เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
ใทีุุ่่มของเีเหวินเหยาก็ได้เดินทางมาึขอบาแดนและยืนอยู่บริเวณทางขึ้นเทือกเขาที่ดูสลับซับซ้อนเป็น่ายิ่ง .
ระหว่างาเดินทางหลายวันมานี้ไม่มีเหตุาณ์แปลกปะหาใดเกิดขึ้นอีกพวกเขาเดินทางมาึที่นี่ด้วยความราบรื่น และเส้นทางจากนี้ไปรถม้าไม่สามารถขึ้นไปได้ พวกเขาจำต้องทิ้งรถม้าไว้ที่เชิงเขาและให้เฝ้ารถม้าไว้ นอกจากเฝ้ารถม้าแ้ยังได้ทำหน้าที่เป็นต้นทางอีกด้วย
“่าลุงซีจากตรงุนี้ขึ้นไปึถ้ำระยะเวลามากน้อยเพียงใด”
เีเหวินเหยาเอ่ยถามที่พวกเขากำลังตั้งที่พักแรมชั่วคราวก่อนจะเข้าป่าลึกวันพรุ่งนี้
“ระยะเดินทางไปต้องใช้หนึ่งวันเราน่าจะไปึที่ถ้ำนั้นพลบค่ำพี หลังจากนั้นเราจะค้างแรมที่นั่นหนึ่งค่ำคืนวันถัดมาเราก็จะขนของลงมาได้” ซีฮันตอบ
“ทราบแ้….. ไปเถอะ เจียงหูไป๋อี้ ข้าอยาองล่าสัตว์มาาแ้ มาใช้โอกาสนี้กันเถอะ ”
เีเหวินเหยาหันไปเรียกสนิททั้ง
“ระวังตัวกันด้วยอย่าไปไนัก” ซีฮันกับพวกเขาก่อนไป
เีเหวินเหยาและสนิททั้งเดินมาจากุ่มพร้อมหยิบธนูและมีดสั้นมาด้วยท่าทางเหืนตั้งใจะไปล่าสัตว์จริงๆ
เมื่อเดินมาได้ค่อนข้างไมากแ้เีเหวินเหยาจึงหันหัวเปลี่ยนทิศทาง ไปทางด้านทางเข้าเทือกเขา
พวกเขาใช้เวลาราวๆเค่อได้ เป้าหมายของพวกเขาที่เดินมามิใช่เพื่อล่าสัตว์ แต่จริงๆแ้เขามาพบกับรองแม่ทัพโจว ที่ได้รับสารด่วนจากแม่ทัพหานเพื่อมาช่วยเืเขานั้นเอง `
“่ารองแม่ทัพโจว ” เีเหวินเหยาทักเขาก่อน ``
“่าเี ข้า่เข้าะจายตามพื้นที่แ้ สักครู่คงมีรายงานเข้ามา ” รองแม่ทัพโจวเขา
ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน ที่เีเหวินเหยาจากเืงุท้าย ที่กำลังจะผ่านด่านตรวจก็มีมาชนเขา และยัดจดหมายใส่ืเขา่ารวดเร็ว ทำให้เขารู้ว่าเป็นที่แม่ทัพหาน่มาช่วยเืเขานั้นเอง
จากนั้นรองแม่ทัพโจวจึงตามุ่มของพวกเขามาตล ตาม่าห่างๆเพื่อไม่ใหุ้่มของซีฮันรู้ตัว
ับมาที่สถานาณ์ของเีเหวินเหยานี้
“ก่อนจะเข้าเทือกเขานี้ ของข้าพบกับเผ่านอกด่านที่บริเวณใ้ๆนี้ ปกติจะไม่น่าแปลกอันใด แต่ว่าครั้งนี้พวกเขาเดินทางเข้าเืงมาด้วยจำนวนี่ากผิดปกติ และแยกย้ายกันมาไม่ได้รวมุ่มกันเข้าเืงมาใคราวเี รวมๆแ้น่าจะร่วมร้อยได้ ”
“หักข้าเดาไม่ผิดคิดว่า ข้าคงถูกของตัวเองทรยศไปร่วมกับหัวหน้าเผ่าปัจจุบันเีแ้”
“มีสิ่งใดที่พวกเขาต้องากัน หากเพียงแค่สมบัติจากบรรพบุรุษที่เ้าพูดึ ข้าคิดว่ามันไม่น่าจะต้องทำกันึเพียงนี้”
“คงต้องรอให้ข้าไปึที่เก็บสมบัติแ่นั้นก่อน ุ่าคงะจ่างชัด”
เีเหวินเหยากำลังสนทนาอยู่กับรองแม่ทัพโจว ะนั้นเองก็มีนายทารายหนึ่งเข้ามารายงาน
“เรียนรองแม่ทัพ มีน่าสงสัยแต่งกายคล้ายกับชนเผ่านอกด่าน กำลังเดินขึ้นไปด้านบนเทือกเขาจำนวนปะมาณสามสิบึห้าสิบได้ขอรับ”
“อื้ม ไปเตรียมสะกดรอยตามขึ้นไป แต่อยู่ให้ห่างอย่าให้รู้ตัว อีกุ่มรอเป็นกำลังเสริม ” รองแม่ทัพโจวสั่งา
“ขอบคุณ่ารองแม่ทัพมากขอรับ ี่าช่วยเื” เีเหวินเหยาปะสานืขอบคุณเขา
“่าไม่ต้องเกรงใไป ้เพราะ่าแม่ทัพหานกำชับมา ”
รองแม่ทัพโจวเองก็ไม่เข้าใเช่นกันว่าเหตุใดแม่ทัพหานึได้่ตนเป็นผู้เป็นึรองแม่ทัพดูแลาแดนเหนือมาเพื่อช่วยเืานี้แต่ใเมื่อมีคำสั่งมาแ้เขาก็จะต้องทำตาม่าเต็มที่
คราแแม่ทัพโจวคิดว่าเป็นเพียงามานำของบรรพบุรุษับไปแต่เมื่อเขาติดตามมาและพบกับชนเผ่านอกด่านมาเกี่ยวข้อง คิดว่านี่คงจะมีใช่แค่เรื่องสมบัติเีแ้
“ขอรับพวกข้าขอตัวับเข้าไปก่อน ”
เีเหวินเหยา่าวลารองแม่ทัพโจวและเดินย้อนับไปทันทีระหว่างที่เขาคุยกับรองแม่ทัพโจวอยู่นั้น ไป๋อี้ทำหน้าที่ออ่าสัตว์เล็กๆอยู่ เมื่อึุนัดพบเขาก็หิ้วะต่ายและไก่ฟ้าจำนวนหนึ่งมาเพื่อนำับไปยังุตั้งค่ายชั่วคราว
ค่ำคืนนี้พวกเขาพักผ่อนรอบกองไฟ รีบเอาแรงเพื่อเดินทางขึ้นเขาวันถัดไป
และค่ำคืนนี้ก็ยังผ่านไปได้ด้วยดี รุ่งเช้าพวกเขาเก็บะโจมที่ใช้พักผ่อนเมื่อคืนไว้ใรถม้า จากนั้นก็นำเสบียง ้ำ และอาวุธติดตัวของแต่ละแ้เริ่มเดินทางขึ้นไปบนเทือกเขาทันที
ทางด้านแม่ทัพหานที่เดินทางมาได้เกือบครึ่งทางแ้ นี้เขาต้องเปลี่ยนรถม้าขององค์หญิงให้เล็งเพราะเส้นทางจากนี้ถนนจะแคบลง เมื่อเริ่มเขาเขตของป่าเขารถม้าจะต้องวิ่งแถวเรียงหนึ่ง !
แต่แ้ทั้งขบวนต้องหยุดลงเมื่อมีหินิ้งลงมาจากแนวผา แต่ละก้อนมีขนาดเท่าศีรษะ
“ตั้งรับุ่มโจร” เีงลูก้อีกของ่าแม่ทัพัขึ้น แม่ทัพหานะโจนจากรถม้าแ้รับม้าจากาข้างๆแ้ควบไปด้านหน้าขบวนทันที
“่าแม่ทัพ นี้เราถู้อมไว้แ้ ุ่มโจรน่าจะมีห้าสิบึเจ็ดสิบได้ขอรับ ” ลูก้เขาที่มีนามว่าหนิงเฉิงี่าแทนหลิงเฟยรายงาน
ครั้งนี้เพื่อความคล่องตัวและเดินทางได้่ารวดเร็วเขานำลูก้ติดตามมาพร้อมกันแค่สามสิบเ่าั้น สู้กับอีกเท่าตัวช่างตึงืเืเกิน
“ุระวังตัว คุ้มกันรถม้าองค์หญิงฝ่าไป รถม้าที่เืสละทิ้งให้ควบม้าไป” แม่ทัพหานที่ดูสถานาณ์แ้คำสั่งทันที
จากนั้นแม่ทัพหาน ะตุกม้าเดินขึ้นด้านหน้า
“พวกเ้าต้องาสิ่งใด มาเจรจากันสักครู่เถิด” แม่ทัพหานตะโกนขึ้น
แปะ แปะ แปะ !!
าชุดำ ปกปิดใบหน้ามิดชิดก้าวมาจากพงหญ้ารกร้างข้างทาง เขาปรบืให้กับ่าแม่ทัพ
“สมแ้ที่เป็นึแม่ทัพใหญ่อันดับหนึ่ง ช่าง้าหาญจริงๆ” าชุดำ่าว
“ใเมื่อรู้แ้ว่าข้าเป็นใคร เ้ายังจะเดินหน้าต่ออีกหรือ ” แม่ทัพหานตอบโต้เขา
“ขออภัย่าจริงๆ หากข้ามาเพื่อปล้นชิงทรัพย์สิน ข้าคงไม่เลือก่าแน่ แต่วันนี้ข้ามาเพื่อรับศีรษะ่า คงปล่อย่าไปมิได้”
าชุดำแโบกืให้สัญญาณ ก็มีาชุดำมาจากที่ซ้อนแ้ล้อมกรอบเข้ามา
“ถ้า่านั้นต้องมาดูกันว่าใครจะเด็ดหัวใคร ” แม่ทัพหานทำสัญญาณ ให้ฝั่งตัวเองเตรียมบุกเช่นกัน
แม่ทัพหานพุ่งตัวไปฟาดฟันกับาชุดำที่ปะกาศว่าต้องาศีรษะของเขาทันที
ที่เืต่างรับื่ายาำบากเพราะจำนวนเีเปรียบอยู่มาก ทำให้ไม่าฝ่ายแม่ทัพหานสูญเีกำลังไปเกือบครึ่งแ้
รถม้าขององค์หญิงวิ่งตะเลิดไปด้านหน้า่ารวดเร็วจนเห็นเพียงฝุ่นที่ตลบอยู่ แต่พวกเขาไม่สามารถแยกร่างไปตามได้จริงๆ
แม่ทัพหานเห็นสถานาณ์ย่ำแย่จึงแรงและะบวนท่าที่รุนแรงขึ้น เพราะปะสบาณ์ใสนามรบที่โชกโชน ไม่าเขาก็ได้เปรียบ เขาฟันฉับลงไป ตัดผ่านางอกของาชุดำทันที แม้จะไม่ึชีวิตแต่ก็สาหัสเช่นกัน
“พวกเราแยกย้าย ไป!!” แม่ทัพหานตะโกนเรียกพรรคพวกตน แ้ควบม้าบุกตะลุยฝ่านำหน้าไป จากนั้นเหล่าลูก้ที่ยังรชีวิตก็ติดตามไปทันที
ทางฝ่ายชุดำก็เีหายไปมากเช่นกัน อีกทั้งหัวหน้าุ่มยังบาดเ็สาหัส ันั้นพวกเขาจึงไม่ได้ไล่ตามแม่ทัพหานไป
ุ่มของแม่ทัพหานวิ่งมาไมากแ้กว่าจะพบกับรถม้าขององค์หญิงที่เอียงะเท่เร่ พุ่งจนต้นไม้ต้นใหญ่ข้างทางม้าตัวคาดว่าจะหลุดจากบังเหียน ที่รถม้าพลิกคว่ำและหายไปแ้
เขาสั่งลูก้ให้หยุดพัก ำแผล อีก่ก็ไปดูองค์หญิงใรถม้า ที่แม่ทัพหานเปิดรถม้าเข้าไป นางกำลังสลบไม่ได้สติอยู่ด้านล่างุ เสื้อผ้ามีรอยฉีกขาด มีเลืไหลจากหน้าผาก คาดว่าหัวนางคงจะแตกจากาะแทก ตามใบหน้ามีรอยฟกช้ำอีกด้วย
เพราะองค์หญิงยังตายนี้ไม่ได้ เขาจึงอุ้มนางมาแ้ให้ที่ยังมีกำลังอยู่ซ่อมแซมรถม้า เพื่อจะได้เดินทางต่อ
พวกเขาใช้เวลาพักเกือบชั่วยาม หลังรถม้ายังสามารถวิ่งได้ ก็ให้ที่เ็หนัก นั่งบนรถม้าร่วมกับองค์หญิง่าไม่มีทางเลือก
พวกเขาเร่งเดินทางเพื่อให้ึเืงถัดไป่ารวดเร็วแม้จะเหนื่อยแทบขาดใ แต่หา่าช้าแ้เจอกับืสังาอีก ครานี้คงไม่มีชีวิตรแน่
‘ไม่แน่ว่าครั้งนี้ข้าจะได้เจอลูกที่ข้าไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ครั้งเี ์่าอย่าเพิ่งให้ข้าจากโลกนี้ไปเลย ’ แม่ทัพหานเงยหน้าขึ้นอ้อนวอน์เป็นครั้งแที่เขาทำเช่นนี้
ใระหว่างที่เีเหวินเหยาและแม่ทัพหานกำลังเจอเรื่องหนักหนาสาหัสอยู่นั้น ทางด้านของ้าอิงก็มีเรื่องให้ปวดหัวเช่นกัน
เสี่ยวเป่าที่มีพี่เลี้ยงมาเพิ่มึสาม แต่ละตามอกตามในายน้อยเสี่ยวเป่าเป็น่ามาก และอยากจะสอนุ่าแก่เขาเพื่อสร้างผลงาน ทำให้แต่ละวันนอกจากปกติเสี่ยวเป่าจะซุกซนเีแ้ ับายเป็นว่ามีลูกสมุนเพิ่มความวุ่นวายอีกสาม
“พวกเ้าอายุเท่าไหร่กันแ้ ึได้ซุกซนเป็นเด็กเช่นนี้ ”
“ปีนี้พวกเราครบสิบเจ็ดปีเท่ากันุขอรับ” มีตอบมา
้าอิงยกืขึ้นกุมขมับและนวดมัน่าแรง พลางสาปแช่งหลิงเฟยใใ
‘เ้าฝึกยังไง ึได้มาเป็นปัญญาอ่อนแบบนี้ อย่าให้เจอนะข้าจะให้เ้ากินใส้วมไปเลย’
“พวกเ้าโตแ้สอนสิ่งที่มีปะโยชน์ให้เขาเถอะ ไม่ใช่ซุกซนตามเขา หากข้าได้ยินมาอีก พวกเ้าไสหัวับเืงหลวงไปเลย ”
้าอิงคาดโทษพวกเขาแ้ปล่อยไป
หลังปล่อยทั้งสามพี่เลี้ยงไปแ้ ซูเม่ยก็เข้ามาะซิบที่หูนาง
เมื่อฟังจบแ้ เริ่มแนางขมวดคิ้วจากนั้นก็ยกยิ้มมา
“มีใครตามพวกเขาไปหรือยัง ” นางถามซูเม่ย
“อี้ตามไปแ้เ้าค่ะ ”
“ดีให้เอ้อตามไปช่วยอีก ให้เขาจดจำสถานที่ไว้คืนนี้เราจะไปดูกัน แต่หากพวกนั้นได้อะไรมาให้ ่สัญญาณทันทีเราจะไปแย่งชิงมา ” ้าิิ้ สีหน้านางเหืนเด็กที่กำลังจะได้ไปเที่ยวเล่น
“เ้าค่ะ ” ซูเม่ยรับคำแ้เดินไปหาเอ้อทันที พ
อี้และเอ้อ เป็นนามลับที่ใช้เรียกาอีกที่เถ้าแก่ฟาง่มาพร้อมกับซูเม่ยนั้นเอง
หลังจากซูเม่ยมาอยู่กับ้าอิงหลายวัน นางชื่นชอบ้าอิงเป็น่ามาก นายหญิงนี้ทั้งฉา เก่งกาจทั้งวิชาแพทย์และยาพิษ าต่อสู้ก็ไม่เป็นรองใคร แถมยังโหดเหี้ยมมากเช่นกัน มิน่าล่ะนาย่าฟางของนางจึงชื่นชอบนางนัก ึกับ่พวกนางมาช่วยเป็นาเฉพาะ
•────❅❀❅────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??