เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
วันรุ่งขึ้นัจากพวกเขากินข้าวเช้าร่วมกัน ตอนี้ทุกรวมักันอยู่ที่ห้องโถงของเรือนรับรองที่เป็นที่พำนักของแม่ทัพหาน รวมถึงเถ้าแก่ฟางและผู้ดูแลหลิวที่พักค้างคืนที่นี่ด้วย .
แต่ยังขาดหลิงเฟยที่ตอนี้น่าจะยังนอนอยู่ในห้องน้ำเาะตั้งแต่เขากินอาหารเมื่อคืน ัจากนั้นเขาก็ปวดท้อง่าหนักเ้าห้องน้ำหลายสิบรอบจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยทีเี
ต้องเดือดร้อนเถ้าแก่ฟางช่วยดูอาการและจัดยาให้เมื่อแม่ทัพหานรู้เ้า เขาจึงได้แต่สมน้ำ้าเ่านั้นทำสิ่งใดไว้ก็ต้องยอมรับผลกรรมด้วยัเอง เขาไม่ซ้ำเติมก็นับว่าเมตตามากแล้ว
“เอาล่ะ่าที่พวกเราทุกทราบแล้วว่าเสี่ยวอิงเป็นูสาวของข้ากับเจียอี แต่เรื่องี้ก็ทราบเพียงเราเ่านั้น แต่ข้ายังต้องการหลักฐานเพิ่มเกี่ยวกับการจากไปของนางี ทางี้ฝากอาหร่งช่วยข้าสืบจากบ้านเดิมสกุลจ้าวที” แม่ทัพหานกล่าว
“ได้เลยี่หาน เรื่องี้้าัการเอง ไม่น่าเชื่อเลยว่าเสี่ยวอิงจะกลายเป็นาสาวของข้า ” เถ้าแก่ฟางรับคำ่าหนักแน่น
ถ้าเขารู้ตั้งแต่แว่าจ้าวอิงหญิงอ้วนที่มาขายสมุนไพรให้เขาในตอนนั้นเป็นาสาวของเขาเอง เขาคงไม่แบ่งกำไรมาแม้สักแดงเี คงยกั้หมดให้นางไป
“ีไม่กี่วันข้าจะเดินทางกลับเ้าเมืองหล ัจากนั้นจะไปที่ชายแดนทางทิศตะวันตก ข้าได้่ไปสร้างาวุ่นวายที่นั่นไว้แล้ว”
แม่ทัพหานบอกกับทุกีครั้ง เขาได้คุยกับจ้าวอิงแล้วว่าครั้งี้เขาจะใช้ตราพยัคฆ์ั้สองไปยังทิศตะวันตก เพื่อไปสืบทอดกองกำลังส่วนัี้ ในตอนแเขาต้องการให้จ้าวอิงไปรับสืบทอดด้วยัเอง แต่ปัญหาสิ่งใดที่มันเกิดขึ้นในรุ่นของเขาเขาจะมันลงเอง ดังนั้นเขาจึงจะเดินทางไปรับกองกำลังี้ด้วยตนเองเมื่อเรื่องบุญคุณาแค้นของเขาแล้ว เขาจะยกกองกำลังี้ให้เป็นสินส่วนัแกู่สาวเขาต่อไป
“เหวินเหยา ข้ามีเรื่องให้เ้าทำ”
“ท่านพ่อบอกมาได้เลยขอรับ”
“ ข้าต้องการฉากบัง้าเพื่อปกปิดการเลี้ยงจำนวนมากของพวกเรา ส่วนวิธีการหรือเงินทองเ้าจัดการบริหารได้เลย ไว้ข้าจะ่ทรัพย์สินและเงินทองมาให้ี”`
“ท่านพ่ออย่าเพิ่ง่ทรัพย์สินเงินทองมาเลยขอรับ ทรัพย์สินที่ข้าขนมาจากชายแดนก็นับว่ามากมายอยู่เหมือนกัน ให้ข้าได้เปลี่ยนแปลงสมบัติส่วนี้มาเป็นทรัพย์สินทีู่ต้อง่ หากมีการลำเลียงของมาที่บ้านี้มากเกินไปอาจจะูจับตามองได้”``
“ก็ดีเหมือนกันเ้าจัดการตามที่เห็นสมควรได้เลย”
เมื่อการสนทนาของแม่ทัพหานและเหยียนเหวินเหยาลง และไม่มีท่าทีว่าแม่ทัพหานจะสั่งการอะไรต่อ จ้าวอิงจึงถามขึ้น
“แล้วข้าล่ะเ้าคะ”
“ใจจริงข้าไม่อยากให้เ้าเ้าร่วมในเรื่องพวกี้เลย” แม่ทัพผ่านถอนหายใจมา่าแผ่วเบา
“ได้่าไรกันเ้าคะ หากข้าไม่มีส่วนร่วม ข้าคงเป็นูท่านไม่ได้แล้ว” จ้าวอิงเองก็ตัดพ้อมาเช่นกัน
“เ้าอยู่ที่นี่เพื่อเป็นศูนย์กลางประสานงานระหว่างพวกเราั้หมดและข้าต้องขอฝากเรื่องของยาพิษ ยารักษาให้เ้าดูแล ีเรื่องคือการเค้นเอาาจริงจาก์หญิง ีทางข้าเชื่อว่าเ้าต้องมีวิธี ข้าไม่เชื่อว่านางจะเป็นเพียงหมากัเล็กๆข้าเชื่อว่านางต้องมีาลับอะไรบาง่าเก็บซ่อนไว้ ”
“เ้าค่ะ” จ้าวอิงพยัก้ารับคำ
“ข้าขอไปดูอาการ์หญิง่แล้วกัน แล้วจะกลับไปที่โรงหมอเลย ” เถ้าแก่ฟางบอก
ัจากลากันแล้ว เถ้าแก่ฟางและผู้ดูแลหลิวก็ไป
“อาอิงมานี่สิ ” แม่ทัพหานเรียกนางเ้าไปใกล้ แล้วล้เอาหยกสีชมพูแวววาว เป็นแท่งยาวที่ไม่มีลวดลายอะไร เป็นแท่งที่ปรายโค้งมนหนึ่งด้าน ีด้านเป็นปลายแหลมมา พร้อม่ให้นาง
“ปิ่นหรือท่านพ่อ ” จ้าวอิงถามเาะนางก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งนั้นคืออะไร
“ใช่เป็นปิ่นปักผม นี่เป็นของมารดาเ้าสิ่งี้เป็นสิ่งที่นางรับสืบทอดมาจากมารดาของนาง ดังนั้นวันี้ข้าจึงขอ่ต่อมันให้กับูสาวของนาง” แม่ทัพหานบอก
“แม้วันที่ข้าปักปิ่นท่านพ่อและท่านแม่จะไม่ได้อยู่ด้วย แต่วันี้ขอให้ท่านพ่อช่วยปักมันทีเ้าค่ะ ” จ้าวอิงไม่ได้รับปิ่นนั้นมาแต่นางก้มหัวลงเพื่อให้เขาเสียบปิ่นปักผมให้นางแทน
แม่ทัพหานปักปิ่นยกนั้นให้กับจ้าวอิงทันทีแม้จะปักไม่ได้่าูต้องแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
“ท่านพ่อจะต้องระวังันะเ้าคะ ไม่ว่าท่านจะทำสิ่งใดข้าจะสนับสนุนท่านเต็มที่เ้าค่ะ ท่านก็รู้ว่าูสาวท่านไม่ได้อ่อนแอเพียงนั้น ” จ้าวอิงที่ยังนั่งคุกเข่าข้างๆเขาเงย้าบอก
“ใช่ขอรับท่านพ่อ ท่านมีพวกเราอยู่ด้วย แม้บุกน้ำลุยไฟ พวกเราก็ไม่ได้เกรงกลัวเลย ” เหยียนเหวินเหยากล่าวยืนยันี
“ได้ๆ ข้าเ้าใจแล้ว หากให้เด็กเมื่อวานซืน่าพวกเ้ามารับภาระหนักแทนข้าข้าคงเสียชื่อเทพสงครามแล้ว ไปๆ ไปทำอะไรก็ไป่ข้าจะไปหาาข้าแล้ว” แม่ทัพหารลูบๆตบๆหัวจ้าวอิงเบาๆจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินลิ่วจากห้องโถงไป
จ้าวอิงส่ายหัว่าจนใจ จากนั้นั้คู่จึงเดินจากห้องนั้น !
“ไปดูเด็กที่มาจากตรอกขยะกันเถอะเ้าค่ะ ” จ้าวอิงชวนเหยียนเหวินเหยา
“มีสามปู่าที่ข้าช่วยมาจากเมืองที่ผ่านทางมาด้วย”เหยียนเหวินเหยาบอกนาง
“ท่านี่ให้พวกเขาทำอะไรหรือเ้าคะ ”
“เป็นปู่ยังไม่แก่มาก ่้าี้เขาเป็นช่างทำของเล่นไม้ขายแต่เาะแขนขาไม่มีแรงจึงต้องเลิกทำไป ูชายเีก็เสียชีวิตไปแล้วไม่มีใครสืบทอด ข้าจะให้เขาสอนแก่ที่สนใจ ส่วนาๆก็ให้รวมกลุ่มร่ำเรียนกับเด็กๆบ้านเราแล้วกัน พวกเขาเป็นฝาแฝดาุแปดปี ” เหยียนเหวินเหยาเล่าให้จ้าวอิงฟัง
“ก็ดีเ้าค่ะ กลุ่มเด็กขอทานก็มีเกือบยี่สิบ าุน่าจะห้าหกขวบไปจนถึงสิบสามสิบสี่ปีได้ ”
“พอดีเลยสมบัติที่ขนมามีมากทีเี ยังมีผ้าที่ข้ากว้านซื้อมาจากชายแดนี คงต้องให้ท่านแม่ช่วยตัดเย็บ ให้พวกเขาใส่”
“ท่านี่อย่าลืมสิเ้าคะตอนี้ท่านแม่ตั้งครรภ์อยู่นะ ”
“โถ่เอ้ย ข้าลืมเรื่องี้ไปได้่าไร ”
“ไว้ข้าจะไปคุยกับอวี้ซื่อเ้าค่ะ ให้นางรับงานตัดเย็บไปกระจายต่อให้ชาวบ้านที่มีฝีมือด้านี้ทำ แบบี้ชาวบ้านจะมีรายได้เพิ่มด้วย”
พวกเขาคุยกันระหว่างทางเดิน จนกระทั่งมาถึงเรือนพักตรงเชิงเขา แม้จะ่จากนอกด่านไปแล้ว แต่ก็ยังมีมาเพิ่มี ทำให้เรือนหนึ่งัต้องพักรวมกันัละสองถึงสามไป่
“ข้าว่าน่าจะต้องซื้อที่เพิ่มีแล้วเ้าค่ะ หากมาเพิ่มขนาดี้” จ้าวอิงเริ่มนวดขมับ
“ให้้าัการเอง ส่วนใญ่เป็นผู้ชายั้นั้น ก็ให้พวกเขานั่นแหละช่วยกัน ” เหยียนเหวินเหยาดึงมือที่นวดขมับของนางมาจับไว้
จู่ๆจ้าวอิงก็ตาลุกวาว แล้วหันมายิ้มให้สามีนาง
“จริงสิ ท่านี่เราเปิดสถานศึกษาดีไหมเ้าคะ ที่สอนั้อักษร ุ และสมุนไพร เราไม่เก็บเงินในการสอน แต่ต้องเป็นเด็กที่ยากจนจริงๆ แบบี้เราจะได้ใช้เงินให้เกิดประโยชน์ ได้นำมาใช้แบบไม่น่าสงสัย แถมยังไปสั่งสมบุญกุศลด้วยเ้าค่ะ ”
จ้าวอิงเห็นเด็กๆตรง้าที่กำลังช่วยกันซักเสื้อผ้า บางกำลังเช็ดถูเรือนอยู่ ทำให้นางนึกถึงตอนที่อยู่ในบ้านเด็กกำพร้าขึ้นมา ตอนนั้นนางไม่มีโอกาสเลือกด้วยซ้ำว่าต้องการเรียนอะไร ทำอะไร ทุก่าูกำหนดโดนที่ดูแลไว้แล้ว จึงอยากจะช่วยเด็กเหล่าี้ให้มีโอกาสมากกว่านาง
“ได้สิ แบบี้ทุก่าก็ลงัพอดี ยังเป็นอาอิงที่มีาคิดใหม่ๆเสมอ” เหยียนเหวินเหยาเห็นด้วยกับจ้าวอิงทันที
“เาะท่านสนับสนุนข้าจึงได้ทำอะไรมากมายเช่นี้” จ้าวอิงกระชับมือเขาตอบ แล้วั้คู่จึงกลับเ้าเรือน เพื่อแยกกันไปจัดการงานต่างๆของัเอง
ระหว่างี้เองที่เสี่ยวเป่า เสี่ยวหย่งกำลังฝึกขี่ม้าอยู่กับท่านแม่ทัพ โดยมีหลิงเฉิงช่วยอยู่ข้างๆ ี่เลี้ยงั้สามของเสี่ยวเป่าู่ไปที่กองทัพเพื่อ่จากนอกด่านไปพร้อมกับกองคุ้มกันของรองแม่ทัพโจวแล้ว
ดังนั้นจากี้ไปหนิงเฉิงจะรับ้าที่เป็นั้ี่เลี้ยงและอาจารย์ของพวกเขาั้สองแทน ึ่ี่เลี้ยงี้จ้าวอิงพึงพอใจเป็น่ามากเาะเขาเป็นที่แม่ทัพเลี้ยงมากับมือเชื่อถือได้
จ้าวอิงวันี้ได้แจ้งกับลู่เจียงสามีของอวี้ซื่อเพื่อบอกเรื่องที่จ้างจ้างให้ชาวบ้านตัดเย็บเสื้อผ้าให้ ลู่เจียงยิ้มรับ่ายินดี เรื่องดีๆเช่นี้ต้องขอบคุณภรรยาเขาที่ไม่ต่อต้านจ้าวอิง จึงทำให้พวกนางเป็นสหายที่ดีต่อกัน มีเรื่องดีๆจ้าวอิงก็จะนึกถึงครอบครัวของเขา่
วันต่อมาเ้า้าที่รังวัดที่ดินและเอกสารสิทธิ์ก็มาดำเนินการให้ เาะเถ้าแก่ฟางแจ้งแก่เ้าที่ที่ว่าการที่สนิทกันไว้แล้วว่าให้ช่วยอำนวยาสะดวกแก่ครอบครัวเหยียน เ้า้าที่นั้นพอจะทราบเบื้องัตระกูลของเถ้าแก่ฟางอยู่บ้างจึงช่วยเหลือ่าเต็มที่ ทำให้การซื้อที่ดินครั้งี้เป็นไป่าราบรื่น
“ซูเม่ย เ้าไปตามอี้มาที” จ้าวอิงบอกซูเม่ยที่ตอนี้ช่วยนางคัดแยก
“เ้าค่ะ ” ซูเม่ยรับคำแล้วไปทันที ไม่นานอี้ก็เ้ามาพบนาง
“อี้เ้าช่วยเดินทางไปที่สำนักไฉ่หงสักรอบ ไปสืบเรื่องจ้างวานจับัข้าที พาเอ้อไปด้วย แล้วก็นำเงินไปมากหน่อยจะได้พักโรงเตี้ยมดีๆ อย่าให้ัเองลำบาก” จ้าวอิงคำสั่งไป
“ได้ขอรับ ”
“ขอบใจมากอี้ ไปเถอะเตรียมัเดินทางพร้อมท่านแม่ทัพพรุ่งี้เลย ” จ้าวอิงบอกอี้แล้วหันไปหาซูเม่ย
“เ้าไปเชิญแม่ทัพมาที่ห้องยาี้หน่อย ”
“เ้าค่ะ ”
แล้วซูเม่ยก็ไปพร้อมกับอี้
จ้าวอิงนั่งเคาะโต๊ะเบาๆ จากนั้นจึงเ้าไปในห้มิติ หยิบโหลบรรจุหนอนกู่ และยาถอนพิษที่นางปรุงขึ้นใหม่ รวมถึงยาพิษที่น่าจะมีประโยชน์มากองไว้ เมื่อมาแล้ว จ้าวอิงจึง่เสียงไป
“มา ” จ้าวอิงพูดกับอากาศไม่ได้เงย้าจากกองข้าวของด้วยซ้ำ
ทันทีที่นางพูด เงาดำเงาหนึ่งปรากฏขึ้นมาแล้วคุกเข่าข้างันาง
“นายหญิง”
“เขาพูดอะไรมาบ้างหรือยัง ”
“ยังขอรับ”
“เอายานี่ไปให้เขากิน ีครึ่งั่ยามเ้ารอสอบสวนเขาได้เลย” จ้าวอิงยื่นขวดยาเล็กๆ ด้านในมียาเม็ดสีแดงเข้มอยู่
มันเป็นสารกดประสาท่าหนึ่งทำให้ายับยั้งชั่งใจลดลง านึกคิดสับสนมึนงง และจะตอบคำถามมาโดยที่ไม่รู้ั เป็นยาเค้นาจริงที่จ้าวอิงทดลองทำขึ้นมานั้นเอง
เงานั้นรับขวดยาแล้วหายไปเงียบๆ เขาเป็นหนึ่งในองครักษ์เงาที่ท่านแม่ทัพมอบให้จ้าวอิงนั้นเอง
จ้าวอิงตั้งใจทำยาี้เพื่อ์หญิงโดยเฉพาะแต่ยังไม่เคยทดลอง เมื่อมีหนูทดลองัเป็นๆแบบี้นางจะพลาดได้่าไร..พ
•────❅❀❅────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??