Undercover Peculiar : In the time
ในตรอกซอยถนนที่ แคบ และ สกปรกมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ 10 ปี กำลังถูกทุบตีโดยชายฉกรรจ์ใน 3 คน
“นังเด็กไร้บ้านเข้ามาขโมยของในร้านของฉันอีกแล้วเหรอ!!!!”
เสียงของชายหนึ่งในนั้นได้ตะโกนด้วยความโกรธขณะกำลังทุบตีเด็กสาวอยู่
“แกเข้าไปได้ยังไง ไอเด็กเหลือขอ !!!! ”
ชายอีกคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าโมโหร้ายและทั้ง 3 คนนั้นยังคงทุบตีไปที่หญิงสาว
“พอแค่นี้เถอะ”
ชายฉกรรจ์ในทั้ง 3 คน หยุดมือและหันมองไปทางที่มาของต้นตอเสียง ชายหนุ่มใส่ชุดสูทร่างสูงดูเรียบร้อยและท่าทางเคร่งขรึมกำลังมองมาที่พวกเขาและค่อยๆก้าวเดินเข้ามา
“แกเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ยัยเด็กบ้านี่มันงัดเข้าไปในร้านของฉันและขโมยของในร้านฉันไป”
พูดจบชายฉกรรจ์ก็มองลงไปที่เด็กสาวด้วยแววตาที่ขุ่นเคือง
“เท่าไหร่”
ชายหนุ่มพูดขึ้นและหยิบเงินจำนวนมากยื่นให้พวกชายฉกรรจ์เหล่านั้น
"เด็กสาวคนนี้ไม่มีบ้านและคงไม่ใครอบรมดูแล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำเรื่องไม่ดีได้
ฉันจ่ายแทนถือว่าจบกันไป" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเงินออกมา
ชายทั้ง 3 คน รับเงินแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะจำนวนเงินจากชายหนุ่มนั้นมากพอที่ทั้ง 3 คนจะไม่ต้องทำงานไปอีกหลายเดือนเลยล่ะ
“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”
เสียงเบาๆจากเด็กสาวพูดขึ้นมาและเงยหน้ามองมาที่ชายหนุ่มด้วยแววตาเศร้าหมองที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าที่ผ่านมาเธอพบเจออะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มนั้นนึกถึงอดีตบางอย่างของตัวเองก่อนเขาจะพูดคำหนึ่งขึ้นมา
“งั้นก็ไสหัวไป”ในตรอกซอยถนนที่ แคบ และ สกปรกมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ 10 ปี กำลังถูกทุบตีโดยชายฉกรรจ์ใน 3 คน
“นังเด็กไร้บ้านเข้ามาขโมยของในร้านของฉันอีกแล้วเหรอ!!!!”
เสียงของชายหนึ่งในนั้นได้ตะโกนด้วยความโกรธขณะกำลังทุบตีเด็กสาวอยู่
“แกเข้าไปได้ยังไง ไอเด็กเหลือขอ !!!! ”
ชายอีกคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าโมโหร้ายและทั้ง 3 คนนั้นยังคงทุบตีไปที่หญิงสาว
“พอแค่นี้เถอะ”
ชายฉกรรจ์ในทั้ง 3 คน หยุดมือและหันมองไปทางที่มาของต้นตอเสียง ชายหนุ่มใส่ชุดสูทร่างสูงดูเรียบร้อยและท่าทางเคร่งขรึมกำลังมองมาที่พวกเขาและค่อยๆก้าวเดินเข้ามา
“แกเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ยัยเด็กบ้านี่มันงัดเข้าไปในร้านของฉันและขโมยของในร้านฉันไป”
พูดจบชายฉกรรจ์ก็มองลงไปที่เด็กสาวด้วยแววตาที่ขุ่นเคือง
“เท่าไหร่”
ชายหนุ่มพูดขึ้นและหยิบเงินจำนวนมากยื่นให้พวกชายฉกรรจ์เหล่านั้น
"เด็กสาวคนนี้ไม่มีบ้านและคงไม่ใครอบรมดูแล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำเรื่องไม่ดีได้
ฉันจ่ายแทนถือว่าจบกันไป" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเงินออกมา
ชายทั้ง 3 คน รับเงินแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะจำนวนเงินจากชายหนุ่มนั้นมากพอที่ทั้ง 3 คนจะไม่ต้องทำงานไปอีกหลายเดือนเลยล่ะ
“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”
เสียงเบาๆจากเด็กสาวพูดขึ้นมาและเงยหน้ามองมาที่ชายหนุ่มด้วยแววตาเศร้าหมองที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าที่ผ่านมาเธอพบเจออะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มนั้นนึกถึงอดีตบางอย่างของตัวเองก่อนเขาจะพูดคำหนึ่งขึ้นมา
“งั้นก็ไสหัวไป”
สารบัญ
CONTENT
|
|
|
นิยายแนะนำ |
ดูทั้งหมด |
รายการรีวิว
REVIEW
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00

นิยายแนะนำสำหรับคุณ
ดูทั้งหมด
นิยายแนะนำสำหรับคุณ