เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
เรื่องท่านแม่ทัพ้าอิงก็ปล่อยให้เป็ไปตามเรื่องเขา นางมี้าที่รักษาเขาเท่าั้ก็พอ อย่างน้อยนางก็ได้ผูกมิตรกับคนระดับแม่ทัพใหญ่ เขาคงมีประโยชน์กับนางบ้าง แม้ไม่มีประโยชน์กับนางแต่ก็อาจจะมีประโยชน์ใรุ่นเสี่ยวเป่าก็ได้
“าา์เจ้าเป็ใครเหตุใดเจ้าึรู้วิธีากำจัดและเลี้ยงูหนอนคุณไสยพวกี้” แม่ทัพใหญ่หานถามนางขึ้นมาด้วยความสงสัย
“าา์ข้าเป็ตาเฒ่านิรนามที่เดินผ่านทางา็เท่าั้เจ้าค่ะ” เจ้าหญิงโกหก้าซื่อๆ
“ช่างเถอะไม่อยากบอกก็มิเป็ไร แต่ว่าัจากี้คงรู้ใช่หรือไม่ว่า้ทำเช่นไร”
“แน่นอนเจ้าค่ะถ้าไม่รู้จักท่าน ข้าเพียงมาส่งยาุนไพรให้เถ้าแก่ฟางก็เท่าั้”
“ดี” เขายังตอบเพียงคำเีเหมือนเดิม
เรื่องราวารักษาัจากี้้าอิงปล่อยให้เถ้าแก่ฟางเป็ผูู้แลต่อไป เพราะเรื่องยุ่งยากที่สุด นางได้จัดาให้หมดแล้ว ัจากนำหนอนกู่และเลือดใส่เข้าไปใโถดินเผาแล้ว้าอิงก็ขอตัวกลับไป
แท้จริงแล้วหนอนกูู่ส่งเข้าไปใกระท่อมลับนางเรียบร้อยเพราะ้เอาไปเลี้ยงใหลอดทดลองให้มีสภาพเหมือนอยู่ใ่ากายาที่สุด ดังั้าควบคุมอุณหภูมิให้เป็อุณหภูมิเท่ากับ่ากาย เลือดที่เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาจึงจำเป็ต่อาหลอกให้เจ้าหนอนชนิดี้ยังเข้าใว่ามันยังอยู่ใ่ากายมนุษย์อยู่
กว่ากว่าพวกเขาจะกลับึบ้านก็ใกล้เวลาทานมื้อค่ำอีกแล้ววันทั้งวันหมดไปกับาถอนพิษให้กับแม่ทัพ
เย็นวันี้้าอิงจึงชดเชยให้กับเสี่ยวเป่าด้วยาเข้าครัวทำอาหารด้วยตนเ
นางทำหมูราดซอสเปรี้ยวหวาน เพราะที่นี่ยังไม่มีสับปะรดปูแต่ว่ามีมะละกอเปรี้ยวนางจึงใช้มะละกอเปรี้ยวรวมกับแตงกวาและมะเขือเทศที่เพาะไว้ับ้านมาทำซอสแทน
เกี๊ยว้ำทำมาจากมันหมูเนื้อหมูสับและผเนื้อกุ้งลงไปเล็กน้อยปรุงรสชาติให้กลมกล่อมใส่กระเทียมต้นหอมเข้าไปไส้ใจะนุ่มเด้งเพราะว่ามีมันหมูผลงไปด้วย
เพิ่มกุ้งผัดซอสหม่าล่ารสชาติเผ็ดร้อนสำหรับผู้ใหญ่เพิ่มอีกด้วยเพราะตอนี้นางมีฮวาเจียวเป็วัตถุดิบหลักแล้วจึงสามารถปรุงเป็ซอสหม่าล่าขึ้นมาได้
และเมนูสุดท้ายคือไก่แช่เหล้า ปรุงรสด้วยขิง กระเทียม โป๊ั๊ อบเชย เหล้า้ำตาลทรายและเกลือ ตั้ง้ำให้เดือด่เื่้ำเดือดแล้วก็ใส่เนื้อไก่ลงไปจากั้ปิดฝาตุ๋นจนกว่าเนื้อไก่จะนุ่มพร้อมทาน จากี้ไก่แช่เหล้าจะ้มี้ำสำหรับราดลงไปด้วย้ำราดทำไม่ยากเพียงใช้แค่เหล้า้ำตาลพริกไทยแล้วก็ซอสปรุงรสเล็กน้อยเท่าั้
มื้อี้้าอิงไม่ได้ทำานักเพราะด้วยเวลาจำกัดจึงกินกันเฉพาะพวกเขาทั้ง้าคนเท่าั้
“วันี้ผู้ใหญ่บ้านมาที่บ้านเรา เขาอยากถามว่าพวกเราจะสอนชาวบ้านปูุนไพรบ้างได้หรือไม่” พ่อเหยียนบอกกับทุกคนใขณะที่กินข้าวกันอยู่
ทุกคนหันมามอง้าอิงกันหมด
“จริงๆ แล้วเราสามารถสอนพวกเขาได้เจ้าค่ะ แต่ว่าเรื่องี้อาจจะ้คัดเลือกคนที่จะมาทำ เพราะเรื่องุนไพรท่านพ่อก็ทราบดีว่าตอนที่เราเริ่มทำครั้งแรกรายละเอียดมันเยอะา และหากูแลไม่ดีคุณภาพุนไพรที่ออกา็อาจจะไม่สามารถนำไปทำเป็ยารักษาโรคต่อไปได้ ดังั้้เน้นย้ำกับพวกเขาสักหน่อยว่าุนไพร้ได้คุณภาพเท่าั้ึจะสามารถนำไปขายที่โรงหมอหรือนำมาขายให้พวกเราก็ได้เจ้าค่ะ” ้าอิงวางตะเกียบลงและพูดออกมาครั้งเี
เสี่ยวเป่าน้อยรีบริน้ำชาให้นางดื่มทันที แต่ติดที่กา้ำั้หนักและร้อน เหยียนเหวินเหยาจึงรินแทนเขา แล้วให้เสี่ยวเป่ายกให้้าอิงต่อไป
“ท่านแม่ดื่มขอรับ” เขายกยิ้มอย่างเอาใ
“ขอบใา๊ะ” เจ้าอิงรับ้ำชาดื่ม และลูบหัวเขาไปด้วย
“ที่อาอิงกล่าวา็ู พรุ่งี้พ่อจะปรึกษากับผู้ใหญ่บ้านอีกที” พ่อเหยียนรับคำ
“ท่านพ่อให้พวกเขาลองปูตามแบบที่เราเคยปูท้ายหมู่บ้านก็ได้เจ้าค่ะ พวกั้โรงหมอยังคง้าจำนวนา ไม่กระทบกับที่พวกเราปูตอนี้” ้าอิงกล่าวเสริม
“หรือท่านพ่อจะเชิญครอบครัวผู้ใหญ่เป็ผู้เริ่ม่ไหมขอรับ เื่เขาเข้าใเขาจะได้แนะนำคนอื่นได้” คราวี้เป็เหยียนเหวินเหยา เขาไม่อยากให้ใครก็ได้มาปูุนไพรพวกี้ หากทำแล้วไม่ดีไม่ได้ผลตอบแทนตามที่คาดหวังก็จะพาลกล่าวโทษอีก หากทำแล้วดีก็แล้วไป ดังั้าให้ผู้ใหญ่บ้านทดลอง่แล้วส่ง้าที่เผยแพร่ให้เขาแทนจะดีกว่า !
“อื้มก็ดีเช่นกัน” พ่อเหยียนตอบ
ัจากั้ก็เป็เสียงเสี่ยวเป่าเล่าเรื่องาฝึกวรยุทธํให้ฟัง และมื้อี้ก็จบลงด้วยรอยยิ้มเช่นทุกครั้ง
่นอนพวกเขาคุยกันเล็กน้อยเกี่ยวกับที่ดินทางด้านภูเขาเพราะด้านั้ยังมีสัตว์ป่าออกาัดกินพืชผลอยู่บ้าง เจ้าอิงจึงเสนอให้เลี้ยงหมาเฝ้าไร่ แต่้มีคนฝึกให้มันดุดัน แต่ไม่ทำร้ายคนหากไม่มีคำสั่ง เรื่องี้เหยียนเหวินเหยาจึงบอกว่าจะจัดาให้
ภรรยาเขามักมีคำแนะนำที่แปลกๆ เอ แต่แม้มันจะแปลกแต่มันก็ได้ผลจริงทุกครั้ง ไม่รู้ว่าที่ที่นางจากมาจะเป็เช่นไร
ัจากที่จ้าอิงนำหนอนกู่ออกจากตัวแม่ทัพหานแล้ว ัจากั้อีกวันเขาก็ออกเดินทางกลับเมืองหลทันที หากเขาหาย้าไปาจะเกิดความสงสัยได้
เื่เขากลับไปได้เก้าวัน แม่ทัพหานได้ส่งหีบบัติหีบใหญ่ รวมึขึ้นชื่อใเมืองหล เสื้อผ้าอาภรณ์แบบที่กำลังเป็ที่นิยมใตอนี้ เขายังเตรียมพวกสี่สิ่งล้ำค่าให้องหนังสือ ไ้แ่ กระดาษ ึ พู่กัน แท่นฝนึ อย่างดี และเขายังไม่ลืมเล่นเด็กอีกหีบใหญ่ๆ อีกด้วย
เขาเป็ึแม่ทัพใหญ่แห่งแว่นแคว้นเหตุใดเขาจะไม่สามารถสืบทราบประวัตินางได้เล่า เขาทราบว่านางแต่งงานแล้ว สามีนางตอนี้ยังรับตำแหน่งเซิงหยวนคนล่าสุดอีกด้วย และมีบุตราวัยกำลังซนอีกหนึ่งคนดังั้หากเตรียมไปเขาก็้เตรียมให้ครบทั้งครอบครัว เพื่อไม่ให้เป็าเปิดเผยตัวเขาจึงส่งผ่านโรงหมอชุ่ยจู๋มาอีกที
ครั้งี้เถ้าแก่ฟางเป็ผู้นำมาส่งให้ึบ้านด้วยตัวเเพราะเขาเก็อยากเห็นแปลงุนไพรว่าจะกว้างใหญ่าขนาดไหน ที่้าอิงึสามารถบอกว่าจะส่งากว่าเดิมึร้อยเท่า เื่เขาได้มาเห็นแรงปูจริงเขาึกับตื่นตะลึงแม้ว่าโรงหมอจะมีสวนุนไพรเป็ตัวเ แต่ก็กระจายกันไปตามพื้นที่ ไม่ใช่แปลงใหญ่ขนาดี้
“ไม่เลวเลยจริงๆ แปลงปูพวกเจ้าเป็ระเบียบสวยงาม ูเป็ระบบระเบียบยิ่งนัก วัน้าข้าคง้ส่งคนมาศึกษาจากพวกเจ้าเสียแล้ว” เถ้าแก่ฟางพูดขึ้นระหว่างที่้าอิงและเหยียนเหวินเหยาพาเขาเดินูรอบๆ
“ยินีเ้า่ะ” ้าอิงตอบยิ้มๆ
ัจากส่งเถ้าแก่ฟางกลับไปแล้วพวกเขาจึงนำหีบที่ส่งมาจากแม่ทัพหานเข้าไปให้องนอนพวกเขาสิ่งี้ไม่ควรเปิดเผยกับคนภายานัก
ึอย่างไรรูปแบบเสื้อผ้าอาภรณ์ก็เป็แบบที่กำลังได้รับความนิยมใเมืองหลนางนำออกมาสวมใส่อยู่บ้านห่างไกลเมืองหลเช่นี้คงจะูไม่ดีนัก อีกอย่างรูปแบบชุดสตรีเมืองหลไม่สะดวกต่อาทำงานสิ่งใดเลย ทำได้เพียงนั่งสวยๆ ไป็เท่าั้
สิ่งที่้าอิงนำออกมาใช้ก็คือเล่นเด็กทั้งา เสี่ยวเป่าชื่นชอบเป็ที่สุด เพราะเพื่อนวันเีกันไม่มีเขาจึง้เล่นกับ หันเจี้ยน เิิ่และเหยียนหย่งแทน
บ่ายวันเีกัน้าอิงไปสังเกตาณ์ความก้าว้าใาฝึกวรยุทธรุ่นเยาว์ หันเจี้ยน เิิ่ เฉินลี่ เพียงพอใช้ได้ กระบวนท่าู้แต่ยังขาดความแม่นยำและเด็ดขาด เหยียนหย่งเขาเป็ต้นกล้าที่ดีทีเีแต่ติดที่ยังมีปมใใทำให้าออกกระบวนท่ามีความลังเลอยู่บ้าง ่เสี่ยวเป่าั้..อื้ม…นางขอข้ามไป่แล้วกันเขายังเล็กเกินไป
ทางด้านเหยียนเหวินเหยาเขาฝึก่ตัวกับเจียงหู เพราะเขาเริ่มฝึกกันมาตั้งแต่่จะสอบเสร็จและกลับบ้านมาแล้ว ้าอิงจึงปล่อยให้ฝึกตามแบบยุคี้ต่อไป
ัจากูแล้วนางจึงหันัออกไปปล่อยให้พวกเขาฝึกกันต่อไป ่นางจะไปเตรียมแผนงานปรุงยาให้เป็ยาูกลอนต่อไป
นางได้ให้บรรดาผู้หญิงที่มาจากตระกูลเหยียน้าคนและรวมึหวังซื่อและเกาซื่อทั้งหมดเจ็ดคนมาช่วยนางปั้นยาูกลอนจากไม้กลิ้งยาที่นางได้ให้ถังเสียนทำออกมาตามแบบ่้าี้ จากั้ค่อยนำไปตากแดดแล้วเก็บบรรจุต่อไป
แต่่้าั้นาง้ให้คนไปเก็บกล้วยไม้สกุลหวายที่อยู่ใป่ามาเพาะขยายพันธุ์เพิ่มเสีย่ เพราะตัวก้านกล้วยไม้สกุลหวายเื่ตากแห้งแล้วนำมาทำเป็ยาุนไพรหรือใช้ดองเหล้าเป็ยาได้
และคุณบัติพิเศษมันอีกอย่างหนึ่งคือมาสามารถูดซับความชื้นได้เป็อย่างดีดังั้นางจะนำมันมาใช้เพื่อรองไว้ด้านใต้โถเก็บยาูกลอน เพื่อยืดอายุาเก็บให้ยาวาขึ้น
และแล้ววันที่ึกำหนดนัดหมายทำพิธีไหว้บิดามารดา้าอิงก็มาึ วันี้ทั้งเหยียนเหวินเหยาและเสี่ยวเป่าพร้อมด้วยเหยียนหย่งไปด้วยกันกับนาง คนทั้งหมดขึ้นรถม้าออกจากหมู่บ้านเพื่อตรงไปยังเขตตำบลซึ่งเป็บ้านเดิม้าอิงนั่นเ
ผู้ที่บอกทางยังคงเป็เหยียนเหวินเหยาเพราะ้าอิงไม่แน่ใใเรื่องเส้นทางานัก เื่ไปึที่บ้านพบว่าตอนี้ทุกคนมารวมกันทั้งหมดแล้ว
ญาติทางฝ่ายตระกูลบ้านเดิม้าอิงตอนี้ก็เหลือเพียงพี่าคนเีเท่าั้ทีู่แลบ้านัี้ต่อจากบิดามารดาเขาแต่งงานและมีูแล้วคน
อีกกลุ่มหนึ่งที่มาด้วยกันก็คือน้องาและน้องสาวบิดา้าอิงและูๆ พวกเขา ูพวกเขาั้ไม่ใช่ใครคือคนที่้าอิงได้ยินพวกเขาคุยกันที่ข้างรถม้านางเื่ครั้งที่รอเหยียนเหวินเหยาไปตรวจสอบประกาศผลสอบนั่นเ
้าเลี่ยงูน้องา เยี่ยนฟางฟางูน้องสาวบิดา้าอิง หากนับลำดับญาติกันแล้วพวกนางทั้งสามก็เป็ูพีู่น้องกัน
ใขณะที่้าอิงก้าวลงจากรถม้าไม่มีใครจำนางได้เลย เพราะัจากที่นางออกจากบ้านไปนางติดต่อเพียงมารดาเท่าั้ ัจากมารดานางสิ้นชีวิตลงนางก็ไม่ได้ติดต่อใครอีกเลยจึงทำให้ไม่มีใครได้เห็นว่าเจ้าอิงคนเดิมั้ผอมลงแล้ว
แต่ทุกคนยังจำเหยียนเหวินเหยาได้ เื่เห็นเขาประคอง้าอิงลงมาจากรถม้า พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนี้คือ้าอิงผู้หญิงอ้วนที่พวกเขาไม่ค่อยชอบ้าเท่าไหร่คนั้ และยิ่งเื่ทราบว่าหญิงงามตรง้าเดิมเคยเป็หญิงอ้วน ใบ้ามีแต่รอยแดงคนั้ก็ยิ่งทำให้พวกเขาตื่นตะลึงไป
ัจากปรับอารมณ์และทักทายกันเรียบร้อย บรรยากาศูแข็งกระด้างไม่เป็ธรรมชาติเท่าไหร่นัก พวกเขาก็จึงเริ่มพิธีไหว้ป้ายวิญญาณพิธีาไม่มีอันใดาัจากเสร็จพิธี้าอิงกำลังจะขอแยกตัวเพื่อกลับั้เ
อาผู้หญิง้าอิงเรียกนางไว้แล้วดึงนางไปคุยอีกมุมหนึ่ง เื่้าอิงูแยกออกไปแล้วเยี่ยนฟางฟางก็เข้ามาพูดคุยกับเสี่ยวเป่าและเหยียนเหวินเหยาทันที พ
“อาอิงหลานเป็อย่างไรบ้าง” นางจับมือ้าอิงไว้อย่างสนิทสนม ้าอิงปล่อยให้นางจับไว้แล้วถามว่า
“ท่านอามีสิ่งใดจะพูดหรือเจ้าค่ะ” ้าอิงถามออกไปตามตรง
“อาไม่มีอะไรหรอก อาเห็นว่าช่ี้เจ้าไม่ได้มาเยี่ยมบ้านเลย ฟางฟางเก็บอกคิดึเจ้า อาว่าให้ฟางฟางไปพักอยู่กับเจ้าสักสามวันดีไหมพวกเจ้าจะได้อยู่ด้วยกัน” อาหญิงนางยังคงยิ้มแย้ม
้าอิงได้ฟังก็หันไปมองทางด้านเยี่ยนฟางฟางที่ตอนี้กำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กับสามีนาง ปากก็ขยับไม่หยุด ‘ที่แท้าเชิญนางมาเพื่อสิ่งี้นี่เ อยากได้สามีข้า เจ้ามีความกล้าพอหรือไม่’ .....
✼ •• ┈┈┈┈┈┈┈ •• ✼
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??