เรื่อง องค์หญิงบรรณาการผู้ถูกลืมเลือน
บที่10
กวนเสี่ยวถงก้าวขาขึ้นากอ่างไม้ขนาดใหญ่ สายตากลมมองชุดใหม่ี่สตรีสูงวัยถือไว้ไ่วางตา
“ชุดข้าหรือเจ้าค่ะ”
“องค์หญิงพระองค์พูดอะไรน่ะเจ้าค่ะ” หวัหน้าแ่ัำหน้าเซ่อ เมื่อครู่นี้าหูฟาดหรือหัวกระแทรกอะไราหรือเปล่าเหตุใดถึงได้ยินอะไรแปลกๆ
“อ่อ ข้าถามว่าชุดี่อยู่ในมือของเจ้าใช่ชุดใหม่ของข้าหรือไ่” กวนเสี่ยวถงรีบแก้ หากไ่อยากถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ ไปชั่วชีวิต าควรวางตัวใ้เหาะสมกับฐานะของตนในเวลานี้
“เจ้าคะ รัชทายาทใ้หม่อมฉันเข้าเมืองหลวงไปซื้อาเมื่อเช้าระหว่างี่รอองค์หญิงบรรทม” แ่ัเดินถือชุดาสวมใส่ใ้ นึกแปลกใจคนแคว้นเว่ย ใ้องค์หญิงแต่งออกากลับไ่ีสินเดิมาเลยมีแค่ชุดเจ้าสาวี่สวมใส่าหรืออย่างไรกัน
กวนเสี่ยงถงยกยิ้มแก้มนวลลออขึ้นสี มือบางลูบไล้ชุดใหม่ี่าสวม เนื้อผ้านุ่มลื่นมือ ไร้รอยปะชุน ในชีวิตนี้นี่คือชุดใหม่ชุดแรกี่าได้ใส่ หากไ่นับี่เาลงมือำร้ายาเมื่อคืน ี่าได้แต่งออกากับรัชทายาทแคว้นเว่ยก็ไ่ได้เลวร้ายเกินไป าจะาัฐานะี่ีู่เกาะเาเอาไว้ใ้แน่น เีู้การใ้พลังากเา อนาคตข้างหน้าค่อยว่ากันอีกที
เมื่อก้าวผ่านม่านกั้นออกาก็พบว่าจ้าวุ่หลงนั่งอยู่ี่โต๊ะตัวใหญ่ ไ่ไกลนักมีบุรุษสวมชุดเกาะเบายืนอยู่กวนเสี่ยวถงมองไปบนโต๊ะเห็นอาหารากายหลายอย่าง เสียงท้องน้อยๆ ร้องปะท้วงขึ้นาทันที
องค์รักษ์ชางพรูลมหายใจออกาทันทีี่าปรากฏตัว เมื่อคืนเาได้ยินเสียงองค์หญิงกรี้ดร้องเสียงดังลั่น ไ่นานเสียงนั้นก็เงียบหายไป เานอนเงี่ยหูฟังทั้งคืน แต่ก็ไ่ีเสียงใดๆ เล็ดถออกาากกระโจมของรัชทายาทอีกเลย เมื่อรู้ว่าทหารถือถังน้ำเข้าาใ้องค์หญิงอาบ เาก็รีบเดินตามเข้าาดูสถานการณ์ทันที เมื่อเห็นายังสภาพร่างกายครบถ้วนไ่ได้บาดเจ็บไปากกว่าเมื่อคืนี่เาเห็น องครักษ์ชางก็หมดห่วง
จ้าวเสี่ยวถงมองดรุณีน้อยในชุดสีเขียวสดใส ช่างเหาะกับาเสียเหลือเกิน พอล้างเครื่องสำอางค์ออกยิ่งเผยดวงหน้าอ่อนเยาว์ แต่ดวงตาากลับแข็งกร้าวราวกลับมีเปลวไฟแผดเผาอยู่ตลอดเวลา ำเอาเลือดในกายหนุ่มสูบฉีดแม้าจะหวาดกลัวเาแต่ลึกลงไปในดวงตาดำขลับั้นกลับแฝงไปด้วยการต่อต้านในที
“หม่อมฉันขอประทานอภัยี่ำใ้พระองค์รอนาน” กวนเสี่ยวถงเดินาี่โต๊ะ ตากลมโตมองี่อาหารบนโต๊ะ าไ่เคยเห็นอาหารแบบนี้าก่อนเลย ไก่เป็นตัวๆ เนื้อชิ้นใหญ่ๆ แล้วนั้นๆ ขาหมูใช่หรือไ่ ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“นั่งลงแล้วทานก่อนี่อาหารจะเย็น” นี้ไงล่ะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าาต้องหิว เดินออกาาแทนี่จะมองบุรุษรูปงามอย่างเา ตาากลับจ้องมองอาหารบนโต๊ะไ่กระพริบ
“พอใจหรือยังชางเจี้ย” จ้าวุ่หลงำไมจะเดาอาการี่องครักษ์คู่ใจพลุนพลันเข้าาหาเาี่กระโจมโดยไ่ีเรื่องด่วนอะไร คงจะเป็นห่วงภรรยาตัวน้อยของเาล่ะสิ ถึงาจะยังไ่ใช่เต็มตัวก็เถอะ
องครักษ์ชางยิ้มแหย่ ยอมรับว่ากลัวรัชทายาทลงมือหนักกับองค์หญิงเกินควร
จ้าวหยุนหลงมองคนตัวเล็กี่นั่งลงเรียบร้อยแต่ก็ยังไ่ยอมหยิบตะเกียบขึ้นา ทั้งๆ เสียงท้องร้องดังออกาถึงฝั่งี่เานั่ง จึงหันไปโบกมือไล่หัวหน้าแ่ัออกไป มือหนาหยิบตะเกียบขึ้น เมื่อห็นแบบนั้นกวนเสี่ยวถงรีบหยิบตะเกียบตามไ่รอช้าก็รีบคีบเนื้อขาหมูเข้าปาก
“ไ่ต้องรีบ ข้าไ่แย่งเจ้าหรอก” จ้าวุ่หลงหันไปคีบเนื้อผัดซีอิ๊วใส่ชามข้าวของกวนเสี่ยวถง เห็นความปราบปลื้มในดวงตาของาเพียงแค่เนื้อชิ้นเล็กชิ้นเดียว เาก็ยิ่งนึกสงสาร าคงผ่านช่วงเวลาี่ยากลำบากาไ่น้อย ก่อนจะหันไปบอกองครักษ์ “ ชางเจี้ยเจ้าใ้ม้าเร็วเอาจดหายไปใ้ไป๋อี้ผิงใ้กลับารวมทัพี่เมืองนอกด้าน จะได้กลับแคว้นเว่ยพร้อมกัน”
“แล้วภารกิจของไป๋อี้ผิงล่ะ เาเพิ่งจะขึ้นเาอูไถ่ไปไ่กี่วันก่อนน่าจะยังสำรวจไ่ถึงๆ ไหน”
“ไ่ต้องหาแล้ว”
องครักษ์ชางยกคิ้วแสดงความประหลาดใจ ทั้งๆ ี่ก่อสงครามขึ้นาทั้งหมด ผู้คนอาจมองว่าจ้่วุ่หลงกระหายเลือดแต่จริงๆ แล้วในการสงครามของจ้าวุ่หลงแฝงไว้ด้วยบางอย่าง จ้าวุ่หลงต้องการสำรวจุแคว้นโดยไ่ใ้ผู้ใดล่วงรู้ เพื่อหาคนผู้หนึ่ง
“ข้าเจอแล้ว”
องครักษ์ชางก็คงยืนงุนงง
“เจอี่ไหนกัน คนผู้นั้นอยู่ี่ใดข้าจะรีบไปพาตัวา อยู่ในเมืองหลวงใช่หรือไ่”
จ้าวุ่หลงบุ้ยปากไปทางดรุณีน้อยี่ตั้งหน้าตั้งตาคีบอาหารคำโตๆ เข้าปากเล็กจิ้มลิ้ม แก้มสองข้างบวมตุ้ยราวกับกระรอกน้อยกำลังกักเ็เอาไว้ในกระพุ้งแก้มเพื่อกลับไปกินี่รัง
“ถงเออร์”
ากำหน้าเช่อเรื่องี่รัชทายาทหาคนพบโดยี่เาไ่รู้ ตอนนี้องครักษ์ชางหูอื้ออึงราวกับได้ยินเสียงประหลาด เายังอยู่ในห้วงฝันอยู่หรือไร เมื่อคืนนี้คิดหนักนอนไ่หลับเ็เอาาฝันกลางวันเป็แ่ รัชทายาทไ่ีทางเรียกสตรีใดด้วยความสนิทสนม
“เพค่ะ”
ไ่ได้ฝัน เาไ่ได้ฝัน รัชทายาทเรียกองค์หญิงแปดจริงๆ องครักษ์ชางยืนอ้างปากค้าง
จ้าวุ่หลงหลบกลอกตา ำเป็นไ่สนใจอาการบ้าๆ บอๆ ขององครักษ์สนิที่รั้งตำแหน่งสหายด้วย
“เจ้าเป็นอะไรกับมู่หรงฉี”
“เรียนฝ่าบาทตามตรงหม่อนฉันไ่รู้จักมู่หรงฉี แต่แม่นมบอกว่าารดาของหม่อมฉันแซ่มู่หรง” กวนเสี่ยวถงกลืนอาหารลงคอก่อนจะหันาตอบ ารู้เท่าี่แม่นมเล่า คาดว่าจ้าวุ่หลงคงจะรู้อะไรากกว่าหรืออาจใ้ข้อมูลอะไรี่นำพาาไปสู่ตระกูลเดิมของารดาได้
“องค์หญิงแปด! ท่านคือสายเลือดตระกูลมู่หรงี่หายสาบสูญ ไ่น่าเชื่อเป็นไปได้อย่างไร”
รัชทายาทก่อสงคราาหลายแคว้นเพื่อตามหาคนสกุลมู่หรงี่หายไปเพราะองค์ต้องการรวบรวมพลังปราณบริสุทธิ์ทั้งห้า ดิน น้ำ ลม ไฟ ในร่างของรัชทายาทตอนนี้มีปราณอยู่สองสายแล้วเหลืออีกเพียงสองปราณุสิ่งี่พระองค์หวังก็จะสำเร็จ
“าคือผู้ครอบครองพลังปราณไฟโลกันต์ เมื่อคืนนี้าใ้พลังกับข้าข้าเผลอป้องปัด ฝ่ามือเลยไปโดนดวงหน้าของาเล็กน้อย” จ้าวุ่หลงแก้ข้อพิพาที่ำชางเจี้ยและกวนเสี่ยวถงเข้าใจเาผิด เาไ่ได้ตั้ใจำร้ายา
“เดิมพลังปราณทั้งห้าจะต้องถูกถ่ายทอดายังบุตรคนแรกของตระกูล ข้าเดาว่าตอนี่ารดาของาตั้งครรภ์ปราณแท้ไ่สมบูรณ์าน่าจะอายุยังไ่ถึง 18 ปราณนั้นจึงถูกส่งาใ้กวนเสี่ยวถง ำใ้ถงเออร์ของข้าใ้พลังได้ทั้งๆ ี่ปราณแท้ยังคงหลับไหลอยู่ในกาย”
กวนเสี่ยวถงพยักหน้า ารดาของาตอนี่ตั้งครรภ์าอายุเพียง 16 หนาวเท่านั้น จึงหลงไหลคำหวาน ถูกล่อลวงากบุรุษได้ง่าย
อยู่ๆ รัชทายาทก็อยากแต่งงานเอาองค์หญิงไปเป็นองค์ประกัน แต่ฮองเต้แคว้นเว่ยกลับส่งบุตรสาวบุญุาแทน กวนเสี่ยวถงกลับเป็นคนี่จ้าวุ่หลงตามหาานานหลายปี บทจะง่ายก็ง่าย สวรรค์ลิขิตใ้พระองค์พบาในรูปแบบนี้ใต้หล้าคงอยู่ใต้ฝ่าเท้านรัชทายาทในไ่ช้า องครักษ์ชางมองหนึ่งษุรุษหนึ่งดรุณีี่นั่งรับประทานอาหาร หากคำำนายนั้นเป็นเรื่องจริง หวังว่าสงครามรวมรวบุแผ่นดินเป็นหนึ่งเดียวคงไ่นองเลือดากนัก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??