เรื่อง แก๊งหมาป่ากับหัวหน้าห้อง

06 คลิปลับ

“คืนนั้น กู..บอกว่ามึง..น่ารัก เหรอ” กรถามย้ำแบบตะกุกตะกัก

“ใช่ แล้วมึงก็จูบกู” ดราก้อนพูดเสียงดังจนกรตกใจ ตกใจทั้งกับเสียงจริงจังของคนพูดและตกใจกับข้อความ

“เห้ย ไอ้หัวหน้า มึงจะพูดมั่วแบบนี้ไม่ได้นะเว่ย” กรพูดเสียงเข้มด้วยหวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริง

“จะดูคลิปไหมล่ะ” ดราก้อนพูดสวนกลับมาเพราะอารมณ์ยังตึง ๆ อยู่ แต่พูดเสร็จเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากเพราะเผลอพูดความลับออกมาโดยไม่ตั้งใจ ขณะที่กรอ้าปากค้างอย่างตกใจและงุนงงสุดขีด

“คลิปเชี่ยอะไรวะ”

“อะ เอ่อ กูล้อเล่นน่ะ เป็นไงแอคติ้งกูดีไหม” ดราก้อนหัวเราะสดใสแต่ไม่กล้าสบตา แน่นอนว่ามันไม่เนียนเอาซะเลย ทำเอากรพุ่งเข้าไปขยุ้มคอเสื้อคนตรงหน้า

 “เลิกโกหกได้แล้ว คลิปอยู่ไหน” กรตวาดจนดราก้อนตกใจ

“มึงไม่ควรทำแบบนี้ กร” ดราก้อนพยายามจะแกะมือกรออกจากคอเสื้อ แต่อีกฝ่ายไม่ยอมง่าย ๆ

“มึงก็เอาคลิปมาให้กูดูก่อน ไอ้ดราก้อน กูยังไม่ได้ถามเลยว่าทำไมวันนั้นกูถึงตื่นมาแบบนั้น” แบบนั้นที่กรว่า ก็คือลุกออกมาจากผ้าห่มในสภาพเปลือยเปล่า

“มึงถอดเสื้อผ้ากูใช่ไหม ไอ้หัวหน้าเหี้ย”

“ก็ช่วยกันถอดไหมวะ ไอ้สัส” ความโกรธทำให้ดราก้อนผลักกรจนกระเด็น ตามด้วยกระดุมเสื้อของดราก้อนที่หลุดติดมือกรไปแล้วกระเด็นลงพื้นเสียงดัง

|I ช่วยกันถอด ? มันหมายความว่าไงวะ ? I|

กรยังนั่งงงอยู่ที่พื้น ขณะที่ดราก้อนยืนกำหมัดแน่น กรเห็นวาวใสในดวงตาคู่นั้นก่อนที่ดราก้อนจะหันหลังเดินไปคว้ากระเป๋าด้วยความโกรธ กรลุกขึ้นยืนก็พอดีกับที่คนตรงหน้ายื่นโทรศัพท์ของตัวเองมาให้

“อะ กูแคนเซิลรหัสให้ละ มึงหาดูใน Google drive นะ” ดราก้อนพูดเสียงกระชากแต่ก็พอฟังออกว่ากำลังข่มความโกรธไว้อย่างเต็มที่

“แล้วมึงจะไปไหน เห้ย !!” กรตะโกนเรียกแล้วตามไปดึงแขนดราก้อนที่กำลังเปิดประตูห้องจะเดินออกไป ร่างนั้นหันมาตามแรงดึงแต่ดราก้อนก็สะบัดมือออกแล้วรีบเดินลงบันไดไป กรยืนนิ่งอยู่กับที่ จังหวะแป๊บเดียวที่ดราก้อนหันมา กรเห็นน้ำตาของมันที่กำลังไหล ปากที่เม้มสนิทนั้นเหมือนพยายามจะกลั้นความรู้สึกในใจเอาไว้

*********

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่กรนอนนิ่งอยู่บนเตียง เอาจริง ๆ เขาก็เป็นห่วงดราก้อน แต่พอนึกอยากจะโทรตามหรือไลน์หา มือถือของมันก็ดันอยู่ตรงนี้ วางอยู่บนเตียงข้าง ๆ กร

|I ไอ้บ้านั่นทำไมต้องยื่นให้ทั้งโทรศัพท์แบบนี้วะ I|

กรคิดแบบนั้น แต่ภาพที่มันน้ำตาไหลก็แว้บเข้ามาอีก

|I มันคงไม่อยากร้องไห้ให้กูเห็นละมั้ง I|

กรหาคำตอบให้กับตัวเอง แล้วก็เริ่มสับสนว่าจริง ๆ แล้วตัวเองต้องรู้สึกยังไงกันแน่ ทำไมต้องเป็นห่วงไอ้หัวหน้าห้อง ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้โกรธจนแทบจะต่อยกันอยู่แล้ว

|I ก็เพราะไอ้คลิปเจ้าปัญหานั่นแหละ I|

มือถือของดราก้อนก็วางอยู่ข้าง ๆ แต่กรก็ยังไม่กล้าจะเปิดดู อยากให้ใจนิ่งกว่านี้ซักหน่อยแต่มันก็ไม่นิ่งซักที

“สรุปดราก้อน นี่เพื่อนแบบไหนกันแน่” แม่เคยถามกรแบบนั้น เพราะดูท่าทางเหมือนสนิทกันมาก นั่นสินะ ตอนนี้กรก็ยิ่งสงสัย จริง ๆ แล้วดราก้อนเป็นคนยังไงกันแน่ แล้วที่สงสัยมากไปกว่านั้นคือ ตัวของกรเองรู้สึกยังไงกับดราก้อนกันแน่..

กรย้อนคิดไปถึงคืนนั้น คืนที่ทำให้เรื่องยุ่ง ๆ พวกนี้เกิดขึ้น คืนนั้นกรไปงานวันเกิดคอปเตอร์ เพื่อนสนิทสมัยประถม กรตั้งใจจะไปกินข้าวแป๊บ ๆ แล้วก็กลับเพราะในงานนั้นนอกจากคอปเตอร์และเพื่อนสมัยประถมอีกสองสามคน กรก็แทบไม่รู้จักใครเลย เพื่อนในงานก็ล้วนแต่เพื่อนมัธยมของคอปเตอร์ทั้งนั้น แน่นอนว่าคนละโรงเรียนกับกร แต่ก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์จนได้ ใครล่ะจะคิดว่าในงานนั้นกรจะเจอเข้ากับดราก้อน ไอ้หัวหน้าห้องจอมแอ็ค

“มึงรู้จัก ไอ้นั่นด้วยเหรอวะ” กรถามเจ้าของงาน คอปเตอร์มองตามสายตาของกรออกไปที่สนามหลังบ้าน

“อ๋อ ดราก้อนอะนะ มันเรียนดนตรีที่เดียวกับกูมาตั้งแต่สมัย ม. ต้นแล้วอะ มึงรู้จักมันด้วยเหรอ”

“รู้จักดิ หัวหน้าห้องกูเอง”

“เอ่อใช่ มันเรียนโรงเรียนเดียวกับมึงนี่หว่า งั้นก็ดีเลยมึงจะได้มีเพื่อนคุย ไม่งั้นมึงชอบหนีกลับก่อนทุกที” คอปเตอร์แอบดักคอ

“มึงก็จัดงานวันนี้อะเนาะ พรุ่งนี้กูมีสอบอีก”

“เออ เมื่อกี้ดราก้อนก็บอกงี้ สมแล้วที่อยู่โรงเรียนเด็กฉลาด” คำพูดของคอปเตอร์ทำให้กรอึ้งไปเล็กน้อย โรงเรียนเด็กฉลาดมันก็เรื่องจริง แต่ที่คอปเตอร์ไม่รู้ก็คือ ไม่ใช่ทุกคนที่จะเรียนเก่ง มันมีคนส่วนน้อยอยู่และหนึ่งในนั้นก็คือกรเอง

ดราก้อนทำหน้าตกใจจนเห็นได้ชัดเมื่อคนที่เดินเข้ามาชนแก้วคือกร ท่าทางแอ็ค ๆ นิ่ง ๆ แบบที่กรเห็นในโรงเรียนของไอ้หัวหน้าห้องดูเหมือนจะหายไปหมด ก่อนหน้าที่กรจะเข้ามาหา กรก็เห็นว่ามันคุยสนุกอยู่กับเพื่อน ๆ หัวเราะเฮฮา แถมยังชนแก้วกับเขาไปทั่ว

“สวัสดีครับ คุณหัวหน้าห้อง ท่าทางจะเมาแล้วนะครับ” กรเองก็ไม่เคยทักทายมันแบบนี้เหมือนกัน กรยิ้มขำ ๆ เมื่อเห็นไอ้หัวหน้าห้องทำหน้าไม่ถูก

“ไหน ๆ มึงก็เป็นหัวหน้าห้องของมัน งั้นกูฝากไอ้กรด้วยนะ ช่วยดูแลมันด้วย อย่าให้มันหนีกลับก่อน” คอปเตอร์บอกดราก้อนแบบนั้น ก่อนจะปลีกตัวเข้าไปโซนในตัวบ้านซึ่งเป็นที่จัดงานหลักและคนส่วนใหญ่ก็อยู่ในนั้น แต่คอปเตอร์ชวนเพื่อนมาเยอะจนแน่น ก็เลยมีส่วนหนึ่งที่กรเดาว่าน่าจะเป็นกลุ่มที่เรียนดนตรีด้วยกัน แยกออกมานั่งในโซนสนามหลังบ้านที่มีเตาปิ้งย่างขนาดใหญ่อยู่ด้วย

“กินอะไรมารึยัง เดี๋ยวหยิบบาบีคิวให้นะ” ดราก้อนกุลีกุจอหาของกินให้กร แหม ขนาดในงานปาร์ตี้แบบนี้ ก็ยังอุตส่าห์ทำตัวเป็นหัวหน้าคอยดูแลลูกน้องอยู่เหมือนเดิม

กรไม่รู้ตัวหรอกว่านอกจากตัวเองจะได้เห็นดราก้อนในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ดราก้อนก็มองกรในความคิดแบบเดียวกัน เขาเองก็ไม่เคยเห็นกรยิ้มร่าเริงแบบนี้มาก่อนเหมือนกันแถมยังชวนดราก้อนคุยไม่หยุดอีกด้วย

ที่กรจำได้ เขาพยายามชวนให้ไอ้หัวหน้าห้องชนแก้วบ่อย ๆ เพราะกรอยากเห็นมุมที่ซุกซ่อนไว้ของมัน มุมที่มากไปกว่าการแอ็คนิ่ง ๆ คูล ๆ แบบที่มันชอบทำ และดูเหมือนดราก้อนก็ทำตามที่กรต้องการ มันก็คุยกับกรเยอะอยู่เหมือนกัน แต่..ทำไมกรถึงจำได้แค่นั้นล่ะ คุยเรื่องอะไรบ้างกรจำไม่ได้เลย แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างกรก็ไม่รู้เลย รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาบนเตียงในห้องของตัวเอง พร้อมกับเจอไอ้หัวหน้าห้องที่เดินออกจากห้องน้ำมาจนกรตกใจนั่นแหละ

กรตัดสินใจคว้ามือถือของดราก้อนขึ้นมา มันบอกว่าคลิปอยู่ใน google drive นั่นหมายความว่าถ้ามันล็อคอินเข้าจากที่อื่นได้ มันก็สามารถลบคลิปได้สินะ กรคิดว่าถ้าแบบนั้นก็ควรรีบดูก่อนที่ไอ้หัวหน้าห้องจะเปลี่ยนใจ อีกอย่างกรก็ไม่อยากปล่อยให้มันผ่านเลยหรือค้างคา เหมือนที่กรไม่กล้าถามเรื่องคืนนั้นกับดราก้อนตรง ๆ ในวันนั้น จนต้องมาทะเลาะกันแบบในวันนี้

มือถือปลดรหัสออกแล้วตามที่ไอ้หัวหน้าห้องบอกจริง ๆ กรจึงกดเข้าไปใน google drive ได้ทันที แล้วเมื่อเลือกที่ video คลิปสามคลิปก็ปรากฏขึ้น ดูจากเวลาแล้วทั้งสามคลิปถูกถ่ายในคืนเดียวกัน ก็คือคืนงานเลี้ยงวันเกิดของคอปเตอร์นั่นแหละ กรตัดสินใจกดเปิดคลิปแรกทันที

คลิปในจอที่กรกำลังดูอยู่มันคือคลิปที่กรเองที่ตอนนั้นสลบไปแล้วกำลังถูกคอปเตอร์กับเพื่อนที่กรจำชื่อไม่ได้ช่วยกันลากขึ้นรถอย่างทุลักทุเล รถคันนั้นก็คือรถของกรเองนั่นแหละ เห็นสภาพตัวเองในคลิปแล้วกรก็ได้แต่ถอนหายใจ

“เหนื่อยชิบหาย” คอปเตอร์บ่นขณะที่ยืนพิงกับรถ

“ไอ้-่านี่ ก็ถ่ายคลิปอยู่นั่นแหละ แทนที่นะมาช่วยกู” ไอ้-่านี่ที่คอปเตอร์ว่า กรเดาออกได้เลยว่าหมายถึงใคร ใช่มันจริง ๆ ด้วย กรจำเสียงหัวเราะของมันได้ "ไอ้หัวหน้าห้อง"

“ปะ ดราก้อน ขึ้นรถดิ จะได้รีบไป”

“ห้ะ กูต้องไปด้วยเหรอ” เสียงดราก้อนถาม

“ก็เออดิ มึงชวนมันยกเอายกเอาจนเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ขึ้นมานั่งข้างหลังกับไอ้กร เดี๋ยวมันกลิ้งตกลงลงมาข้างล่าง” คอปเตอร์เจ้าของวันเกิดพูดเชิงสั่งแล้วขึ้นไปนั่งตำแหน่งคนขับ

เสียงไอ้หัวหน้าห้องบ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้ ภาพในคลิปทำให้รู้ว่ามันกำลังเดินตรงไปที่รถของกร ทางประตูด้านหลังแล้วกรก็เห็นตัวเองนอนราบยาวไปกับเบาะด้านหลัง โถ่ น่าอายชะมัด

“แล้วจะให้กูนั่งยังไงอะ ไอ้หมาป่านี่นอนจนเต็มเบาะแล้วเนี่ย” กรถามแล้วหัวเราะตาม

“ก็ยกหัวมันขึ้นให้หนุนตักมึงไง”

“ห้ะ หนุนตักเลยอ๋อ”

“ก็เออดิ เร็ว ๆ จะได้รีบไป” เสียงคอปเตอร์ดูหงุดหงิดแต่เหมือนไอ้หัวหน้าห้องไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะมันยังยื่นมือถือมาถ่ายหน้าเต็ม ๆ ของกรที่นอนไม่ได้สติอยู่

“อ่าา นี่คือจุดจบของหมาป่าสินะ” ดราก้อนทำเสียงเหมือนพากย์การ์ตูนตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจเสียงดังของมัน ก่อนคลิปนั้นจะจบลง "หมาป่า" งั้นเหรอ กรเพิ่งรู้เหมือนกันว่าไอ้หัวหน้าห้องก็เรียกกรว่าหมาป่าเหมือนกัน

กรรีบกดเปิดคลิปที่ 2 ต่อทันที เสียงร้องเพลงดังขึ้นก่อนจะเห็นภาพชัด ๆ เสียอีก ภาพมันดูสั่นไหวเพราะไอ้คนถ่ายมันคงหัวเราะจนตัวสั่นและในรถก็คงมืด แต่เสียงร้องเพลงที่ดังลั่นรถนั้นกรจำได้ดีเพราะมันเป็นเสียงของกรเอง.. จนคอปเตอร์เปิดไฟในรถตามคำขอของดราก้อนนั่นแหละ กรจึงเห็นภาพตัวเองที่ตอนนั้นลุกขึ้นมานั่งแล้วกำลังร้องเพลง แถมยังเป็นเพลงมาร์ชโรงเรียนอีก

“วีรกรรมของหมาป่าตาหวาน เมาแล้วร้องเพลงมาร์ชโรงเรียน” เสียงดราก้อนพูดปิดท้ายเมื่อกรร้องเพลงจบ ร้ายมาก! ไอ้หัวหน้าห้องนี่มันร้ายมาก ถ้ากรเป็นปกติ ไม่มีทางที่กรจะให้มันมาถ่ายคลิปแบบนี้แน่นอน ดูสิ แถมยังมองกล้อง ยิ้มให้กล้องแบบนี้ด้วย แต่จู่ ๆ กรก็เห็นตัวเองในคลิปโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนจะแย่งมือถือในมือดราก้อนไปอย่างง่ายดาย ภาพในคลิปจึงเปลี่ยนมุมมองเป็นกรมองไปที่ดราก้อนแทน

“เห้ย กรคืนมือถือให้กูก่อน เดี๋ยวแบตกูหมด”

“โกหก เหลืออีกตั้ง 10 เปอร์เซ็นต์” คนได้เปรียบกว่าเถียง

“ต่อไปตามึงร้องบ้าง กูขอเพลงxxx” กรรีเควสเพลงไป ซึ่งก็คือหนึ่งในเพลงโรงเรียนนั่นแหละ

“โอ้ยย พวกมึงสองคนนี่ เวลาเมาแล้วรักโรงเรียนกันจังเลยนะ ร้องแต่เพลงโรงเรียน อย่างฮาอะ” เสียงคอปเตอร์ที่เป็นคนขับตะโกนแซวแล้วหัวเราะตามไม่หยุด

“ร้องดิไอ้หัวหน้า ถ้ามึงไม่ร้องนะ กูจะลบข้อมูลทุกอย่างในมือถือมึงทิ้งให้หมด” กรขู่

“ใจเย็นดิเพื่อน กูนึกเนื้อร้องอยู่” กรต่อรองแล้วหันไปถามคนขับ

“เห้ย คอปเตอร์จะถึงบ้านไอ้กรยังอะ แล้วทำไมแถวนี้มันมืดแบบนี้ บ้านไอ้กรอยู่ในป่ารึไงวะ”

“จะถึงแล้ว ๆ กูเข้าทางซอยหลังบ้านมันอะ กูเคยมาส่งมันแต่ทางนี้ เห้ย ไอ้กร กุญแจเข้าบ้านมึงอยู่ไหน”

“ก็อยู่ในพวงกุญแจรถนั่นไง ทั้งรีโมทเปิดรั้ว ทั้งกุญแจเข้าบ้าน” เสียงกรตอบ

“กร เอามือถือมาให้กูหน่อย เดี๋ยวกูจะโทรเรียกเพื่อนคอปเตอร์มารับ” ดราก้อนพยายามหลอกล่อ

“เพื่อนคอปเตอร์ ก็ให้คอปเตอร์โทรดิ” เสียงกรตอบไปแบบนั้น ภาพดราก้อนทำหน้าไปไม่ถูกในคลิป ทำให้กรที่ดูอยู่ตอนนี้หัวเราะออกมาอย่างลืมตัว

รถเข้าไปจอดในที่จอดรถที่อยู่หลังบ้านดราก้อนเรียบร้อย กรลงจากรถแต่ยังคงมองทุกอย่างผ่านกล้องมือถือของดราก้อนที่ยังคงถ่ายต่อเนื่อง

“อะ กุญแจ กูล็อครถมึงเรียบร้อยละ แล้วดอกนี้น่าจะกุญแจเข้าบ้านมึง” คอปเตอร์จัดการให้เสร็จสรรพ

“ขอบใจมากนะเพื่อน งานวันเกิดกูคงไม่สนุกแบบนี้ ถ้าไม่มีมึงมาป่วง เพื่อนกูมารับแล้ว กูไปก่อนนะเพื่อน เออ มึงอย่าลืมกดรีโมทปิดรั้วด้วยล่ะ” กรหันกล้องไปทางรั้วเห็นรถยนต์คันนึงจอดรออยู่ ก็คงเป็นรถเพื่อนคอปเตอร์ที่ตามมารับนั่นแหละ

“ขอบใจที่มาส่ง ทั้งกูทั้งรถนะ วันนี้โคตรสนุกเลยว่ะ” เสียงกรเอ่ยขอบใจด้วยจังหวะการพูดที่ไม่ปกตินัก

“เออ แล้วมึงก็คืนมือถือให้ดราก้อนได้แล้ว ยืนทำหน้าจะร้องไห้อยู่นั่นอะ” กรหันกล้องไปตามคำบอกของคอปเตอร์ ไม่เห็นมันจะทำจะหน้าร้องไห้ซักหน่อย ก็แค่ยืนกอดอกแล้วทำหน้านิ่ง ๆ แบบที่มันชอบทำนั่นแหละ

“เร็ว ๆ ดิ ไอ้กร คืนมือถือให้มัน พวกกูจะได้รีบกลับ” คอปเตอร์เร่งเร้า

“มึงก็กลับไปดิ คืนนี้ดราก้อนมันจะนอนบ้านกู” ทั้งคอปเตอร์และดราก้อนทำหน้างง ขนาดกรที่นั่งดูคลิปอยู่ตอนนี้ยังตกใจเลย ที่ตัวเองพูดไปแบบนั้น

  “มึงจะให้หัวหน้าห้องกู กลับไปบ้านมึงอีกรอบ แล้วให้มันขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้านมันอีกทีเหรอ มันอันตรายนะ นี่หัวหน้าห้องกูนะเว่ย”

กรรู้สึกอายขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงตัวเองอธิบายในคลิป นี่กรเป็นห่วงไอ้หัวหน้าห้องจริง ๆ หรือแค่อยากหว่านล้อมให้มันค้างที่บ้านตัวเองกันแน่นะ

        “พรุ่งนี้มีสอบคณิตด้วยนะหัวหน้า จำไม่ได้เหรอ” คราวนี้กรหันไปทางดราก้อนบ้าง

      “เรายังไม่ได้ติวกันเลยนะ” สิ้นประโยคนั้นดราก้อนที่ทำหน้านิ่ง ๆ มานาน ก็หัวเราะลั่นออกมา

      “โอเค ๆ ถ้าจะขนาดนั้น กูยอมก็ได้” ไม่รู้ว่ากรเองดีใจจนหยุดถ่ายคลิปเอง หรือว่าแบตมันหมดก็ไม่รู้ คลิปที่สองเลยตัดจบตรงนี้

นี่แสดงว่า กรเองเป็นคนทำให้ดราก้อนมาค้างที่บ้านตัวเอง แล้วอะไรคือการตื่นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย.. น่าอายชะมัด

แล้วคลิปสุดท้าย คลิปที่สามนี้แหละ ก็แสดงว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านของกรเองใช่ไหมล่ะ กรยกมือขึ้นกุมหัว นึกถึงตอนที่ทะเลาะกับไอ้หัวหน้าห้องใหญ่โตวันนี้

         “เห้ย ไอ้หัวหน้า มึงจะพูดมั่วแบบนี้ไม่ได้นะเว่ย”

        “จะดูคลิปไหมล่ะ”

ทุกอย่างมันจะเฉลยด้วยคลิปสุดท้ายนี้ใช่ไหม กรรู้สึกสับสน ทุกอย่างในหัวมันดูจะปั่นป่วนไปหมด คงไม่มีประโยชน์ถ้าปล่อยให้ทุกอย่างค้างคาใจอยู่แบบนี้ เอาวะ !!! ความจริงก็คือความจริง แล้วกรก็ตัดสินใจใช้นิ้วที่สั่นนิด ๆ กดเปิดคลิปสุดท้ายขึ้นมาจนได้

*******************