เรื่อง จับช่างสักมารักได้ไหม
"ชากี.. ชากี.. วันนี้เป็นอะไรเม่อ ๆ หน้าตาเมือนไม่ได้นอน?"
ร่างสูงโปร่งของรองสารวัตรเชมีเดินถือกาแฟร้อนมาวางตรงหน้าเพื่อนสนิทอย่างเช่นทุกวันทั้งที่ชากีบอกว่าอย่าชงกาแฟมาให้เขาเพราะอื่นะมองว่าเาเป็นเจ้านายกับลูกน้องแต่รองสารวัตรเชมีนั้นอบอุ่นอ่อนโยนเสมอเป็นเพื่อนเพียงเดียวที่ชากียอมคุยด้วยเเน่นอนว่าที่ช่วยดูแลอาการทางจิตของสารวัตรหนิ่งก็คือเพื่อนที่ยิ้มเกงนี้
"ไม่มีอะไร มีเื่ให้คิดนิด่"
ตัวขาวนวดขมับเล็กน้อยพร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบท่าทางไร้เรี่ยวแรงแบบนั้นทำเอาเป็นเพื่อนต้องตบบ่าเบาๆ เพื่อปลุกปลอบเพื่อนรัก
"เื่คดีาเมื่อวานเรอ เี๋เาค่อยาทางออก้ัใจเย็นเีแบบนี้เี๋อาการะแย่อีกไปาอะไรื่กัน่ไหม?"
"เี๋เาขอพ่อก่อนนะเมื่อวานก็กลับดึก"
สารวัตรหนุ่มมึนเล็กน้อยเผลอพูดออกไปจนต้องสลัดหัวตัวเองเรียกสติคืนมา
"หื้ม? นายไปไหนมาไม่เ็นชวนถึงว่าไม่ค่อยรู้เื่ข่าวที่มีการฆ่าตกรรมในเขตเา"
"เปล่าแค่ ..ออกไปกินไก่"
ตัวขาวคิดว่าตัวเองตอบคำถามได้ไม่ฉลาดเท่าไหร่แม้ะเป็นเื่จริงก็ตามจึงแก้เก้อด้วยการยกกาแฟื่จนหมดแก้ว
"อ๋อ~ คราวหลังซื้อมากิน้ันะ"
"เอ่อ ..อ่า ได้"
สถานการณ์ในร้านสักค่อนข้างอึมครึมและเงียบเชียบเนื่องจากยังไม่มีลูกค้ากล้าเข้ามาสักจากเื่ของคดีฆ่าตกรรม
การประท้วงของประชาชนและความกดดันจากตำรวจที่เร่งาหลักฐานมาเอาผิดผู้มือ
ความสัมพันธ์ที่พึ่งเริ่มะดีของช่างสักกับตำรวจเริ่มห่างเินตึงเีอีกครั้งเมื่อต่างฝ่ายต่างระเเวงกันและกัน
ยอโบพยายามส่งข้อความและโทราชากีคอยส่งข่าวสถานการณ์ในร้านเพื่อความบริสุทธิ์ใจของตนเองแต่ก็พยายามสังเกตท่าทีของคุณสารวัตรด้วยเช่นกันว่าะเป็นอย่าที่รุ่นพี่เตือนหรือไม่
มีคำสั่งจากเบื้องบนให้ตรวจสอบหมู่บ้านฮันกีเพราะสักลายหลายน่าสงสัยด้วยความเร่งปิดคดีและความกดดันจากสังคมชากีผู้เป็นสารวัตรเขตจึงต้องจัดการนำกำลังตรวจตราพื้นที่ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าบ้านยอโบก็ตั้งอยู่ด้านในเช่นกัน
"ตรวจาหลักฐานให้ละเอียดทุกบ้านถ้าได้เบาะแสหรือหลักฐานอะไรนำกลับไปพิสูจน์ได้ทันทีปฏิบัติ!"
"ครับสารวัตร!"
"ชากีนายเีเกินไปแล้วกินยาหรือยัง?"
"ไม่เป็นไรหรอกเชมีช่วงนี้เาพบแพทเสมอมันดีขึ้นบ้างแล้วใช้แค่ตอนมีอาการก็พอ"
"ฉันไปเอาให้นายใจเย็น ๆ ที่นี่นายอาจะต้องเจอกับสิ่งที่นายไม่อยากเจอระงับอารมณ์่"
เพื่อนสนิทเอ่ยออกมาด้วยความหวังดีเพราะรู้ว่าที่ตรงนี้ขึ้นชื่อเื่อะไรเขาจึงไปหยิบยามาให้เพื่อนก่อนที่ะพาทีมาหลักฐานในหมู่บ้าน
"ขอความร่วมมือด้วยครับเนื่องจากมีผู้ต้องสงสัยคดีฆ่าตกรรมอยู่ในหมู่บ้านนี้เาจึงขอความร่วมมือกับชาวบ้านทุกท่านให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ด้วยนะครับอย่าถืออาวุธใดๆ ออกมาไม่อย่างนั้นเาะทำการจับกุมในซานผู้ต้องสงสัยทันที"
"หมายค้นอันเดียวค้นได้ทั้งหมู่บ้านเลยเรอครับนี่มันอะไรกันครับเนี่ย!"
"เาต้องทำงานด้วยความว่องไวที่สุดเพราะะเป็นอันตรายต่อประชาชนอื่นช่วยเจ้าใจเจ้าหน้าที่ด้วยครับ"
"คดีอะไรก็สงสัยที่นี่ตลอดไม่รู้ว่าเื่จริงหรือออกมาาแพะกันแน่ตำรวจเขตนี้นี่มันยังไง!"
"..."
เสียงตะโกนด้วยความไม่พอใจของชาวบ้านดังขึ้นเป็นระลอกที่นี่สักลายกันเยอะจนทำให้สารวัตรหนุ่มไม่กล้ามองพยายามเลี่ยงตัวเองออกมาเพียงลำพังจนคลาดกับเจ้าหน้าที่อื่นไปซอยที่คดเคี้ยวและเจอกับบ้านหลังหนึ่งเข้า
เมื่อทำการรื้อค้นบ้านของชาวบ้านไปได้เพียงครู่เดียวฝนฟ้าที่ไม่มีในการแจ้งเตือนจากกรมอุตุจู่ๆ ก็โหมกระหน่ำตกไม่ลืมหูลืมตาจนทำให้การทำงานลำบากในขณะที่สารวัตรชากีใช้วิทยุสื่อสารบอกให้เจ้าหน้าที่ยกเลิกปฏิบัติการค้นาจนลูกน้องและเพื่อนรองสารวัตรพากันทยอยกลับส่วนชากียังคงอยู่ในซอยหนึ่งค้นบ้านที่สะดุดตากับภาพต่างๆ ถือวิสาสะเข้าไปทั้งที่ไม่มีอยู่พอดีกับที่ฝนฟ้าเทมาห่าใหญ่ทำให้เขาออกไปไม่ได้
เป็นเวลาเดียวกันที่ยอโบเดินทางกลับบ้านเนื่องจากไม่มีลูกคาติดกันหลายวันจึงอยากมานอนพักเล่นที่บ้านพอดีกับที่รถตำรวจพากันขี่สวนออกไปหลายคันเขาจึงคิดว่าที่หมู่บ้านต้องเกิดเื่ขึ้นแน่จึงรีบสาวท้าวเข้าไปที่บ้านตัวเองโดยไว
พอมาถึงที่บ้านก็ไม่พบว่ามีใครอยู่โทรไปาพ่อก็ไม่รับแต่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากบ้านของลุงซาจาจึงเดินเข้าไปดูก็พบกับของที่ตกเกลื่อนพื้นกระจัดกระจายมีร่างสูงขาวที่คุ้นตาแต่ไม่ใช่เจ้าของบ้านและไม่สมควระมาอยู่ที่ตรงนี้อย่างสารวัตร ชเว ชากี
"สารวัตรชเว ชากี คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่นั่นมันของลุงผมคุณมาทำลายข้าวของบ้านอื่นทำไม?"
ยอโบเข้ามาจับข้อมือขาวให้หยุดการกระทำที่ดูไม่ปกติของคุณสารวัตรเขาลื้อข้าวของมากระจัดกระจายและฉีกภาพลาสักที่เเปะอยู่ตรงผนังจนขาดรุ่งริ่งบ้านลุงซาจาเละไม่มีชิ้นดีถ้าเป็นอื่นคงงโดนเขากระทืบเละไปแล้ว
"ก็บ้านนี้น่ะ!.. บ้านนี้มันเป็นบ้านของอาชญากร ทั้งรูปสักทั้งอาวุธหลักฐานเต็มบ้านขนาดนี้ยังต้องถามอยู่อีกเรอ?"
ชากีคิ้วขมวดพูดจาเสียงดังซึ่งปกติต่อให้โกรธยังไงเขาเลือกที่ะเงียบมากกว่าเงื่อผุดพรายเต็มกรอบหน้ายอโบมองใบหน้าขาวซีดยื่นมือเข้าไปะเช็ดเงือให้ก็ปัดมือทิ้งทำท่าขยะแขยงใส่อย่างเปิดเผย
"คุณตั้งสติ่สิลุงผมเป็นช่างสักทำไมการมีภาพและอุปกรณ์สักถึงต้องเป็นเื่ที่ผิดด้วย?"
ขนาดที่อายุมากกว่ามีวุฒิภาวะมากกว่าอย่างคุณสารวัตรยังหลุดได้ขนาดนั้นใจร้อนอย่างยอโบเริ่มหัวร้อนกับอาการสะบัดตัวออกไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ไม่ยอมให้แตะจนทนไม่ไหวระเบิดอารมณ์ใส่ทันที
"ทำไมต้องทำท่าขยะแขยงกันขนาดนั้นด้วยวะ! ก็รู้ว่าอยู่ละสังคมอยู่ละชั้นกัน แต่นี่เมือนกันเว้ยไม่ใช่แค่ายใจร่วมโลกเดียวกันก็ผิด! ถาม่เถอะมีปัญาอะไรกับรอยสักนักหนา มีรอยสักไปฆ่าโคตรเง่าคุณตายหรือไง!"
ตัวสูงใหญ่ที่กลับมาเจอที่วนเวียนในหัวมาหลายวันแต่เจอกันไม่ได้โผล่มาทำลายข้าวของพูดจาไม่ดีใส่แถมยังทำท่ารังเกียจกันทั้งที่เคยมีอะไรต่อมิอะไรกันขนาดนั้นมันทำเขาโมโหเลือดขึ้นหน้าจนสาวเท้าเข้าประชิดตัวเจ้าหน้าที่ตัวขาวตรงหน้าทันที พร้อมกับกัดฟันพูดใส่หน้าบ่งบอกว่าตนโมโหขนาดไหนที่มาใช้อำนาจโดยมิชอบที่ถิ่นของเขา
"ไม่รู้อะไรก็หุบปากซะ คำพูดต่ำทำตัวต่ำตมสันดานทุเรศแบบนี้ไงใครๆ เขาถึงตราหน้าว่าเป็นฆาตกร แล้วยังกล้าถามว่าทำไมไม่มองกันดีๆ บ้าง ฝันอะไรอยู่! อย่างพวกนายสมควรแล้วที่ต้องถูกแบ่งแยกชนชั้นกับภายนอกออกไปให้ห่างจากผู้ปกติซะ! สืบสันดานเลวกันมาขนาดนี้ยังเสนอหน้ามาอยู่ในสังคมทั้งที่ทำร้ายอื่นได้หน้าตาเฉยแถมยังกล้าเรียกร้องให้มีกฎหมายบ้าบอนั่นทำไมไม่ให้มันตายไปกับพวกนาย ทำไมไม่ายไปสักที! ทำไม!!"
สารวัตรหนุ่มตะโกนก้องใส่หน้าที่ยืนเถียงกับตนเองอย่างไม่ลดละด้วยความรุนแรงจากสถาณการณ์กดดันที่ทั้งคู่เจอ แสดงจุดยืนของตนเองว่าไม่ต้องการความคิดเ็นของอีกฝ่ายเพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ตำรวจก็ไม่เคยมองสักลายดีสักครั้งและสักลายก็ไม่เคยได้รับความเป็นธรรมจากตำรวจเช่นกัน
"ปากคุณนี่มันสรราคำแสบสันมาด่าพวกผมได้ตลอดเลยสินะ เสียดายหน้าตาท่าทางก็ดูผู้ดีแต่ทัศนคติป่วยจัด เนี่ยน่ะเรอผู้พิทักสันติราษของเมืองหลวงเกาหลีใต้ ตอนนี้คุณยืนอยู่บนพื้นที่ของสกปรกนะ..ไหนๆ ก็มาตอนฝนตกแล้วบรรยากาศแม่งได้ ลองมากระชับมิตรกับสกปรกดีไหมผมว่าผมก็เอามันส์อยู่นะวันนั้นคุณยังเอากับผมตั้งสามน้ำลืมแล้วหรือไง!"
ปึ้งง!
"ถอยไป! ฉันบอกให้ถอยไม่งั้นฉันยิงนายแน่!"
สารวัตรหนุ่มยกปืนขึ้นจ่อกลางหน้าผากร่างใหญ่ด้วยดวงตาแข็งกร้าวทั้งที่ในใจวูบไหวเพราะตรงหน้าทำให้เย็นชาอย่างเขาสั่นกลัวด้วยรอยสักบนตัวมานับครั้งไม่ถ้วน
อยู่ภายนอกหมอนี่ยังพอะเคารพกฏเมืองแต่ที่นี่มันบ้านของเจ้าตัวตอนนี้ไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลยสักนิดเดินถอดเสื้อตรงเข้ามาาในเครื่องแบบสายตาโลมเลียดูน่าสะอิดสะเอียนจนมวลท้องไปหมด
ฝนฟ้าตกมา-่าใหญ่ไม่พักจนไม่ได้ยินเสียงอื่นนอกจากสายฝนกระทบหลังคาและเสียงคำรามของสายฟ้าที่ส่งเสียงดังมาเป็นระลอกไม่ต่างจากอารมณ์โกรธเกรี้ยวของทั้งคู่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??