เรื่อง ทะลุมิติ ย้อนเวลาไปแต่งงานกับนายหน้าโหด สุดซื่อ
ลี่ิ่นที่รีบไปรีบกลับ พอถึงบ้าน็ขนลังที่เต็มไป้ขวดนม น่าะโหลหนึ่งพอดี มาวางไว้ในครัว ากาศเช่นนี้นมวัวไ่ค่อยเสียง่ายอยู่แล้ว เขาเดินเพื่อไปช่วยภรรยาของเขาตีไข่ขาว
“เาขายประจำอยู่แล้วเหรอคะ ทำไมได้มาเยอะจัง” หญิงสาวกล่าว ก่อนะปล่อยให้ชายหนุ่มตีไข่ในมือต่อ
“ใช่ครับ เขาผสมวัวพันธ์กันอยู่แล้ว จึงมีแม่วัวที่เพิ่งคลอดเรื่อยๆ นมนี่็เป็นผลพลอยได้ของเา”
หญิงสาวพยักหน้ารับ “เาต้มนมพวกนี้หรือยังคะ”
“เห็นเาต้มกันอยู่ ขวดพวกนี้น่าะต้มมาแล้ว เาเาไปขายในเมืองตลอดครับ”
“แปลว่าเาน่าะมีเนยขายใช่ไหมคะ”
“เนย??” สามีของนางงงแบบนี้น่าะเพราะที่ที่ไ่ใช้หรือไ่เรียกแบบนี้หรือเปล่านะ?
“ไขมันที่จากการต้มนมค่ะ เขาขายไหมคะ”
“ไ่เห็นว่าเขาขายนะ”
“อ้อ ครั้งหน้าบอกเาว่าะซื้อได้ไหมคะ”
“ได้ครับ มันทำาหารได้เหรอ”
“ใช่ค่ะ ทำได้ดีเลย้ค่ะ” เมื่อพูดจบนาง็เานมสดที่ได้มาเทลงในไข่แดง เทน้ำมันพืชลงไปอีกส่วนหนึ่งตีจนคนเข้ากัน จากนั้น็นำแป้งที่าโยวร่อนผสมไว้มาผสม
ครั้งนี้นางทำมากหน่อย เพราะเคยทำที่โลกเดิมมาแล้ว ของขาดแค่กลิ่นวนิลลา จึงไ่น่ามีปัญหา แพนเค้กอีกสูตรที่เคยทำต้องใช้ผงฟู หรือเบกกิ้งโซดาเพื่อให้ขึ้นฟู จึงยังไ่ทำสูตรนั้น
นางมองไปทางสามี็พบว่าไข่ขาวชามโตฟูจนตั้งยอดแล้ว “ลี่ิ่นคุณหยุดตีก่อนค่ะ”
เมื่อร่างูหยุดนิ่ง นาง็ตักไข่ขาวบางส่วนมาขนผสมส่วนไข่แดงที่นางผสมไว้เา พอเข้ากัน็แดงใส่ไข่ขาว ก่อนะคนเาๆให้เข้ากันทั้งหมด การกระทำของนางทุกอย่างถูกจับจ้องโดยหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ทั้งสองคนในบ้าน
“ลี่ิ่น คุณต้องกระทะหน่อยค่ะ เาอันที่ก้นไ่ลึกมาใบนั้นค่ะ ไ่ต้องเพิ่มฟืนะะ ต้องใช้ไฟอ่อนทำค่ะ” นางรีบพูดห้ามเพราะสามีของนางหยิบฟืนเตรียมะใส่เตา เพราะาหารส่วนใหญ่มักใช้ไฟแรงๆ
“พี่เจียว ขนมนี่อร่อยไหม น่าตามันเหมือนเมฆ ะรสชาติเหมือนสายไหมไหม?” น้องชายตัวเล็กของนางแถบะเาหน้าิ้มเข้าไปในถ้วยส่วนผสม
“อร่อยไหมต้องลองดู” นางพูดพร้อมขยิบตา
“ต้องทอดเหรอ ทำไมใช้กระทะ” เขามองกะทะที่ให้พี่เขยของเขาต้องเมื่อครู่
“พี่ไ่ทอด ลองดูไปก่อน ถ้าอร่อยพี่ว่าะขายสูตรนี้ให้ภัตตาคาราหาร” นางพูดไปยิ้มไป
ทำเาสามีของนางอดเอ็นดูไ่ได้ แต่ภายในใจ็คิดว่าเขายังดูแลนางไ่ดีพอ ไ่อย่างนั้นนางคงไ่คิดหาเงินเองเช่นนี้แต่เขาย่อมให้อิสระนางเพราะเห็น่าางมีความสุข
นางเาทัพพีตักส่วนผสมลงบนกะทะ จากนั้น็เทน้ำไปข้างๆ แต่พอเท็กลับโดนเนื้อแพนเค้ก สุดท้ายนางจึงเาถ้วยชาเล็ก ที่เนื้อบางใส่น้ำวางไว้แ ก่อนะปิดฝา รอสักครู่็เปิดไปพลิกเนื้อแพนเค้ก พอเปิดอีกที็ใช้ได้แล้ว นางตักแพนเค้กออกก่อนะทำชิ้นต่อๆไป
.
.
เมื่อทำไปได้เกือบครึ่งหนึงาโยว็ทนไ่ไหวขอลองกินไปชิ้นหนึ่ง พอลองกัดเข้าไป็ตาลุกวาว ทำเาพี่เขยของเขาอยู่ไ่สุก อยากะหยิบขึ้นมากินบ้าง แต่็อยากรอให้ภรรยาตน ผ่านไปไ่นาน แพนเค้กทำจนหมด
“ลี่ิ่น ฉันเหมือนเคยเห็นน้ำผึ้ง มันย้ายไปที่ไหนคะ หรือจำผิดนะ?” นางเคยเห็นน้ำผึ้งที่ได้เป็นของขวัญวันแต่งงานจากเพื่อนของลี่ิ่น
“นี่ครับ” เขายื่นมาให้
นางจึงตักนิดหน่อยราดบนแพนเค้ก ทำให้าโยวที่เพิ่งทานไปเมื่อครู่ ตาลุกวาวอีกครั้ง “ลองทานสิคะ ลี่ิ่น ว่าอร่อยไหม าโยวะทานอีก็ได้นะ ถ้าสูตรอร่อยแล้วพี่ะเาไปขาย”นางพูดไปยิ้มไป
“ขายได้อยู่แล้ว นุ่มเหมือนกินก้อนเมฆเลย”
ชายหนุ่มรอให้ภรรยาทานก่อนตนะลงมือกิน แค่กัดคำแรกเขารู้เลยว่าขนมนี่ต้องขายดีแน่ๆ อย่างที่าโยวว่า ทั้งนุ่มทั้งหวานอ่อนๆ อีกทั้งยังอุ่นๆอีกไหม
“อย่างกับกินก้อนเมฆอย่างาโยวว่าจนจริงๆ” เขาพูดพรางกัดอีกคำเข้าปาก
.
.
ฉันมองหนุ่มที่กินอย่างเอร็ดอร่อย สูตรนี่เป็นแพนเค้ก หากเป็นขนามปังก้อนเมฆะอีกแบบต่างหาก แต่เาอร่อย็พอแล้ว นางคำนวณในใจ สูตรนี้ขายไปน่ะน่าะดีกว่าตัวเองทำขายจริงๆเพราะสูตรต้องใช้ไข่ แะใช้แรงตีมาก ถ้าทำขายจริง สามีนางคงได้ตีจนแขนโต
นางมองไปทางสามี ก่อนะมองไปที่แขนของเขา แะมองเหมือนสำรวจสามีของตน
ะว่าไปตอนนี้ทั้งแขนทั้งตัว็โตอยู่แล้วสินะ แขนนั้นแขนแข็งแกร่งจริงๆ อุ้มฉันลอยโดยใช้แขนข้างเดียวสบายๆ
ลี่ิ่นย่อมรู้ดีว่าภรรยาของทำมองมาทางตนเอง แต่็ทำนิ่งเฉยไว้ พรางคิดในใจ่าางะพูดอะไรกับเขาหรือเปล่า เขาทานขนมจนหมด็ยังรู้สึกถึงสายตาของภรรยา จนตัดสินใจหันมองนาง ็พบว่าภรรยาของเขาตกใจ หน้าขึ้นสีระเรื่อก่อนะหลบสายตาของเขา
.
.
หลังจากทานขนมไปจนอิ่ม ทุกคน็ลงความเห็นัว่าะทานื้ค่ำ้าหารเาๆแ ครั้นะไ่ทานเลย็กลัวว่าะิช่วงาึ ทำให้าเจียวต้มโจ๊กไว้ในหม้อ าโยวที่เห็นพี่ๆทำขนมให้เขาทาน เขาจึงอยากช่วยทำาหารบ้าง โดยเขาช่วยทุบกระเทียมให้าเจียวผัดกับหมูสับเพื่อทานกับโจ๊ก าโยว็ช่วยคนหม้อโจ๊ก ตอนนี้ไฟใกล้ะดับแล้วนางจึงคนนิดหน่อยก่อนะปล่อยให้าโยวดู เตาอยู่ค่อนข้างูนางจึงย้ำาโยวที่อยู่บนเก้าอี้ให้ระวัง โดยย้ำว่าให้ค่อยๆคน ไ่ให้โดนมือจนลวก แะไ่ต้องเติมฟืนเพิ่ม จากนั้นนาง็เดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อเด็ดต้นหอมที่มีอยู่นิดหน่อย ระหว่างเดิน็เห็นสามีนั่งที่นางนั่งเล่นเมื่อคราวก่อน
ลี่ิ่นเขาคิดมากหรือเปล่านะ ก่อนหน้านี้็เหมือนะไ่อยากให้ฉันช่วยหาเงิน้สิ
พอคิดดังนั้นนาง็เดินไวๆไปหาสามีของตน ชายหนุ่มตัวโตที่นั่งหน้ากลุ้ม “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือที่เข้าป่าก่อนหน้านี้คุณบาดเจ็บ”
ร่างูส่ายหน้าเาๆ แต่คิ้วที่ขมวดอยู่ไ่ได้คลายออกเลย ซูเจียวเห็นดังนั้น็เลยคิดะแกล้งเขาให้เขาได้เปลี่ยนารมณ์ ร่างเล็กเดินไปใกล้อีก แะค่อยสอดตัวเองไปนั่งบนตักแกร่ง โดยที่ร่างู็โอบเไว้เพื่อไ่ให้เตกลงไป
“ลี่ิ่นคุณเป็นอะไรคะ คิ้วขมวดเชียว” ฉันพูดเสียงไ่ดังไ่เา ประคองหน้าเขามามองกัน “คุณไ่ชอบที่ฉันพูดเรื่องที่ฉันะหาเงินเหรอคะ”
ในยุคนี้ะมองอย่างไร็เห็นว่ายังเห็นว่ายังยึดหลักผู้ชายต้องหาเลี้ยงดูผู้หญิง ร้านผ้า ร้านาหารที่เาทานเจ้าของร้านเป็นผู้ชายทั้งนั้น แต่หากมองลึกๆย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงเป็นคนบริหารงาน พวกนางยังไ่สามารถออกหน้าได้ต้องพึ่งพาสามีเป็นเจ้าของร้าน
ฉันลูบรอยแผลบนใบเขาเาๆ ตอนโดนต้องเจ็บมากแน่เลย ตามตัวเขา็มีแผล ต้องเป็นสถานการณ์ที่แย่มากๆแน่มองในมุมของฉันรูปร่างเขาที่แข็งแกร่งแบบนี้ดูดีมาก รอยแผล็ไ่ได้ทำให้โครงหน้าที่ดูดีของเขาดูแน่ลงเลย ฉันยังคิดสงสัยอยู่ว่าทำไมทุกๆคนถึงกลัวลี่ิ่นกันนัก เขาออกะนิสัยดี รูปร่างหน้าตา็ไ่แย่
“…น่าเกลียดใช่ไหม” คำกล่าวนั่นทำให้ฉันตกใจมาก
“ทำไมคุณคิดแบบนั้น ใครบอกคุณคะ” ตาทึ่มนี่ฟังใคร ตัวเองดูดีขนาดนี้
“ไ่ครับ ไ่มีคนบอก” เขาก้มหน้าแะหลบสายตา
“จริงเหรอคะ ถ้ามีคนบอกแบบนั้นมาบอกฉันค่ะ ฉันะจัดการให้” พอพูดแบบนั้น เขา็หันมามองหน้าราวกับตกใจ จึงเผลอถามออกไป“ทำไมคะ?”
“็หน้ามีแผล ใครๆ็กลัว หลายคน็ไ่ชอบ”
“ปล่อยเาไปค่ะ คนที่ดูถูกคนแบบนั้น แถมยังตาถั่ว เาพลาดเองที่ไ่ทำความรู้จักคุณ”
“เาพลาดเหรอ”ร่างูตกใจคำพูดของภรรยา
“ใช่ค่ะ คุณเป็นคนน่ารัก ไ่ต้องใส่ใจคำพูดพวกนั้น”
น่ารัก!? นี่ภรรยาของ บอกว่าผู้ชายที่ตัวเต็มไป้แผล แะตัวูกว่าเสองเท่า่า่ารัก หรือนางะชอบแบบเขาจริงๆ เพราะก่อนหน้านี้ผู้ชายที่เจอในเมืองนาง็ไ่ได้ใส่ใจ
“น่ารักเหรอ”
“ใช่ค่ะ แต่ฉัน อือออ.. ไ่รู้ดีกว่าค่ะ” นางะบอกได้อย่างไร่าางชอบที่เขาอ้อนขอมีลูกกับนางเมื่อคืน
ชายหนุ่มที่มองหญิงสาวที่หน้าขึ้นสี ็เผยยิ้มออกมา ลูกกระต่ายขาวของเขาน่ารักจริงๆ เขาหอมไปที่หน้าผากของเทำเาหน้าของนางยิ่งแดงเข้าไปอีก
“แต่ดูแล้วน่าะหาเงินได้น้อยกว่าาเจียวอีก าเจียวไ่รังเกียจผู้ชายที่ไ่เาไหนเหรอ”ร่างูที่คิดว่าทั้งที่เขาหาสัตว์ป่ามาจนหมดวัน ยังได้เงินน้อยก่าางเสียอีก ขนมวันนี้อร่อยมาก แน่นอนว่าขายได้ในราคาูแน่นอน
“ลี่ิ่น ถ้าคุณไ่เาไหน ผู้ชายทุกคนคงไ่เาไหนแล้ว คุณทำทั้งงานบ้าน ล่าสัตว์ ในหัวเาแค่คิดเรื่องครอบครัว” หญิงสาวมองเขาที่ทำหน้าหงอย นางจึงคิดหาคำพูดให้กำลังใจเขา “ไหนคุณบอกว่าะเป็นหมอไงคะ ไ่มีทางที่คำพูดจริงจังแบบนั้นะออกมาจากคนไ่เาไหนแน่ ลองดูถ้ายากเกินไป็ค่อยกลับมาปลูกผักขายกัน็ได้ ฉัน็แค่หาทางช่วยครอบครัว ฉัน็ใช่ะทำแบบนี้ไปได้ตลอด ขนมนี่็แค่ก่อนหน้านี้บังเอิญทำได้ ็ลองทำอีกครั้ง ยังไ่ได้ขาย้ซ้ำ”
นางมองที่หน้าของเขา พรางคิดว่าเขาตัวโตซะเปล่าเรื่องแบบนี้ใจน้อยเสียจริง แต่็ว่าไ่ได้ลี่ิ่นก่อนหน้านี้ าจะมั่นใจก่าี้ ตอนนี้หน้าของเขาเป็นแบบนี้ เลยเสียความมั่นใจไป นางต้องแสดงความรักมากอีกหน่อย คนตัวโตะได้ไ่น้อยใจเช่นนี้อีก
*ไ์ยังไ่ได้แก้คำผิดะะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??