ข้าจะเกี้ยวท่านแม่ทัพเช่นนี้(อัพทุกวันจนจบ)

คำโปรย

อันที่จริงมันไม่ใช่จุดจบเพียงแต่คือจุดเริ่มต้น หวนกลับมามีชีวิตหนนี้ไม่ว่าไอ้อีตัวใดก็แตะต้องนางไม่ได้อีกแล้ว แต่จะเป็นเช่นนั้นได้จำเป็นต้องเอาชนะใจต้าซือหยวนเหริน"ดังนั้นข้าจะเกี้ยวท่านแม่ทัพเช่นนี้"

แนะนำเรื่อง

ราตรีที่มืดมนไร้ดาวสองบ่าวหนึ่งไพร่กระทำการต่ำช้าจงใจฝังกลบเจ้านายเก่าส่งคืนสู่ความตาย
ทว่าเสียงกลีบเท้าอาชาทำให้แตกตื่น การมาของเขาเงียบสงบเรียบง่ายแต่เยือกเย็น
ขณะตาปรือพร่าเลือนพยายามจดจำใบหน้า... นางควรขอบคุณมิใช่หรือเหตุใดเอาแต่สาปส่ง

"ข้ามาช่วยมิได้มาร่วมฆ่า!"

ลมหายใจสายสุดท้ายเหือดแห้ง เกล็ดหิมะแรกโปรยกระหน่ำลงมาอย่างน่าอัศจรรย์
ความเชื่อเก่าแก่ต่างเล่าลือว่าปุยน้ำค้างขาวโพลนต้นเหมันต์
คือวาสนารักที่ไม่อาจหลีกหนี แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อนางตายไปแล้ว

"เหอะ! ช่างน่าขัน"

คนหนึ่งไม่เชื่อโชคชะตาพึ่งพามานะตน คนหนึ่งหวังพึ่งโชคชะตาโหยหารัก
อื้ม! บรรพบุรุษมอบชีวิตใหม่มาให้เร็วเพียงนี้ไม่พอยังส่งลาภก้อนโตมาให้ด้วย

สิบราตรีผันเปลี่ยน'หรงม่านลี่' ตื่นขึ้นมาในร่างตัวร้ายเจ้าแผนการ
ไม่เพียงเท่านั้นยังต้องเข้าหอกับต้าซือหยวนเหริน!!
นับแต่นี้เป็นต้นไปคุณหนูใหญ่ขี้โรคบุตรสาวสกุลหรงหายสาบสูญ
จะมีเพียงแต่ 'ซู่เฟยหราน' ฮูหยินจวนแม่ทัพคนที่ไม่ว่าไอ้อีตัวใดก็แตะต้องไม่ได้