เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
พ่อลู่กลับมาทานมื้อเย็นพร้อมกับบอกว่าถังเสี่ยนจะเข้าตำบลอีกสองวันเพื่อไป่งานไม้เล็กน้อยสามารถนั่งไปด้วยได้ ่ขากลับเกวียนจะว่างสามารถซื้อของเพิ่มมาได้ามใ
คืนนี้ทั้งสามคนยังคงนอนห้องเดียวกันามปกติ ้าอิงเล่านิทานให้เสี่ยวเป่าพร้อมกล่อมให้นอนหลับไปแ้ ลู่เหวินเหยาถาม้าอิงขึ้นมาว่า
"นิทานพวกนี้เจ้าไปจำมาจากไหนหรือ" ้าอิงตกใที่ัเองเผลอเล่านิทานอิสปที่ัเองเคยอ่านตั้งแต่สมัยเด็กให้เสี่ยวเป่าฟัง แต่ลืมไปว่าเด็กอาจจะไม่คิดอะไรฟังเพื่อความบันเทิง่าเดียว แต่สำหรับลู่เหวินเหยาแ้มันไม่ปกตินัก
"อ่อ เคยฟังเด็กหน่ะ แต่ก็นานาแ้หลงลืมไปบ้างก็มีแต่งเติมเองบ้าง"
แ้ทั้งสองก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ้าอิงเห็นว่าไม่มีอะไรแ้จึงล้มัลงนอนข้างๆ เสี่ยวเป่า ลูบหลังเขาเบาๆ ่ลู่เหวินเหยายังคงจุดตะเกียงเพื่ออ่านหนังสืออยู่
้าอิงรู้สึกว่าาอ่านภายใต้เเสงอันน้อยิและสั่นไหวแบบนี้ ทำให้สายาเสียได้ จึงพูดขึ้นว่า
"หากทำเครื่องเรือน ก็ทำเตียงเพิ่มอีกซักชุดในห้องหนังสือก็ได้ เจ้าจะได้จุดตะเกียงให้สว่างขึ้นได้ แบบนี้จะทำให้สายาพร่ามัวได้ "
'นี่นางต้องาไล่เขาไปหรือ 'เขารู้สึกหงุดหงิดในใแปลกๆ จึงตอบแค่
"อื้ม"เบาๆ เท่าั้ แต่้าอิงมิได้สังเกตและไม่ได้คิดอะไรต่อจึงหลับาลง วันนี้นางหลับรวดเร็วยิ่ง และยังฝันอีกด้วย
ในฝันนางไม่ได้ฝันเห็นัเอง แต่นางฝันเห็นเสี่ยวเป่าที่เติบโต โดยที่มี้าอิงอิงคนเดิมเลี้ยงดูในช่วงแรกก่อนที่คนทั้งคู่จะหย่าจากกันที่เสี่ยวเป่าอายุแปดขวบ เุที่ั้้าอิงอิงลงมือทุบตีจางซื่อทำให้ลู่เหวินเหยาที่ไปสอบจ้วงกลับมา เจอมารดาบาดเ็ปางายก็ให้เลืขึ้นหน้าเกือบจะลงมือกับนาง แต่สติสุดท้ายยังมีจึงทำได้เพียงหย่าและขับไล่้าอิงอิงไป ปัญหาเรื่อง้าอิงไปแต่เสี่ยวเป่าซึ่งูเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ เาะมีมารดาแบบ้าอิงอิงเป็ผู้อบรมมาตล ทั้ง้าร้าว ิ่โ ไม่รู้จักกาลเทศะ เห็นแก่ัก็กู่ไม่กลับเสียแ้
ัลู่เหวินเหยาที่ต้องย้ายเข้าเมืองหลวงในฐานะจ้วง โดยมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่มองเห็นศักยภาพ จึงยกลูกสาวคนเล็กจากภรรยาเอกให้แต่งด้วย แม่เลี้ยงคนใหม่มิได้แสนดี่าที่แสดง ันางกำลังจะมีลูกเป็ของตนเอง จึงเลี้ยงเสี่ยวเป่าแบบามอกามใแบบผิดๆ ทำให้เสี่ยวเป่าไม่รู้จักกฎเกณฑ์และยิ่งกำเริบเสิบสาน ่ผลให้วันหนึ่งเสี่ยวเป่าก่อคดีใหญ่ ูตัดสินประหารีิโดยที่บิดาไม่สามารถ่เหลือ พ่อาั้ยิ่งรู้ว่าตนกำลังมีหลานสายตรงก็ยิ่งมีให่างไม่่เหลือเสี่ยวเป่า
ภาพที่เสี่ยวเป่าูตัดหัว ทำให้นาง าเฮืใหญ่ รีบสูดหายใและตบลงหน้าอกัเองรัวๆ เพื่อให้ใที่สั่นไหวรุนแรงสงบลงได้ นางรีบหันไปกเสี่ยวเป่าราวกับว่าาทำเช่นนี้แ้ใที่แขวนลอยอยู่จะลงมา
ลู่เหวินเหยาก็ตื่นขึ้นมาเช่นกันเขารีบจุดเทียน เห็นหน้างนางเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ ดูซีดขาวยิ่งนัก
“เกิดอะไรขึ้น เ็ตรงไหนหรือไม่”
“ฝันร้ายหน่ะ โะ เจ้านอน่เะ” ้าอิงนี้สงบใลงได้แ้
“อื้ม รีบนอน่เะ” ลู่เหวินเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นนางหลับาลงเงียบๆ เขาจึงหันไปดับตะเกียงแ้ล้มัลงนอนต่อ แต่้าอิงแม้จะหลับาลง มิอาจข่มาหลับได้ นางเป็ห่วงอนาคตของเสี่ยวเป่าหากฝันนี้เป็ลางบอกเุ คราแรกนางวางแผนแยกัไปใช้ีิของตนเอง นางคงมิอาจแยกจากเขาได้จริงๆ หากจะไปนางต้องพาเสี่ยวเป่าไปด้วย
จริงๆ แ้นางเบื่อีิัคนเดียว ปากกัดตีนถีบเองลำพังยิ่งนัก กลางวันทำงานวิจัยเพื่อ่คน กลางคืนทำงานนักล่าคร่าีิ
ยิ่งนี้นางได้สัมผัสีิชนบทสโลว์ไลฟ์ มีครอบครัวที่กลมเกลียว ไม่มีอะไรไม่ดีเลยซักิ นี่ต่างหากที่เป็ีิวัยเกษียณที่นางเฝ้าฝันไว้ เื่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนางก็หลับไปในที่สุด!
เื่ลมหายในางสม่ำเสมอกลับมีอีกคนที่เบิกาโพลงขึ้นมา และย่องเบาไปทางหลัง้า
เช้าวันรุ่งขึ้นมีเสียงเคาะประตูดังมาจากทางหน้า้า ลู่เหวินเหยาเป็ผู้ไปเปิดประตูรับ เื่พาคนเข้ามาข้างใน ั้้าอิงกำลังตั้งสำรับเช้า าทั้งสองคนที่ามหลังลู่เหวินเหยาเข้ามา คนแรก่ากายำำ ผิวสีน้ำผึ้งคล้ายจะคล้ำแดด หน้าาคมสันแต่มุมปากตกเล็กน้อยจึงทำให้ดูเป็คนเคร่งขรึม อีกคนรูป่าผอมสูง ผิวเหลืองเล็กน้อย าชั้นเดียวแต่เฉียงขึ้น เาะมีแก้มเล็กน้อยจึงดูเป็คนใดี เข้าึได้ง่าย าแต่งกายของทั้งสองเป็แบบชาว้าธรรมดาทั่วไป กลางเก่ากลางใหม่ไม่มีรอยปะ มองแ้นางก็เดินไปามเสี่ยวเป่าเพื่อทานมื้อเช้า
“ท่านพ่อ ท่านแม่ นี่เป็สหายข้าเดินทางมาจากทางใต้ นี่เจียงหู่นี่ไป๋อี้ ั” เื่แนะนำัเสร็จคนมาใหม่ทั้งคู่ก็ทำความเคารพ
“นายท่านลู่ นายหญิงลู่” าทั้งสองกล่าวมาพร้อมกัน
พ่อลู่ที่ตกใในคำเีขานจึงเดินมาหนึ่ง้าแ้รีบกล่าว “มิต้องเีเช่นั้ เีลูงป้า หรือพ่อกับแม่เหมือนอาเหยาก็ได้เดินทางมาไกลคงหิวแ้ มาเถอะๆ กินข้าวก่อนแ้ค่อยมาคุยกัน”
้าอิงที่ไปามัเสี่ยวเป่ามาที่โต๊ะอาหาร เสี่ยวเป่าที่เพิ่งเห็นาทั้งสองจึงถามนางเบาๆ
“เอ๋ ใครมา้าเราหรือท่านแม่”
“เป็สหายของท่านพ่อจ๊ะ เวลาเจอผู้ใหญ่ต้องทำเช่นไรนะ” ้าอิงกล่าวกับเสี่ยวเป่าเบาๆ แต่ยังพอใหุ้คนได้ยิน เสี่ยวเป่าเดินขึ้นหน้าแ้กล่าวทักทาย “สวัสดีท่านอาทั้งสองั”
เจียงหูและไป๋อี้ ุขึ้นจากโต๊ะอีกครั้งทักทายเสี่ยวเป่าและทำความเคารพนาง “ี่ะใ้” ทั้งสองกล่าวพร้อมกัน
“สวัสดี เชิญนั่งก่อน”
ุคนนั่งลงประจำที่แ้ พ่อลู่จึงเิ่คีบกับข้าวก่อนุคนจึงเิ่ทาน วันนี้้าอิงทำเนื้อสับผิดเห็ดหอม ไ่้ และโจ๊กกุ้ง โชคดีที่เช้านี้นางทำข้าวต้มไว้เยอะและต้มไข่ไก่เผื่อไว้สำหรับมื้อกลางวัน นี้กับข้าวจึงเพียงพอสำหรับุคน ระหว่าง้าอิงหยิบไข่มาปอกเปลือกให้แก่เสี่ยวเป่า
จังหวะนี้ลู่เหวินเหยาจึงเล่าึามาของสหายทั้งสอง
“ครานี้เจียงหูและไป๋อี้ จะมาอาศัยอยู่กับพวกเราซักระยะ สหายทั้งสองเดินทางมาจากทางใต้ ครอบครัวหมดสิ้นแ้ ข้าจึงให้พวกเขามาตั้งต้นที่้าเราก่อน” ลู่เหวินเหยากล่าวมา จางซื่อเป็คนแรกที่แสดงสีหน้าเห็เห็นใมา พ่อลู่ได้ยินจึงกล่าวตอบรับทันที
“ได้สิ อยู่นานเพียงใดก็ได้ ้าเราคนไม่เยอะ ทำัเหมือนอยู่้าัเองได้เลย อย่าได้เกรงใไป”
เจียงหูและไป๋อี้ได้ยินจึงวางตะเกียบลงและกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณาั พวกข้ามิได้มาอยู่เปล่าๆ หากท่านลุงมีสิ่งใดขอให้บอกได้เลยั” เจียงหูผู้เคร่งขรึมกล่าว
“ได้อยู่แ้ มีคนหนุ่มมาอยู่ด้วยแบบนี้ ข้าเองก็สบายใ” พ่อลู่นี้อารมณ์ดียิ่งนัก เาะเป็ชาว้าธรรมดาไม่มีพิธีรีตองามายาทานอาหารร่วมโต๊ะทั้งาและหญิงแบบนี้ไม่ได้แบ่งแยกอันใด เสียจากงานเลี้ยงเท่าั้ที่มีาแยกโต๊ะ และาพูดคุยบนโต๊ะอาหารก็เป็เรื่องปกติเช่นกัน จางซื่อเองก็ได้กำชับลู่เหวินเหยาเช่นกัน
“อาเหยา เช่นั้วันนี้ก็ไปสั่งทำเตียงเพิ่มเถอะ ่ที่นอนก็ให้ปัดกวาดห้องหนังสือฝั่งตะวันเสียก่อน แม่ฝากด้วยนะอาอิง” จางซื่อกล่าวหนึ่งประโยคแต่สั่งงานได้สองคนพร้อมกันเลยทีเดียว ทั้งสองพยักหน้ารับ
่ทางเจียงหูและไป๋อี้ เื่เิ่ผ่อนคลายก็ทานอาหาร่าเอร็ดอร่อย พวกเขาไม่ได้ทานอาหารอร่อยแบบนี้มานานาแ้ แน่นอนว่าอยู่กับพวกอาจารย์ก็มิได้อยาก แต่อาหาร้านายท่านอร่อยาจริงๆ แถมี่ะใ้ เ้ นายหญิงก็งดงามนัก
พวกเขาเดินทางทั่วทิศเห็นโลกา็า นับว่านายหญิงงามเป็อันดับต้นๆ เลยก็ว่าได้ แน่นอนว่ามีคนที่งามกว่านี้ แต่หากมิใช่นางในหอโคมเขียวโคมแดง ก็อาจเป็เหล่าคุณหนูให้ห้องหับ แต่คุณหนูที่ไหนจะมาให้ยลโฉมง่ายๆ
ความจริงแ้พวกเขาก็คือถ้ำมองที่้าอิงสัมผัสได้เื่คืนก่อนั้เอง เขาสองคนล่วงหน้าเดินทางมาหมู่้าแห่งนี้ก่อนนายท่านสองสามวัน สังเกตพฤติกรรมุคนามคำสั่ง ก็ไม่ได้มีอันใดผิดปกติุคนทำงาน่าขยันขันแ็ นางหญิงที่ชาว้าบอกว่าร้ายกาจก็ดูแสนดี เห้อ….ปากชาว้านี่เชื่อถือไม่ได้จริง ๆพ
ลู่เหวินเหยาที่เห็นทั้งสองแอบมอง้าอิงบ่อยๆ ก็ให้หงุดหงิดใ คิดว่าต้องลดให้พวกเขามาร่วมโต๊ะให้น้อยลงซักหน่อย
•─────❅❀❅─────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??