เรื่อง เทพอสูรมังกรไร้ขอบเขต
บรรยากาศั่ั้พื้นี่ัาเป็นเีัไปั่ะ ในเวลาี้ั้กองทัพไ่่าจะเ่าเทพืเ่าปีศาจ็ล้วนิล้าเคลื่อนไหวตามอำเภอใจ มันำไ้แค่เีเฝ้ารอำั่จาก์หญิงแะ์ชายเีเ่าั้
ซึ่งในขณะเดียวกัน จู่ๆาฝั่งเย่หยุนซี็ฉุกคิดเรื่องสนุกๆขึ้นมาได้ 1 อย่าง ตัวเขาจึงพุ่งทะยานขึ้นไปขั้นกลางระหว่างั้กองทัพในทันที ส่งผลให้ทุกสายตาจับจ้องมาี่เขาด้วยความสงสัย
"เจ้ามารวมตัวกัน เพื่อจับตัวข้าไปแลกเปลี่ยนกับรางวัลใช่ืไม่?"ชายหนุ่มเอ่ยปากถาม น้ำเสียงดังก้องกังวานไกลไปั่ั้ 4 ทิศ 8 า
"ถ้าใช่แล้วอย่างไรกัน เจ้าคิดจะขัดขืนอย่างนั้นื" ์ชายเ่าเทพปีศาจแห่งความตาย กู่ฉี หรี่ตามองเป้าหมายด้วยความประหลาดใจ บุรุษผู้ี้ต้องอะไรกันแน่ เหตุใดจู่ๆเขาถึงบินขึ้นมาอย่างกะทันหัน
"หนุ่มน้อย ถ้าเจ้าไปกับข้า ตัวข้าสามารถรับประกันความปลอดภัยให้เจ้าได้นะ" คราวี้เป็น์หญิงเ่าเทพสวรรค์แห่งชีวิต เหว่ยหนิง ี่เอ่ยปากกล่าวข้อเสนอออกมา สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเกินบรรยาย
แต่ทว่ามันกลับเย่หยุนซีระเบิดเสียงหัวเราะอย่างขบขัน "ฮ่าๆๆ ถ้าหากข้ายอมให้เจ้าจับง่ายๆ มันจะไปสนุกตรงไหนกัน"
"อืม...........เอาอย่างี้ๆ ข้าขอท้าเจ้าทุกคน ถ้าหากใครแตะตัวข้าได้เป็นคนแรก ข้า็จะไปกับคนนั้นดีืเปล่า? แบบี้เจ้า็จะได้ไม่เสียกำลังคนจากการสู้รบด้วยไง"
"หึ! เจ้ามีสิทธิ์ในการตั้งเงื่อนไขตั้งแต่เมื่อไหร่" ์ชายกู่ฉีเมื่อได้ยินคำกล่าวอีกฝ่าย็ชี้นิ้วไปเบื้องหน้า ปีศาจหนุ่มระดับเซียนดินแะเซียนเบิกนภาต่างพุ่งตรงเข้าไปหาเย่หยุนซีอย่างรวดเร็วราวกับสายอัสนีบาต
"ถึงจะน่าขัดใจ แต่เรื่องี้ข้าเห็นด้วยกับเจ้านะ" ์หญิงเหว่ยหนิงสะบัดชายอาภรณ์สีขาว ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนเ่าเทพพุ่งทะยานออกไปเช่นเดียวกัน
"เห้อ อุตส่าห์มอบข้อเสนอดีๆให้......แต่เจ้ากลับไม่สนใจซะงั้น" าฝั่งเย่หยุนซีเมื่อได้เห็นแะได้ยินเรื่องทุกอย่าง็อดไม่ได้ี่จะถอนหายใจยาวด้วยความเบื่อหน่าย จากนั้นสั่งการให้หลิวหยาถิงเคลื่อนย้ายทุกคนออกจากแดนพฤกษชาติในเสี้ยววินาทีนั้น
"วาบๆๆ"
"อึก นี่มัน!! เรื่องบ้าอะไรกัน!!!" เหล่าผู้ฝึกตนไ่่าจะเ่ามนุษย์ เทพ ืปีศาจ็ต่างเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนในผลลัพธ์ี่เกิดขึ้นมา ์ชายกู่ฉีแะ์หญิงเหว่ยหนิงถึงกับดวงตาเบิกกว้าง เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
เหล่าผู้อาวุโสแต่ละราชวงศ์แะแต่ละนิกายต่างพากันเข้าไปหาเหล่าลูกศิษย์ตนเพื่อเอ่ยถามถึงเรื่องี่เกิดขึ้นด้านในแดนพฤกษชาติ แต่ทว่ากลับไร้ซึ่งคำตอบเพราะทุกคนกำลังตกอยู่ในสภาวะมึนงงจากการถูกเคลื่อนย้ายข้ามมิติอย่างฉับพลันโดยไม่ทันตั้งตัวตั้งสติให้ดี
ซึ่งใน 3 ลมหายใจต่อมาี้เอง ี่ด้านหน้าประตูมิติแดนพฤกษชาติจู่ๆ็พลันปรากฏร่างชายหนุ่มี่หน้าตาทั้งงดงามแะหล่อเหลา
"เทพสังหาร! เขาคือเทพสังหาร!! ร่วมมือกันจับเขา!!!" เหล่าผู้ฝึกตนทั้งเ่ามนุษย์ เทพ แะปีศาจี่พึ่งตั้งสติได้พากันคำรามลั่น บรรดาผู้อาวุโสทุกท่านเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตา็ทอประกายความโลภออกมาอย่างเห็นได้ชัด
จิตอสูรสรรพสัตว์หลายร้อยหลายพันตนเ่าพันธุ์มนุษย์ถูกปลดปล่อยออกมา ซึ่งแน่นอนว่า เ่าเทพแะปีศาจ็ปลดปล่อยพลังสายเลือดเช่นเดียวกัน
ภาพี้ ทำเอาเย่หยุนซีี่ยืนตระหง่านอยู่กลางฟากฟ้าเผยรอยยิ้มเหี้ยมหาญออกมาด้วยาใ นับตั้งแต่ี่เขาเิบนเส้นาผู้ฝึกตนสายี้็ไร้พ่ายแถมยังเอาชนะคู่ต่อสู้อย่างง่ายดายมาโดยตลอดทำให้ชีวิตขาดสีสันต์
ดังนั้น! เมื่อได้เผชิญหน้ากับเซียนดิน เซียนเบิกนภา แะเซียนสวรรค์จำนวนมากมายเช่นี้ มันจึงทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นแทนี่จะหวาดผวา
"ถ้าอยากตายกันนัก็เข้ามา" ดวงเนตรสีอำพันฉายแววคมกล้า ในมือเย่หยุนซีปรากฏกระบี่อ่อนสีน้ำเงินซึ่งทำมาจากแร่เหล็กมหาสมุทรี่ท่านแม่สอง รั่วปิงอี้ เป็นผู้มอบให้ในช่วงคัดเลือกคนเข้าประตูเซียนบรรพกาลระดับต่ำ
"ลูกศิษย์ทั้งหลายอย่าได้ไปกลัวมัน มัน็แค่ตัวคนเดียวเ่าั้" ผู้อาวุโสนิกายอันดับ 1 วังเทพยุทธ์เอ่ยปากกระตุ้นคนตนเองในทันที ต่อมาไม่นานาฝั่งวิหารอัสนี วังวิหคอมตะ นิกายมังกรฟ้า แะวังเทพสมุทธเอง็ทำเช่นเดียวกัน
บรรดาศิษย์ระดับเซียนดินขึ้นไปนิกายเหล่านั้นจึงพุ่งทะยานเข้าหาเย่หยุนซีโดยไม่คิดรอช้า แววตาแฝงเร้นไปด้วยความโลภโมโทสัน
"ไม่เจียมตน!" เย่หยุนซีกระทืบเท้ากลางอากาศพุ่งทะยานออกไปเช่นกัน กระบี่อ่อนในมือตวัดฟาดฟันจนเกิดเป็นคลื่นกระบี่รูปแบบพระจันทร์เสี้ยวสีขาวแะสีดำหลายร้อยสาย ผู้ฝึกตนระดับเซียนดินพากันร่วงหล่นอย่างง่ายดายราวกับ-่าฝนมนุษย์็ไม่ปาน
ส่วนเหล่าเซียนเบิกนภา็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน เนื่องจากคมกระบี่ี่เย่หยุนซีฟาดฟันมันผสานทั้งพลังปราณ พลังจิตวิญญาณ แะพลังกายอย่างเต็มี่
แถมเขายังใช้ออกด้วยทักษะย้ำรัตติกาลแะลำนำกระบี่เทพดาราซึ่งเป็นทักษะี่มีระดับเหนือกว่า 'เทวะ' ด้วยเหตุี้จึงทำให้เขาสามารถสู้กับเซียนทั้งกองทัพได้อย่างสบายๆ
"ฉับๆๆ"
"อ๊ากกๆๆ!" เสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บปวดทรมานดังขึ้นไม่ขาดสาย ภาพอันสุดแสนจะโหดร้ายยังคงดำเนินต่อไปราวกับจะไม่มีวันหยุดพัก
"หื้ย! ขืนเป็นแบบี้ ลูกศิษย์เราได้ตายกันหมดแน่" เหล่าผู้อาวุโสจากนิกายแะราชวงศ์ต่างๆไม่รอช้าพุ่งเข้าปิดล้อมเทพสังหาร พร้อมทั้งระเบิดพลังปราณระดับเซียนสวรรค์ออกมาหมายจะกดขี่ชายหนุ่มเอาไว้
"อึก! ลูกไม้ตื้นๆอย่าหวังจะใช้กับข้าได้!" เย่หยุนซีเริ่มรู้สึกถึงความกดดันขึ้นมาบ้าง แต่ถึงกระนั้นตัวเขา็ระเบิดพลังปราณ พลังจิตวิญญาณ แะพลังกายสุดขีด แถมยังปลดปล่อยจิตอสูรั้เผยกายแก่โลกหล้า
"โฮก!!"
ราชันมังกรทมิฬเก้าชั้นฟ้าแะราชันมังกรเหมันต์นิมิตมายาเมื่อได้ออกมา็กู่ร้องคำรามลั่นทำลายแรงกดดันจนสิ้นซาก ก่อนี่มันจะกลายเป็นแสงพุ่งเข้าผสานร่างกับเย่หยุนซีจนกลายเป็นชุดเกราะมังกรสีขาวลวดลายสีดำ ดูแล้วทั้งน่าเกรงขามแะน่าหลงไหล
"อั่ก! พระเจ้า! ชายคนี้มีพลังี่ท้าทายสวรรค์เกินไปืไม่!!" เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายเมื่อเห็นรูปลักษณ์อีกฝ่ายี่แปรเปลี่ยนไปจิตใจ็สั่นสะท้าน แต่ทว่ามัน็ยังไม่ละทิ้งความตั้งใจโดยง่าย เพราะถ้าหากมันพ่ายในศึกคราี้ชื่อเสียงนิกายแะราชวงศ์็คงจะป่นปี้ ยากจะพลิกผัน
"เห็นทีคงต้องใช้สมบัติสวรรค์แล้ว" เหล่าผู้อาวุโสตัดสินใจพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ทันใดนั้น! ชุดเกราะเทพยุทธ์ ตราประทับมังกรฟ้า ต้นไผ่อัสนี พัดขนวิหคอมตะ แะตรีศูลเทพสมุทร็ปรากฏขึ้นภายในมือมัน
เหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายเมื่อเห็นว่าสมบัติสวรรค์แต่ละนิกายถูกเรียกใช้งาน็พากันถอยร่นในทันที
ซึ่งในขณะเดียวกันี้ าผู้อาวุโสจากฝ่ายอธรรมอย่างขุนเขาปีศาจอมตะ นิกายนภาทมิฬ พระราชวังเพลิง นิกายหมื่นอสูร แะสมาคมนักฆ่า็ไม่คิดน้อยหน้าเช่นกัน
ภายในมือมันปรากฏ กระบี่อมตะโบราณ คันศรเทพวายุ หอกเปลว 100 เพลิง อสูรแมลงกลืนวิญญาณ แะกริชต้องสาป
"โอ่ว นับเป็นสมบัติี่ดีทั้งนั้นเลยสินะ" เย่หยุนซีเมื่อสัมผัสได้ถึงความผันผวนพลังอย่างรุนแรงหลายสิบจุด็หยุดการกระทำทุกอย่างตนเองในทันที
"ลงมือ!" เหล่าผู้อาวุโสใช้โอกาสี้เริ่มใช้ออกด้วยทักษะอภินิหาร เริ่มต้นโดยการใช้ตราประทับมังกรฟ้าี่สร้างเกลียวพายุปิดล้อมพื้นี่กังขังเป้าหมายเอาไว้ จากนั้นใช้ไผ่อัสนีเรียกสายฟ้าลงมาเสริมกำลัง
"ยอมให้จับแต่โดยดีเสียเถอะ ต่อให้เจ้ามีพลังเทียบเท่าเซียนสวรรค์็ไม่อาจรอดพ้นจากพันธนาการข้า"
"เหอะ! พันธการด้วยพายุสายฟ้าง่อยๆนี่น่ะื?" เย่หยุนซีเผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่หวาดหวั่น ทันใดนั้น เขา็ยกมือขึ้นชี้ไปเบื้องบนผืนฟ้ากว้าง หมูเมฆสีดำปกคลุมพื้นี่โดยรอบในชั่วพริบตา อัสนีบาตสายฟ้าสีทองแะสีดำฟาดฝ่าลงมาทำลายล้างทั้งเกลียวพายุแะสมบัติสวรรค์ในมือสองผู้อาวุโสจนสิ้นซาก
"อึก! นี่มัน.....เป็นไปไม่ได้!" บรรดาลูกศิษย์นิกายมังกรฟ้าแะศาลาอัสนีถึงกับล้มทั้งยืนเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า สองผู้อาวุโสถอยร่นไปเกือบ 10 ก้าวกระอักเลือดสดออกมา ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ
ไผ่อัสนีแะตราประทับมังกรฟ้าเป็นหนึ่งในสมบัติสวรรค์ี่ตกทอดมาจากนิกายมันเชียวนะ เหตุใดมันจึงถูกทำลายง่ายๆราวกับขยะเช่นี้
"อึก! ไอ้สัตว์ประหลาดอย่าได้ใจให้มันมากนัก" ผู้อาวุโสคนอื่นๆถึงแม้จะตกตะลึง แต่็ไม่รอรี รีบเร่งโจมตีบุรุษหนุ่มด้วยสมบัติสวรรค์
เย่หยุนซีเค้นเสียง 'หึ!' อย่างเฉยชา 1 ครั้ง จากนั้นชุดเกราะทองคงกระพัน เปลวเพลิงเทวะ แก่นแท้น้ำแข็ง รวมไปถึงอัสนีบาตทรราชแะอัสนีบาตสวรรค์็ถูกเรียกใช้งานอย่างต่อเนื่องเพื่อต่อกรกับอีกฝ่าย
"ชายคนนั้นแข็งแกร่งจริงๆ มิน่าล่ะ ท่านเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แะท่านมหาเทพปีศาจถึงอยากได้" อีกด้านหนึ่ง าฝั่ง์ชายกู่ฉีแะ์หญิงเหว่ยหนิงี่เฝ้าดูสถานการณ์อยู่จู่ๆมีความคิดเห็นไปในแนวาเดียวกัน
สามารถต่อกรกับระดับเซียนสวรรค์นับสิบคนได้ด้วยวัยเีเท่าี้ ต่อให้อีกฝ่ายเป็นมนุษย์เขา็ต้องยอมรับในความแข็งแกร่งี้จากใจ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??