เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
นางแบกะบุง และจอบเล็กๆ ไปด้วย จากั้เริ่มเิลัดเลาะออกไปทางด้านหลัง้า แม่น้ำยามี้น้ำไม่เชี่ยวมากนัก จึงยังสามารถเดิมตามโขดหินเพื่อข้ามไปได้สบายๆ เมื่อ่าป่าไผ่ทุ่งหญ้าไปแ้ นางเิสำรวจข้างทางไปด้วย ทางเิค่อนข้างรกเาะป่าด้านี้ไม่ค่อยมีใครเ้ามามากนัก ก่อนเ้าป่าทึบจ้าวอิงจึงนำสเปรย์กันแมลงออกมาฉีดให้ทั่วตัวแ้มุ่งหน้าไปทางน้ำตก สส่ายาตามองข้างทางเห็นุนไพรก็จดจำไว้ขากลับจะได้ขุดออกไปด้วย
“ร่างอ้วนๆ นี่ไม่ไหวเล้ย เินิด่ก็หอบไหนจะคอแห้งี้อีกชาว้าใช้ชีวิตชีวิตถะ แต่เจ้าอ้วนได้ขนาดี้ช่างผิดวิสัยจริงๆ เๆ ” จ้าวอิงเิไปบ่นไปงึมงัม หากเป็นร่างเดิมชาติที่แ้เพียงระยะทางเท่าี้เค่อเค่อก็คงถึงที่หมายแ้นี่กินเวลาเป็นชั่วโมงๆ ่าจะลากร่างอ้วนๆ ี้มาถึงจุดหมายได้
เมื่อเิเ้าไปูหลุมกับดักที่วางไว้ จ้าวอิงพบว่ามีกวางดาวตัวอ้วนอยู่ก้นหลุม เมื่อจับูแ้ยังอุ่นเล็กน้อย แสดงว่าเพิ่งตายได้ไม่นาน ไปูอีกหลุมก็มีะต่ายตัวขาวราวหิมะ ยังไม่ตาย ด้วยที่มันตัวเล็กจึงไม่โดนไม้แหลมเีบใจุดสำคัญเพียงขาเท่าั้ที่ติดอยู่ทำให้มันหนีออกไปไม่ได้ แตู่แ้น่าจะติดมาเป็นวันๆูอิดโรยและอ่อนกำลัง่าเห็นได้ชัด จ้าวอิงจึงจัดการปลิดชีพเจ้าะต่ายก่อน มันจะได้หลุดพ้นาทรมารเป็นวิธีที่ปราณีทีุ่สำหรับสถานการณ์ี้
แ้นางโยนกวางดาว และะต่ายเ้าห้วงมิติ แ้เิไปเก็บใบเผือกป่ามารองก้นะบุง แ้เิสำรวจและขุดุนไพรบริเวณรอบๆ เมื่อได้พอควรมองแสงแดดเริ่มคร้อยลงมาแ้จึงเร่งเิออกจากป่า ระห่าทางนางเจอ้พลับป่าและฮวาเจียว้ใญ่ยักและยังมีกลุ่ม้รักอีกด้วย ูแ้ยังไม่สุก้เก็บ นางจึงเก็บฮวาเจียวมากองเล็กๆ ใส่ลงใต้ะบุงรวมกับุนไพรที่ขุดมาตลทาง
เรียกได้ว่าตอนีุ้นไพรน่าจะมีมาก่าแปลงปลูกซะแ้ จ้าวิิ้ เอาเถอะขาของพ่อลู่หายแ้เพียงแต่ยังเิทางไกลๆ และทำงานัแบกหามไม่ได้อาจจะเกิดการอักเสบได้ แต่เพียงยกร่องแปลงุนไพรทำได้สบายๆ ด้วยยาที่นางแอบเพิ่มุนไพรรักษาและน้ำพุที่เติมใโอ่งให้ทุกคนใ้าใช้ก็เพียงพอให้สุขภาพของทุกคนดีวันดีคืนแ้
เมื่อเิข้ามทุ่งหญ้าถึงป่าไผ่แ้ นางจึงเอากวางดาว และะต่ายออกมาแ้ย้ายะบุงมาด้านหน้า และแบกกวางดาวไว้ที่หลังข้ามแม่น้ำเิเ้าลาน้า ยังไม่ทันได้เรียกคนใ้าเสี่ยวเป่าที่ได้ยินเีงนางเิมาจากหลัง้า ก็รีบวิ่งมารับนาง
“ท่านแม่ มาๆๆ ข้าช่วยท่านถือ” เสี่ยวเป่ายิ้ม่าเริงร่า
“แม่รู้นะเสี่ยวเป่าจะมาหาของกินใช่หรือไม่”
“ไม่ใช่สัก่ ท่านแม่ท่านพูดผิดแ้” เสี่ยวเป่าทำเีงอ้อมแอ้มทำหน้าราวกับเด็กที่ทำผิดแ้ถูกจับได้
“ฮ่าๆๆ แม่ต้องมีของอร่อยให้เสี่ยวเป่าอยู่แ้ ไปกันเถอะไปูใ้ากัน”
“ท่านแม่ดีทีุ่แ้ เย้ๆ ” ว่าแ้ก็รับะต่ายจากมือจ้าวอิงแ้วิ่งไปด้านหน้าลาน้าทันที
“่า่า ท่านแม่จับะต่ายได้ด้วยขอรับท่านรีบมาูเ็” สิ้นเีงเสี่ยวเป่า สามีภรรยาลู่ก็เิออกมาจากห้องโถงทันที เห็นจ้าวอิงแบกตะกร้ามาก็รีบไปช่วยรับจากหลังนาง น้ำัมาทีเี
“ได้อะไรมามากมายหรืออาอิง ัมากเลย” จางซื่อถาม
“ได้กวางดาว กับผลไม้ป่า แ้ก็มีุนไพรที่จะนำมาปลูกที่แปลงหลัง้าด้วยเจ้าค่ะ”
หลังจากนำของออกมาแ้ มีกวางดาวตัวอ้วนวางเด่นชัด พ่อลู่ก็เิมาูเช่นกัน
“อาอิงจับมันมาได้่าไรกัน กวางดาวแบบี้วิ่งเ็นัก” หลังพ่อลูพูดจบทุกคนหันมามองจ้าวอิงเป็นตาเี
โดยเฉพาะเสี่ยวเป่า ที่สื่อออกมาทั้งาตา และสีหน้าราวกับกำลังมองไอลที่ชอบ่าไร่า!
คิกๆ ลูกานางน่ารักยิ่งนัก
“ครั้งก่อนที่เ้าป่า ข้าเิไปถึงแนวน้ำตกเห็นมีรอยเท้าสัตว์จำนวนมากเลยเสี่ยงดวง ขุดหลุมดักไว้เจ้าค่ะ โชคดีจริงๆ ที่ได้กวางกับะต่ายมา”
“ว้าว ท่านแมุ่ยไปเลย” ั้ไงลูกานางติดคำพูดของนางตอนอยู่ด้วยกันลำพังซะแ้
จ้าวอิงมองเด็กาที่หน้าเหมือนร่างเิของนางเมื่อชาติที่แ้สี่ห้า่โดยเฉพาะหน้าผากและดวงตาราวกับถมา นึกถึงใบหน้าอ้วนๆ หากผอมลงคิดว่าคงเหมือนร่างเก่านางเจ็ดแปด่เลยทีเี หากได้หน้าเหมือนเก่าก็ดียิ่ง เาะหน้าเดิมใชาติที่แ้เป็นสิ่งที่นางชอบทีุ่ เาะใบหน้าี้งานลวงสังหารสำเร็จเก้าใสิบด้วยซ้ำ หึๆ ่าน้อยก็ไม่อัปลักษณ์ ฮ่า จ้าวอิงลูบหัวเสี่ยวเป่า ้หันไปทางจางซื่อ
“ท่านแม่เห็นว่าควรจัดการ่าไรดีเจ้าคะ”
“ะต่ายนำมาทำอาหารเย็นี้ ่กวางดาวชำแหละไว้ทานกับตากแห้ง ไว้เป็นเสบียงสำหรับฤูหนาว ้าเราตอนี้จะว่าขาดเงินก็ไม่ถึงกับขาดอีก่าเลืกวางเป็นของบำรุงชั้นดีให้เสี่ยวเป่าของเราจะได้แข็งแรง”
อื้ม จางซื่อคิดเหมือนนาง “เช่นั้ต้องรีบเชืเอาเลืไว้ก่อนเจ้าค่ะ มันน่าจะตายเมื่อไม่นานมาี้เลืยังคงใช้ได้ ขอฝากท่านพ่อชำแหละแ้เจ้าค่ะ ่ะต่ายเดี๋ยวข้าจะทำของอร่อยให้ทุกคนทานเ” นางชูแขนขึ้นทำท่าขึงขัง ทำให้ทุกคนเกิดรอยยิ้ม
“มาเสี่ยวเป่า นี่ของเสี่ยวเป่าต้องล้างมันก่อนทาน” นางหยิบลูกเฉ่าเหมยสีแดงแจ๋ห่้วยใบเผือก ที่นางเด็ดมาจากข้างลำธาร ได้มาหนึ่งกำใญ่ๆ
“ขอบคุณท่านแม่ ข้านำไปล้างก่อนนะขอรับทุกคนรอก่อน” ่าแ้ก็วิ่งไปข้างโอ่งเก็บน้ำแ้นั่งลงล้างทีละลูกูแ้น่าเอ็นูยิ่งนัก ่าไปเิ่นาน เสี่ยวเป่ายกใบเผือกกลับมาวางให้ทุกคน
“ท่านปู่ ่า่า ท่านแม่เชิญขอรับ”
“เสี่ยวเป่าของเราช่างกตัญญูจริงๆ” คำี้พ่อลู่กล่าว และหยิบมาเพียงลูกดียวเท่าั้ าจริงเขาเคยเก็บมาทานบ่อยแ้ รสเปรี้ยวยิ่งนักจึงไม่กล้าหยิบมาก จางซื่อและจ้าวอิงก็หยิบคนละเล็กน้อยเท่าั้
“ไอ้หย๊า อร่อยจริงๆ เสี่ยวเป่ารีบกิน” จางซื่อชิมแ้พบว่าหวานมากจริงๆ พ่อลู่ก็จะหยิบอีกลูกไม่ได้ จากั้ลุกขึ้นนำุนไพรไปปลูกที่แปลงด้านใุ จ้าวอิงก็ปล่อยให้จางซื่อไปปลูก ุนไพรป่า่มากจะค่อนข้างทนทานอัตราการรสูง ่พ่อลู่ตอนี้ยกกวางดาวออกไปชำแหละแ้เช่นกัน
“อร่อยมากขอรับท่านแม่” เสี่ยวเป่ายิ้มตาหยีเล็ก
“เอาหล่ะแม่จะไปทำกับข้าวก่อน เสี่ยวเป่าทานแ้ต้องบ้วนปากให้เรียบร้อยไม่งั้นแมงจะกินฟันนะ”
“ทราบแ้ท่านแม่” เสี่ยวเป่าพยักหน้าหงึกๆ
•─────❅❀❅─────•
กวางดาว = มีขนสีน้ำตาลแกมเหลืองออกสีชมพู มีจุดสีขาว ่ท้องมีสีขาวตัวผู้มีขนาดใญ่่าตัวเมีย ั 25 ถึง 45 กก.เมื่อโตเต็มวัย
‘ฮวาเจียว (花椒) หรือ พริกไทยเสฉวน’ มี้กำเนิดมาจากมณฑลเสฉวน ใปะเทศจีน ่ผใพริกหม่าล่า ลักษณะเป็นพวงคล้ายพริกไทย ผิวขรุขระคล้ายมะกรูดลูกเล็กๆ ติดๆ กันมีกลิ่นหอมแรงและรสเผ็ดชาลิ้นที่เป็นเอกลักษณ์ (https://krua.co/food_story/sichuan-pepper)
พ
้รัก หรือรักใญ่ พืชยืน้สูงใญ่ ชาวจีนยูนานเก็บผลแก่มาบีบทำน้ำมัน
เฉ่าเหมย 草莓 สตรอเบอรี่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??