เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
ู่่เองก็มิได้หงุดหงิดแต่อย่างใด ใเขาย่อมรู้ดีว่าแม่และพี่ๆ ้ๆ ของเขา เป็คนเ่ไ เขาและจางซื่อมีใต่อกัน แต่แม่เขาไม่ชอบนางเาะครอบครัวนางยากจน เขาทำุทางจนสุดท้ายได้แต่งนางเ้ามาใ ตัวเขาและจางซื่อร่วมุข์ร่วมสุขกันมาครึ่งชีวิตไหนเลยจะไม่รู้ว่านางห่วงใยตน เขาจึงตบัมือนางเบาๆ
“ั้สิ เดี๋ยวน้องของเสี่ยวเป่าเพิ่มมา ปู่อย่างข้าต้องขยันหาเงินให้ได้มากๆ แ้่ะ ฮ่าๆๆ ิ้าๆ ”
สีหน้าของจ้าวอิงและลู่เหวินเหยาดูไม่เป็ธรรมชาติอยู่บ้าง แต่เสี่ยวเป่าับถามขึ้นว่า
“ไหนละ้ๆ ข้า ท่านแม่้ๆ อยู่ไหนหรือ” เสี่ยวเป่าผู้ดีใอยู่ั้หารู้ไม่ว่า้ๆ ของเขาต้องรอีนานพอควรเลย จ้าวอิงที่นี้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วหน้า หาใช่เาะเขินอายแต่นางกระดากใมาก่า สามีไม่เคยหลับกันตั้งแต่วันที่เขาถูกวางยา นางจำได้รางๆ ว่านางคนเก่าและลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ในตัวตำบลร่วมกันวางแ มอมเหล้าและยังมียาปลุกกำหนัดีด้วย ล่อลวงลู่เหวินเหยาที่ขณะั้ยังเป็ศิษย์ใหม่ของสถานศึกษา จ้าวอิงอิงที่เห็นเขาครั้งแรกก็ตกหลุมรักเลย ึขั้นทำเื่อย่างว่าขึ้นมา แม้จะได้เสียกันครั้งเดียวแต่ก็แจ๊คพอตมีลูกเลย
จึง่าวกับเสี่ยวเป่าว่า
“รอให้เสี่ยวเป่าเติบโตจนดูแล้ๆ ได้เดี๋ยวก็มี้ๆ เพิ่มมาเองแหละจ๊ะ มาสิชิมอันนี้อร่อยมากนะ” อืมพูดแบบนี้คงไม่ผิดกระมั่ง หากวันข้างหน้าพวกนางหย่ากันเขาต้องแต่งงานใหม่ึเวลาั้ก็ต้องมีลูกอยู่ดี
ส่วนลู่เหวินเหยาได้ยินก็คิดไปคนละทาง ‘หรือนางอยากมีลูกเพิ่มจึงบอกเสี่ยวเป่าแบบั้ อืมต้องใช่แน่ นางอยากจะมัดเขาไว้อยู่แ้ ส่วนเื่บนเตียงของสามีภรรยาเมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดกับนางจริงๆ แต่นี้นางเปลี่ยนไปมากจริงๆ ทั้งชวนให้เ้าใ้ โ้ะ นี่เขาคิดกระไรอยู่’
จ้าวอิงที่ับมาเป็ปกติแ้ก็บอกเสี่ยวเป่าว่า
“เดี๋ยวทานเสร็จแ้ก็ไปบ้านท่านลุงถังกับท่านพ่อนะ จะได้เดินย่อยไปด้วย”
“ขอรับ” เสี่ยงเป่ารับคำอย่างว่าง่าย ู่่ และจางซื่อคิดว่าจ้าวอิงเขินอายจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ
แต่บรรยากาศบนโต๊ะอาหารับมาเป็ปกติแ้ ู่่ปัดเื่กวนใออกไปอย่างรวดเร็ว พูดคุยกับุคนเป็ปกติีครั้ง
ัจบมื้ออาหารจางซื่อเ้าไปถอนวัชพืชในแปลง ู่่แยกออกไปดูกับดักในป่า เสี่ยวเป่าก็ตามลู่เหวินเหยาไปบ้านช่างไม้ ส่วนตัวจ้าวอิงนำกระดาษออกมาออกแบบเครื่องเรือนเพิ่ม นี้นางฝึกใช้พู่กันจีนจนถนัดแ้ จึงใช้พู่กันจีนมาลงงานออกแบบ
ชั้นหนังสือ โต๊ะในห้องหนังสือ นางเพิ่มโต๊ะางสำหรับห้องโถง ู้เสื้อผ้าก็ต้องมีใหุ้คนเช่นกัน นางออกแบบโดยอ้างอิงพื้นฐานของงานัยนี้และโลกเก่าของนาง ที่จะเพิ่มพิเศษ่ก็จะมีลิ้นชักเก็บของ ช่องด้านข้างสำหรับวางเก็บพู่กัน ที่ฝนหมึก ีอย่างที่นางต้องการคือหีบไม้สำหรับใสุ่นไพร เวลานางหยิบของออกมาจากห้วงมิติแบบไม่มีที่ไปที่มาจะได้ไม่มีผู้ใดสงสัย ี่นางจะได้สอนเสี่ยวเป่าเรียนรู้เืุ่นไพรีด้วย
ลู่เหวินเหยาไปไม่นานก็ับมา จ้าวอิงเองก็เตรียมแบบแปลนไว้เรียบร้อยแ้เช่นกัน และยังออกแบบห้องหนังสือีด้วย ลู่เหวินเหยาดูแ้เ้าใง่าย จากการจินตนาการตามแบบก็รู้สึ่ายเยี่ยมมาก ัจากจ้าวอิงอธิบายเกี่ยวกับหีบุนไพรแ้จึงยกงานทำเครื่องเรือนทั้งหมดให้ลู่เหวินเหยาไป แ้หันไปหาเสี่ยวเป่า
“มาเถอะเสี่ยวเป่าวันนี้แดดดีแม่จะสอนปีนต้นไม้” !
ลู่เหวินเหยาได้ยินก็หันมามองสองแม่ลูกทันที าตาปาฏเครื่องหมายคำถามอย่างชัดเจน จ้าวอิงจึงบอกเขา
“อ่อ ยังไม่ได้เล่าให้ท่านฟัง เพื่อร่างกายที่แข็งแรงข้าจึงฝึกให้เสี่ยวเป่าออกกำลังกายด้วยหน่ะ”
“ท่านพ่อ เสี่ยวเป่าเคยปีนต้นไม้แ้ไม่ยากเลย ัจากนี้ท่านแม่บอ่าจะฝึกยิงธนูด้วย”
่าวจบเสี่ยวเป่าก็วิ่งออกไป และรีบวิ่งับมาพร้อมหอบ ธนูคันเล็กๆ ดาบไม้และกระบองออกมาอวด จ้าวอิงได้แต่ยิ้มแห้ง นางลืมเื่นี้ไปสนิท เาะลู่เหวินเหยาับมาอย่างกะทันหันจึงลืมเื่พวกนี้ไป บัณฑิตแบบเขาอาจจะไม่ยินดีให้ฝึกกำลังอะไรแบบนี้ แต่ผิดคาด
“เสี่ยวเป่าของเราเก่งมากจริงๆ แต่ต้องระวังด้วยนะอย่าให้ท่านแม่เจ้าเหนื่อยเกินไป”
“ข้าทราบแ้ท่านพ่อ”
ลู่เหวินเหยาแยกตัวออกไปยังห้องว่างเพื่อรอสองพี่น้องบ้านถังมาหา
เขาคิดเื่สลับวิญญาณีครั้งเขายิ่งเอนเอียง จ้าวอิงอิงคนเดิมไม่มีทางเห็นชอบและสามารถสอนศิลปะเหล่านี้ได้ เืุ่นไพรนางก็ดูมีความรู้มากเช่นกัน ที่สำคัญคือแบบแปลนเครื่องเรือน เขายิ่งตกในางช่างชวนให้มองตามอย่างไม่อาจละาตาได้จริงๆ มุมปากเขายกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
ทางด้านจ้าวอิง ัจากพาเสี่ยวเป่าออกไปเล่นจนหมดแรงแ้ก็พากันมาชำระล้างร่างกายแ้ก็ให้ไปนั่งเล่นกับจางซื่อไปก่อน
ส่วนนางเ้าไปเตรียมมื้อางวัน มื้อนี้นางทำข้าวผัดไข่ ใส่ต้นหอม แ หัวหอมและยังเพิ่มไข่ดาวใหุ้คนด้วย เสี่ยวเป่ารับหน้าที่ตามุคนมาทานมื้อางวัน ลู่เหวินเหยาแปลกใเป็อย่างมากเมื่อเสี่ยวเป่าเรียกเขาไปทานมื้อางวัน ปกติชาวบ้านทั่วไป รวมึครอบครัวพวกเขาไม่เคยทานมื้อางวัน ัจากเดินมาึห้องโถงพบว่าุคนมารอเขาและเสี่ยวเป่าอยู่ก่อนแ้
“โอ้โห ท่านแม่วันนี้ข้าวสีสวยมากเลย”
“แม่ตั้งซื่อว่าข้าวผัดห้าสี เสี่ยวเป่าต้องทานเยอะๆ นะ” จ้าวอิง่ยิ้มและตอบเสี่ยวเป่า
“แน่ ข้าจะได้โตเร็วๆ ่ท่านแม่ทำงานได้”
จ้าวอิงจัดการตักข้าวแบ่งใหุ้คน ของู่่และลู่เหวินเหยาตักมาก่าของจางซื่อและจ้าวอิง ส่วนของเสี่ยวเป่าเองจะมีถ้วยประจำ พร้อม่จานไข่ดาววางตรงางโต๊ะ ลู่เหวินเหยานั่งมองข้าวผัดที่ใส่เครื่องหลากหลาย ิ่นหอมกรุ่นตักจนพูนจาน และไข่ดาวสีเหลืองสวยั้ีครอบครัวเขาเปลี่ยนไปแ้จริงๆ
จางซื่อนั่งอมยิ้มมองปฏิกิริยาของลู่เหวินเหยา แต่นางไม่ได้พูดอันใดลูกชายนางย่อมเ้าใได้เอง
ัจบมื้อางวัน จ้าวอิงให้เสี่ยวเป่าเดินย่อยเล็กน้อยแ้ตามจางซื่อไปางวัน ส่วนนางแยกตัวไปถอนุนไพรที่พร้อมเก็บเกี่ยวทั้งหมดเาะใ้เ้าช่วงหิมะตกเต็มทีนางต้องเร่งมือตากแห้งและ่ขายทั้งหมดก่อนจะเ้าสู้ช่วงหยุดยาว ู่่บอ่าปีนี้หนาว่าปีก่อนๆ และน่าจะยาวนานด้วย
จากนี้ยังต้องเก็บผักต่างๆ ที่ปลูกไว้เก็บในห้องใต้ดิน บางส่วนต้องตากแห้ง ส่วนหัวผักกาดนางจะปล่อยไว้ก่อนเาะมันทนความหนาวได้ดี รอหิมะเริ่มตกมาค่อยเก็บยังไม่า เห้อนะ… ยุ่งยากจริงเชียว นางอยากจะหยิบผักออกมาจากห้วงมิติให้รู้แ้รู้ร จบๆ ไป ผักไม่เน่าเสียแถมปลูกใหม่ก็โตเร็ว่าด้านหลายเท่า รสชาติยิ่งไม่ต้องพูดึ
น่าเสียดายที่มีเพียงของในกระท่อมเท่าั้ที่จะรีเซตใหม่ในุๆ วัน แต่แปลงปลูกพืชผักด้านั้เมื่อเก็บเกี่ยวแ้ก็หมดไปต้องปลูกใหม่เท่าั้
ัเก็บผักุนไพรมาเกือบหมดแ้ บางส่วนตากใต้ชายคา ส่วนที่ต้องแช่เือก็แช่ไว้เรียบร้อย จ้าวอิงไปหาู่่เพื่อให้่สอบถามเื่เกวียนของถังเสียนีครั้งเพื่อเ้าไปตำบลีครั้ง ครั้งนี้นางจะเ้าไปซื้อเนื้อจำนวนมาก่ ีไม่กี่วันหิมะจะตกแ้ ั้คือู้เย็นชั้นดีเลยทีเดียว โชคดีที่บ้านนี้มีห้องใต้ดินอยู่แ้เพียงต้องขยายและซ่อมแซมีเล็กน้อยเท่าั้พ
•─────❅❀❅─────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??