เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
ยายใบ้มีนามที่แท้จริงว่า หลานจื่อ เป็แม่นมที่ติดตามมายังจวนแม่ทัพเื่ครั้งที่นางแต่งเข้าจวน แม้บิดาหวังเจี่ยอีจะเป็คหบดีที่ร่ำรวยแต่มารดานางก็เป็ลูกขุนนางเช่นกัน แต่ด้วยเพราะไม่ได้เป็ขุนนางที่มีตำแหน่งใหญ่โต และมารดาหวังเจี่ยอียังเป็บุตรสาวที่เกิดจากอนุภรรยาดังนั้นนางจึงต้องแต่งให้กับคหบดีหวังในตอนนั้น .
หลังจากที่หวังเจี่ยอีตายไป คหบดีตระกูลหวังซึ่งมีศักดิ์เป็ตา้าอิงก็ย้ายออกจากเมืองหลวงไป อาจจะเป็เพราะเกรงกลัวจะถูกกระทบไปด้วย หลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวคราวอีกเลย เื่นี้เป็ิ่ที่แม่นมหลานเล่าให้กับ้าอิงฟัง
เื่ส่งแม่นมหลานไปพักผ่อน่บ่ายเรียบร้อยแล้ว้าอิงจึงได้เรียกหลิงเฉิงที่เป็คนเก่าคนแก่ติดตามแม่ทัพหานมาาให้มาพบ
“หนิงเฉิงเ้ารู้จักแม่นมที่มีชื่อว่าหลานจื่อหรือไม่” ้าอิงถามเขา
หนิงเฉิงนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งหลังจากนั้นจึงตอบออกมา
“หากข้าจำไม่ผิดนางเป็แม่นมมารดาคุณหนูขอรับ”
“แล้วเ้ายังจำใบหน้านางได้หรือไม่ตอนนี้นางอยู่ที่เรือนข้า นั่งพักอยู่ตรงศาลาเถาองุ่นลองไปดูสิ”
ไม่านักหนิงเฉิงก็ัมา
“เีคุณหนูนางคือแม่นมหลานจื่อจริงๆขอรับ” แม้หนิงเฉิงจะแปลกใว่าแม่นมที่ติดตามฮูหยินผู้ล่วงลับไปและคาดว่าจะตายไปแล้วมาอยู่ที่นี่ได้่าไร แต่เขาก็ไม่ได้ถามออกไป
“ขอบใมาก เย็นนี้่กินมื้อเย็นพาเสี่ยวเป่ามาที่นี่่นะ”
“ขอรับ”`
เื่จบเื่แม่นมหลานแล้ว้าอิงจึงได้เวลาออกไปหาองค์ญิลี่ฉุนอีกครั้ง เื่ไปถึงเรือนองค์ญิ ตอนนี้กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้ที่ั้อยู่หน้าห้องนอนนาง ``
แม้ใบหน้านางจะยังดูซีดเซียวและทรุดโทรมราวกับคนไม่ได้นอนติดกันมาหลายวันแต่ว่านางก็สามารถเดินไป มา ใ้ๆได้แล้ว
้าอิงได้ให้ยาบำรุงแก่นางหลายชนิดเพื่อให้ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป่าน้อยก็ต้องอยู่จนกว่าจะได้รับกรรมที่สะเสีย่ นางไม่ได้เสียดายยาบำรุงทั้งหลายเลยสักนิดแลกกับการให้องค์ญิอยู่รับกรรมาอีกหน่อย้าอิงนางก็ยินดี
“องค์ญิวันนี้ข้ามาจับชีพจรให้ท่าน”้าอิงนั่งลงเก้าอี้ข้างๆนางโดยมีโต๊ะน้ำชาตัวเล็กกั้นกลางไว้อยู่
เื่องค์ญิลี่ฉุนหันไปมองหน้า้าอิงแล้วตานางสั่นไหว แต่ก็ยังยื่นแขนให้้าอิงจับแต่โดยดี เพราะเื่ครั้ง่้าอิงบอกว่าจะให้ยาบำรุงให้นางแข็งแรงนางลองกินดูแล้วร่างกายนางก็ดีึ้จริงๆ
เื่้าอิงจับชีพจรองค์ญิดูแล้วพบว่าระบบในร่างกายองค์ญิทำงานได้ดีึ้มาก
“ท่านแข็งแรงึ้มากแล้วอีกไม่กี่วันก็น่าจะเดินเหินได้ตามปกติเช่นเดิมเพราะฉะนั้นท่านต้องทานยาที่ข้าจะไปให้ให้หมด” ้าอิงยังคงตอบคำถามนาง่าใเย็น
“เ้าเป็ลูกหวังเจี่ยอีจริงหรือ” จู่ๆองค์ญิก็ถามคำถามนี้ึ้มา
“ท่านดูหน้าข้าก็น่าจะทราบแล้วไม่ใช่หรือ”
“เ้าเหมือนนางจริงๆนั่นแหละ” องค์ญิพูดเสียงยานเล็กน้อยวันนี้นางใเย็น่าแปลกประหลาด
“จริงๆแล้ววันนี้นอกจากมาจับชีพจรให้ท่านแล้ว ข้ายังมีเื่มาบอกกับท่านอีกเื่….” ้าอิงเว้นวรรคคำพูดไว้เล็กน้อย เื่เห็นองค์ญิลี่ฉุ่นหันมามองนางจึงได้พูดต่อ
“แท้จริงแล้วท่านไม่ได้ั้ครรภ์และไม่เคยั้ครรภ์ เพราะท่านถูกทำให้เป็หมันมาาแล้ว และที่ท่านเป็เช่นนี้อาการเหมือนกับคนที่ั้ครรภ์เพราะท่านถูกวางยาต่างหาก หากจะให้ข้าวิเคราะห์ ข้าแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำว่าใครเป็ผู้วางยาท่าน…หึหึ”
องค์ญิลี่ฉุนยิ่งฟังคำพูดจากปาก้าอิงที่พูดออกมาแต่ละคำ ดวงตานางก็ยิ่งเบิกกว้างึ้เรื่อยๆ สีหน้าเริ่มบิดเบี้ยวมากึ้ สีเลือดบนใบหน้าก็หายไปทีละน้อย องค์ญิพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ
“ไม่จริง!! เ้าอย่ามาหลอกข้าเขาไม่มีทางทำกับข้าเช่นนั้น” แม่องค์ญิจะพูดออกมาเช่นนั้นแต่ลึกๆในใต่างก็เชื่อ้าอิงไปแล้วเกินกว่าครึ่ง
้าอิงส่งยิ้มให้นางและหัวเราะเบาๆ
“องค์ญิท่านอยู่ในรั้วในวังมาั้แต่เกิด ท่านน่าจะรู้ธรรมเนียมปฏิบัติเป็่าดี ท่านคิดว่าญิที่เคยแต่งงานแล้ว ลักลอบเป็ชู้กับหลานาตัวเ หากหลานาท่านได้ึ้ครองบัลลังก์จริง ท่านจะได้เป็ฮ่องเฮาจริงหรือ แทนที่ท่านจะได้เสวยสุข ท่านอาจจะกลายเป็รอยด่างในชีวิตเขาแทน ฮ่า ๆๆ ” ้าอิงทิ้งคำพูดไว้เพียงเ่านั้นแล้วนางก็หัวเราะพร้อมกับเดินออกไปจากเรือนนางทันที
ิ่ที่ตามมาส่งส่ง้าอิงออกจากเรือนคือเสียงกรีดร้องและโหยหวนองค์ญิดังไล่หลังมา
เื่เดินพ้นเรือนแล้ว้าอิงหันไปสั่งกับซูเม่ย
“ย้ายนางไปยังเรือนที่อยู่ห่างไกลุคนเสีย หากร้องโหยหวนเช่นนี้คนในบ้านจะตกใเอาได้”
ัเข้ามายังเรือนนางอีกครั้งก็เป็เวลาเย็นย่ำแล้ว ้าอิงเห็นเสี่ยวเป่ากำลังคุยอยู่กับแม่นมหลาน !
เสียวเป่าเป็เด็กที่เคารพผู้ใหญ่อยู่แล้วเื่เข้าเรือนมา พบกับแม่นมหลานเขาจึงทักทาย่ามีมารยาททันที แม่นมหลาน เื่สอบถามแล้วได้ทราบว่าเสี่ยวเป่าเขาเป็ลูก้าอิงนางก็ยิ่งเอ็นดูเขามากยิ่งึ้
้าอิงเห็นดังนั้นนางคงไม่ต้องแนะนำอันใดอีก
“เสี่ยวเป่าเรียกท่านยายหลานสิลูก ั้แต่วันนี้ไปยายหลานจะมาอยู่กับพวกเราด้วย” ้าอิงเดินเข้าไปหาพวกเขาทั้งสองแล้วบอกกับเสี่ยวเป่า
“ขอรับท่านแม่ ” เสี่ยวเป่าตอบ
“นายน้อยช่างรู้ความยิ่งนักเ้าค่ะ” แม่นมหลานชื่นชมเสี่ยวเป่าไม่หยุด
“ไปกันเถอะเ้าค่ะ ไปกินข้าวกับุๆคนกัน” พูดจบก็จูงมือเสี่ยวเป่าออกไปยังห้องโถงหลัก เพื่อแนะนำแม่นมหลานให้ได้รู้จักกับุคนในบ้าน
เื่พวกนางไปถึงห้องโถงหลักก็พบว่ามีเพียงพ่อเหยียนและจางซื่อเ่านั้น ยังขาดเหยียนเหวินเยาที่ยังไม่มา ยังไม่ทันที่้าอิงจะได้แนะนำแม่นมหลาน ไป๋อี้ก็เข้ามาเสีย่
“นายท่านให้มาแจ้งว่า ัมากินมื้อเย็นไม่ทันใหุ้ท่านไม่ต้องรอขอรับ” ไป๋อี้บอก
“อื้ม ขอบใอาไป๋มาก มาเถอะกินข้าวกันได้แล้ว ” เป็พ่อเหยียนที่ตอบรับไป๋อี้ และเรียกุคนกินข้าว
้าอิงจึงได้ใช้โอกาสนี้เพื่อแนะนำแม่นมหลานให้กับุคนได้รู้จัก
“ท่านพ่อ ท่านแม่นี่คือแม่นมหลานที่เคยดูแลข้ามาั้แต่เล็กเ้าค่ะ”
้าอิงเบี่ยงตัวออกเล็กน้อยแล้วผายมือไปทางแม่นมหลานที่เป็อดีตยายใบ้
“แม่นมหลานทั้งสองท่านคือพ่อและแม่สามีข้าเ้าค่ะ”
หลังจากทักทายกันเรียบร้อยแล้วุคนก็นั่งลงกินข้าวร่วมโต๊ะกัน แม่นมหลานและจางซื่อเข้ากันได้ดีเป็พิเศษ ยิ่งคุยเื่การดูแลครรภ์และเด็กอ่อน ยิ่งเข้ากันได้ดี
จางซื่อที่ตอนนี้ท้องนางเริ่มนูนึ้มา่าเห็นได้ชัดแล้ว ปกตินางจะอยู่แต่ในเรือนตัวเไม่ค่อยได้พูดคุยกับใคร แต่เื่มีแม่นมหลานมาและยังคุ้นเคยกับการดูแลญิั้ครรภ์เป็่าดี จางซื่อจึงเอ่ยปากชวนแม่นมหลานให้ไปพักกับนางซึ่งแม่นมหลานก็ยินดีเช่นกัน อาจจะเป็เพราะจางซื่ออยู่ใน่วัยเดียวกันกับหวังเจี่ยอีมารดา้าอิงและกำลังั้ครรภ์อยู่อีกด้วย
คืนนั้นกว่าที่เหยียนเหวินเหยาจะัเข้าเรือนก็เป็เวลาดึกมากแล้ว วันนี้เขาได้ออกไปที่ตำบลเพื่อพบปะกับอาจารย์เขาและยังได้เอ่ยปากเชิญชวนเพื่อนบางคนที่มีความสามารถและยากจน เพื่อมาเป็อาจารย์อยู่ประจำที่บ้านเขาและช่วยสอนหนังสือให้กับเด็กๆในบ้าน
เื่ได้พบสหายเก่าและอาจารย์ผู้มีพระคุณพวกเขาจึงได้อยู่ร่วมกินอาหารกันเป็เหตุให้วันนี้เขาัถึงบ้านก็ดึกดื่นแล้ว ้าอิงที่ทราบอยู่แล้วว่าเขาไปพบกับอาจารย์นางจึงได้เตรียมน้ำแข็งสร่างเมาไว้ให้เขา
“ท่านพี่ดื่มน้ำแกงนี้่เข้านอนเ้าค่ะ พรุ่งนี้ตอนเช้าท่านตื่นมาจะได้ไม่ปวดหัว” ้าอิงยกชามยาต้มสีน้ำตาลที่มีกลิ่นหอม รสชาติไม่ได้ขมเฝื่อนมาให้กับสามีนาง
เหยียนเหวินเหยารับถ้วยยามาจากนางและยกดื่มหมดในครั้งเดียว
“ขอบคุณมากขอรับฮูหยิน คืนนี้ให้ข้าได้ปรนนิบัติดูแลฮูหยินเถิด ”
เหยียนเหวินเหยา เชยคางนางึ้มาแล้วบรรจงจูบนาง่าอ่อนโ เขาเงยหน้าึ้จูบหน้าผาก ปาู เบาๆ หลังจากนั้นก็จูบลงบนปากบางนางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อ้อยอิ่งอยู่ากว่าที่จะปล่อยให้นางได้พักหายใ เื่วางถ้วยยาลงบนโต๊ะแล้ว เหยียนเหวินเหยาก็อุ้ม้าอิงึ้มาในท่าเ้าญิ ปากที่ประกบกันไว้ยังคงไม่ปล่อยออกไป เขาเดินเข้าไปที่หลังม่านสีชมพูโปร่งบางทันที
วันต่อมา้าอิงก็ยังวนเวียนไป ‘พูดคุย’ กับองค์ญิลี่ฉุนยังต่อเนื่อง ทำใหุ้วันที่องค์ญิเห็นหน้า้าอิงนางก็เริ่มตัวสั่นเทาึ้มา บางครั้งเพียงเห็นหน้า้าอิงจากไกลๆ นางก็กรีดร้องและขับไล่้าอิงออกไปทันที
ส่วนตัว้าอิงเบางครั้งนางก็เพียงหัวเราะเบาๆแล้วัออกไป บางครั้งก็เข้าไปนั่งคุยกับนาง ซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน แต่้าอิงยังไม่ทันได้พูดอะไร องค์ญิก็ชิงพูดึ้มา่
“ไม่..ไม่…เ้าโกหกข้าทั้งนั้น ุ่าเ้าหลอกลวง ข้าไม่เชื่อเ้าหรอก” องค์ญิลี่ฉุนโก่งคอตะเบงเสียงออกมา
“หึหึ องค์ญิเ่าที่ข้าตรวจร่างกายท่าน ข้าว่าท่านน่าจะเป็หมันั้แต่ยี่ิกว่าปี่แล้ว นั่นก็แปลว่า….เอ๊ะหรือว่าเป็พี่าท่านกันนะ” ้าอิงแสยะยิ้มให้กับนาง
เห็นองค์ญิดวงตากลอกไปมาราวกับใช้ความคิด่าั จากนั้นนางก็เงยหน้าึ้มอง้าอิง ถลึงตาราวกับไม่เชื่อิ่ที่นางกำลังคิดอยู่ หลังจากนั้นนางก็เริ่มร่ำไห้ กรีดร้องเหมือนคนเสียสติึ้มาทันที เื่บรรลุจุดประสงค์วันนี้แล้ว ้าอิงก็ออกจากลานบ้านไป
“นายญิมีาด่วนจากาแดนตะวันตกมาขอรับ ” มีเสียงจากองครักษ์เงาดังึ้
“ไปห้องทำงานข้ากัน ”
้าอิงพูดเพียงเ่านี้ จากนั้นนางก็รีบเดินไปยังห้องทำงานตัวเ
“เีนายญิาด่วนมีข้อความว่า เลื่อนกำหนดให้เร็วึ้เื่านี้มาถึงให้ลงมือได้ทันทีและนายท่านสบายดีขอรับ”องครักษ์เงาที่ปรากฏตัวออกมานั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้า้าอิง
“เข้าใแล้ว คืนนี้เ้าให้คนไปเฝ้าที่เรือนองค์ญิไว้ อย่าให้ใครเข้าและออก ส่งาัไปว่าข้าลงมือคืนนี้ ” ้าอิงตอบรับเขา
้าอิงนั่งลง ใช้มือเคาะที่โต๊ะเบาๆเป็จังหวะ่ำเอ นางจะทำแบบนีุ้ครั้งที่นางกำลังล่องลอยไปในความคิดตัวเ
‘หวังว่าแผนแกล้งตายเพื่อเกิดใหม่ท่านพ่อจะได้ เพราะหากไม่ได้แผ่นดินนี้คงต้องเปลี่ยนผู้ปกครองเสียแล้ว’
้าอิงนั่งอยู่ในแสงสลัว าตานางแข็งกร้าวึ้มา แตกต่างกับ้าอิงคนที่หัวเราะเยาะเย้ยองค์ญิลี่ฉุนอยู่เื่ครู่นี้่าสิ้นเชิง
•────❅❀❅────• พ
ไรต์ : ่นี้อาอิงทำงานั เดี๋ยวไรต์จัดบุฟเฟ่หมูกะทะให้นะ
อาอิง : ขอซี่โครงหมูบาบีคิวด้วยนะ
ไรต์ : …..ได้จ๊ะ….(แพงนะนั้น)
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??