไปทางับ้าน พื้นที่ค่อนข้างรกร้าง มีบางหย่อมที่โล่งเตียน น่าจะเป็ลู่ซานถิงเริ่มถางที่เพื่อเพาะปู แต่ด้วยขาที่บาดเจ็บจึงยังไม่คืบ้าเท่าไหร่ เื่เิาีไ่ไกล ก็เป็แม่น้ำาหนึ่งผ่านับ้าน เยี่ยมเลยทำเลดีมีน้ำ ภูเขาและห่างไกลเพื่อนบ้าน แบบนี้นางค่อยทำอะไรสะดวกหน่อย
เิรอบๆ บริเวณแล้วพบเพียงผักป่า และผักลักษณะคล้ายผักกวางตุ้ง เื่า่องรอยห หากหกิน นางก็กินได้ แะิดูแล้ว เหมือนกวางตุ้งจริงๆ หรือนี่จะเป็าพันธุ์โลกนี้ เื่แน่ใจว่าทานได้แล้ว จึงเก็บมาเพียงกำเ็ แล้วเิต่อไปยังแม่น้ำ มีท่าน้ำเก่าอยู่น่าจะเป็บรรพบุรุษที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ทำไว้ ึ่ผุพังไปหมดแล้วจากที่ดูแล้วแม่น้ำไม่ลึกนักน่าจะราวๆ สองึาเ ปลาตัวไม่ใญ่ แต่มีกุ้งแม่น้ำ
ตา้าอิงเป็ประกายเจอดีเ้าแล้ว ชาติที่แล้วนางเิทางไปหลายที่และกุ้งแม่น้ำก็เป็โปรดนางเช่นกัน คิดได้เช่นั้นางจึงลงมือลงไปักุ้งริมขอบแม่น้ำทันที การักุ้งนางมีประสบการณ์จากทะเลสาบข้างกระท่อมบนเขานางั้เอง เพียงสองก้านธูป นางก็หิ้วกุ้งแม่น้ำตัวเขื่องขึ้นมาสามี่ตัว นางัได้มากกว่านี้แต่กลัวจะผิดแปลกมากเกินไป โลกนี้เชื่อถือเรื่องผีสางนางไม้ หากสงสัยนางขึ้นมาจะลำบากเอาได้พ
•─────❅❀❅─────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??