เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
ลู่เหวินเหยานึกถึงเมื่อครั้งยังไม่แบ้าน ่หน้าี้พวกเขาุคนล้วนต้องทำงานหนักให้บ้านใญ่ ไม่มีรอยยิ้มพูดคุยกันเช่นี้ ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาเร่งทำงานในมือให้เสร็จโดยไวเพื่อต้องาพักผ่อนโดยเร็ว
่เขาต้องรีบกลับมาอ่านหนังสือ่ที่แสงแดดจะหมด เพราะาจุดตะเกียงอ่านหนังสือกลางคืนคือความสิ้นเปลือง หากย่าเขาเห็นเข้าหรือมีใครสักคนปากส่า ครอบครัวเขาก็จะถูกกลั่นแกล้ง ให้งานเพิ่มบ้าง ลดกับข้าวลงบ้าง ย่าเขาบอ่าเพื่อชดเชยค่าน้ำมันตะเกียงที่เขาใช้อย่างสิ้นเปลือง
่้าิอิง หลังแต่งเข้ามาก็มิได้ช่วยเหลือัใด วันๆ มีแต่หาเื่ปะทะกับพวกญาติๆ เขา เื่ไม่แบ่งกินบ้าง กินน้อยไปบ้าง บางคราก็เิโอ้อวดชุดใหม่ หันมาหาเื่เขาบ้างที่ไม่ยอมนอนห้องเดียวกัน ไม่ก็ดุด่าเสี่ยวเป่าเพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่เื่ที่นางไม่ให้ใครรู้เลยคือกินที่นางแอบซ่อนไว้ในตู้นาง
แต่ภาพภรรยาและลูกชายี้ช่างดีเหลือเิ นี่แหละที่เรีย่าบ้าน เอ๋….ภรรยาหรือนี่เขาถึงกับคิดว่านางเป็นภรรยาหรือเี้ย ใ่นางเป็นภรรยาเขาเป็นแม่ลูกเขา หากนางเปลี่ยนไปแล้วิๆ เขาก็จะไม่ไล่นางไป แต่เื่ความรักก็คงเป็นีเื่
้าิรู้สึกถึงสายตาร้อนแรงจึงหันมามอง ั้คู่สบตากันจากั้หันหน้าออกไปคนละทาง
“ตั้งแต่ครั้งที่อาอิงจมน้ำที่ย้ายมาอยู่บ้านี้ใหม่ๆ นางก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนกันนางดียิ่งนัก ที่บ้านเรายืนหยัดมาได้ถึงี้ก็เพราะนาง และนางยังงดงามมากใ่ไหมล่ะ” จางซื่อกล่าวยิ้มๆ
ลู่เหวินเหยาขมวดคิ้ว า่า “นางจมน้ำหรือ”
“ใ่แล้ววันี้นางพาเสี่ยวเป่าไปซื้อหน้าหมู่บ้าน แต่ไม่รู้ยังไงเิไปที่แม่น้ำแล้วพลัดตกลงไป เหมือนว่าหมดลมไปแล้วแต่เสี่ยวเป่าเขย่าันางจนสำลักน้ำออกมาถึงรอดมาได้ จริงสินางบอ่าผ่านความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง นางจึงเห็นความสำคัญชีวิตและปรับเปลี่ยนัเี้แหละ”
ลู่เหวินเหยาคิดตามแล้วให้ขมวดคิ้วแน่น แต่มิได้เอ่ยสิ่งใดเพียงฟังเงียบๆ จากั้จึงเิไปช่วยพ่อลู่รดน้ำีแรง วันี้พวกเขาจึงเสร็จงานเร็ว่าปกติ
“เสี่ยวเป่าวันี้เก่งมาก ี้ตามท่านปูไปล้างมือแล้วทานข้าวกัน” ้าิบอก
“ขอรับ” แล้วหันไปจูงมือลู่เหวินเหยาไปทางอ่างข้างบ่อน้ำแล้วล้างมือพร้อมกัน
้าิไปตั้งหม้อต้มหน้าสำหรับอาบไว้ และยกสำรับเิออกมา เกือบชนเข้ากับลู่เหวินเหยาที่เิเข้ามาในครัว นางตกใจเกือบทำถ้วยร่วง ลู่เหวินเหยารีบรับจากมือนาง
“ระวังหน่อย ั้มาก ข้ายกไปเเ้าไปนั่งเถอะ” ลู่เหวินเหยาพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติอยู่บ้าง ้าิมิได้ขัดัใด แต่ยามที่นางเห็นลู่เหวินเหยาพลิกัและยื่นมือมารับถ้วยจากนางั้รวดเร็วยิ่ง อืม ไม่ใ่นักศึกษาไก่อ่อนเีด้วยเป็นคนที่ฝึกร่างกายมาอย่างน้อย ก็มีความคล่องแคล่วว่องไวอยู่มาก!
“ไม่เป็นไร ยังมีีหลายจานต้องยกไป” แล้วนางก็หันกลับเข้าครัวยกแกงออกมาีอย่าง เิออกไปห้องโถงพร้อมกัน หลังจัดวางั้หมดลงโต๊ะแล้ว ุคนนั่งลงเิ่ทานข้าวกัน เขาสังเกตปฏิกิริยาุคนแล้วไม่มีความตื่นตกใจัใดกับอาาจานเนื้อั้หลายบนโต๊ะ เิ่ทานกันอย่างเป็นธรรมชาติ ูท่าแล้วระห่าที่เขาจากบ้านไปคงพลาดไปหลายๆ อย่าง
“เสี่ยวเป่าทานน้ำแกงปลา่” ้าิยื่นถ้วยน้ำแกงให้เสี่ยวเป่า
“แหะๆ ่าแ่ เสี่ยวเป่าลืมขอรับ” เสี่ยวเป่าหัวเราะแห้งๆ พร้อมยกน้ำแกงปลาดื่มอย่าง่า่าย
“เสี่ยวเป่าคงเบื่อน้ำแกงปลาแล้ว ไว้แม่หาซื้อแพะได้เมื่อไหร่แม่จะทำนมแพะอร่อยๆ ใ้ะ แต่ี้เสี่ยวเป่าต้องทานน้ำแกงปลา่ ไม่งั้น……”
“ไม่งั้นเสี่ยวเป่าจะัเล็กไม่สูงเหมือนท่านพ่อ อื้มๆ เสี่ยวเป่าไม่ดื้อแล้ว” ้าิยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกเสี่ยวเป่าแย่งพูดเีแล้ว เรียกเีงหัวเราะจากปู่ย่าีครั้ง
้าิจึงหันไปตักน้ำแกงไก่ส่งใหุ้คนต่อ
“ในเมื่ออาเหยากลับมาแล้ว พรุ่งี้พ่อจะเข้าป่าไปูกับดักเแล้วกัน อาอิงกับอาเหยาเข้าไปส่งสมุนไพรกันเถอะ จะได้ซื้อข้าวกลับมาด้วย เดี๋ยวพ่อจะไปบ้านถังเสี่ยนหน่อยว่าเขาเข้าอำเภอหรือไป จะได้ให้แวะมารับพวกเ้าด้วย” พ่อลู่บอกกล่าวระห่าทานข้าว ้าิหันไปหาจางซื่อ
“่าแ่ก็ไปด้วยกันสิเ้าคะ ท่านจะได้ไปซื้อด้วยกัน” จางซื้อทำหน้าลำบากใจถึงแม้เมื่อกลางวันนางจะฮึกเหิมแต่ี้นางเิ่กลัวคนมากีแล้ว
“อาอิงพาเสี่ยวเป่าไปกับอาเหยาเถอะแม่จะเฝ้าบ้านเ”
“่าแ่ไปเถอะขอรับ ให้ท่านพ่ออยู่บ้านก็ได้ ไว้พวกเรากลับมาแล้วค่อยเข้าไปูกับดัก”
ลู่เหวินเหยาเกลี้ยกล่อมต่อ
“ท่านย่าไปเถอะ ข้าอยากไปกับท่านย่า”
“โถ่ เสี่ยวเป่าไม่อยากไปกับแม่ี้เ ใช้สิมีท่านย่าแล้วลืมแม่” ้าิแกล้งหยอกเสี่ยวเป่า ซึ่งเสี่ยวเป่าเหมือนจะชินชาที่โดน่าแ่แกล้งแล้ว จึงหันไปหาลู่เหวินเหยาแล้วบอ่า
“่าแ่ก็มีท่านพ่อแล้ว เดี๋ยว่าแ่ก็ลืมเสี่ยวเป่า” พร้อมทำท่าขยิกตาเลียนแบบ้าิ
ฮ่าๆ ุคนต่างหัวเราะออกมายกเว้นลู่เหวินเหยาที่ทำเพียงยิ้มๆ เท่าั้
หลังจากจบมื้ออาา ุคนแย้ายกันไป ลู่เหวินเหยาเิมาช่วยจาวอิงและเสี่ยวเป่าล้างจาน
“ท่านไม่ต้องช่วยหรอก นี่ใกล้จะเสร็จแล้ว” ้าิบอก ิๆ แล้วนางยอมรับเื่สามีได้แล้วเพียงแต่ต้องปรับัอยู่บ้าง
“ไม่เป็นัได เ้าเหนื่อยมาั้วันแล้ว ไปอาบน้ำเถอะที่เหลือข้าทำเ” ลู่เหวินเหยาบอก ้าิก็ไม่ได้ขัดวันี้นางเหนื่อยแล้วิๆ จึงพาเสี่ยวเป่าไปอาบน้ำ หลังแต่ัเสร็จ นางให้เสี่ยวเป่านั่งทบทวนอักษรที่เรียนเมื่อวาน ่นางไปอาบน้ำเช่นกัน ปกตินางจะแอบไปอาบน้ำในกระท่อมห้วงมิติ แต่วันี้มีลู่เหวินเหยาเพิ่มมานางจึงอาบน้ำห้องน้ำบ้าน เมื่อเิไปูน้ำพบว่าน้ำอุ่นถูกเติมไว้แล้ว น่าจะเป็นลู่เหวินเหยาที่เติมไว้ให้
หื้ม….ช่างรู้จักเอาใจ นางจับหน้าัเพลันคิดเข้าข้างัเ หรือว่าี้นางสวยแล้วเขาจึงตกหลุมรักนาง สามีนางคนี้หน้าตาดีเช่นกันซุปเปอร์โมเดลดีๆ ี้เ ฮ่า ไม่ต้องหาสามีแถมได้สามีระดับซุปตาร์มาี สวรรค์ท่านช่างดีกับข้าิๆ นางตบๆ หน้าัเแล้วรีบอาบน้ำอย่างเริ่งร่า
เอ๊ะ!!!! คืนี้เขาต้องนอนร่วมเตียงกับนางนี่ แล้วนางต้องทำัอย่างไร ไล่เขาออกไปนอนห้องหนังสือ?ก็ไม่ได้ ปูผ้านอนข้างเตียง?ไม่ๆๆ ัี้ไม่เหมาะอย่างแรง เห้อ..ช่างเถอะ ใครใช้ให้เขาเป็นสามีนางเ่า สามีนางก็หล่อเหลาใ่ย่อยนี่น่า นางคิดมาตลอดว่าไอดอลที่นางติดตามว่าหล่อเหลาแล้วเจอสามีคนี้นางเข้าไปนางใจละลายแล้วิๆ สวรรค์ขอบุที่ส่งสามีสุดหล่อมาเ้าค่ะ แล้วถ้าเื่อย่างว่าละ ชาติ่ก็ใ่จะไม่เคยถึงจะไม่มีคนรักแต่ก็มีคู่ขาอยู่บ้าง แถมร่างี้คัพดีเลยนะั้ แม่เ้าโว้ย! จากหน้าตาที่เหมือนชาติ่นาง ก็มีไฟหน้านี่หล่ะที่ดี่าชาติ่มากโข ึ ึพ
•─────❅❀❅─────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??