เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
กว่าที่้าอิงจะเก็บุนไพรจนหมดก็ใช้เวลาเกือบชั่วยามเลยทีเี โดยไม่ลืมที่จะนำถุงมือป้องกันมาใส่ด้วยึ้ชื่อว่ามิพิษอย่าไปสัมผัันตรงๆ ะีกว่า ัจากับลงมาข้างลำธารก็ไม่ลืมที่จะห่อมัน่ามิดชิดและโยนเข้าห้มิติไปเพื่อขยายพันธุ์ต่อไป
จากนั้นเิไปที่ลำธารนางจำได้ว่าเคยเห็นปูขนตัวเล็กๆ ู่ เข้า้าหนาวแล้วปูขนจะพร้อมทานในฤูนี้ ้าอิงเริ่มทอดรองเท้าถุงเท้าพับขากางเกงึ้ จังหวะเีกันกับที่ลู่เหวินเหยาแบกสัตว์จำนวนหนึ่งับมาพอดีเห็นเข้า ้าาเล็ก ผิวขาวราวหยก นางพับขากางเกงึ้มาเหนือเข่าแสงระยิบระยับจากแสงแดดที่สะท้อนน้ำต้องกับนางีทีทำให้นางในนี้เหมือนจะเปล่งแสงออกมาได้ เขาเอามือขวามาทาบอกซ้ายตัวเองที่นี้เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา จากอก เื่ตั้งสติได้เขารีบเิไปข้างลำธารมือเขายื่นออกไปเองคว้าแขน้าอิงไว้
้าอิงที่ถูกดึงแขนกะทันหัน ก็รีบหันไปมองพบกับดตาทีู่ไม่พอใจเล็กน้อยลู่เหวินเหยา
“นั้นเจ้าจะทำอะไร ลงน้ำทั้งที่อากาศเย็นขนาดนี้”
“อ่อ ข้าก็แค่จะจับปูขน ้าหนาวแบบนี้ปูขนกำลังอร่อยเลยล่ะ”
ว่าแล้ว้าอิงดึงแขนตัวเองับมาแล้ว้าลงน้ำีครั้ง ครั้งนี้ลู่เหวินเหยาไม่ได้ขวางนางี แต่เริ่มพับแขนขากางเกงแล้วเิลงน้ำตามนางมา
“นี่ๆ อย่าเิแรงแบบนั้นสิมันหนีไปหมด ต้องค่อยๆ ้าแนี้ มือค่อยๆ เอื้อมไปหามัน” ้าอิงค่อยๆ เิเลียบชายฝั่งสาธิตวิธีการจับปูให้ลู่เหวินเหยาู และไม่นานก็จับได้
“ฮ่าๆ นี่ไงเจ้าปูขนตัวอวบอ้วน เย็นนี้ข้าจะทำอร่อยให้กิน”
ลู่เหวินเหยาที่ทำตามนางไม่นานก็จับได้ตัวแ และตัวต่อๆ ไปรวดเร็วกว่า้าอิงเสียี ไม่นานนักพวกเข้าก็จับปูขนได้ครึ่งกระบุง นับว่าเพียงพอให้ทุกคนทานกันแล้ว
“เจ้าถือไว้่ข้าไปดึงเถาวัลย์ทางนั้นมามัดมันไว้” ้าอิงบอู่เหวินเหยาแล้วรีบเิไป่าเริงร่า ในทีุ่นางจะได้กินปูขนอร่อยแล้ว ตั้งแต่ัยเรียนนางเคยไปแถบมณฑลยูนนาน และได้กินครั้งแที่นั้น ัจากนั้นนางก็ไม่เคยได้กินปูขนที่สดขนาดนี้ีเลย เคยลองแบบแช่แข็งแล้วแต่ก็ไม่ได้เรื่องจริงๆ
ลู่เหวินเหยาเห็นนางมีความสุขเช่นนี้ก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ แถมยังรู้สึกตั้งตาคอยรสชาติปูชนิดนี้ีด้วย
้าอิงับมาพร้อมเถาวัลย์ที่ถูกตัดเป็นท่อนๆ แล้ว นางจับปูึ้มามัด่างกๆ เิๆ จนลู่เหวินเหยาอดไม่ได้ที่จะแย่งปูมาจากมือนาง
“ข้าจะจับปูไว้เจ้ามัดมัน”
เขาขยับตัวเข้ามาใ้นางี้า ้าอิงเงย้าึ้ จังหวะเีกับที่เขาก้ม้าลงมาลมหายใจอุ่นๆ เป่ารด้านาง ้าอิงนาทีนี้ใจนางเต้นระส่ำ ริ้วสีแดงเรื่อยเกิดึ้ขน้านาง แม้จะปรับอารมณ์่ารวดเร็วแต่ใบหูนางก็ยังคงแดงู่ ซึ่งลู่เหวินเหยาเองก็ไม่ต่างกัน
“อื้ม ได้สิ” ้าอิงรีบก้ม้าลงตอบ่าไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ คนอะไรหล่อชะมัด บ้าเอ๊ย ถ้านางจับกดลงนี้นางจะผิดไหมนะ
ลู่เหวินเหยาจริงๆ ก็ไม่ได้คิดดีไปกว่านางเท่าไหร่ าา ปากแดงๆ นั้น ูเล็ก ผิวขาวแทบจะมองทะลุได้ เขาเลียริมฝีปากและอดที่จะืนน้ำลายไม่ได้ ระหว่างที่พวกเขาช่วยกันมัดปูู่นั้นลู่เหวินเหยาก็ทำลายความเงียบลง
“ีไม่กี่วันจะมีคนมาู่กับพวกเราเพิ่มี”!
“อะไรนะ..มีมาีกี่คนื” าเ้าึ้มอง ้าอิงรู้ว่าดตานางนั้นเป็นอาวุธชั้นดีที่จะสะกดใจคน นางฝึกทำแบบนี้มาแล้วนับไม่ถ้วนร้อยทั้งร้อยคล้อยตามนางทุกคน ลู่เหวินเหยาเองก็ไม่รอดเช่นกัน
“คาดว่าจะมีมาีประมาณ 20 คนได้มั้งข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ต้องถามคนนั้น่”
“หา...นี่เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ ส่องสุ่มกำลังื....อื้อๆๆ” ้าอิงยังพูดไม่จบถูกเขาเอามือปิดปากเสีย่
“ชู่...พูดถึงส่องสุ่มกำลังสุ่มสี่สุ่มห้าได้่าไร” ลู่เหวินเหยามอง้านางด้วยสี้าจริงจัง
้าอิงสะบัด้าออกจากมือเขามองค้อนเขา่าแรง ลู่เหวินเหยาแอบเสียดายเล็กน้อย ้านางนิ่มมือจริงๆ
“คนพวกนี้มาจากไหน ำไึกว่าเป็นคนเจ้า” ้าอิงถามด้วยสีก้าจริงจัง และย้ำีประโยค “นี้เจ้าสู้ข้าไม่ได้หรอกหากไม่บอกข้าก็มีวิธีให้เจ้าคายออกมาหมดเปลือก”
ลู่เหวินเหยาแอบืนน้ำลายลงคอ ก็จริงนี้เขาคงสู้นางไม่ได้แน่นอน แถมนางยังรู้เรื่องยาีไม่แน่นางอาจจะรู้เรื่องยาพิษด้วย ไม่สู้บอกนางไปเถอะ่าน้อยหากนางช่วยเขา เขาก็เบาแรงไปมากโข
‘อันที่จริงที่เขาคิดนั้นไม่ผิดเลย ้าอิงกำลังคิดการใหญ่สร้างฐานะให้ตัวเองในโลกนีู้่นางจึงยอมช่วยเขา่าเต็มที่แต่ประโยชน์จะตกเป็นใครยังไม่แน่ ึๆ’
“อันที่จริงเรื่องมันเริ่มเื่เดือน่ วันหนึ่งที่ข้าอ่านหนังสือรอสอบู่ เจียงหูและไป๋อี้มาเคาะประตูโรงเตี๊ยมที่ข้าพักู่ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด มันเริ่มต้นจากท่านพ่อข้าอันที่จริงเขามิใช่ลูกชายตระกูลลู่ แต่เขาเป็นบุตรชายหัว้าเผ่าหนึ่งแถบชายแดนระหว่างแผ่นดินนี้กับต้าฉิน .....................”
ทั้งหมดที่เล่ามานั้นความจริงคือพ่อลู่ ืที่แท้จริงแล้วมีนามว่า ‘เีสือเปา’ เป็นบุตรชายหัว้าเผ่าคนเก่าที่ถูกหักัจากน้องชายตัวเองซึ่งนี้ก็คือหัว้าเผ่าคนปัจจุบัน ระหว่างทางที่เิทางมาธุระบางประการถูกโจมตีระหว่างทางจึงพาลูกเมียหลบหนีมายังตำบลนี้ ุท้ายพวกเขาไม่รอด แต่เด็กน้อยในนั้นถูกกระแทกจึงสลบไป ศพอดีตหัว้าเผ่าและภรรยาถูกทิ้งไว้างป่า ่เด็กน้อยที่นั้นถูกซ่อนไว้จึงรอดมาได้ ผู้ภักดีอดีตหัว้าเผ่าตามสืบเรื่องราวจนมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้พบกับพ่อลู่เข้า คราแพวกเขายังไม่มั่นใจเพราะใบ้าพ่อลู่เหมือนกับอดีตหัว้าเผ่าราวกับแกะแต่ก็อาจจะเพียงคน้าเหมือนไม่มีสิ่งใดยืนยัน แพวกเขายังไม่มั่นใจัซุ่มูู่นานวันหนึ่งจึงได้ยินการสนทนาสามีภรรยาตระกูลลู่ (ปู่และย่าลู่เหวินเหยา) คืนที่พวกเขาแยกบ้านออกไปจึงรู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาเก็บพ่อลู่ได้จึงนำมาเลี้ยงเป็นลูกเพื่ออนาคตจะเป็นแรงงานให้กับพวกเขาได้ บัติที่ติดตัวพ่อลู่มานั้นพวกเขาน้ำไปจำนำทั้งหมดแล้ว แต่ยังเหลือแผ่นป้ายเล็กๆ อันหนึ่งที่โรงจำนำไม่รับพวกเขาจึงยังเก็บไว้จนถึงทุกวันนี้
“แล้วทำไมพวกเขาไม่ไปหาท่านพ่อล่ะ”
“ก็เพราะพวกเขาซุ่มสังเกตนานแล้วพบว่าท่านพ่อไม่มีเหมาะที่เข้าวังวนนี้่าไรเล่า พวกเขาจึงพุ่งเป้ามาที่ข้าแทน”
“นั้นก็จริง แล้วเจ้าเล่าจะทำตามคำขอพวกเขาืไม่” ้าอิงถาม
“อันที่จริงตัวข้าเองมิได้สนใจเรื่องแก้แค้นืทคืนอำนาจอะไรนั้นหรอก แต่เส้นสายที่ปู่ตัวจริงข้าทิ้งไว้ในเมืองหล ืแถบชายแดนก็ยังคงู่ ี่าุ่มคนที่จะเิทางมาครั้งนี้เพราะพวกเขาจงรักภักดีต่อหัว้าเผ่าคน่จึงถูกขับไล่ออกมาและแร่ร่อนไปทั่ว ข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากให้พวกเขามาตั้งหลักที่นี่”
“ท่านพ่อทราบเรื่องนี้ืยัง”
“ยัง ข้าคิดว่าจะมิให้เขารู้”
“ให้ท่านพ่อทราบก็ดีนะ เราจะได้ตัดขาดจากบ้านใหญ่ได้่าเหตุ ....ไปเถอะเิับกัน” ้าอิงกอดอกยกยิ้ม่าเจ้าเล่ห์ ระหว่างนี้พวกเขาเริ่มเก็บไปด้วยและออกเิับบ้านไปด้วย
“ไม่ลองก็ไม่รู้ ไว้ข้าจะคุยกับท่านพ่อเอง”
“เลี้ยงคนจำนวนมากเจ้ามีเงินื”
“มี.... ุ่มคนที่กำลังตามมาพวกเขาจะนำมาด้วยจำนวนหนึ่ง มีบัติบาง่ที่ถูกเก็บซ่อนไว้ี ข้าอาจจะเิทางออกไปสักครั้งเพื่อไปนำับมา”
•────❅❀❅────•
พ
สาระ
ปูขน : ปูขน ื ปูก้ามขน ื ปูเซี่ยงไฮ้ ปูขนมีถิ่นกำเนิดในประเทศจีน พบอาศัยู่ตามทะเลสาบในประเทศจีน เจริญเติบโตู่ในสภาพอากาศหนาว และน้ำที่เย็นจัด อุณหภูมิน้ำต่ำกว่า 10 องศาเชลเชียส
: ในนิยายไรท์มโนว่าู่ในลำธาร แต่จริงๆแล้วปูขนชอบู่ในทะเลสาปมากกว่า หาก้าร้อนก็จะย้ายไปู่ทางต้นน้ำที่เย็นกว่า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??