เรื่อง A Celestial Love ความรักจากสวรรค์

"แม่รุศไปเรียนก่อนนะครับ"

"จ้าลูก"แม่ที่กำลังวุ่นกับการเตรียมของจัดเลี้ยงวันเกิดของเจ้าลูกชายในตอนเย็นตะโกนออกมาจากห้องครัวเพื่อเป็นการบอกว่าแม่ได้ยินแล้ว

"ให้พี่ไปส่งไหมครับน้องรุศ!!"

แม่งเอ้ยกวนอวัยวะเบื้องล่างชิบหายวรุศคิดในใจแต่ได้ด่าเขาผ่านทางสายตาที่จ้องเขม็ง

"นิคุณเมื่อไหร่จะไป ๆ ซักทีจะอยู่ไปถึงเมื่อไหร่"

"อื้มมมอยู่ถึงเมื่อไหร่ดีน้าาาา"เขายิ้มยียวนอย่างพออกพอใจการกวนไอเด็กแสบมันคือความสุขอีกอย่างหนึ่งของเขาเคยได้ยินป่ะว่าแกล้งเพราะชอบอ่ะ

วรุศถอนหายใจเฮือกใหญ่รู้สึกไม่ค่อยพอใจนักเพราะเจอหน้ากันทีไรต้องทำให้เขาอารมณ์เสียทุกทีแม่งไม่ไปซักทีเจอหน้าจะเป็นอาทิตย์ละเบื่อขี้หน้าชิบหายเลย

-มหาลัยBP-

เสียงถอนหายใจที่หนักหนวงและเสียงดังแสดงถึงความหงุดหงิดของเด็กหนุ่มเพราะเรื่องเมื่อเช้า

"โอ้ยยยมึงเป็นเชี่ยไรเนี่ยไอรุศนั่งถอนหายใจมาจะสิบรอบละ"

"กูแค่เซ็ง ๆ อ่ะ"

"เป็น-่าไรว่ะ"ชลธีคนดีคนขี้เสือกเหมือนเดิม

"ก็แม่ง....."แล้วจะบอกพวกนั้นยังไงดีว่ะว่าคนที่เขาวิ่งชนและด่าไปในวันนั้นตอนนี้มาอยู่ที่บ้านกับเขา

"ก็ไรว่ะ?"สายตาที่จับจ้องทำให้เขาอึกอัก

"ก็......เออชั่งแม่งเหอะ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด

"เอ้า!อะไรของมึง"

"เออว่าแต่พวกมึงอ่ะจะไปพร้อมกูเลยไหมวันนี้หรือจะตามไปทีหลัง"

"ไปพร้อมกันหมดนี่แหละจะได้ไม่เสียเวลา"ตรีเมฆพ่อองครักษ์หน้าตาหล่อเหลาผิวขาวเกือบซีดนัยน์ตาสีดำแต่แววตาดูเศร้าเหมือนอมทุกข์ตลอดเวลาแต่ยังดูดีและมีสเน่ห์

"เออวันนี้ไม่เมาไม่กลับเว้ยยยย"

ผลัว!!ชลธีที่โดนตบเหมือนเดิม

"โอ๊ยยยกูเจ็บ!!"

"เมาก็ไม่ต้องกลับไหมมึง"

"ไม่กลับไม่ได้พรุ่งนี้ต้องไปค่ายอาสาลืมรึไง"

วารินผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่ต้องคอยเตือนสติพวกเขาอยู่ตลอด

"เออว่ะงั้นดึก ๆ ค่อยกลับก็ได้เดี๋ยวเรียกรถเอา"

ในบ้านหลังใหญ่ที่เคยมีกันแค่สองคนแม่ลูกตอนนี้ได้มีชายหนุ่มแปลกหน้ามาอาศัยอยู่ด้วยจนเหมือนคนในครอบครัวไปแล้ว

"ทำไมวันนี้คุณป้าเตรียมของเยอะจังครับ"

"อ่อก็พรุ่งวันเกิดเจ้ารุศแต่เพื่อน ๆ เขาต้องไปทำกิจกรรมค่ายอาสาอะไรนิหล่ะพรุ่งนี้เลยมากันไม่ได้เขาเลยเลี้ยงฉลองกับเพื่อน ๆ เขาวันนี้แทน"

"อ่อพรุ่งนี้วันเกิดรุศหรอครับแล้ว...รุศอายุเท่าไหร่แล้วครับ?"

"พรุ่งนี้ก็อายุยี่สิบแล้วลูก"

(เมื่อน้องอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์แล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนไปลูกต้องดูแลน้องให้ดีอย่าให้เกิดอันตรายกับน้องนะลูก)

เปลี่ยนไปอะไรเปลี่ยนแล้วทำไมต้องให้ดูแลดีๆโตขนาดนี้แล้วแล้วตกลงไอเด็กแสบนี่มันเป็นใครเขาได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจคนเดียว

"แม่รุศกลับมาแล้วครับ"

"มากันแล้วหรอลูกมานั่งก่อน ๆแม่เตรียมของไว้เพียบเลย"

ตอนนี้มีสี่ร่างที่กำลังหอบสังขารอันเหนื่อยล้าจากการเรียนและความหิวโซเข้ามาในบ้านเพื่อสำรวจบนโต๊ะอาหาร

"ว้าววววผมจะกินให้หมดเลยครับแม่"ชลธีคนดีที่ขี้เสือกไม่พอยังกินทุกอย่างที่ขว้างหน้าอีกต่างหาก

"วายุมาพอดีเลยมาลูกมา"

วายุเดินลงบันไดมาพร้อมกับกวาดสายตามองเพื่อน ๆ ของวรุศที่ละคนแต่ต้องสะดุดตากับเพื่อนคนนึงของเขาและนั้นทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าตรีเมฆหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของวรุศเป็นใคร

"นายท่า..."ตรีเมฆที่กำลังจะเอ่ยปากเรียกและทำความเคารพเพราะความเคยชินต้องหยุดชะงักและก้มหน้าทันทีเพราะสายตาที่จ้องเขม็งมาที่เขาเพื่อเป็นการห้ามปรามไม่ให้พูด

"นายอะไรว่ะ"วรุศที่เหมือนจะได้ยินแว่ว ๆ ถามด้วยความสงสัย

"ป่าว ๆ มึงไม่มีอะไร"ใครจะกล้าบอกว่ะว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือเจ้าแห่งปรโลกแล้วทำไมเขาถึงมาอยู่นี่ได้

"เออทุกคนนี่..พี่วายุ!!ลูกของอากูอ่ะเขามาทำธุระแถว ๆ นี้แม่กูเลยให้มาพักที่บ้านชั่วคราว"เรียกพี่แบบไม่เต็มแต่ถ้าไม่เรียกพี่เดี๋ยวจะโดนแม่ดุเอาเลยต้องจำใจเรียกไปก่อน

เพื่อน ๆ ของวรุศยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม

"มากินเหอะกูเริ่มหิวละ"เจ้าของวันเกิดรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนที่คนโดนเรียกพี่จะได้ใจ

เมื่อพ้นสายตาจากคนในบ้านชายหนุ่มทั้งสองที่เหมือนจะรู้จักกันดีได้ปลีกตัวหามุมเงียบๆคุยกัน

"ทำไมนายท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้ขอรับ"

"ท่านแม่ส่งฉันมาให้ค่อยดูแลวรุศน่ะสิแต่ในเมื่อมีนายอยู่แล้วท่านแม่จะให้ฉันมาอีกทำไม"

"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับท่านคงกลัวมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตอนผมไม่อยู่เห็นว่าช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายนิครับ"

"ก็ใช่แต่...นายเป็นองครักษ์นิแล้วทำไมพรุ่งนี้ถึงไม่คอยอยู่ดูแลไอตัวแสบนายจะไปไหน"

"คือ...ผมขอลาพักร้อนน่ะครับ"ใครจะกล้าบอกละว่าจะไปดูแลสาวแทนเพื่อน

"องครักษ์พักร้อนได้หรอ?"

"เอ่อผมขอองค์หญิงม่านฟ้าแล้วครับท่านเห็นว่าผมไม่เคยพักเลยและอีกอย่างผมก็อยู่แค่เมืองมนุษย์ไม่ได้มีงานอะไรให้ทำมากมายท่านเลยให้ผมหยุดพักน่ะครับ"

"เพราะอย่างงี้สินะฉันถึงต้องมาทำหน้าที่แทนนาย"

"ไม่ใช่อย่างงั้นนะครับ"

"ชั่งเถอะพักผ่อนให้เต็มที่แล้วกันเดี๋ยวตรงนี้ฉันดูแลเอง"

"ครับนายท่านขอบคุณครับ"

"เอ่อ..แล้วอยู่ที่นี่อย่าเรียกฉันนายท่านเรียกคุณวายุก็พอ"

"ครับ"

เขาคุยกันอยู่นานจนบทสนทนาจบลงทั้งคู่จึงแยกย้ายกันเดินเข้าบ้านที่ละคนเพื่อไม่ให้ใครสงสัย

"มึงไปไหนมาว่ะไอเมฆไอชลแดกจะหมดแล้วเนี่ย"

"กูไปเข้าห้องน้ำมา"

"วายุมาทานด้วยกันสิลูกมีของกินอีกเยอะเลย"

"ไม่เป็นไรครับคุณป้าเดี๋ยวมีคนไม่อิ่ม"ไอแสบยิ่งกินเก่งๆอยู่พูดไปพร้อมกับมองหน้าคู่กรณีไป สายตาจ้องเขม็งของวรุศทำให้วายุอมยิ้มเพราะแกล้งน้องได้สำเร็จ

เวลาผ่านล่วงเลยไปจนค่ำมืดงานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกลาวารินหญิงสาวคนเดียวของกลุ่มจึงขอตัวกลับก่อนเพราะเริ่มดึกแล้วและอีกอย่างพรุ่งนี้ต้องไปเข้าค่ายอาสาด้วย

"ทุกคนรินขอตัวกลับก่อนนะพ่อมารับละแล้วพรุ่งนี้ตื่นกันให้ไหวด้วยนะสองหนุ่ม"

"คร้าบบบแม่"ชลธีพูดกวนๆเพราะเริ่มจะเมาได้ที่

"พวกมึงก็นอนนี่เลยดิ"ปล่อยไปสภาพนี้จะรอดถึงบ้านมั้ยเนี่ย

"เดี๋ยวกูไปส่งมันเองมึงไม่ต้องเป็นห่วง"ตรีเมฆที่ไม่ได้กินเหล้ากินเบียร์กับเพื่อนอาสาไปส่งชลธีผู้ที่กินทุกอย่างไม่เหลือ

"โอเคเอางั้นก็ได้มาชนนนนนนนนน"

ทุกคนฉลองกันอย่างเมามันยกแก้วเบียร์ดื่มเหมือนดื่มน้ำเปล่าเพื่อแข่งขันหาผู้แพ้ผู้ชนะในค่ำคืนนี้

"เห้ยเบียร์หมดแล้วว่ะ"ชลธีที่เมาจนไม่ไหวก็ยังอยากจะกินอยู่เรื่อย ๆก็มันติดลมซะแล้ว

"เดี๋ยวกูไปซื้อเอง"วรุศเสนอตัวเพราะเป็นเจ้าของงาน

"มึงไหวหรอว่ะไอรุศ"ชลธีผู้ที่เมาจนยืนแทบไม่ไหวได้ถาม

"ไหวดิกูไม่ได้เมาขนาดนั้นแต่มึงอ่ะเริ่มไม่ไหวละไอชล"

"ให้กูไปเป็นเพื่อนป่าวมึง"ตรีเมฆที่ถามวรุศด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังโดนพันแข้งพันขาไม่เลิก

"ไม่เป็นไรมึงร้านค้าอยู่ไม่ไกลมากเดินไปแปปเดียว"

             23 : 58น.

"รุศไปไหนละเมฆ"แม่ที่ถามหาลูกชายเพราะไม่เห็นเขาอยู่ตรงนั้น

"ออกไปซื้อของครับแม่แต่ไปนานแล้วนะครับป่านนี้ยังไม่กลับเลย"มีอะไรเกิดขึ้นรึป่าวว่ะจะไปช่วยก็ไม่ได้ไอ-่าชลพันแข็งพันขาไม่ปล่อย

"เดี๋ยวผมไปตามเองครับคุณป้า"ไอตัวแสบไปเมาหัวทิ่มที่ไหนถ้าเจอจะจัดการให้!!!

"ได้จ๊ะป้าฝากด้วยนะลูกเดี๋ยวป้าขึ้นไปนอนก่อน"

"ครับเดี๋ยวผมดูแลน้องเอง"พูดกับป้าเสร็จแล้วเขาก็หันมาหาเพื่อนของวรุศที่ตอนนี้เมาจนแทบไม่ไหว "พาเพื่อนนายกลับไปได้แล้วนี่มันดึกมากแล้ว"

เขาพยักหน้าให้แทนคำตอบอย่างเจื่อน ๆ

เวลากลางคืนเส้นทางนี้จะมืดและค่อนข้างเปลี่ยวเพราะไม่ค่อยมีไฟที่ให้ความสว่างมากนักเลยทำให้ไม่ค่อยมีผู้คนใช้เส้นทางนี้กันเท่าไหร่แต่เป็นทางที่ใกล้บ้านวรุศที่สุดเขาเลยเลือกที่จะใช้เส้นทางนี้กลับบ้านประจำ

"เห้ยมึงกูว่าเรามีเงินใช้ละว่ะ"

"เอาดิ"

เด็กหนุ่มที่กำลังเดินกลับบ้านไม่ได้สังเกตุสิ่งรอบตัวมากนัก

"เห้ยน้อง"

วรุศที่หันมองซ้ายทีมองขวาทีด้วยความงุนงง

"น้องอ่ะแหละมีเงินป่ะเอาเงินมาแบ่งกันใช่หน่อยดิ๊"

เชี่ยหน้ากลัวชิบหายทำไงดีว่ะจะวิ่งก็ไม่ได้ไม่หน้าจะหนีทันขวดเบียร์ฝาดไม่ได้ๆเดี๋ยวแม่งโดนกระทืบทำไงดีโว้ยยยยย

"พี่ครับอย่าทำอะไรผมนะครับผมไม่มีเงินจริง ๆ พี่"

"อย่ามาโกหกเอามาเร็ว ๆ"

"เอ่อพี่ครับมีอะไรก็คุยกันดี ๆ นะครับตอนนี้ผมไม่มีเงินแล้วผมเอาไปซื้อของหมดแล้วนี่ไง"กูจะชูให้มันดูทำไมว่ะ!ไอรุศไอปึ๊ก

พวกเขาพยักหน้าให้กันเชิงส่งสัญญานว่าไปจับตัวไอเด็กนี่ไว้

"เห้ยพี่ปล่อยผมผมไม่เงินแล้วจริง ๆ"ของซื้อมาหล่นพื้นแตกกระจายหมดค้นตัวไปก็ไม่เจออะไรเพราะเขาซื้อของไปหมดแล้วจริง ๆ

ผลัก!! "โอ๊ยยยเจ็บ"เขาโดนเหวี่ยงอย่างแรงจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น

"แม่งไม่มีเงินเลยวะ"

"แล้วเอาไงดีว่ะแต่มันเห็นหน้าเราละจัดการแม่งเลยเดี๋ยวมันเรียกตำรวจมาจับเรา"

"เออจัดการเลยเร็ว ๆ นะมึงเดี๋ยวมีคนมาเห็น" คนร้ายควักมีดออกมาเพื่อจะเข้าไปทำร้ายวรุศที่กำลังพยายามจะลุกขึ้น

ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เริ่มท้องฟ้าก็มีเมฆสีดำปกคลุมทำให้ความมืดในตอนนี้ยิ่งมืดไปใหญ่คนร้ายหยุดชะงักด้วยความสงสัยและเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนพายุจะมา

ครืนเปรี้ยงงงงงง!~เสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นทำให้พวกเขาตกใจ

"โอ้ยยยย"วรุศที่ตอนนี้พยายามจะลุกแต่ต้องล้มลงนอนกองกับพื้นอีกรอบ

เปรี้ยงงง!!

"โอ้ยย!!พี่.....พี่ช่วยผมด้วย"

"เห้ยมันเป็นไรว่ะ"พวกเขากล้า ๆ กลัว ๆ แต่ก็ไม่ลดละที่จะต้องจัดการกับเด็กคนนี้

เปรี้ยงงง!!~

"โอ้ยยย!!! "เขาร้องด้วยความเจ็บปวดที่แสนทรมารโอ้ยทำไมมันเจ็บขนาดนี้ว่ะวรุศได้แต่นั่งก้มหน้ามือกุมหน้าอกข้างซ้ายเขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นเพราะความเจ็บปวดนี้มันเจ็บเกินกว่าจะบรรยาย

ครืน!เปรี้ยงงงง!! เสียงฟ้าร้องและสายฟ้าที่ฟาดมาไม่ขาดสายอยู่บนท้องฟ้าตลอดเวลาทำให้เขายิ่งเจ็บทรมารมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับตัวของเขาจะแตกสลาย

"มึงรีบไปจัดการมันดิ๊"

"เออ ๆ..มึงมึงตาย"

คนร้ายนึงคนที่วิ่งถือมีดมากำลังจะทำร้ายเด็กหนุ่มที่ตอนนี้นั่งกุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวด

ติ๊กต๊อกติ๊กต๊อกติ๊กต๊อกตึง!ตึง!ตึง!เสียงนาฬิกาบอกเวลา 24 : 00น.เวลาเที่ยงคืน สุขสันต์วันเกิดนะวรุศ!!

วายุที่กำลังเดินตามหาน้องอยู่ต้องหยุดชะงักทันทีเพราะเขาได้รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติบางอย่างสิ่งผิดปกติที่เขาก็ไม่รู้ว่าคืออะไรรู้แค่ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่นอน

"ไอเด็กแสบ! "สิ้นเสียงพูดของเขาเขาได้สยายปีกอันสวยงามสีดำขนาดใหญ่ออกมาจากด้านหลังของเขาแล้วบินขึ้นสู้ท้องนภาอันกว้างใหญ่ทันที

         #๼๷า๦๮ั๯จาก๼๥๱๱๦์