เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
วันเวลาหนึ่งเดือนช่างรวดเ็ คืนนี้ท่านแม่ทัพใหญ่หานเดินทางมาด้วยรถม้าที่ปิดมิดชิด มาถึงบ้านของ้าอิงในช่วงกลางดึก แม้แต่โคมไฟนำทางพวกเา็ยังไมุ่ อาศัยเพียงแสงจันทร์เท่านั้นส่องทาง
เาะยุคสมัยนี้ยังไม่มีการขนส่งที่รวดเ็ รวมถึงวิธีการแช่แข็งเลือดั นั้นเ้าของเลือดต้องเดินทางมาด้วยตัวเองเท่านั้น
้าอิงเองก็ได้คำนวณไว้แล้วว่าแม่ทัพหานจะต้องมาถึงบ้านนางภายในวันสองวันนี้เท่านั้นหากเกิน่านี้ไปเลือดที่นางมีจะไม่สามารถใช้ได้แล้ว
้าอิงให้เหยียนเหวินเหยาและเหยียนหย่ง ไปรับท่านแม่ทัพมาที่ห้องหนังสือของนาง่ ที่นี้ได้ปรับปรุงเป็ห้องพักชั่วคราวสำหรับแม่ทัพไปแล้ว
“คารวะท่านแม่ทัพเ้าค่ะ” ้าอิงทักทายเขา
“ื้ อยู่ที่นี่เรียกข้าว่า หวังเหว่ย” เขาตอบเพียงคำสั้นๆ
“เข้าใจแล้วเ้าค่ะ ท่านหวังเชิญด้านใน่”
“ท่านพี่ช่วยเฝ้าหน้าประตูทีนะเ้าคะ” ้าอิงหันไปบอกเหยียนเหวินเหยา เา็ได้แต่พยักหน้ารับ ป่ให้เสี่ยวหย่งเข้าไปเป็ผู้ช่วยนางแทน
“ท่านหวังวันนี้ข้าจะนำเลือดของท่าน มาราวๆหนึ่งถึงสองชั่งนะเ้าคะ แต่การนำเลือดมาขนาดนี้มิได้มีผลกระทบอันใดต่อ่ากายท่านเพียงแต่ช่วงแรกท่านอาจจะอ่อนเพลียไปบ้างก็เท่านั้น เพียงดื่มยาบำรุงเลือดที่ข้าจะเตรียมไว้ให้หลังจากนี้แล้วพักสักสองถึงสามชั่วยามก็จะเป็ปกติเช่นเดิม”
้าอิงอธิบายให้เขาฟัง่จะเริ่มให้เสี่ยวหย่งหยิบอุปกรณ์เจาะเลือดทั้งเข็มายางถุงเก็บเลือดมาจากกล่องเครื่องืของนาง
เสี่ยวหย่งที่เห็นอุปกรณ์พวกนี้จนชินแล้ว เาะนายญิสอนเขาใช้ทั้งหมดแล้วเช่นกัน และเขาสาบานต่อนายญิแล้วว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็เรื่องลับสุดยอด ซึ่งคำว่าลับสุดยอดนี่ก็ได้มาจากนายญิเช่นกัน
ทางด้านแม่ทัพหานเขาพยักหน้ารับ แสดงว่าเข้าใจแล้วแต่เื่เขาเห็นอุปกรณ์ที่ผู้ช่วยของนางหยิบมา เา็ต้องแปใจเป็อย่างา เาะตัวเขาเองเป็นักรบอยู่ในสนามรบมานานเห็นการบาดเจ็บล้มตายและการรักษาของหมอทหารมาามายแต่ไม่เคยเห็นเครื่องไม้เครื่องืแบบที่นางมีอยู่เลย
้าอิงเห็นาตาของแม่ทัพหานมองอุปกรณ์ของนางแล้วนางก็เข้าใจได้ว่าาสงสัยไม่อาจห้ามกันได้
“ข้าต้องขอให้ท่านหวังช่วยเก็บเรื่องอุปกรณ์นี้เป็าลับระหว่างเราด้วยเ้าค่ะ สิ่งของพวกนี้เป็ของที่อาจารย์ข้าทิ้งไว้ให้ไม่มีเพิ่มอีก จึงไม่สามารถเปิดเผยมันไปได้”
“เข้าใจแล้ว” เขายังคงพูดน้อยอยู่เช่นเดิม จนบางที้าอิงก็คิดว่าหากเขาพูดา่านี้เขาจะธาตุไฟตีกลับหรือไม่
จัดท่าทางให้แม่ทัพหานเอนตัวลง้ยื่นแขนมาและบีบกำก้อนผ้าที่นางเตรียมไว้ให้
หลังจากนี้ก็เป็ขั้นของการทำาสะอาดเจาะเลือดและป่ให้เลือดไหลตามายางเข้าสู่ถุงเก็บเลือดที่นางเตรียมไว้ครั้งนี้เป็การเจาะเลือด สิ่งมีชีวิตโดยตรงครั้งแรกันั้นเ้าอิงจึงทำเป็ตัวอย่างให้กับเสี่ยวหย่งไดู้อย่างใกล้ชิด่
ครั้งต่อไปนางจะต้องหาหนังสัตว์ให้เสี่ยวหย่ง ได้ฝึกทำการเย็บบาดแผลอย่างจริงจังเีแล้ว เาะเขามีพรสวรรค์เกี่ยวกับ่ากายมนุษย์จริงๆ ื้ จริงๆ แล้วหากให้นางประเมินเสี่ยวหย่ง นางคงให้คะแนนเขาเต็มสิบหากเขาจะไปเป็นักฆ่า
ปีนี้เสี่ยวเป่าอายุห้าขวบได้แล้ว นางต้องเริ่มฝึกฝนเขาให้ครบทุกแขนง ทั้งด้านของวรยุทธเพื่อป้องกันตัว ด้านารู้รอบตัวและารู้ในตำรา รวมถึงศาสตร์ทางด้านการแพทย์ด้วย
สำหรับเด็กวัยนี้เป็วัยกำลังจดจำทั้งด้านสมองและ่ากายหากฝึกกลยุทธ์เริ่มอายุเท่านี้มัดกล้ามต่างๆ ใน่ากายเราจะจดจำกระบวนท่าและวิธีการกระบวนท่านั้นๆ ได้ชัดเจน่าเื่เริ่มฝึกอายุา่านี้ ันั้นนี้นางจะให้เขาเน้นไปทางการฝึก่ากายา่า แน่ว่าการฝึกที่จริงจัง ต้องควบคู่ไปกับการเล่นเพื่อให้เขาผ่อนคลายไปด้วย
การเรียนที่จริงจังนั้นนางคิดว่าเริ่มอายุเจ็ดแปดขวบก็ยังไม่า ถึงแม้ว่าจะบอกให้เขาเริ่มอายุที่า่านี้ แต่นี้เสี่ยวเป่าก็สามารถคัดอักษรได้หลายสิบตัวแล้วเรียกได้ว่าก้าวหน้า่าเด็กวัยเดียวกันไปาโข
สุดท้ายแล้วก็ต้องป่ให้เขาเป็ผู้เลือกอนาคตของตัวเองอยู่ดี าชอบของเรามันไม่สามารถบีบบังคับกันได้ นางจะทำหน้าที่มารดาที่มอบารู้าสามารถให้เขาอย่างเต็มที่ท้ายที่สุดแล้วเขาจะนำไปใช้อย่างไรนั่นก็สุดแล้วแต่
ขั้นของการถ่ายเลือดใช้เวลาประมาณก้านธูป่าๆ หรือก็คือสิบห้าถึงยี่สิบนาทีเท่านั้น จากนั้นนางจึงเก็บเลือดไป แล้วให้เสี้ยวหย่งไปต้มยาสำหรับบำรุงเลือดหลังจากเีเลือดทันที
เาะเป็ชายชาติทหาร่ากายแข็งแรงกำยำและยังฝึกฝน่ากายอยู่ทุกวันทำให้แม่ทัพหานไม่ได้อ่อนเพลียามายเท่าใดนักแต่หลังจากที่เสี้ยวอยู่ไปเขาจึงเริ่มการสนทนาขึ้น!
“เสี่ยวอิง ข้าเรียกเ้าแบบนี้ได้หรือไม่”
“ได้เ้าค่ะ” ท่านเป็ถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้นนี้เลยนะ ท่านจะเรียกอันใดข้าคงขัดท่านมิได้หรอก
“เ้าสามารถทำยาให้แกล้งป่วยได้หรือไม่”
“ต้องป่วยขนาดไหนเ้าคะ ให้หมอตรวจไม่รู้สาเุ ให้่ากายทรุดโทรมหรือแค่ให้ชีพจรูสับสนวุ่นวายเท่านั้น”
“ฮ่าๆๆ ข้าคิดไม่ผิดจริงๆ ว่าเ้าต้องช่วยข้าได้แน่” จู่ๆ เา็ระเบิดเีงหัวเราะเีงัขึ้นมาทำให้แม้แต่้าอิงยังแอบตกใจเหยียนเหวินเหยาที่เฝ้าอยู่หน้าห้องก็ยังตกใจเช่นกัน
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเสี่ยวหย่งก็เคาะประตูนำยาเข้ามาให้เขาดื่ม ครั้งนี้มีเหยียนเหวินเหยาตามเข้ามาด้วย
แต่้าอิงก็มิได้ว่าอันใดเาะว่าเรื่องที่นางจะทำให้ท่านแม่ทัพ อย่างไรนางก็ต้องเล่าให้สามีของนางฟังอยู่ดี
“ตัวข้าเองที่ต้องการล้มป่วย ถ้าต้องการให้หมอหลวงพวกนั้นตรวจไม่พบสาเุว่าข้าป่วยด้วยเุอันใด แน่หากเวลาผ่านไป่ากายของข้าก็ต้องผอมลงด้วยเพื่อให้มันสมจริงายิ่งขึ้น”
“หากท่านจะนำไปกินเองข้าก็สามารถปรุงให้ท่านได้” ้าอิงทำท่าครุ่นคิดและเดินวนไปมาสองสามรอบจากนั้นจึงพูดต่อ
“ยาพวกนี้จะเรีย่าเป็ยาพิษก็ได้ เื่ท่านกินมันเข้าไปแล้วชีพจรท่านจะสับสน เ่าหมอจะตรวจไม่เจอว่าท่านป่วยด้วยโรคอันใด ในระยะเวลาห้าถึงสิบวันน้ำหนักตัวของท่านจะลดลง ทำให้ใบหน้าของท่านูซูบผอมลง
แต่ยาพวกนี้มันไม่สมควรกินติดต่อกันนานเกินไป ันั้นหากท่านมาส่งเลือดให้ข้าในครั้งหน้าท่านต้องดื่มยาถอนพิษเี่ ่ที่จะให้ข้านำเลือดสามวันมิฉะนั้นเลือดที่นำมาจะไม่สามารถนำไปเลี้ยงหได้”
“ันั้นข้าจะมีเวลาเพียงหนึ่งเดือนสำหรับแผนนี้ใช่หรือไม่”
“ถูกต้องเ้าค่ะ ข้าขอถามท่านได้หรือไม่ ว่าท่านพบที่ส่งเ้าหกู่นั่นให้ท่านหรือยัง”
“พบแล้ว” คำตอบนี้เขาแทบจะกัดฟันตอบเลยทีเดียว ืที่คลายอยู่ ำแ่ขึ้น เ้เลือดตรงขมับเริ่มปูดโปนเห็นได้ชัดว่าเจ็บปวดแค่ไหน
“ดีเ้าค่ะ ข้าจะทดลองยากับเ้าหนี่สักหน่อย อาศัยช่วงเวลาที่ท่านแกล้งป่วย ข้าจะทำให้หกู่ตัวนี้เจ็บป่วยด้วยเช่นกัน คิดว่าอีกที่มีหคู่ของมันอยู่ในตัวคงจะทรมานน่าูเช่นกัน”
้าอิงยกยิ้มมุมปากอย่างเ้าเล่ห์และูซุกซนาทีเดียว
“ดี เอาให้มันทรมานัที่ข้าเป็ ่ที่เปิดเผยาลับข้าและเป็าของฝั่งตรงข้าม ข้าจะจัดการไม่ให้คาบข่าวไปบอกได้อีก” แววตาแม่ทัพหานมีแววของารื่นรมย์และสนุกสนานอยู่ในที
เหยียนเหวินเหยาและเหยียนหย่งที่มองการสนทนาของทั้งคู่ พวกเขาคิดเหืนกันว่า ชายญิสองนีู้เหืนพ่อลูกกันา่าเีอีก ทั้งาคิดเข้ากันเป็ปี่เป็ขลุ่ยแถมยังอำมหิตพอๆ กันอีกด้วย
หนึ่งสามีอีกก็ลูกน้องสนิทพวกเขาสาบานไว้แล้วในใจว่าจะไม่ทำให้้าอิงต้องโมโหอย่างแน่
หลังได้ดื่มยาแล้วแม่ทัพหานเา็เอ็นตัวเพื่อลง เาะ้าอิงใส่่ผสมของยาสงบใจและยาที่มีฤทธิ์ให้หลับง่ายเข้าไปด้วยเพื่อให้เขาได้พักผ่อน่ที่จะเดินทางไปใกล้รุ่งสาง
่ที่แม่ทัพหานจะไปนั้นเขาได้ขนหีบสมบัติลงมาให้นางอีก สองหีบใหญ่ๆ จน้าอิงต้องกุมขมับ
“ท่านหวัง ท่านไม่ต้องขนสิ่งใดมาแล้วนะเ้าคะ แค่ของรอบ่ก็พอให้ข้าใช้ไปอีกหลายปีแล้ว”
“เอาไปเถอะ สมบัติข้ามีเยอะถือเีว่าข้าเอาไว้ให้หลานก็ได้”
เขาทิ้งท้ายคำพูดไว้เท่านี้่จะโยนของบางสิ่งให้้าอิงและเดินทางไปทันที
นางคว้าจับของสิ่งนั้นได้อย่างมั่นคง หลังจากแบืให้เหยียนเหวินเหยาู เขาเพียงยกยิ้มให้นาง ้กับจับืนางกลับไปยังห้องของพวกเขา
“นี่น่าจะเป็ตราประจำตัวของท่านแม่ทัพ มันต้องไม่ธรรมดาแน่ อาอิงเ้าต้องเก็บสิ่งนี้ไว้ให้ดี เท่าที่ข้าทราบมา แม่ทัพหานไม่มีบุตรหรือบุตรธิดาเลย ฮูหยินของเขาคือพระขนิษฐาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เขาไม่มีแม้แต่ฮูหยินรองหรืออนุเลยสักเาะองค์ญิท่านนี้เหี้ยมโหดยิ่งนัก แต่นี่ก็เป็สิ่งที่ข้าได้ยินเขาเล่าลือมาอีกทีแท้จริงอย่างไรก็ไม่ทราบเหืนกัน”
“ทราบแล้วเ้าค่ะ” ้าอิงรับคำและมองตรานั้น
ตรานี้เป็ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเท่าครึ่งฝ่าืนาง สลักรูปของพยัคฆ์ขาวเหยียบบนก้อนเมฆเหนือภูเขาแล้วหันมาคำรามหน้าตาูน่าเกรงขาม ดุดัน ฝีืการแกะสลักของช่างสมัยนี้ช่างละเอียดอ่อนและสมจริงยิ่งนัก
เื่พลิกด้านหลังเป็รูปสลักคล้ายกับแผนที่อะไรบางอย่าง ไม่มีข้อาหรือตัวอักษรใดๆ แตู่จากลักษณะของลายเ้แล้วนางคิดว่านี่คือแผนที่แน่
‘ทำไมเขาจึงให้นางมา’
“เก็บไว้ให้ดีแล้วเข้ากันเถอะยังพอมีเวลาให้เ้าได้่เช้า” เหยียนเหวินเหยาบอกนาง้ประคองนางลง แล้วกอดนางไว้จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงนิทราพ
เพียงไม่นานเสี่ยวเป่าที่ตื่นขึ้นมา พบว่าพ่อกับแม่ของเขากอดกันอยู่ ่เขาถูกย้ายให้มาชิดกำแพงแทน เสี่ยวเป่าหรี่ตามองพ่อของเขาอยู่ครู่หนึ่ง แต่าง่วงยังคงเอาชนะเขาได้ ันั้นวันนี้เขาจะยกท่านแม่ให้หนึ่งวันก็แล้วกัน ‘วันพรุ่งนี้เขาต้องกอดท่านแม่ไว้ให้แน่นๆ เีแล้ว’
✼ •• ┈┈┈┈┈┈┈ •• ✼
ไรต์ : เป่าจัดการเลยลู๊ก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??