ภูเก็จรำลึก

คำนำผู้เขียน

 “ภูเก็จ” เป็นคำดั้งเดิมที่มาจากภาษาของชาวทมิฬ แปลว่า “เมืองแก้ว” เนื่องจากผู้เขียนอยากรำลึกถึงเมืองเก่าและรสชาติอาหารท้องถิ่นที่เคยได้ลิ้มลองมา เลยใช้ชื่อเรื่องว่า “ภูเก็จรำลึก” คะ เรื่องสั้นเรื่องนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาหารท้องถิ่นในจังหวัดภูเก็ตที่ผู้เขียน นึกถึงและจดจำได้ เลยอยากนำมาเขียนเพื่อเผยแพร่ให้ผู้คนที่สนใจ และอยากเก็บไว้เป็นหนึ่งในบันทึกความทรงจำของตัวผู้เขียนเอง

 หากผู้เขียนได้ทำการบรรยายอาหารหรือเรื่องราวในจุดใดที่ทำให้ผู้อ่านอยากร่วมวิจารณ์และพิจารณาการเขียน รบกวนให้ช่วยใส่คอมเม้นต์ลงมาให้ด้วยนะคะ จะเป็นความกรุณาอย่างสูงที่จะช่วยให้ผู้เขียนได้พัฒนาการเขียนต่อไป

 ท้ายนี้ผู้เขียนหวังว่านักอ่านทุกท่านจะได้ร่วมรื่นรมย์ไปกับอรรถรสในการเขียนของผู้แต่ง และจินตนาการตามถึง กลิ่น สี รสชาติของอาหารในบรรยากาศเมืองเก่าของจังหวัดภูเก็ตไปพร้อมๆกันค่ะ ถ้าหากผู้อ่านมีเวลาว่างและอยากหยุดพักผ่อน ผู้เขียนแนะนำให้ไปเที่ยวที่จังภูเก็ตดูสักครั้ง เพราะความสวยงามของท้องทะเลและรสชาติของอาหารท้องถิ่นไม่แพ้ที่ใดแน่นอนคะ

 ลัยลา

* เรื่องสั้นเรื่องนี้ตั้งใจเขียนเป็นของขวัญปีใหม่ไทยให้ผู้อ่านคะ

** ขอขอบคุณข้อมูลจากWikipedia สำหรับข้อมูลจังหวัดภูเก็ต ที่ใช้เป็นส่วนหนึ่งในการเขียนเรื่องสั้นเรื่องนี้ ข้อมูลส่วนใหญ่จะมาจากภาพและรสชาติความทรงจำของตัวผู้เขียนเองนำมาถ่ายทอดให้ได้อ่านกัน ณ.ที่นี้ค่ะ

*** ขอขอบคุณภาพปกสวยๆ รูปตึกเก่าสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส ซึ่งเป็นแลนด์มาร์กและอนุสรณ์สถานยอดนิยมของจังหวัดภูเก็ตมา ณ.ที่นี้ด้วยคะ

https://www.shutterstock.com/image-vector/old-building-which-signature-phuket-town-2198407975