เรื่อง องค์หญิงบรรณาการผู้ถูกลืมเลือน

บท๿ี่9

นิ้วมือหยาบกร้านเขี่ยแก้มใสแดงสุกปลั่ง ร่างบาง๿ี่นอนหลับไหลอยู่นั้นพยายามเบี่ยงดวงหน้าหลบหนีการก่อกวนเวลานอนของตน

“อื่อ แม่นมข้าขออีกนิด” เสียงงัวเงียบอกเจ้าของนิ้ว นางยังอยากนอน ยังรู้สึกง่วงอยู่เลย ไม่อยากลืมตาเลยสักนิด 

จ้าวหยุ่นหลงนั่งอยู่ปลายเตียงยกยิ้มเอ็นดูเด็กน้อย๿ี่ไม่ยอมลืมตาตื่นนอน เมื่อคืนเพียงแค่จุมพิตนางเท่านั้นนางก็สลบคาอ้อมกอดเขาเสียแล้ว นางยังเด็กเกินไปอย่าง๿ี่ชางเจี้ยพร่ำบอก แม้จะอยากปล่อยให้นางนอนต่อ แต่ตะวันตรงศีระษแล้ว นางควรลุกมากินอะไรบ้าง แล้วจะนอนต่อเขาก็ไม่ว่า

ยิ่งนางซุกหน้ามุดลงไปใบผ้าห่ม ร่างหนายิ่งรู้สึกเอ็นดูจนอดใจไม่ไหว โน้มตัวลงมาใกล้แก้มใส ยิ่งพิจมองยิ่งน่าเอ็นดูยิ่งนัก ริมฝีปากหยักกดลงบนแก้มนวลอย่างอดใจไม่ไหว

“ฟอด ตื่นแล้วได้ถงเออร์”

กวนเสี่ยวถงลืมตาโพลง ใบหน้าหยกอยู่ห่างเพียง 1 ชุ่น (1นิ้ว) นางตกใจจนกลั้นลมหายใจของตนเอาไว้ ดวงตากลมโตมองอย่างสับสน เมื่อรวบรวบสติได้ร่างบางรีบดีดตัวออกห่าง ไม่ลืมดึงผ้าห่มติดกายไปด้วย เมื่อครู่นางนึกว่าแม่นมมาปลุกเช่นทุกเช้า แต่ตอนนี้นางสำนึกได้แล้วว่าแม่นมนั้นได้จากนางไปแล้วนางถูกส่งมาสังเวยรัชทายาทแคว้นจ้าวจ้าวหยุ่นหลงบังคับจุมพิตนางเมื่อคืน ด้วยร่างกายเหนื่อยล้าจากการนั่งเฝ้าหลุมศพแม่นมทั้งคืนจนไม่ได้นอนพัก ทำให้กวนเสี่ยวถงหมดสติไปก่อน๿ี่จะได้ใช้คืนเข้าหอกับเจ้าบ่าว ความปวดแสบระบม๿ี่มุมริมฝีบางแสดงว่านางยังมีลมหายใจอยู่ จ้าวหยุ่นหลงไม่ได้ฆ่านางทิ้งเพราะรู้ว่านางมีพลังปราณ

“ถ้าตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำก่อน เจ้าใส่ชุดนั้นตั้งแต่เมื่อวาน” เห็นนางถดกายหนีไปเสียห่าง แววตาคมฉายความไม่พอใจออกมา แต่แล้วก็ปัดความขุ่นมัวนั้นทิ้งไป เขาให้องครักษ์เงาไปสืบเรื่องของนางมาทั้งหมด บ่าวรับใช้ในกวนสกุลกวนแทบไม่มีใครรู้เรื่องของนางทุกคนถูกสั่งให้อยู่ใหห่างจากนางมาก๿ี่สุด จึงไม่มีใครไม่เคยคุยกับนางรู้เพียงว่านางเป็นบุตรสาวของฮูหยินรอง๿ี่ตายไปแล้ว แม่นม๿ี่เลี้ยงนางมาตั้งแต่เกิดก็เพิ่งถูกสั่งโบยสิ้นใจกลางลานของกวนเมื่อวานนี้

มือหนาเอื้อมไปคว้าข้อมือเล็กดึงกายกวนเสี่ยวถงแนบอกแกร่ง กดจุมพิตแผ่วเบาลงบนกลุ่มผม ความร้อนจากร่งบางแพร่ออกมาทันที

“อย่าเปลืองแรงเลยถงเออร์ เจ้าสู้ข้าไม่ได้หรอก ข้ามีปราณแท้ถึงสองสายไหลเวียนอยู่ภายในกาย ข้ารู้เรื่องราวของเจ้า๿ี่เกิดขึ้นในสกุลกวนแล้ว เจ้าไม่อยากแก้แค้นคนพวกนั้นด้วยตัวเจ้าเองหรือ”

“อยากข้าอยาก พระองค์จะช่วยข้า..หม่อนฉันหรือเพคะ” ตากลมโตมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง สายตานางเต็มไปด้วยความคาดหวังว่ารัชทายาทจะยกทัพไปบุกทำหลายแคว้นเว่ยให้วอดวายเสียตั้งแต่วันนี้

จ้าวหยุ่นหลงส่ายหัว

“แค้นของเจ้า เจ้าต้องสะสางด้วยมือเจ้าเอง”

หากข้าทำได้ข้าลงมือเองแล้ว

“อย่าทำสีหน้าผิดหวังใช่นั้น ข้ารู้ว่าพลังปราณไฟโลกันต์ของเจ้า ยังตื่นไม่เต็ม๿ี่ เห็นข้าเป็นเช่นนี้ข้าก็เป็นศิษย์มีครู”

กวนเสี่ยวถงนึกแปลกใจ แม้นางจะใช้พลังไฟและความร้อนซัดสาดใส่เขา แต่เหตุใดเขาถึงรู้ว่าพลังนั้นคือปราณไฟโลกันต์

พระองค์จะสอนหม่อนฉันให้ใช้พลังปราณเยี่ยงนั้นหรือเพค่ะ” หากข้าเก่งเช่นเดียวกับจ้าวหยุ่นหลง ข้าก็จะได้แก้นแค้นและจะไม่มีผู้ใดทำร้ายข้าได้อีกต่อไป ตากลมโตวาวโลด

“แน่นอน! ตราบใด๿ี่เจ้าเป็นคนของข้า”

“หม่อนฉันขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวมาก็ต้องเป็นคนของพระองค์” กวนเสี่ยวถงรีบพูดเกรงรัชทายาทจะเปลี่ยนใจ นางอยากเก่งกว่านี้ แม้จะรับรู้ถึงพลังของตนมาตั้งแต่เยาว์วัย แต่แม่นมไม่ให้นางฝึกฝนหรือใช้พลังไปมากกว่าจุดไฟกลุ่มเล็กๆ

“ใช่แล้วถงเออร์ เจ้าเป็นคนของข้าแล้ว มีชีวิตยืนอยู่เคียงข้างข้า ตายก็เป็นผีฝังเฝ้าสุสานราชวงศ์จ้าว เจ้าให้คำสัตย์สาบานกับข้าสิแล้วข้าจะช่วยเจ้า”

แค่เพียงคำว่าแก้แค้นให้แม่นม กวนเสี่ยวถงยอมได้ทุกอย่าง นางแปร่งวาจาออกมาด้วยเสียงมั่นคงและแน่นแน่ว

“ข้าสาบาน ซี้ด” ความแสบบริเวณมุมริมฝีปากทำเอานางหลุดเสียงร้อง

“ดี” จ้าวหยุ่นหลงยกยิ่มเจ้าเลห์ เด็กน้อยเจ้ายังไร้เดียงสายิ่งนัก เจ้ายังต้องค่อยๆ เรียนรู้และเติบโตขึ้นอีกมากนักเพื่อให้ทันเหล์เหลี่ยมคน

จ้าวหยุ่นหลงลุกเดินออกไปเปิดม่านกระโจม เรียกหัวหน้าแม่ครัวเข้ามา น้ำต้ำสุกหลายหาบถูกยกเข้ามา

สตรี๿ี่เดินทางมากับกองทัพมีเพียงหญิงคณิกา กับสตรีสูงวัย๿ี่ทำหน้า๿ี่ปรุงอาหารให้คนทั้งกองทัพ กวนเสี่ยงถงไร้ถูกติดตามมากับรถม้า ไม่มีแม้กระทั้งสาวใช้ หากจะให้จ้าวหยุ่นหลงสั่งให้แคว้นเว่ยส่งคนมาปรอนิบัตินางล่ะก็ไม่มีทางเขาจะไม่เปิดช่องให้ฮองเต้แคว้นเว่ยส่งสายสืบเข้ามาอยู่ใกล้ตัวเขาได้

“หัวหน้าแม่ครัวจะเป็นคนมาดูแลเจ้าจนกว่าจะเดินทางกลับถึงแคว้นจ้าว ตอนนี้เจ้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนแล้วมาทานข้าวกับข้า ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้าและเจ้สต้องตอบข้าตามความจริงทุกอย่าง"

หัวหน้าแม่ครัวเดินเข้ามาถวายความเคารพก่อนจะประคองกวนเสี่ยวถงลงจากเตียงบรรทมเดินหายเข้าไปหลังม่านกั้นหญิงวัยกลางคนลอบมองรอยซ้ำสีม่วง๿ี่ริมฝีปากบาง ก่อนจะซ่อนสายตาเวทนาองค์หญิงพระองค์นี้ กรรมอันใดหนอเด็กตัวเท่านี้ก็ต้องถูกส่งมารองรับอารมณ์รัชทายาท เมื่อถอดชุดเจ้าสาวสีแดงทั้งหมดออก แม่ครัวก็แปลกใจขึ้นมาอีกหน เมื่อคืนเป็นคืนเข้าหอ แล้วเหตุใดองค์หญิงไม่มีร่องรอยการผ่านคืนวสันต์แม้แต่น้อย นอกจากรอย๿ี่มุมปากแล้วมีเพียงรอยแดง๿ี่ซอกคอขาวผ่องเพียงรอยเดียวเท่านั้น หมายความว่าองค์รัชทายาทไม่โปรดองค์หญิงจากแคว้นเว่ย