เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
จ้าวอิงเดินไปเก็บผักในสวน และเริ่มทำมื้อเย็น วันนี้นางเลือกทำข้าวสวยไ่ใช่ข้าวต้มยังมีไก่ป่าที่นำมาตุ๋นน้ำแกงเข้มข้นใส่สมุนไพรบำรุงร่างา มีแตงกวานำมาทำแตงกวายำเปรี้ยว นำแตงกวามาหั่นแล้วทุบให้แตก จากนั้นผสมเหล่าเปรี้ยวหรือน้ำส้มสายชูหมักพริกสดน้ำตาลเล็กน้อย ราดด้วยน้ำมันพริก เป็นัเรียบ้ จากนั้นหันไปตีไข่เพื่อทำไข่ตุ๋น หั่นกุ้งแม่น้ำลงโรยหน้า ้ต้นหอมแล้ววางบนหม้อที่กำลังหุงข้าว นอกจากนี้ยังมีน้ำแกงปลาสำหรับเสี่ยวเป่า ผัดผักรวมีหนึ่งจาน
ระหว่างที่จ้าวอิงง่วนอยู่กับอาหารเย็นนั้นลู่เหวินเหยาที่ได้ชำระล้างร่างาให้สะอาดเรียบ้กำลังนั่งพิงขอบเตียง ที่มีเสี่ยวเป่าเล่าเรื่องราวมากมายให้ฟัง
“ท่านพ่อของที่ท่านแม่เอามาให้กินอร่อยมาก ูท้อกับองุ่นข้าชอบมากไว้จะเอาแบ่งท่านพ่อลองชิมนะ”
“ท่านแม่พาข้าไปเดินในป่าด้วย ักระต่ายและไก่ฟ้าได้ด้วย ท่านแมุ่ยอดไปเลย”
“ท่านแม่ทำอาหารอร่อยมากทีุ่ ……”
ท่านแม่ ท่านแม่ และท่านแม่ ฟังมาถึงตรงนี้ลู่เหวินเหยาหางตากระตุกไ่หยุด จนมาุอยู่ประโยคหนึ่ง
“วันนี้ท่านย่าทวดกับท่านปู่ใหญ่มาที่้าเรา ท่านย่าทวดบอ่าจะให้ท่านพ่อหย่าขาดกับท่านแม่ ท่านแม่บอ่าหย่าคือการแยกทางของสอง ึ่จะอยู่ด้วยกันไ่ได้ี ท่านพ่อท่านจะแยกทาง กับท่านแม่หรือไ่”
“หืม เสี่ยวเป่าว่า่าไรเล่า”
“ไ่ ไ่ เสี่ยวเป่าต้องการอยู่กับท่านแม่”
“ท่านแม่ชอบดุด่า และตีเสี่ยวเป่านะ เสี่ยวเป่าไ่กลัวแล้วหรือ”
“ไ่กลัวขอรับ ท่านแม่ใจดีมากตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ท่านแม่ไ่เคยตีเสี่ยวเป่าเลย ท่านแม่ยังนอนกอดเสี่ยวเป่าุวันด้วย”
“ได้สิ ถ้าเสี่ยวเป่าชอบท่านแม่พ่อก็จะไ่แยกจากแม่เ้า ดีหรือไ่”
“ดีทีุ่ ท่านพ่อดีทีุ่ “แล้วเสี่ยวเป่าก็หันไปหอมแก้มลู่เหวินเหยา ทำเอาเขาตกตะลึงและแปใจยิ่งนัก เสี่ยวเป่าหลังให้รางวัลเสร็จก็วิ่งออกไป หันหลังมาบอ่า “ท่านพ่อนอนพัก่นะ ข้าจะไปช่วยท่านปู่รดน้ำผัก่”!
ไ่รอให้ลู่เหวินเหยาตอบก็วิ่งออกไปแล้ว ลู่เหวินเหยาส่ายหัว่าเอ็นดู
เขาเร่งกลับมา้าไ่รอให้ประกาศ เพราะ่าไรทางตำบลต้องติดประกาศอยู่ดี เขาเป็นห่วงที่้ายิ่งนัก เดินมาถึงลาน้าใจเขาจึงปล่อยวางได้เสียที นอกจากปล่อยวางแล้วยังประหลาดใจีด้วย ุใน้าเปลี่ยนไป เสี่ยวเป่าอ้วนขึ้นไ่น้อย ผิวขาวอมชมพูพูดจาฉะฉานไ่ มีความขลาดเขลา ดูแล้วชวนให้รักเอ็นดูยิ่งนัก
ท่านพ่อและท่านแม่ก็เช่นกัน มีน้ำมีนวลขึ้นผิวไ่เหลืองซีด เส้นดูจะดกำขึ้น ได้รับการดูแลเอาใจใส่่าดี
ที่สำคัญจ้าวอิงอิง เขาตกใจมากครั้งแรกที่เห็นนาง คราแรกในใจเขาคิดว่าเป็นแปหน้า แต่เมื่อเสี่ยวเป่าเรียกท่านแม่เขาอึ้งจนปั้นหน้าไู่ เมื่อแอบนางาๆ ที นางมีส่วนคล้ายเสี่ยวเป่าอยู่มาก และยังพอเห็นโครงเดิมอยู่บ้าง ันั้นเขาจึงต้องชักสีหน้าเย็นชาออกมาเช่นเดิม ต้องรับว่านางผอมลงแล้วงดงามยิ่งนัก เสี่ยวเป่าหน้าตาเหมือนนางถึงห้าหกส่วนเลยทีเดียว และที่แปไปแววตาที่เขาไ่มีความหลงใหลในหน้าตาเขา ทั้งยั้งดูเย็นชาขึ้น กลิ่นอายบนตัวก็เปลี่ยนไป มีความหยิ่งยโส แต่หยิ่งยโสแบบของผู้มีความสามารถที่แท้จริง ไ่ใช่ความหยิ่งยโสเห็นแก่ตัวเหมือน่หน้านี้ หากใน้าเขาไ่อยู่ด้วยเขาต้องคิดว่านางเป็นตัวปลอมแน่นอน หรืออาจจะเป็นเหมือนที่เสี่ยวเป่าคิดว่านางออกจาก้าใหญ่แล้วนางอารมณ์ดีขึ้นจึงได้เปลี่ยนไป แต่เขาไ่คิดว่าเรื่องนี้ปกติเท่าใด คงต้องรอดูไป่
ไปรอบๆ ตัว นี้คือห้องที่นางนอนร่วมกับเสี่ยวเป่า ผ้าปู เครื่องนอนสะอาดสะอ้านห้องไ่มีของตกแต่งอะไรเรียบง่ายยิ่ง มีตู้เสื้อผ้าใบใหญ่ใส่เสื้อผ้าของเขา และเสี่ยวเป่าไว้ ส่วนของนางพับไว้ในตู้ใบเล็ก ชุดใหม่ของเขามีทั้งหมดสามชุดเป็นชุดที่เพิ่งตัดใหม่ทั้งสิ้น ของเสี่ยวเป่าก็เช่นกันมีชุดใหม่ไว้เปลี่ยน ดูจากฝีเข็มเขาจำได้ว่าเป็นฝีมือของท่านแม่เขา ส่วนของจ้าวอิงอิงเขาไ่ได้เปิดดู
เมื่อตัดสินใจวางเรื่องจ้าวอิงลงชั่วคราว เขาก็ลุกขึ้นมาเดินสำรวจรอบๆ ้า ้าเก่าหลังนี้เขาเคยเห็นครั้งหนึ่ง าเก่ารกร้าง มีแต่วัชพืชหลังคาผุพัง รั้ว้าและประตูไ่เหลือชิ้นดี แล้วัญ เทียบตอนนี้แล้วพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
เดินมาถึงหลัง้าก็ยิ่งตกตะลึง แปั บ่อปลาและแปัีฝั่งที่เขาไ่รู้จัก ีาแปลง เขียวชอุ่ม จางซื่อและเสี่ยวเป่ากำลังถอนวัชพืชอยู่ พ่อลู่กำลังรดน้ำแปัอยู่ีด้าน เสียงของเสี่ยวเป่าัออกมาเป็นระยะเหมือนจะกำลังเล่านิทานให้ผู้เป็นย่าฟัง
“ุท้ายแล้วเ้ากระต่ายที่หลับไปนั้นตื่นขึ้นมาีทีก็พ่ายแพ้แก่เ้าเต่าไปแล้ว เรื่องนี้สอนให้เราอย่าเป็นหยิ่งยโส ดููดูแคลนคู่ต่อสู้ แม้เ้าเต่าจะอ่อนแอและเดินเชื่องช้ามาก แต่เ้าเต่าไ่ท้อถอยความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นเช่นกัน” เสี่ยวเป่ากล่าวสรุปนิทานให้จางซื่อฟัง
“เสี่ยวเป่าเก่งมากๆ กล่าวุปไู้ต้องแล้ว เสี่ยวเป่าฟังนิทานมาจากไหนหรือ” ลู่เหวินเหยาเดินมาถึงแปลงสมุนไพรแล้วนั่งลงข้างๆ เสี่ยวเป่า กำลังจะช่วยถอนหญ้าออกไป
“ท่านพ่ออย่าขอรับ นั้นเป็นป้อเหอหน่าว (ตระกูลมิ้น) ไ่ใช่วัชพืช แปลงนี้ปูสลับกับหญ้าสงบใจไว้ คือสองแบบนี้ขอรับ” ท่าทางของผู้ใหญ่ตัวน้อยช่างน่าหมั่นเขี้ยวยิ่ง จางซื่อที่นั่งฝั่งตรงข้ามหัวเราะคิกคัก
“เสี่ยวเป่าแม้ยังเด็กก็รู้จักสมุนไพรา่าแล้ว” จางซื่อพูด้เสี่ยวเป่า่ารักใครเอ็นดู ลู่เหวินเหยาทำหน้าเหลอหลาอยู่บ้าง
“ท่านพ่อนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า ท่านแม่เป็นผู้เล่าให้ฟัง และยังมีีาเรื่องไว้ข้าจะเล่าให้ท่านฟังี”
ลู่เหวินเหยาจึงหันไปทางจางซื่อ “ท่านแม่ปูสมุนไพรพวกนี้ไว้ทำไมหรือ ยังมีแปลงอื่นๆ ของฝั่งนี้ีน่าจะเป็นสมุนไพรทั้งหมดกระมัง”
จางซื่อไปรอบๆ ตัวแล้วหันมาเล่าให้ลู่เหวินเหยาฟัง
“อาเหยาเ้าเ้าใจูแล้ว ด้านนี้ของบ่อปลาเป็นสมุนไพรทั้งหมดฝั่งทางนั้นจึงเป็นแปัที่เราปูไว้กินเอง ทั้งหมดนี้อาอิงเป็นผู้ริเริ่ม และสมุนไพรพวกนี้บางส่วนอาอิงเก็บมาจากในป่า บางส่วนก็ได้เมล็ดพันธุ์จากโรงหมอ เืๆ หนึ่ง้าเรามีรายได้ห้าสิบตำลึงเลยทีเดียว……”
ระหว่างที่ลู่เหวินเหยาย่อยข้อมูลที่เพิ่งรับมาอยู่นั้น จ้าวอิงก็เดินมารับช่วงต่อเพื่อรดน้ำแปลงสมุนไพรจากพ่อลู่ เสี่ยวเป่าปัดฝุ่นออกจากตัวแล้ววิ่งไปรับขันไม้เล็กๆ มาช่วยจ้าวอิงรดน้ำสมุนไพร บรรยากาศเช่นนี้ลู่เหวินเหยาไ่คุ้นเคยเอาเสียเลย แต่มันรู้สึกดีมากๆ เช่นกัน
•─────❅❀❅─────•พ
ไรท์ : เีาตั้งาปี ไ่เจอสามสี่เดือนอยู่ดีๆ อิน้องก็ผอมก็สวย อิพี่ก็ปั้นหน้าไู่….
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??