เรื่อง ทะลุมิติ ย้อนเวลาไปแต่งงานกับนายหน้าโหด สุดซื่อ
หลังจากที่ัสะดุ้งตื่นใอ้อมกอดสามี จากเสียงที่น้องชายัตกใจจนสะดุดใครัว จนเสียงดัง
พี่สาวัพี่เขยเขาทำไมหวานกันขนาดนี้ แล้วแบบนี้เขาจะอยู่ที่ไหนใบ้านได้ล่ะ
นางที่ตื่นมารอบนี้ก็นอนต่อไม่ได้แล้วจึงขยับตัว และเหมือนสามีนางจะเข้าใจได้จึงค่อยดันตัวนางให้ยืนอย่างมั่นคง เมื่อยืนแล้วก็พับผ้าห่มที่ห่อตัวนางมา วางไว้บนโต๊ะทานข้าว
“กินอะไรกันี” ัมองไปทางข้าวใกระสอบ และปลาตากแห้งสามี ถึงแม้ว่าจะไม่แห้งมาก แต่ปลาเกลือตากแห้งเช่นนี้ เหมาะัโจ๊กที่สุด
“โจ๊กัปลาเกลือีหรือไม่” ทั้งสองหนุ่มพยักพร้อมกัน ทำเอาัอดขำเบาๆไม่ได้
นางทำอาหารก็นำน้ำร้อนที่สามีตั้งไว้ มาผสมน้ำให้อุ่นเพื่อล้างหน้า โดยผสมผสมเผื่อให้สามีและน้องชายด้วย จากนั้นนางก็ตั้งหม้อโจ๊ก และตั้งอีกเตาเมื่อทอดปลาเกลือ ระหว่างนั้นสามีนั้นสามีก็
เข้าไปเก็บผ้าห่มให้องนอน
หลังจากพวกเราทั้งสามคนทานโจ๊กัปลาเค็มกันจนอิ่ม ทั้งสามก็จัดการเตรียมตัวเอง ทั้งสามใส่ชุดออกสีฟ้าน้ำเงินทำเอาดูเป็นครอบครัวที่กลมเกลียวจริงๆ เพื่อเข้าใเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก สามีนางได้บอกว่าจะไปขึ้นรถโดยสารอยู่ เนื่องจากหมู่บ้านนี้จะค่อนข้างใกล้เมือง ผู้คนส่วนใหญ่ใหมู่บ้านจึงจะไปทำงานรับจ้างใตัวเมืองเนื่องจากหาค่าแรงได้ใช่วงฤดูหนาว อีกทั้งาส่วนก็ต้องเดินทางไปเรียนช่วงใบไม้ผลิ หรือหลายคนก็ทำงานใเมืองเป็นประจำ
เมื่อทุกคนเตรียมตัวเรียบร้อยก็ออกเดินทางไปที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้านที่เป็นเจ้ารถ รถที่ัเห็นจะเป็นรถที่คล้ายรถคอกหมู ทั้งๆที่มีรถยนต์ แต่รถที่มีที่นี่ก็ดูจะไม่ทันสมัยขนาดนั้น โดยรถคอกหมูที่จะนั่งเป็นไม้เกือบทั้งคัน ยังดูไม่ค่อยเก่าขนาดนั้น ถ้าเป็นสมัยที่นางเคยอยู่แถบจะไม่มีรถแบบนี้แล้ว ถึงมีคงจะอยู่ใพิพิธภัณฑ์แน่ๆ สามีนางคุยัเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาคือคนที่มาร่วมงานแต่งพวกนาง หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็เดินเข้ามาพร้อมัสามีนาง
“พี่สะใภ้จางจะไปเที่ยวเหรอครับ” ชายหนุ่มตรงหน้าถาม ัพยักหน้าเบาๆตอบรับ
สามีที่เห็นท่าทางนาง เขาจึงแนะนำเด็กหนุ่มตรงหน้าให้ครอบครัวเขา “เขาคือลูกชายหมู่บ้านแซ่อู๋ เขา 12 หนาว เรียกเขาอาอู๋ เฉยๆก็ได้”
“ยินีที่ได้รู้จัก อาอู๋ นี่อาโยวน้องชายพี่สะใภ้เอง เป็นเพื่อนกันไว้นะ” ัคิดจะหาเพื่อนให้อาโยว จึงได้แนะนำน้องชายตนเองไป
แม้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าจะแค่ 12 หนาว เขาก็สูงเกือบถึงช่วงไหล่นางแล้ว ต่างจากน้องชายนางที่10 หนาวแล้วยังตัวแค่เพียงเอว นางเห็นดังนั้นก็เริ่มคิดวางแผนขุนน้องชายตนให้แข็งแรง และสูงไวเช่นนี้
ทักทายกันได้ซักพัก ทั้งหมดก็ขึ้นรถ โดยคนขับรถคือพี่ชายอาอู๋ ทุกคนใหมู่บ้านเรียกเขาต้าอู๋ ระหว่างทางก็ได้ทราบว่ารถไปกลับ6รอบโดยจะมีขาเข้าเมืองรอบแรกตอนเช้าตรู่ และกลับไปช่วงหลังจากนั้น 2 ชั่วยาม* โดยเราขึ้นมารอบขาเมืองเข้ารอบที่ 2 ซึ่งเป็นเที่ยวที่ 3 วัน ช่วงเวลาตอนนี้น่าจะประมาณ 9-10 โมงเช้า หลังจากนั่งไปได้ไม่นานนักก็ถึงตัวเมือง
.
.
ผมมองอาเจียวที่ทำท่าทางตื่นเต้นกว่าน้องชายนางเสียอีก ดวงตาเป็นประกายที่ซ่อนไม่อยู่นางทำเอาเขาอยากพานางไปเดินให้ทั่ว หมู่บ้านที่นางเคยอยู่ถึงแม้จะเป็นเมืองที่ค่อนข้างเจริญ แต่ก็เทียบเท่าเมืองหลวงนี่ไม่ได้แน่ๆ
“ลี่จิ่น เราจะไปไหนกันก่อนคะ” นางจูงมือน้องนาย แล้วเดินมาคล้องแขนเขาแน่น
“ไปเดินใตลาดก่อนไหม ดูอาหารแปลกตาลองทาน หรือเสื้อผ้าใหม่ ที่หนาหน่อย ผมว่าชุดอาเจียวัน้องที่เตรียมมา น่าจะาไป” ผมลองคิดดูชุดนางาไปจริงๆ น่าจะเพราะเมืองที่เธอจากมาอยู่ทางใต้ ที่มีอากาศที่อุ่นกว่าที่นี่
“ีค่ะ ไปดูกินก่อน ซื้อไปตุนไว้ก็ีนะคะ” ัว่าจะดูว่าขนมที่คนที่นี่ชอบทานรสชาติประมาณไหน้า เผื่อจะทำอาหารมาขายได้ หลังจากมาที่บ้านนี้เธอก็ยิ่งมั่นใจใรสมือตัวเองมากขึ้น ชาติก่อนที่เธอทำอาหารได้ไม่ค่อยถูกใจคนอื่นๆ าะเพราะรสชาติที่ทำค่อนข้างจะติดหวาน เท่าที่ย้อนคิดดูเหมือนเพื่อนๆัจะชอบขนมหวานที่ั ทำตลอด แต่ไม่ชอบรสชาติัข้าว
พอคิดได้เช่นนี้นางจึงเริ่มมองหาขนมต่างๆ สามีเห็นนางซื้อลองทานอย่างละน้อยด้วยท่าทางตื่นเต้นนาง และคอยเอาใจใส่แบ่งให้เขา และน้องลองทาน ทำเอาเขาอยากซื้อขนมทุกอย่างที่นางอยากลองทานอย่างไม่ใส่ใจเรื่องเงินคอยแต่เอ็นดูท่าทางน่ารักภรรยาตน พร้อมัสอดส่องพวกผู้ชายที่มองภรรยาเขาตาเป็นมัน เขาทำได้แต่ยืนบังสายตาพวกนั้น กลับกันภรรยาเขาเหมือนจะไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ
ผ่านไปร้านแล้วร้านเล่าขนมหลากหลายก็ทำให้ทั้งสามเริ่มจะเหนื่อย จึงหาร้านเพื่อนั่งพัก สุดท้ายก็ได้มานั่งที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เพราะก็ใกล้จะเที่ยงวันแล้ว นางยกหน้าที่สั่งอาหารให้ัสามี เพราะชื่อเมนูแต่ละชื่อ ตั้งโอ่อ่าแถบจะไม่รู้ว่าอาหารหน้าตาเป็นแบบไหน เธอบอกเพียงไม่ต้องสั่งมาก เพราะขนมหลายอย่างก็ยังไม่ทันได้ย่อย
ระหว่างทานอาหารัก็คิดได้ว่าที่นี่ไม่มีขนมที่ใช้ยีสเลย เหมือนว่าที่นี่จะยังไม่ได้รับอิทธิพลขนม และอาหารสไตล์ตะวันตกโลกเก่าเข้ามา เมื่อก่อนช่วงก่อนที่จะได้งานติวเตอร์ นางเคยขายโดนัทอยู่ช่วงหนึ่ง และเคยทำทดลองเลี้ยงยีสอยู่้า ต้องลองทำโดนัทดูซักครั้ง อ้อ แพนเค้กถึงจะมีให้เห็น้า แต่ที่นี่แผ่นแป้งก็ไม่ได้นุ่มฟูนัก เน้นกินแก้หิวเป็นคาวมากกว่า แพนเค้กที่นุ่มๆ น่าจะขายได้
“ลี่จิ่น ัอยากลองทำขนมค่ะ” ัพูดพรางมองไปทางสามีที่นั่งฝั่งตรงข้าม เขานั่งเคี้ยวอาหารตรงหน้าจนแก้มยุ้ย เขาไม่ส่งเสียงตอบ แต่ก็พยักหน้ารับ อาโยวก็มองัอย่างขาดหวัง และทานอาหารตรงหน้าต่อ ครอบครัวเล็กๆนี้ไม่เคยทำให้ิหวังจริงๆ
หลังจากทานอาหารก็รู้ว่าอาหารที่นี่ปรุงรสแบบเน้นรสกลมไม่จัดจ้านมากนัก ถึงว่าพวกเขาถึงชอบอาหารเธอที่ค่อนข้างจืด และชอบติดหวานตอนผัด แต่วันนี้เธอต้องลองกลับไปทำแพนเค้กให้ได้ก่อน และก็เลี้ยงยีส เส้นทางหาเงินนางที่คิดได้
เมื่อคิดถึงทางหาเงินนางก็ยิ่งมีความสุข ใช่วงบ่าย เธอก็วนเวียนตามร้านแป้ง ร้านน้ำตาล ร้านไข่ วนไปร้านเนื้อหมูเนื้อไก่ โดยซื้ออย่างละมากหน่อย เริ่มจะหนาวแล้วทำให้เนื้อก็ไม่ค่อยจะเสีย จนสุดท้ายก็วนมาร้านเสื้อผ้าที่คุยเอาไว้ตอนแรก เสื้อผ้าดูแล้วมีหลากหลายรูปแบบ แต่สายตานางก็หยุดลงที่ชุดคลุมมีฮูด มันชั่งดูีจริงๆ เนื้อผ้าสีฟ้าไล่ไปสีเขียวช่วงปลาย ลายปักชายมีต้นไผ่
“สวยจังค่ะ”นางเผลอดึงแขนเสื้อสามีนาง เขาที่มองนางก็สายตาอ่อน
“ได้” เขาพูดเบาๆแล้วก็เดินไปทางลูกจ้างใกล้ๆ ทำเอาภรรยาเขาทำตาโต
ชุดนั่นต้องแพงแน่ๆ ตานี่ไม่ดูเงินเลยตามใจัไปแล้ว ซื้อตุนไปตั้งมากแล้วด้วย ทำเอาัรู้สึกินิดหน่อย แต่ก็ีใจที่เขาตามใจ ัเคยได้ยินมาประโยคนึงที่ทำเอาจำขึ้นใจว่า ‘หากฝ่ายชายอยากทำีให้ หรือซื้อให้อย่าไปปฏิเสธ เขาจะเข้าใจิว่าเราไม่ชอบ ดังนั้นแค่ยินีรับก็พอ’ ความจริงัก็อยากได้ เขาซื้อให้ ดังนั้นีใจก็พอ เงินใบ้านเี๋ยวัก็จะช่วยหาเพิ่มอยู่แล้ว
พอคิดได้ดังนั้นนางก็ยิ้มหน้าบาน ทำเอาสามีที่เดินกลับมามองหน้าภรรยาก็อดที่จะเผยอมยิ้มเบาๆไม่ได้ นางให้ทางร้านวัดตัวอาโยว และดูชุดสำเร็จรูป ที่เขาถูกใจ แล้วให้เขาเลือกไปลองสวม เน้นเพียงขอให้มีผูกหนาหน่อย ให้อุ่นพอช่วงหน้าหนาว นางก็ดูชุด้า สุดท้ายทั้งบ้านก็ได้ชุดคนละ3ตัวสำหรับหน้าหนาวที่จะมาถึง และนางก็ได้ซื้อผ้า ไปผืนหนึ่ง จะทำถุงเท้าที่ใส่นุ่นหนาๆให้อุ่นเท้าตอนนอนให้ัทุกคน เพราะดูราคมทางร้านค่อนข้างสูง ระหว่างเลือกผ้าก็พบว่าที่นี่เริ่มมีผ้าอนามัยขายแล้วแต่แบบใช้แล้วทิ้งก็ยังแพงมาก ส่วนใหญ่หญิงสาวจะทำแบบผ้าไว้ใช้เอง เพราะราคาถูกและใช้ซ้ำได้ ทางร้านจึงกระซิบนางเพื่อขายผ้าอนามัยแบบผ้าดังกล่าว ทำเอานางก็คิดได้ว่าต้องใช้ นางที่ยังไม่รู้วิธีทำก็ได้ซื้อแบบสำเร็จทางร้านไปหลายชิ้น อนาคตถ้าไม่อยากทำก็เพียงซื้อแบบนี้ได้ ถึงจะแพงกว่าทำเองแต่ก็ประนีตกว่าตนเองทำมาก เรื่องแบบนี้ยังกระซิบเบาๆ คงจะยังไม่มองเป็นเรื่องปกติเหมือนโลกสมัยที่นางจากมา
หลังจากเดินมาทั้งบ่าย ทั้งสามก็เดินแยกมารอที่รถต้าอู๋ที่เคยมาส่งพวกเขา ที่พวกนางซื้อมาค่อนข้างมากเลย สามีนางแบกแต่หนักให้นางและน้องชายถือเขาเบาๆไม่กี่ชิ้นเท่านั้น
“วางก่อน มานั่งรอเถอะค่ะ” นางเดินไปที่ม้านั่งที่มีร่มต้นไม้ ทำให้เย็นไม่น้อย ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆนางัน้องชาย แต่กลับไม่วางลงพื้น
“วางที่พื้นก่อนก็ได้นะคะ ต้าอู๋น่าจะอีกซักพักเลยนี่คะที่คุณบอก” ัมองร่างสูงที่ทำเอาหูทวนลม ก็หนัก ยังจะถือและแบกไว้ เรื่องตามใจนางซื้อนางไม่ว่า แต่นี่เรียกทรมารตัวเอง ซักพักที่ว่าเกือบชั่วโมงด้วยซ้ำนะ
“อาโยว หลับตา ปิดหูก่อน” พี่สาวคนตัวเล็กบอก ทำเอาทั้งสองคนทำหน้างง นางจึงมองหน้าน้องชายตนอีกครั้งทำเอาครั้งนี้เด็กน้อยทำตามพี่สาวบอกทันที เขาไม่อยากให้พี่ๆหวานกันหรอกนะ เขาว่ากันว่า เห็นเรื่องไม่ควรเห็นจะเป็นตากุ้งยิง
เมื่อเห็นว่าน้องตนปิดหูปิดตาแล้ว ก็เช็คอีกครั้งว่าไม่มีคนใกล้ๆ นางก็เอามือประคองหน้าเขาจูบที่ปาก แล้วไล่หอมที่แก้ม ที่ตาหน้าผาก จบครบทั้งหน้า ทำเอาชายหนุ่มตรงหน้าหน้าแดงลงไปจนถึงคอ พอหญิงสาวเห็นผลงานก็ยิ้มอย่างพอใจ นางชอบเขาที่เป็นเช่นนี้จริงๆ ใสซื่อ น่ารักอย่างลูกแมวน้อย
ชายหนุ่มตรงหน้าทำอะไรไม่ถูก เต็มไม้เต็มมือ ห้ามนางก็ไม่ได้ แต่ถึงห้ามได้แต่ก็กลับไม่อยากห้ามนาง ร้านผ่าวไปทั้งตัว เขาทำได้เพียงมองนางตรงหน้า หาคำที่จะเอ่ยออกมา แต่ก็ไม่สามารถเอ่อออกมาได้แม้แต่คำเียว นางตรงหน้าเขายิ้มอย่างได้ใจ ใบหน้านางก็แดงไม่ต่างกันนัก เขาย่อมรู้ีว่านางนั้นซน ทำเป็นเก่ง แต่เอาจริงันางคงมุดเข้ารู วิ่งหนีราวกระต่ายขาวใป่าแน่ๆ
“ทีนี้วางค่ะ ถึงบ้านแล้วคุณจะได้ไม่ปวดกล้ามเนื้อ” เขามองนางอีกนิดหน่อย ก็วางห่อผ้า และถุงพวกถุงแป้งที่ใส่กระสอบที่แบกมาบนหลังลง ทั้งสอบปรับสีหน้าให้ปกติ ก่อนนางจะก้าวไปสะกิดให้น้องนางลืมตา ก่อนจะจุ๊บเบาๆที่หัวเป็นคำชมนาง นิสัยนี้เป็นตั้งแต่อยู่ที่โลกเดิม มันคงแก้ไขยากเสียแล้ว
ชายหนุ่มมองภรรยาตน พรางคิดว่า นางที่ทั้งสวยงาม ทั้งสดใส ใส่ใจ และยังซนเล็กน้อยเช่นนี้ถูกใจเขาจริงๆ เขาขอบคุณคุณตาคุณยาย และคุณแม่นาง ที่ยอมให้นางมาอยู่ัเขา เขาย่อมรู้ีว่าหน้าตาไม่ี แต่เขาจะจริงใจันางไปตลอด เขาคิดใใจเหมือนัสัญญาัตนเองไว้
*1ชั่วยาม=2ชั่วโมง
ขอบคุณทุกคนที่อ่าน และทุกๆคนที่คอมเมนต์ให้กำลังใจ และช่วยเตือนไรท์นะคะ ไรท์จะพยายามเขียนให้ีที่สุด ครั้งนี้ไรท์เขียนให้เห็นความคิดตัวเอกเรามากขึ้น อยากถามว่าสบสนกัน้าไหมคะ ถ้าไรท์เขียนิตรงไหนเตือนได้เลยนะคะ
ปล. ไรท์ยังไม่ได้ตรวจเช็คคำิอย่างละเอียดทำให้าคำาะเขียนิไป้านะคะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??