เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
วันนี้้าอิงต้องเก็บเลือดแม่ทัพหานไว้สำหรับเลี้ยงหีึ่เดือน
“ท่านพ่อเลือดนี้ใช้ได้ีแต่สามิวันเท่าั้ หากท่านพร้อมเื่ไหร่่ข่าวมานะเจ้าคะ ” ้าอิงคุยกับแม่ทัพหานในห้องยางนาง
“ึ่เดือนคงเพียงพอให้ข้าเดินทางไปถึงเทือกเขาฝั่งตะวันตก ัจากั้ข้าจะ่พิราบมา หากหตัวนี้ตายลงแล้วตัวที่อยู่กับองค์ญิเล่า ” แม่ทัพหานถาม
“มันก็จะตายตามไปในสองสามวัน แต่องค์ญิจะไม่ตายเพราะหนี้ แต่ข้าก็ยังรับประกันไม่ได้เจ้าค่ะว่านางจะทนไหวไหม เพราะ่ากายนางอ่อนแออยู่แล้ว ท่านพ่อต้องาแบบไหนเจ้าคะ ”
“ใช้ชะตาลิขิตก็แล้วกัน ” แม่ทัพหานตอบ
ั้หมายถึงแล้วแต่้าอิงั้เ
“เ้าใจแล้วเจ้าค่ะ นี่เป็ยาพิษ และยาถอนข้าเขียนกำกับไว้แล้ว หากท่านต้องาความช่วยเหลือท่านต้อง่ข่าวมาทันที ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหนข้าก็จะไปหาท่าน ”
“เ้าใจแล้ว เห้อ….ข้าไม่อยากให้เจ้ามีความสามารถพวกนี้เลย ลูกาข้าควรต้องสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองต่างหาก ”
“แบบั้จะสมเป็ลูกแม่ทัพได้อย่างไรเจ้าคะ ”
“ฮ่าๆ ใ่ๆสมแล้วที่เป็ลูกข้า ฮ่าาา” แม่ทัพยังคงหัวเราะเีงั จนหูแทบแตกเช่นเดิม
๊ ๊ !! เีงเคาะจากทางหน้าต่าง
“าท่าน าญิ ขออนุญาตขอรับ”
“เ้ามา” แม่ทัพหานตอบเีงั้
“ชายั้พูดมาหมดเปลือกแล้วขอรับ เขาเป็จากองครักษ์เสื้อแพรา พวกเราพบรอยสักที่ข้างลำตัวเขา รับภารกิจมาผู้เดียวเพื่อตรวจสอบเส้นทางท่านแม่ทัพและบันทึกุ่มผู้ร่วมขบวนาทั้งหมดและเรื่องสุดท้ายคือกำจัดองค์ญิลี่ฉุน ส่วนเุผลากว่านี้เขาไม่ทราบแล้วขอรับ ” ชายั้คือองครักษ์เงา้าอิงั้เ เขาคุกเข่าลงึ่ข้างรายงานมาทั้งหมด
“ยาเป็อย่างไรบ้าง” ้าอิงฟังจบก็ถามเขาทันที
“เรียนาญิยาท่าน แรกักินไปครึ่งเค่อเขาก็อาเจียนมา จากั้ก็เิ่เหม่อลอย เิ่พึมพำฟังไม่เ้าใจบ้าง แต่น่าจะเป็ความในใจคำตัดพ้อต่างๆ จนครบครึ่งชั่วยามเขาก็สงบนิ่งลง พวกข้าลองถามคำถามไปก็ได้ข้อมูลมาขอรับ แต่ัจากผ่านไปีสองเค่อเขาก็หมดสติไป นี้ยังไม่ฟื้นึ้มา แต่เขายังหายใจอยู่ขอรับ ” เขารายงานตามลำดับเุาณ์ทั้งหมด
“ถือว่าได้ผล ขังเขาไว้่ ขอบใจา” ้าอิง่เขาไป
“ลูกเอาสิ่งใดให้เขากิน”
“เรียกว่า ยาแห่งสัจจะก็ได้เจ้าค่ะ จริงๆก็เป็ยาเค้นความจริงดีๆนี่เ คราแรกข้าสร้างมันเพื่อจะใช้กับองค์ญิ แต่ชายที่เราจับได้เื่คืนเขาแข็งแรงายังมีอาาเช่นนี้ หากนำไปใช้กับองค์ญินี้ข้าัวนางจะเป็บ้าไปเี่ แต่ท่านพ่อวางใจนะเจ้าคะ ข้ายังมีวิธีอื่นี”
“เอาล่ะ ูแลตัวเให้ดี พ่อจะไปเตรียมตัวสักหน่อย ” ่าจบแม่ทัพหานก็ลุกไป
้าอิงเดินตามไป่เขาถึงหน้าเรือนจากั้จึงเดินไปหาเีเหวินเหยา ที่ห้องทำงานเขาีฟากเรือนเดียวกัน
“ท่านี่ ข้ามีเรื่องอยากปรึกษาเจ้าค่ะ ” ้าอิงบอกเขาที่เดินมาถึงหน้าห้องทำงาน
“อาอิงเ้าา่อนสิ เจ้าไม่ต้องรอข้ออนุญาตหรอก สำหรับเจ้าแล้วเดินเ้ามาได้เลย” เีเหวินเหยาบอก้าอิงระหว่างที่ลุกไปเปิดประตูรับนาง
“ไม่มีอะไรเจ้าคะ เพียงจะถามว่าที่มาจากชายแดนมีสมุนไพรด้วยหรือไม่” ้าอิงถาม
“มีสิเรื่องนี้ข้าก็ลืมไปีแล้ว จะไปเลือกเหรือให้ขนทั้งหมดมาที่ห้องยาดี” เีเหวินเหยาถาม
“ให้ขนมาที่ห้องยาก็ได้เจ้าค่ะ เก็บรักษาในห้องเก็บอาจจะทำให้เีคุณภาพได้ ”
“ได้เลย ข้าจัดาให้เ มานั่ง่สิ่นี้เจ้าูผอมลงีแล้ว งานบางอย่างก็ให้อื่นทำบ้าง” เีเหวินเหยาดึงนางมานั่งลงบนตัก แล้วสวมกอดเอวนางไว้ !
“ ข้ารู้เจ้าค่ะเพียงแต่่นี้มีเพียงซูเม่ยที่ช่วยข้าอยู่ ส่วนอื่นๆคงต้องฝึกไปีสักระยะถึงจะปล่อยให้ทำงานเได้ ” ้าอิงถือโอกาสนี้ซบลงบนไหล่เขา
ทั้งสองนั่งกอดกันไว้เงียบๆ่เวลานี้เหมือนเป็่เวลาที่พวกเขาได้พักหายใจสูดาา หากเป็ในยุคปัจจุบันก็จะเป็าชาร์จพลังงานจากอ้อมกอดกันและกันนั่นเ ่เวลาแบบนี้นับว่ายิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆเพราะภาระหน้าที่ช่างมีเ้ามาามายเหลือเกิน
“ัจากจบเรื่องนี้แล้วข้าคิดว่าจะขอให้ท่านพ่อวางมือจากตำแหน่งแม่ทัพแล้วมาอยู่กับพวกเราที่นี่แทน ามีอำนาจช่างวุ่นวายเหลือเกินเจ้าค่ะ”
“ดีเลย แต่ยังไงก็ต้องถามท่านพ่อ่”เขาก้มลงจูบเบาๆบนหัวนาง
เีเหวินเหยาเอ็นูนางยิ่งนัก แม้นางจะเก่งา แต่นางก็ไม่สมควรต้องทำสิ่งใดๆาขนาดนี้ ัจบเรื่องพ่อตาแล้วเขาคิดไว้ว่าจะพานางไปท่องเที่ยวตามที่ต่างๆ ให้นางได้พักผ่อนอย่างแท้จริง
“ข้าขอตัวไปหาท่านแม่่นะเจ้าคะ ”
“ไปด้วยกันเถอะ ข้าจะไปเยี่ยมท่านแม่ด้วย เจ้าอยู่ใ้ท่านแม่ให้าๆก็ดี เขาว่ากันว่าลูกอิจฉาจะมาเร็วึ้ ”
“ั้ท่านไปฟังที่ไหนมาเจ้าคะ ั้ครรภ์มิใ่โรคติดต่อสักหน่อย” ้าอิงขำมา
“เื่ไว้ก็ไม่เีหายนะฮูหยิน หื้ม ไหนใครไม่เื่ ” เีเหวินเหยาเิ่จี้ไปตามเอวนาง
“เจ้าค่ะๆ เื่แล้ว ฮ่าๆ” ้าอิงที่ทนไม่ไหวต้องหลุดขำมา
วันรุ่งึ้้าอิงไป่ขบวนแม่ทัพหานั้แต่ฟ้ายังไม่สว่าง ่อี้และเอ้อไปพร้อมๆกัน ครั้งนี้แม่ทัพทิ้งไว้ให้้าอิงใช้งานียี่ิแต่ละล้วนเป็ผู้ที่ผ่านาฝึกฝนมาแล้วสามารถใช้งานเป็ผู้คุมาหรือให้จัดาปัญหาใดๆก็ได้เช่นกัน
ส่วนหลิงเฉิงก็อยู่ทำหน้าที่เป็ี่เลี้ยงเสี่ยวเป่าต่อไป ไป๋อี้ับมารับหน้าที่เป็อาจารย์สอนวรยุทธพื้นฐาน นี้มีสมาชิกเพิ่มึ้้าอิงจึงให้เจียงห่าวร่วมสอนด้วย
สำหรับเ็ที่เพิ่มาึ้ภาระหนักก็ตกมาที่ป๋อเหวิน สอนอักษรมีเพียงเขาเดียวที่สามารถเรียบเรียงาสอนให้เหมาะกับเ็แต่ละวัยได้ เีเหวินเหยาก็ไม่สามารถปลีกตัวมาช่วยเขาได้เลย
วิธีแก้ปัญหานี้พวกเขาจะให้เ็ที่รู้อักษรช่วยสอนและทบทวนวิธีาเีง ให้กับเ็ที่วัยใ้เคียงกับตัวเ เสี่ยวเป่าก็ไม่เว้นเช่นกัน ุ่มเ็ขอทานที่มามีที่อายุห้าถึงหกขวบมีอยู่สาม พวกเขาจึงสนิทกันอย่างรวดเร็ว
วันเดียวกัน่บ่าย่เิ่เรียนวรยุทธ ้าอิงให้ทุกมาตรวจสุขภาพกับนาง่ โดยมีเสี่ยวหย่งช่วยีแรง ส่วนใหญ่เ็ๆมีสุขภาพแข็งแรงดี แต่จะมีปัญหาเรื่องฟันและระบบทางเดินอาหารอยู่เกือบทุก เพราะกินอาหารไม่สะอาดไม่มีูแลสุขอนามัย เรื่องนี้้าอิงจัดาเสริมยาให้ทุก โดยมีเ็โตสี่คอยกำกับีที เ็โตมีอายุิสาม ิสี่ปีอยู่สี่ที่นี้สามารถูแลอื่นได้แล้ว ีที่ช่วยูแลเ็ๆก็คือปู่เ็ฝาแฝดที่เีเหวินเหยาสพาับมา
้าอิงมอบหน้าที่ั้ชื่อให้ทุกกับป๋อเหวินและให้ทุกใช้แซ่เีทั้งหมด
าเรียน้าอิงจัดาให้ทุกเรียนแบบสี่วันแล้วหยุดสามวัน ในสามวันนี้่เช้าจะให้พวกเขาจัดาเรื่องส่วนตัว เช่นาซักผ้า ตากผ้าห่มเป็ต้น สลับกับาลงแปลงปลูกผักให้พวกเขาเรียนรู้ที่จะปลูก ูแล และกินสิ่งที่พวกเขาปลูกเ ส่วนบ่ายให้พวกเขาเล่นได้ตามสบาย สำหรับเ็โตก็จะเรียนห้าหยุดสองวันเพาะพวกเขาใ้ถึงวัยปฏบัติงานได้แล้วต้องเน้นเป็พิเศษ
งานส่วนภูเขาลูกใหม่และสุสานตระกูลยกเป็หน้าที่พ่อเีูแล เีเหวินเหยารับงานสร้างโรงเรียนและสรรหาทั้งหมด รวมถึงงานจิปาถะอื่นๆ โดยมีเจียงหูที่นี้เห็นเหมือนพ่อบ้านใหญ่ไปแล้วช่วยงานอยู่
้าอิงที่มีซูเม่ย ้าหย่ง และจากแม่ทัพที่นางเลือกมาีสองมาควบคุมงานเก็บและตากสมุนไพร ส่วนนี้ก็ยังมีพ่อเีเ้ามาช่วยอยู่เช่นกัน
ตกเย็น้าอิงไปหาองค์ญิที่ห้องนาง นี้นางได้รับารักษาจนสามารถลุกึ้นั่งและพูดคุยได้แล้ว เพียงแต่ขายังอ่อนแรงไม่สามารถลุกได้ ้าอิงไม่ได้ให้ท้องมาูแลนางี ให้เจียวซื่อและจูซื่อ มาูแลนางแทน
“เพล้ง !! ไปให้หมอ ี้้า ไปตามแม่ทัพมาหาข้า ไม่อย่างั้ข้าจะตัดหัวให้หมด” เป็เีงองค์ญินั่นเ
้าอิงเดินเ้าไปและโบกมือเป็สัญญาณให้ทั้งสองไปเหลือเพียงนางและซูเม่ยเท่าั้ที่อยู่ในห้ององค์ญิ
“หากรู้ว่าท่านแข็งแรงึ้แล้วจะปากดีถึงเพียงนี้ข้าคงทำให้ท่านเป็ใบ้ไปเีดีกว่า” ้าอิงตีหน้าเย็นชาใส่นาง
“เจ้าเป็ใคร” องค์ญิลี่ฉุน ชี้หน้าถาม้าอิง ซูเม่ยกำลังจะเดินึ้หน้า้าอิงยกมือกันนางไป่
“ข้าจะบอกเรื่องราวดีๆให้ท่านฟังนะองค์ญิ ข้าคือบุตราท่านแม่ทัพหาน ..ใ่…ข้าคือลูกหวังเจี่ยอีผู้ั้ที่ท่านฆ่านาง” ้าอิงดึงเก้าอี้มานั่งอยู่ตรงหน้านางอย่างใจเย็น
องค์ญิได้ยินัั้นางถึงกับผงะจ้องหน้า้าอิงเขม็ง เื่ยิ่งมองก็เห็นว่า้าอิงที่นั่งตรงหน้านางนี้มีหน้าตาที่เหมือนกับหวังเจี่ยอีถึงห้าหกส่วนเลยทีเดียว
“ไม่...ไ่ีานางั้ตายไปแล้ว ไ่ีา..เ็ั้ก็ตายแล้ว เจ้าอย่ามาหลอกข้า ” ท่าทางองค์ญินีู้หวาดัวและสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด
“มีเุผลอะไรที่ข้าจะต้องมาหลอกท่านเพราะยิ่งไม่นานท่านก็ต้องตายแล้ว ท่านรู้หรือไม่ข้าจับองครักษ์เสื้อแพรจากตำหนักาได้ึ่ ท่านคิดว่าเขาดั้นด้นมาเป็พันลี้ มาหาท่านเพื่อสิ่งใดเล่า” ้าอิงยังคงโจมตีนางอย่างต่อเนื่อง
“า ไม่ ไ่ะ รัชทายาทไ่ีาทำกับข้าอย่างั้แน่ ไ่ีา ข้า ข้าเป็ …. ” แต่แล้วองค์ญิก็เหม่อลอยไปแล้วเงียบไม่พูดจาี
้าอิงเห็นแล้วว่าวันนี้นางคงไม่ได้ความคืบหน้าอะไราไปกว่านี้นางจึงปล่อยให้องค์ญิอยู่ในห้อง จากั้ก็หันัไป แต่นางก็ยังทิ้งองครักษ์เหงาให้กับตาูองค์ญิไว้ตลอดเวลาเช่นกัน พ
‘มีเุผลอะไรกันที่จะทำให้องค์ญิูมั่นอกมั่นใจในตัวรัชทายาทเพียงั้’
•────❅❀❅────•
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??