เรื่อง ตื่นมาอีกทีมีลูกและสามีแล้วซะงั้น
เสี่ยวหย่งเขาไม่ได้กลับขึ้นไปฝึกกับกลุ่มบนเขาอีก เาะว่าเขาต้องช่วยอยู่ดูแลเ็เาะผู้บาดเ็เป็ผู้า จะให้จ้าวอิงคอยเปลี่ยนผ้าพันแหรือทำอย่างอื่นคงไม่ดีแน่นอน.
ันั้นเขาจึงรับอาสาใาเปลี่ยนผ้าพันแ เปลี่ยนยา และดามขาเขาด้วยไม้ ให้านั้นใทุกๆวัน โดยที่มีงานาัดเปลี่ยนกันมาช่วยดูแลเื่สุขอนามัยส่วนตัวให้ด้วย
ก่อนที่เีเหวินเหยาจะกลับขึ้นไปบนเขา เขาได้ไปหาเสี่ยวเป่าที่เรือนของเขาก่อนเพื่อพูดคุยกันตามประสาลูกผู้า
“ช่วงี้พ่อไม่ได้พบเจ้าเลย เสี่ยวเป่าเป็อย่างไรบ้าง” เีเหวินเหยาอุ้มเขาขึ้นมานั่งบนตักหันข้างออกเหมือนตอนที่เขาเป็เด็ก
“ดีมากขอรับ ข้ามีเพื่อนมากมายเลยไม่เบื่ออีก ” เสี่ยวเป่าตอบด้วยเีงสดใสเช่นเดิม แต่แล้วเขาก็ทำหน้าบิดเบี้ยว และทำเีงคล้ายกับว่าอดทนความเ็ปวดอยู่
“เป็อะไรไป พ่อได้หรือไม่ พ่อเคยเป็เด็กมาก่อนปรึกษาพ่อได้ทุกเื่” เีเหวินเหยายังคงเกลี่ยกล่อมเขา
“คือ คือ ถ้าข้าท่านห้ามใครนะขอรับ ” เสี่ยวเป่าพูดเีงเบา
“แน่นอน เชื่อใพ่อได้เลย ”
“จริงนะขอรับกับท่านแม่ก็ห้ามเช่นกันนะ”
“แน่นอน” เีเหวินเหยารับคำอย่างหนักแน่น
เื่เห็นว่าพ่อของเขารับปากแล้วจึงเงยหน้าไปกระซิบข้างหูเขา เื่เีเหวินเยาได้ฟังเขาก็เข้าใทันทีว่าเหตุใดเสี่ยวเป่าจึงไม่ยอมมารดาเขา `
“มาี้สิไปที่ห้องน้ำกับพ่อ พ่อจะสอนวิธีเพื่อไม่ให้มันเ็ตอนที่ลูกปวดเบาอีก ” ``
ัจากที่ท่านพ่อแนะนำเขาแล้ว เสี่ยวเป่าก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง ความเ็หน่วงทุกครั้งที่เขาปวดเบาก็หายไปแล้ว
ัจากวันที่จ้าวอิงจ่ายค่าตอบแทนใาทำงานให้กับเด็กๆ ที่รับอุปาะมาดูแลทั้งหมดเรียบ้แล้ว พวกเขาก็รวมตัวกันเพื่อเขียนสิ่งที่ต้องาให้ลุงหันเป็ผู้ไปซื้อหามาให้โดยที่ใช้เงินของพวกเขาเอง
แต่เาะเื่พวกเขามาอยู่กับจ้าวอิง พวกเขาไม่จำเป็ต้องซื้อหาสิ่งใดเพิ่มเลยไม่ว่าจะเป็เสื้อผ้า อาา ที่อยู่อาศัยและขนม ไม้ที่ได้รับเป็รางวัลบ่อยๆ นั่นก็เพียงพอสำหรับพวกเขาแล้วอาจจะนับว่าดีมากที่สุดตั้งแต่พวกเขาได้รับมาด้วยซ้ำ
พวกเขาจึงได้รวบรวมเงินละเล็กละน้อยตามแต่ความสมัครใของทุก และฝากให้กับลุงหันซื้อกำไลหยกเพื่อจะมอบให้แก่จ้าวอิง
ถึงแม้กำไลหยกจะดูไม่ได้มีมูลค่ามากมายอะไร แต่นี่เป็เงินที่พวกเขาหามาได้ด้วยตัวเองครั้งแรกใชีวิต กำไลี้เป็ตัวแทนของความกตัญญู
“นายหญิงขอรับ ข้าขอเป็ตัวแทนของทุกมอบสิ่งี้แทนทุกๆขอรับ ” เป่าซานที่แต่เดิมเป็หัวหน้าของกลุ่มขอทานเด็ก คุกเข่าลงตรงหน้าจ้าวอิงและยื่นกล่องไม้ให้จ้าวอิงด้วยสองมือ
จ้าวอิงขอบตาแเรื่อ ยื่นมือรับกล่องนั้นมาจากมือเขา และเปิออกทันทีเื่เห็นว่าเป็กำไลหยกสีเขียวเข้มที่ดูมีราคา สลักเป็รูป้ไผ่สลับกับดอกโบตั๋น นางทราบได้ทันทีว่ามิใช่เพียงเงินของเด็กๆกลุ่มี้ที่รวมกันซื้อมาแน่นอน เาะหยกน้ำงามขนาดี้คาดว่ามีราคานับพันตำลึงทีเดียว คงต้องสอบถามจากหันถงอีกครั้ง
“ข้าซาบซึ้งใน้ำใของพวกเจ้าทุกยิ่งนัก และข้าก็ชอบกำไลหยกชิ้นี้มากเช่นกัน” ไม่ได้พูดอย่างเดียวจ้าวอิงนำกำไลหยกนั้นขึ้นมาและสวมใส่ลงบน้มือ ต่อหน้าพวกเขาทันที
ากระทำี้ของจ้าวอิงทำให้เด็กๆทุกที่รวมตัวกันอยู่จนล้นห้องโถงดีอกดีใเป็อย่างมาก
เื่เด็กๆทั้งหมดออกไปจากห้องโถงแล้ว จ้าวอิงจึงให้ซูเม่ยไปตามหันถงเข้ามาพบ ประมาณช่วงเวลาจิบน้ำชา หันถงก็เข้ามาให้องโถง
“นายหญิงเรียกข้ามามีสิ่งใดหรือขอรับ”
“ข้าจะถามเื่ของกำไลนี่น่ะ”
เพียงเห็นจ้าวอิงยก้มือขึ้นมา เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆทันที
“ตบตานายหญิงไม่ได้จริงๆขอรับ เงินที่เด็กๆรวบรวมมาตามจริงแล้วยังไม่พอให้ซื้อกำไลหยกที่ธรรมดาที่สุดด้วยซ้ำ วันนั้นนายท่านเห็นข้ากำลังยืนเกาหัวคิดสิ่งใดไม่ออกอยู่หน้าประตูพอดี ข้าจึงได้เล่าเื่ราวความกตัญญูของเด็กๆให้ฟัง
เื่นายท่านได้ฟังก็ไม่อยากให้เด็กๆเีใและอยากให้นายหญิงได้เครื่องประดับที่งดงามที่สุด นายท่านจึงได้มอบเงินให้ข้ามาอีกพันตำลึงเพื่อซื้อกำไลี้กลับมาขอรับ” หันถงเล่าให้กับจ้าวอิงฟังด้วยรอยยิ้ม
“ก็จริงอย่างที่ท่านว่า หากรู้ว่าเงินไม่เพียงพอพวกเขาคงเีใมากจริงๆ ขอบุท่านลุงหันมากเจ้าค่ะที่เป็ธุระให้ ” จ้าวอิงยิ้มรับเต็มใบหน้า
ใขณะที่หมู่บ้านลู่ดำเนินไปอย่างเงียบสงบราบรื่นอยู่นั้น แต่ที่เมืองหลวงหาได้สงบเหมือนัภาพที่เห็นไม่
คลื่นใ้้ำทั้งหลายกำลังเริ่มปั่นป่วน ขั้วอำนาจทั้งหลายเริ่มเคลื่อนไหว เาะข่าวาหายไปเนิ่นนานและข่าวลือที่เริ่มเป็ข่าวจริงว่าท่านแม่ทัพอันดับึ่ของแผ่นดินสิ้นชีพที่าแดนตะวันตกไปแล้ว !
เหล่าอ๋องและ์าที่ยังรอดชีวิตและเติบโตขึ้นมา ต่างเร่งเข้าหาขุนนางเพื่อชักจูงให้เข้าร่วมกับฝ่ายของตนเอง
ไม่เว้นแม้แต่ฮ่องเต้ที่กำลังเดินอยู่ใตำหนักแห่งึ่ใเขตวังัของพระ์ เขายังกังวลกับาหายไปของแม่ทัพหานเช่นกัน แต่ความกังวลของเขาหาใช่ความห่วงใยไม่ แต่ต้องายืนยันาตายต่างหาก
“จิงเอ๋อร์สนมรักของเจิ้น แน่ใแล้วใช่หรือไม่ว่าหานเนี่ยนเจินตายไปแล้วจริงๆ”
าใชุดสีทองอร่ามปักลายมังกร่าขึ้น ระหว่างที่เดินไปมาอยู่ให้อง มิใช่ใครที่ไหนนั้นก็คือฮ่องเต้์ปัจจุบันที่มีพระนามว่า ลี่าเกาจง
มีสนมเจียงที่นั่งอยู่บนโต๊ะกลางห้องมองเขาอยู่ นางเป็หญิงที่มีอายุประมาณ สามิห้าปี ผมสีดำสนิท ดวงตาเป็สีน้ำคตาล คิ้วโก้ง ิาี และปากเล็กปากสีแสด าเิขึ้น ทำให้นางดูเป็งดงามแต่เย่อหยิ่ง นางลุกขึ้นแล้วกอดแขนของฮ่องเต้ไว้ หน้าอกที่ใหญ่โตของนางบดเบียดกันแขนของเขาอยู่
“ฝ่าบาทเพคะ ตลอดเวลาที่หม่อมชั้นและแม่นมเจียงอยู่กับฝ่าบาทมา มิเคยพลาดแม้สักครั้งเลยนะเพคะ ครั้งี้ก็เช่นกันแม่นมยืนยันเป็มั่นเหมาะว่าหนอนใกายของแม่ทัพหานตายลงแล้วอย่างแน่นอน มิเช่นนั้น์หญิงคงไม่สิ้นตามไปด้วย ”
นางพูดอยู่ข้างๆหูของฮ่องเต้ และยังเอาอกนิ่มๆของนางเีดถูไปด้วย นางสังเกตเห็นเขาเริ่มมีลมหายใแรงขึ้น นางจึงเอ่ยออกมา
“เช่นนั้นคืนี้ฝ่าบาทพักที่นี่เลยนะเพคะ ” เีงของสนมเจียงหากใครได้ยินต้องอ่อนระทวยไปกันหมด
แต่วันี้ไม่ได้กับฮ่องเต้เกาจง เาะเขามีนางสนมที่มาเพิ่งใหม่ นางมาจากชนเผ่าึ่ใเขตปก ความงามและความสาวช่างถูกใเขายิ่งนัก ยิ่งถูกสนมเจียงปลุกเร้าอารมณ์เช่นี้เขาก็อยากจะรีบไปหาสนมใหม่ทันที
เขาหันไปเชยคางของสนมเจียงขึ้นมา แล้วนางว่า
“เราย่อมเชื่อใสนมรักอยู่แล้ว แต่วันี้เจิ้นยังมีงานต้องสะสาง ไว้เจิ้นจะส่งของรางวัลมาให้ ”
เขายิ้มและก้มลงจูบที่ปากแๆของสนมเจียงหนักๆึ่คราและก็ะออกไปทันที
ัจากาผ้าสีเหลืองหายลับตาไป สนมเจียงก็เหวี่ยงชุดน้ำชาหยกสีเขียวอ่อนลายเมฆ แะา ชามที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นทันที
เป็เหตุให้แม่นมเจียงที่ถูก่าถึงเื่ครู่วิ่งเข้ามาทันที นางเป็หญิงที่มีอายุราวห้าิปี ผมเป็สีขาวดอกเลา แต่าเดินเหินแม้แต่าวิ่งเข้ามาก็รวดเร็วสวนทางกับลักษณะภายนอกของนางมาก
“พระสนมใเย็นๆเพคะ หากเีงักว่าี้ฝ่าบาทอาจจะได้ยินได้นะเพคะ ” แม่นมเจียงจับมือที่กำแน่นของนางไว้ทันที
“แม่นมข้าอายุเ่าี้แล้วแต่ยังไม่ตั้งครรภ์เีที หากไม่มีวิชากู่ของท่าน พวกเราคงต้องไปอยู่ตำหนักร้างท้ายวังแล้ว ” สนมเจียงใบหน้าบิดเบี้ยวกัด แทบจะพูดลอดไรฟัน
“นั้นไม่สำคัญเพคะ พระสนมอย่าลืมว่าฝ่าบาทมีพระชนมายุที่มากแล้ว ว่ากันว่ายิ่งแก่ยิ่งมีบุตรยาก ตอนี้์รัชทายาทก็มีอายุมากแล้วอีกไม่นานเขาก็ต้องสืบทอดบัลลังก์ต่อไป แม่นมคิดว่าท่านควรจะหาที่พึ่งพิงใหม่จะดีกว่าเจ้าค่ะ ”
ัจากแม่นมเจียงพูดจบสนมเจียงก็หันมองหน้านางอย่างไม่เชื่อหู นางเบิกตาโตและอ้าปากค้างเล็กน้อย แม่นมเจียงมองนางตอบแล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ใช่เพคะ เพื่อความอยู่รอด แม่นมผู้ี้จะขอบังอาจสอน พระสนมเรียนวิชาหนอนกู่ี้ แต่หากเรียนวิชาี้จะไม่สามารถมีบุตรได้อีกต่อไป พระสนมท่านพร้อมหรือไม่เพคะ”
“ได้ แม่นมข้าเชื่อท่าน ข้าอายุมากเพียงี้แล้ว หากมีบุตรข้าเกรงว่าเขาจะไม่รอดจากเงื้อมมือของรัชทายาทแน่นอน”
แม่นมบีบกระชับมือนาง แล้วตบลงบนัมือนางเบาๆราวกับจะเป็าปลอบใ
สนมเจียงที่ตอนี้สูดหายใเข้าลึกและปล่อยออกมายาวๆ นางพร้อมที่จะเรียนรู้วิชากู่สืบต่อจากแม่นมของนางแล้ว
ณ ตำหนักตงา ที่พำนักของรัชทายาท ‘ลี่าเลี่ยงหรง’
ค่ำคืนี้เขาได้เรียกเหล่ากุนซือที่ปรึกษาและที่อยู่ฝ่ายของเขามาร่วมาือกัน
ปัง ! เีงฝ่ามือตบลงบนโต๊ะัสนั่นฟังดูก็รู้ว่าผู้ที่ตบนั้นโมโหขนาดไหน
“ พวกเจ้าเหตุใดมีแต่ไร้ฝีมือ จวนแม่ทัพโล่งๆไม่มีแม้แต่เจ้าของจวนอยู่ด้วยซ้ำ เพียงแค่เข้าไปเอาหลักฐานให้องของสตรีนางึ่ พวกเจ้าก็ยังถูกผู้อื่นตัดหน้าชิงไปได้” ลี่าเลี่ยงหรงที่นั่งอยู่ตรงกลางตำแหน่งของประธาน่าขึ้น
ทุกให้องล้วนแต่ก้มหน้างุดลงไป
“เื่นั้นช่างมัน มิใช่หลักฐานที่สำคัญอันใด แต่ตอนี้เปิ่นหวางอยากรู้ว่าพวกเจ้าสามารถสืบเส้นทางทั้งหมดของหานเนี่ยนเจินได้แล้วหรือยัง เปิ่นหวางไม่เคยไว้วางใเลยว่าตาเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่นจะตายจริงๆ”
“ทูลฝ่าบาท ัจากที่เขาเดินทางไปทางตะวันตก ก็มิได้เปลี่ยนเส้นทางไปไหนเลยพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ก่อนหน้าที่เขาจะไปยังหัวเมืองตะวันตก ของเราพบว่าพวกเขาส่งพิราบสื่อสารไปทางด้านทิศเหนืออยู่บ่อยครั้ง ัจากสืบลงลึกไปจึงรู้ว่าที่แม่ทัพหานติดต่อด้วยบ่อยๆคือฟางหร่ง บุตราที่สามที่เกิดจากอนุภรรยา ของเสนาบดีฝ่ายขวา ที่เป็สหายสนิทของเขาตั้งแต่วัยเยาว์พ่ะย่ะค่ะ” าที่สวมชุดลำลองสีดำที่นั่งอยู่ฝั่งทางด้านขวามือของเขาพูดขึ้น
“ฟางหร่งี้่าจะเป็บุตรไม่สำคัญของเสนาบดีฝ่ายขวา เ่าที่ข้าทราบมา มารดาของเขาจากไปตั้งแต่เขายังเล็ก แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้ถูกฮูหยินใหญ่เลี้ยงดู ันั้นเื่เติบใหญ่ขึ้นมา เขาจึงถูกส่งตัวให้ไปดูแลกิจาโรงหมอยังหัวเมืองห่างไกลทางเหนือพ่ะย่ะค่ะ” าอีกที่สวมชุดลำลองคล้ายกับชุดที่ใส่ออกไปเลี้ยงสังสรรค์ของเหล่าาฉกรรจ์ใยามค่ำคืน ที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายมือ่าเสริมขึ้นมา
“สืบต่อไป บางทีหานเนี่ยนเจินอาจจะยังไม่ตายหรืออาจจะบาดเ็สาหัส หากฟางหร่งผู้ี้เคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็ตัวเขาหรือใครก็ตามที่เดินทางหรือมีาติดต่อไปหัวเมืองตะวันตกต้องสกัดกั้นและจับตัวมาทันที” รัชทายาทสั่งาออกไป
“ฝ่าบาท พระสนมเจียงได้ตอบรับเงื่อนไขของพวกเราแล้วพะย่ะค่ะ” าึ่ให้อง่าขึ้น
“ดี นางยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง เสด็จแม่่าว่านางอาจจะเกี่ยว้งกับเผ่าโบราณที่เก่งด้านุไสย หากได้นางมาพวกเรายังพอใช้งานนางได้ หาโอกาสให้เปิ่นหวางได้พบนางสักครา” รัชทายาทยิ้มมุมปากบางเบา
“เดือนหน้าฮ่องเต้มีกำหนดาต้องเดินทางไปวัดเหมี่ยนไจ๋ เพื่อบูชาทวยเทพประจำปีและค้างแรมที่นั่น ตามธรรมเนียมรัชทายาทต้องติดตามไปด้วย คาดว่าพระ์่าจะพาฮ่องเฮาและพระสนมทั้งสี่ไปด้วย ่าจะเป็โอกาสที่ดีพะย่ะค่ะ ”
“อื้ม ไว้เื่ี้เปิ่นหวางจะให้เสด็จแม่จัดา”
ค่ำคืนี้ตำหนักตงายังคงไม่ดับตะเกียงง่ายๆ พวกเขายังร่วมาือกันอีกหลายๆเื่ รวมไปถึงผู้ที่เหมาะสมแต่งตั้งให้เป็แม่ทัพขึ้นรับอำนาจทางทาแทนแม่ทัพหานอีกด้วย
•────❅❀❅────•
ไรต์
: โถ่ๆ
เสี่ยวเป่าจะเป็หนุ่มแล้ว พ
สาระ: เสี่ยวเป่าเป็อะไร (เีงจุ๊มเหม่ง)
- หนังหุ้มปลายบิกาจู่ไม่เปิ
ปัญหาหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศ คือารัดแน่นของหนังหุ่มปลายจนไม่สามารถเปิขึ้นได้ หรือเปิขึ้นได้ไม่สุด อาจเป็แต่กำเนิดหรือเกิดจากาอกเสบทำให้เกิดาดึงรั้งใภายั บางรายไม่มีอาาแต่บางรายมีกระทบกับาใช้ชีวิต เช่น ปัสสาวะไม่ออก ปัสสาวะลำบาก เกิดาติดเชื้อเป็หนอง เป็้
-พ่อน้องช่วยดึงให้เปิแล้วตอนี้น้องไม่เ็แล้ว ป้าๆยายๆสบายใได้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??