เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
เมื่อนกพิราบส่งสารด่วนจากแม่ทัพหานมาให้เถ้าแก่ฟาง ตัวเขารีบสะพายย่ามยาและออกเดินทางเพื่อไปหาท่านแม่ทัพหานทันที.
เขาได้มอบาให้ผู้ดูแลหลิวให้ไปแจ้งแก่จ้าวอิงทันทีเช่นกันแต่เพราะฟ้ากำลังจะมืดแล้วผู้ดูแลหลิวจึงต้องเดินทางไปหาจ้าวอิงพรุ่งนี้แทน
ส่วนทางด้านจ้าวอิงแม้จะทราบแล้วว่าศพของปู่และย่าของเหยียนเหวินเหยาฝังอยู่ที่ใด นี้นางยังไม่สามารถเคลื่อนย้ายออกมาได้คงต้องเก็บเื่นี้ไว้ก่อน
ขณะที่นางกำลังพูดคุยกับผู้ใญ่้าเื่ของการตากแห้งสมุนไพรอยู่นั้น ก็มีชาว้าวิ่งกระหอบกระหืดเข้ามาในลานตากสมุนไพรของพวกนาง
“ผู้ใญ่ ผู้ใญ่้าเกิดเื่แล้ว ้าลู่ๆ ” ชายนี้จ้าวอิงจำได้เขาอยู่้าใกล้ๆกันกับ้าของเหอซื่อ
“ใเย็นๆ ค่อยๆเล่าออกมา ” ผู้ใญ่้าเขา`
``
“ที่้าลู่ฮ้ายเกิดเื่แล้วผู้ใญ่ เช้านี้ลูกสะใภ้โตของ้านั้นเข้าไปพบ เหอซื่อน้ำลายฟูมปาตายไปแล้ว ส่วนลู่ฮ้ายสามีนางนี้ยังหายใรวยริน ”
เขากลั้นใกล่าวออกมารวดเดียว ัฟังชายนั้นพูดจบจ้าวอิงและผู้ใญ่้าหันหน้ามองกันทันที
“ไปกันไปดูก่อน ” ผู้ใญ่้าตามชายกลุ่มนั้นออกไปทันที
จ้าวอิงไม่ได้ตามไปด้วยเพียงแต่หันหน้าไปมองซูเม่ย นางเข้าใทันที และแยกตัวออกไป ไม่นานนักซูเม่ยก็เดินกลับมาอีกครั้ง
“นี้เอ้อตามไปดูแล้วเจ้าค่ะ”
“ดี..ไปเดินรอบๆสวนกัน ”
ที่จ้าวอิงกำลังจะหันักลับเข้าไปนั้นมีรถม้าวิ่งเข้ามาจอดในลานกว้างของนางพอดี เป็นผู้ดูแลหลิวนั่นเที่พุ่งตัวลงมาจากรถม้าอย่างรวดเร็วและเดินตรงปรี่มาหานาง
“เสี่ยวอิงข้ามีเื่มากล่าว ” เขาหายใหอบ
“ผู้ดูแลหลิวมาดื่มน้ำชาก่อนเจ้าค่ะ” จ้าวอิงผายมือให้เขาไปห้องข้างๆ
จ้าวอิงพาดูแลผู้ดูแลหลิวไปยังห้องรับรองด้านข้าง
“แม่ทัพหานส่งพิราบด่วนมาแจ้งว่าเขาได้ส่งไปช่วยสามีเจ้าที่ชายแดนแล้ว ส่วนนี้แม่ทัพหานเก็กำลังเดินทางมา แต่เกิดปัญหาเล็กน้อยทำให้เขามาได้เพียงครึ่งทางนี้ต้องหยุดขบวนเพื่อรอกำลังเสริม”
“แล้วท่านแม่ทัพเป็นอันใดหรือไม่เจ้าคะ” จ้าวอิงตกใอยู่บ้าง
“วางใได้แม่ทัพหานไม่ได้รับบาดเจ็บปลอดภัยดีแต่สูญเสียไปมาก นี้เถ้าแก่ฟางไปหาเขาแล้ว”
ผู้ดูแลหลิวเห็นจ้าวอิงมีสีหน้าไม่ค่อยดีจึงรีบนางให้นางวางใ
“ถ้าเถ้าแก่ฟางเดินทางไปแล้วข้าก็วางใเจ้าค่ะฝีมือการรักษาของเขาดีเยี่ยมทีเดียว”
“เมื่อครู่ข้าเห็นตั้งหลายต้องรีบออกจาก้าเจ้าไปเกิดอะไรขึ้นหรือมีอะไรให้ช่วยหรือไม่”
“ไม่มีอันใดเจ้าค่ะ ในหมู่้าเกิดเื่นิด่ เมื่อครู่เป็นกลุ่มของผู้ใญ่้า เขาต้องออกไปตรวจสอบ”
“ไม่มีอันใดก็ดีแล้ว เ้ ช่วงนี้มีเื่มากมายจริงๆ ข้าไม่อยู่นานแล้วที่โรงหมอไม่มีใครดูแล ”
“ขอบคุณผู้ดูแลหลิวมากนะเจ้าคะที่อุตส่าห์มาแจ้งข่าว หากมีอะไรให้ข้าช่วยที่โรงหมอท่านส่งของมาตามข้าได้เลยนะเจ้าคะ”
จ้าวอิงเดินออกไปส่งผู้ดูแลหลิวขึ้นรถม้าแล้วมองส่งเขาออกไปจนกระทั่งลับตานางจึงหันักลับเข้าไปยังลานตากแห้งสมุนไพร
ไม่นานจากนั้นเอ้อก็เข้ามารายงาน
“นายญิ ทั้งตายแล้วขอรับ ดูจากศพแล้วน่าจะถูกพิษ ปาของทั้ง เป็นีำิ คิดว่าพิษอยู่ที่เงินตำลึงที่พวกเขารับมาจากในป่าขอรับ ”
“จากนอกด่านช่างโหดเหี้ยมจริงๆ ” จ้าวอิงพูดกับตัวเ
ในห้องยาของจ้าวอิงที่นี้ มีเอ้อและซูเม่ยอยู่ด้วย
“เอ้อเจ้าไปหาทางขโมยถุงเงินนั้นมา ก่อนจะมีตายมากกว่านี้” จ้าวอิงที่คิดแล้วว่าไม่ควรปล่อยพิษนั้นไว้ จึงสั่งออกไป เอ้อรับคำแล้วออกไปทันที
ไม่นานเอ้อก็กลับมา
“นี่ขอรับ” เอ้อล่วงเข้าไปในอกเสื้อส่งห่อผ้าที่ห่อทับบนถุงผ้าสีเก่าๆอีกชั้น
“รอบคอบมากเอ้อ เอานี่ไป มันเป็นยาแก้พิษร้อยพิษกินไว้เสีย หากศพปาดำสนิทแบบที่เจ้าว่าพิษนี้คงร้ายแน่าดู” จ้าวอิงพร้อมส่งขวดกระเบื้องเคลือบสีเขียวให้เขา
เอ้อรับมันด้วยมือดูดีอกดีใยิ่งนัก
“ขอบคุณขอรับนายญิ นี่เป็นสิ่งมีค่าทีุ่สำหรับข้าเลย” เอ้อ!
“เอ้อเจ้าดีใออกนอกหน้าให้มันน้อยๆ่เถอะ ” ซูเม่ยที่ทนดูไม่ได้พูดขึ้นมา
จ้าวอิงรับถุงเงินมาแล้ว นางจึงเข้าไปยังโต๊ะกลางห้องสมุนไพร มีเงาสีดำตามนางมาด้วย ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นคือผีของเหอซื่อนั้นเ เหอซื่อไม่ได้ตามจ้าวอิงแต่ตามถุงเงินที่นางยังไม่ทันได้ใช้ก็ตายเพราะมันเสียก่อน
’จ้าวอิงไม่ได้สนใเพียงยิ้มเยาะเย้ยโลภมากก็เท่านั้น
ัจากจ้าวอิงคีบเอาเงินตำลึงนั้นออกมาตรวจสอบ นางพบพิษของแมงมุม ิู และพิษจากพืชบางอย่างผสมรวมกันอยู่ มิน่าล่ะปาของศพถึงได้ดำสนิทขนาดนั้น แม้แต่ยาแก้ของนางหากกินช้าไปหากไม่ตายก็อาจจะอัมพาตได้ โหดเหี้ยมจริงๆ
จ้าวอิงนำเงินทั้งหมดล้างเอาพิษออกแล้วใส่ลงถุงใบใหม่แล้ว เีซูเม่ยมา
“เจ้านำเงินนี่ไปให้ครอบครัวลู่ว่าพ่อเหยียนเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าก่อน ให้เงินนี้เพื่อจัดงานศพ อย่าลืมมอบที่ชาว้าอยู่กันเยอะทีุ่มีผู้ใญ่้าเป็นพยานด้วยยิ่งดี ก่อนออกไปก็กล่าวแก่ท่านพ่อด้วย ให้เขาไม่ต้องไปร่วมงาน”
“เข้าใแล้วเจ้าค่ะ นายญิช่างฉลาดจริงๆ แบบนี้ต้องเีว่าขนแพะงอกจากตัวแพะเ” ซูเม่ยยิ้มรับคำแล้วออกไปทันที
ัซูเม่ยออกไปแล้ว จ้าวอิงให้อี้และเอ้อ ไปจับตาตระกูลเหยียนต่อ
บ่ายของวันนี้จ้าวอิงมีหน้าที่สอนสมุนไพรแก่เด็กๆทุก วันนี้นางพาพวกเขาไปยังแปลงสมุนไพรพร้อมเีกับของจริง การเีของพวกเขาทุกก้าวหน้าไปมาก อนาคตเด็กกลุ่มนี้ก็กำลังสำคัญที่จะมาช่วยจ้าวอิงดูแลงานด้านต่างๆ
จ้าวหย่งเป็นเดียวที่เีนักทีุ่ นอกจากเีพร้อมกับเพื่อนแล้ว ในแต่ละวันหากพี่าเขาไม่ติดภารกิจก็จะสอนเพิ่มแบบตัวต่อตัว ทั้งเื่ยาและการต่อสู้
แม้จะหนักหนาสำหรับเด็กอายุิเอ็ดิปี แต่เขาก็ตั้งใเป็นอย่างมากเพราะเขาตัดสินใแล้วว่าวันข้างหน้าจะต้องเป็นกำลังสำคัญให้พี่า ไม่ยอมถูกปกป้องไว้แบบนี้
“ใเจ้าต้องนิ่งกว่านี้ อย่าใร้อนเกินไป พึงระลึกไว้เสมอว่านี้หน้าที่ของเจ้าคืออะไร” จ้าวอิงกับเสี่ยวหย่ง
นางเห็นเสี่ยวหย่งใลอยจนหั่นสมุนไพรออกมาได้ขนาดที่ไม่เท่ากัน หากขนาดของมันไม่สม่ำเสมอกันเมื่อนำไปตากแห้งพวกมันก็จะคลายความชื้นออกมาไม่เท่ากัน เมื่อนำไปใส่ในโถรวมกัน ชิ้นใญ่จะมีความชื้นมากกว่าอาจจะทำให้เกิดเชื้อราขึ้นมาได้
“ขออภัยขอรับพี่า” เสี่ยวหย่งมีสีหน้ารู้สึกผิด
“ไม่ต้องัว่าเจ้าจะไม่ได้ช่วยเหลือข้าเพียงนี้เจ้าตั้งใฝึกฝนให้ดี อนาคตเจ้าค่อยช่วยข้าให้มากๆชดเชยกับนี้ก็แล้วกัน” จ้าวอิงกับเขา
“ได้เลยท่านพี่ข้าจะปกป้องท่านเ ”เสี่ยวหย่งมีสีหน้าดีขึ้น
“ข้าด้วยท่านแม่ ข้าจะปกป้องท่านเ ” เสี่ยงเสี่ยวเป่าน้อยที่ไม่เคยพลาดในการเีสมุนไพรพร้อมกับน้าหย่งของเขาสักครั้ง
“เยี่ยมไปเลยอนาคตัจากพวกเจ้าโตแล้ว ข้าจะนั่งกินนอนกินอย่างเดียวก็พอ ฮ่าๆ ” จ้าวอิงลูบหัวของเสี่ยวเป่า
ทั้งสามช่วยกันจัดเก็บเครื่องยาที่บดแล้วเข้าที่เข้าทาง ัจากนั้นจึงให้เด็กทั้งแยกไปจัดการธุระส่วนตัวของแต่ละ
“นายญิเจ้าคะ เจียงห่าวกับชายและญิจาก้าเชิงเขามาขอพบเจ้าค่ะ ” ซูเม่ยเข้ามารายงาน
“ให้พวกเขารอที่ห้องโถงเรือนนี้ก่อนเดี๋ยวข้าออกไป” จ้าวอิงที่กำลังวิเคราะห์การเชื่อมโยงของหนอนกู่กับผู้ที่เลี้ยงมันจริงๆ
นางเพิ่งจะทราบว่าหนอนกู่จักรพรรดินี้ เมื่อก่อนเป็นไสยเวทมนต์ดำ ที่ร้อยปีก่อนถูกนำมาใช้โดยราชวงศ์ วงจรของพวกมันจะมีหนอนนางพญาที่อยู่ในตัวของผู้เลี้ยงและมีหนอนบริวารซึ่งหนอนบริวารพวกนี้จะถูกกำหนดออกมาให้เป็นคู่ๆ เพื่อใช้ควบคุม เ่าขุนนางผู้รับใช้ทั้งหลาย
หากหนอนตัวใดตัวหนึ่งตายลงคู่ของมันก็จะตายเช่นกันแต่ผู้ที่เลี้ยงตัวนางพญาไว้จะไม่เป็นอะไรแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่าหนอนตัวนั้นยังคงอยู่หรือไม่
อย่างเช่นในกรณีของแม่ทัพหานและองค์ญิทั้งคู่มีหนอนบริวารที่เป็นคู่กันอยู่ในตัว เมื่อตัวใดตัวหนึ่งตาย อีกจะเจ็บหนักทันทีแต่ไม่ถึงกับตายตามไป
หากจ้าวอิงเดาไม่ผิดฮ่องเต้ น่าจะเลี้ยงหนอนนางพญาไว้กับตัวเ ส่วนของแม่ทัพหานและองค์ญิเป็นคู่บริวาร นี่จึงเป็นสาเหตุให้จ้าวอิงต้องนั่งศึกษาค้นคว้าว่าจะสะท้อนกลับไปยังผู้ที่เลี้ยงหนอนนางพญาได้อย่างไร
จ้าวอิงเข้ามาในห้องโถงของตัวเ ที่นั่งรออยู่นี้นำโดยเจียงห่าวคู่ผัวเมียทั้งห้าคู่ที่มาจากเมืองนอกด่านและมีชายหนุ่มอีก ชายนี้คือที่ไปช่วยคุมขังเจ้างั่งสามตัวที่นี้เป็นพี่เลี้ยงเสี่ยวเป่า ในคืนที่มีชายชุดดำลอบสังหารนั่นเ
ัจากจ้าวอิงนั่งลงเสร็จ เจียงห่าวก็เป็นผู้นำทั้งหมดคุกเข่าลงทันที
“ นายญิขอรับที่พวกข้าทั้งหมดมาวันนี้ เพื่อจะมาขอพึ่งพิงท่าน มาบัดนี้พวกข้าทั้งหมดทราบแล้วว่าท่านลุงซี มีจิตใคิดไม่ซื่อ ได้เข้าร่วมกับกลุ่มของหัวหน้าเผ่าปัจจุบันไปแล้ว เขาได้ชักชวนให้พวกข้าทั้งหมดเข้าร่วมด้วย เมื่องานนี้สำเร็จแล้วจะสามารถกลับไปอยู่อาศัยที่เผ่าดั้งเดิมของบรรพบุรุษและร่วมกันนำเผ่าให้ยิ่งใญ่ขึ้นมา
แต่พวกข้าทั้งหมดมิได้ต้องการกลับไปที่เผ่านอกด่านนั่นเลยเพราะพวกข้าซาบซึ้งใที่นายท่านและนายญิดูแลพวกเราเป็นอย่างดีอีกทั้งให้อาชีพหน้าที่การงานให้พวกเราสามารถเลี้ยงดูตัวเได้ พวกข้าชอบที่นี่มาก
อีกอย่างหลายกำลังจะมีลูกแล้ว พวกข้าทั้งหมดอยากจะเลี้ยงลูกอยู่ที่นี่ขอรับ ไม่ต้องการกลับไปที่นั่นอีกหวังว่านายญิจะรับพวกข้าไว้”
เจียงห่าวร่ายยาวออกมาในครั้งเดียวัจากที่เขาพูดจบทั้งหมดก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า
“ขอนายญิได้โปรดเมตตา ”
แล้วพวกเขาก็คุกเข่าหมอบลงโขกหัวให้กับจ้าวอิงทันที
“หยุดก่อนหยุดโขกหัวให้ข้าก่อนมาคุยกันดีๆเจ้าบางกำลังท้องกำลังไส้ทำเช่นนี้ไม่ดีเลย”จ้าวอิงรีบห้ามปรามพวกเขา แล้วนางก็หันไปหาซูเม่ย
“ซูเม่ยยกเก้าอี้ให้พวกนางเถอะกำลังตั้งครรภ์อยู่ไปนั่งให้สบายๆดีกว่า” จ้าวอิง
แต่ญิเ่านั้นไม่ยอมขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ให้เหตุผลว่าจะขอนั่งร่วมกันกับสามีของพวกนาง
เจ้าญิมองหน้าทุกและทุกก็ไม่ได้หลบหน้านางแต่ละพยายามที่จะสื่อความจริงใออกมาทางสายตาให้ได้มากทีุ่
พวกนี้เมื่อถูกชักจูงจากที่พวกเขานับถือมาทั้งชีวิต แต่พวกเขามาขอสวามิภักดิ์กับนางด้วยตัวเ หากนางส่งพวกเขากลับไปที่้าเชิงเขาอีกเกรงว่าอาจจะเป็นอันตรายได้แต่กระนั้นนางก็ยังมิได้เชื่อพวกเขาอย่างเต็มร้อย
จ้าวอิงหยิบขวดกระเบื้องสีดำออกมาจากแขนเสื้อแล้วส่งให้กับเจียงห่าว
“นี่เป็นยาพิษที่ร้ายแทีุ่หากพวกเจ้ากินมันลงไปแล้วพวกเจ้าจะไม่สามารถเปลี่ยนใได้อีก เมื่อไหร่ที่เจ้าทรยศต่อข้าหรือครอบครัวข้า ลำไส้ อวัยวะภายในของพวกเจ้าจะทะลุและตายอย่างทรมานพวก เจ้าจะไม่ได้ตายทันทีแต่จะค่อยๆเจ็บปวดและค่อยๆตายไป”
เมื่อจ้าวอิงกล่าวจบดวงตาของพวกเขาจ้องขวดนั้นเขม็ง มีความสั่นไหวในดวงตา นั่นเป็นเื่ปกติเพราะสรรพคุณความน่าัของมัน ที่จ้าวอิงบรรยายออกมานั้น เป็ใ็ต้องั
แต่เื่ัก็ส่วนั หากพวกเขาไม่ทำผิดเสียอย่างพิษนี้ก็ไม่มีความน่าัเลย
เจียงห่าวเทยาออกมาและใส่ปาของเขากลืนลงไปทันที ัจากนั้นขวดก็ถูกส่งต่อไปยังทุกๆแม้กระทั่งญิที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ก็เทมันแล้วใส่ปาเข้าไปทันที
จ้าวอิงได้เห็นดังนั้นก็พยักหน้าพึงพอใ
“ในเมื่อวันนี้พวกเจ้ามาสวามิภักดิ์ต่อข้า แน่นอนว่าอื่นต้องเห็นแล้วเช่นกันเพราะฉะนั้นวันนี้ไม่ต้องกลับไปพักที่้าเชิงเขาอีก ไปพักที่ด้านัเรือนก่อนมีห้องว่างสำหรับพวกเจ้าอยู่เลือกได้ตามสบาย”พ
จ้าวอิงส่งทั้งหมดไปยังเรือนด้านั จากนั้นก็กระซิบกับซูเม่ย
“จับตาดูพวกเขาด้วย แล้วก็เอายานี้ไปให้ที่เหลือตรงเชิงเขากิน ดูให้มั่นใว่าพวกเขาได้รับทุก”
“ทราบแล้วเจ้าค่ะ”
วันนี้ช่างเหนื่อยจริงๆจ้าวอิงยังนั่งอยู่ในห้องโถง นางพิงเก้าอี้ปล่อยตัวตามสบายมองออกไปด้านนอกที่เห็นแสงแดดรำไรรวมถึงกุหลาบพันปีที่กำลังเบ่งบานอยู่ …..
•────❅❀❅────•
สาระ : ขนแพะงอกจากตัวแพะเ าถึง ได้ทรัพย์สินจากผู้ใดแล้วตอบแทนหรือคืนประโยชน์แก่ผู้นั้นด้วยอีกวิธีหนึ่ง โดยที่ตนเไม่เสียอะไร ตรงกับสำนวนไทยว่า อัฐยายซื้อขนมยาย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??