เรื่อง ปรมาจารย์บานฉ่ำ 18+

- บะหมี่เจ 1500 ตำลึง

"อะ..เอ้อ...งั้นข้าเอาบะหมี่...ใส่ผักกะ...ก็พอ..."

"ฮึ... ก็สั่งแค่เนี้ยแต่แรก! เสียเวลาจริง!"

เหอ?

น้ำเสียงของคนรับออเดอร์ในห้องครัวแสนสุดเหยียด

ซึ่งหน้าตาของมันก็เหมือนเหล่ากะลาสีขี้เหล้าที่เล่นพนันกันอยู่ตรงเมื่อกี้

"เหอๆ... ข้าถึงบอกแล้วไงว่าเราต้องหาตังค์กันน่ะ!"

"หยุดเลยพี่ต้าให่!"

ด้านเฉินอันยังคงร้องห้ามคำยุของรุ่นพี่เอาไว้

หงับๆ...งั่มๆ...งื๊ออ?

แต่ประมุขสาวของเรานี่สิ จะว่านางติดหรูก็อาจจะไม่ได้

เพราะนางไม่ได้กินอาหารปกติทั่วไปมานานมาก

ยิ่งมาเจอบะหมี่เจใส่ผักราคาถูกสุดบนเรือแถมเนื้อแป้งทั้งจืดและทั้งสาก

รสชาติของมันแย่มากยิ่งกว่าในโรงเตี๊ยมถูกๆซะอีก แต่ก็ยังมีราคาตั้ง 1500 ตำลึง

เพราะการเดินทางทางเรือนั้นเจ้าของเรือก็ย่อมต้องรีบขูดรีดก่อนขึ้นถึงอีกท่า

.

แคล้งๆ! ฮ่าฮ่า! เรียบร้อย!!

งื๊อออ... ท่านพี่!

หือ...?

ส่วนทางด้านโต๊ะที่พวกกะลาสีเล่นพนัน

ดูเหมือนว่าจะโดนปอกลอกหมดตัวซะแล้วสามีภรรยาคู่นั้น

งื๊อ... ต๊อกๆ...

ฮี่ฮี่...

และตัวภรรยาก็ลุกตามหนึ่งในพวกมันออกจากห้องอาหารไปทางประตูหลัง

.

งั่ม..

อ้อก...แค่ก...แหวะ!

ทว่าหม้อจื่อก็ไม่มีอารมณ์จะมาสนใจเรื่องของคนอื่นมาก

ตอนนี้นางแทบจะขย้อนของเก่าออกมาเมื่อได้กลิ่นผักลวกเฉาๆหืนๆข้างในปาก

อาหารกลางวันมื้อนี้นั้นต่างจากอาหารเย็นที่รวมมาในค่าห้องพัก

และมันก็มีคุณภาพตามลำดับราคาซึ่งแย่มาก

"ว่าไงแม่นาง! ไปลุยกันเถอะ!"

"งึ... ก็ได้..."

"เอ๋? ใหหญี่?"

สุดท้ายเจ้าสำนักสาวก็ทนการรบเร้าของต้าให่ไม่ไหว

นางเดินไปเข้าร่วมวงพนันของกลุ่มกะลาสีที่โคตรจะไม่น่าไว้วางใจ

.

พริ้ง...

"ฮู้วว... แม่นาง... สวยจ๊าาดดด! สนใจจะเล่นกับพวกข้าสักตามั้ยจ๊ะ?"

ดึ๋งดั๋ง...ชิ้งx10+

อึ๊?

โดยเฉพาะสายตาของพวกมันที่จ้องหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่เท่าหัว

ซึ่งตัวเนื้อเนินเต้าขาวดันเกาะอกบางๆในเสื้อคลุมของนาง

พร้อมๆกันทั้งสิบคนทันทีอย่างโคตรจะหื่นกระหายในสายตา!

ฮี่ฮี่...ยืด...x10

มิบๆ...อึ๊?

ทว่าเจ้าสำนักสาวแม้จะรังเกียจ

แต่กลับมีแรงสะท้อนอีกอย่างกลับมาจากร่องแตดในซอกขาที่บดเบียด?

แคมหีของนางมันเกิดขมุบขมิบแปลกๆ

เมื่อเห็นใบหน้าเหียกๆ บ้างแก่ บ้างฟันหลอดั้งหักของพวกมัน

ที่ยิ้มแสยะจ้องมองของดีย์ของเธอ

บางคนก็จ้องหีกันตรงๆเลยเพราะเล่นมองต่ำที่หว่างขาของนางซะขนาดนั้น!

.

"เหอะ...เจ้าพวกนี้มันทำงานบนเรือ

ไม่ค่อยได้กลับบ้านไปเย็ดหีเมียหรือกะห-ี่น่ะ ก็เลยหื่นๆหน่อย!"

งึ? มิบ...อื๊ยส์?

หม้อจื่อที่ได้ฟังคำกระซิบจากต้าให่เรื่องความหื่นของพวกมันแล้วต้องหีขมิบ

นางอยากจะหันไปบอกจอมยุทธชายเจ้าของฉายามือวิเศษว่าไม่ต้องบอกก็ได้

เพราะมันยิ่งกระตุ้นความรู้สึกอันคุ้นเคย

ที่นางเคยโดน-วยพวกผู้ชายต่ำๆหื่นๆ

จับกระทุ้งรูหีรูตูดจนมันส์หยดมาบ่อยแล้วเสียวชิบหาย!?

"ใหหญี่ ข้าว่าเจ้าอย่าเล่นเลย..."

อือ...?

ในขณะเดียวกัน ผัวหนุ่มหน้าหล่อคนใหม่ของนาง

ก็เอ่ยห้ามไม่ให้นางถลำลึกเข้าสู่วงการการพนันซึ่งมีแต่เรื่องเลวร้าย

"แหม๊! คนสวยๆแบบนี้มาเล่นทั้งที! ข้าให้โปรพิเศษแทงหนึ่งจ่ายสี่เลย!"

"โห! แทงหนึ่งจ่ายสี่เลยเหรอ!"

"ใหหญี่...เจ้า?"

"น่า...เฉินอัน! เล่นนิดเดียว แทงขำๆ 500 ตำลึง

ได้ตั้งสองพันตำลึงเลยนะ! แบบนี้ไม่เสียหายหรอก!"

"อ้า...? เฮ้อ....?"

อิอิ...

เฉินอันจนคำจะพูดเมื่อเห็นท่าทางลิงโลดของเจ้าสำนักสาวสวยแบบนั้น

ด้วยความใสซื่อหม้อจื่อนางก็คิดเพียงแค่ว่า

ถ้าแทงถูกก็ได้เงินมาซื้ออะไรอร่อยๆกินในภายหลัง

.

.

แคล้งง! แคล้งๆ!

น้ำเต้า! ปลา!

"เย้!! ข้าชนะอีกแล้ววว!"

โว้วว!?x10+

"นี่แม่นางโกงปะเนี่ย?"

"ฮี่ๆ! โกงอะไร? เขาเรียกว่ามือขึ้น!"

และเมื่อเล่นกันจริงๆก็ปรากฏว่าปรมจารย์สาวนั้นมือขึ้นเป็นอย่างมาก

นางชนะการพนันขันต่อในวงนั้นติดต่อกันหลายสิบตา

พริบตาเดียวก็ได้เงินมาเป็นถุง

ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มากมายหากเทียบกับเงินที่นางเคยใช้ในฐานะเจ้าสำนัก

แต่ตัวหม้อจื่อนางเองก็ไม่ได้พกเงินออกมาเยอะนัก นางจึงรู้สึกภูมิใจมากๆ

ที่สามารถทำเงินเพิ่มขึ้นจากเดิมสี่หมื่นตำลึงเป็นหลักแสนได้ในพริบตา

"โอ๊ยย! ข้าไม่เล่นแล้ว! ฮึ!"

"อ้าว? จะเลิกแล้วเหรอพี่ต้าให่? เดี่ยวข้าให้ยืมเงินเอามั้ย?"

"มะ...ไม่ต้องมาเยาะเย้ยข้าเลยนางตัวดี!"

ฮี่ฮี่! แบร่!

แตกต่างจากเหยินต้าให่ ชาวยุทธที่ได้ฉายามือวิเศษเพราะว่ามือไว

ทว่าตัวเขานั้นไม่ได้มีโชคในเรื่องการพนันสักเท่าไหร่ ไม่ว่าแทงตรงไหนเงินก็เสีย

ส่วนหม้อจื่อที่ไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตั้งแต่ขึ้นเรือ

นางก็ถือโอกาสแทงตรงข้ามกับเขาตลอด

เลยกลายเป็นว่านางชนะติดต่อกันหลายสิบตาจนต้าให่ยิ่งรู้สึกเซ็งเหี้ยๆ...

.

"ฮะฮะ... ข้าบอกแล้วไงว่าท่านจะพานางเสียคน นี่ดีนะที่นางน่ะมือขึ้น!"

ด้านเฉินอันตัวเขานั้นไม่ได้ชอบการพนันหรือว่าอบายมุข

จอมยุทธหนุ่มนั้นสนใจแต่เรื่องเพลงยุทธ

และหน้าที่ที่ได้รับมาจากชุมนุมเงาทมิฬเป็นที่สุด

"ฮึ่ม...เจ้าก็เอากับเขาด้วยเหรอเจ้าเฉิน!

มานี่เลยมาเลี้ยงเหล้าข้าเลย! พอแล้วเลิกๆ!"

ฮ่าฮ่าฮ่า!x10+ ฮิฮิ...

"แล้วแม่นางล่ะว่าไง?"

"อื้ม... แน่นอนว่าข้าเล่นต่อดีกว่า! ฮิฮิ! ก็ข้าน่ะกำลังมือขึ้นนี่นา!"

เย้!!x10+

แล้วหม้อจื่อจึงแยกโต๊ะกับชายหนุ่มทั้งสองที่ตรงนั้น

นางหลงมัวเมาไปกับการพนัน

นั่งเล่นไฮโลกับพวกลูกเรือต่อจากสายจนบ่ายค่ำ

.

แคล้ง!!

เฮ้ยยย! ได้ไง!!

"โอ้? แย่จังเลย? เสียอีกแล้วนะแม่นาง?"

งื๊อออ?

ทว่าเหมือนกับว่าดวงการพนันของหม้อจื่อกลับหมดลงไปในเพียงเวลาไม่นาน

ความจริงแล้วก็ตั้งแต่ที่พวกต้าให่และเฉินอันนั้นแยกตัวออกไป

นางก็เริ่มแทงเสียแทงเสียอย่างตาเว้นตา จนกระทั่งเสียทุกตาติดกันมาพักใหญ่

"ฮี่ฮี่... เอายังไงจะแทงต่อรึเปล่า? ข้าให้เจ้ายืมเงินอีกก็ได้นะ?"

งึ?

และเจ้าสำนักสาวสวยสะคราญแต่อ่อนต่อโลกนักก็ได้ทำผิดพลาด

นางหลงมัวเมาในการพนัน พอเสียแล้วก็ยืมตังค์พวกลูกเรือแทงซ้ำๆ

แค่เพียงแป๊ปเดียวก็ก่อหนี้ก้อนโตมากว่าสตังค์ที่นางได้มาเมื่อเช้าเป็นก้อนใหญ่

"หะ? ให้ยืมอีกเหรอ? นะ...นี่ว่าแต่ข้าติดหนี้เจ้าเท่าไหร่แล้ว?"

"อืม...ก็ไม่เท่าไหร่นะ? ถ้ารวมพวกข้าทุกคนแล้วก็แค่สองแสนกว่าตำลึงเอง?"

"สะ! สองแสน!?"

"ช่ายยย! ฮี่ฮี่ฮี่!"

งื๊ออ?

ประมุขสาวเจ้าของวังบุปผานางยืมเงินพวกเหล่ากะลาสีเพื่อต่อทุน

แต่ทุนที่นางพกมาแต่แรกยังไม่ถึงครึ่งแสนตำลึงเลยด้วยซ้ำ

และไม่ทันรู้ตัวนางก็กลับเป็นหนี้เกินกว่าเท่าตัวไปอย่างมาก

เพราะตอนที่หัวร้อน

พวกกะลาสีรอบๆวงก็ผลัดกันให้นางยืมเงินคนละพันบ้างสองพันบ้าง

นางจึงไม่ทันฉุกคิดว่าหากรวมกันแล้วมันจะมากขนาดนั้น?

"เห? ทำไมทำหน้าแบบนั้น? ไหนว่าเจ้ามีตังค์เก็บไว้ที่ที่พักไง?"

"อะ...กะ...ก็มีซี่? แหะๆ...?"

สาวสวยราวนางฟ้าชุดขาวต้องนั่งหน้าเจื่อนเหงื่อแตกพลั่ก

อยู่กลางวงกะลาสีขี้เมา

ที่กลายเป็นเจ้าหนี้ของนางตั้งสองแสนตำลึงกว่าอาการหนัก

"เฮ้ๆ... ข้าให้ยืมเพราะเจ้าบอกว่ามีเงินเก็บนะ!

ถ้าไม่มีคืนล่ะก็... พวกข้าจะแจ้งกัปตัน!"

"ใช่! ถ้าไม่มีตังค์คืนล่ะก็จะผิดข้อหาลักทรัพย์! ต้องโดนจับขังคุกใต้ท้องเรือ!"

เฮือก!? งึ?

ความจริงแล้วหม้อจื่อไม่ควรจะกลัวเกรงคำขู่ของกะลาสีที่ขี้เหล้าและเมายา

ทว่าในตอนนี้นางไม่ได้มาในฐานะประมุขสาวเจ้าของวังบุปผา

นางปลอมตัวเป็นเพียงจอมยุทธหญิงตัวคนเดียว

และนางก็เป็นคนผิดเองที่ยืมเงินพวกเขามาเล่นพนันเอง

ในจริตของตัวนางจึงรู้สึกผิดหากคิดที่จะเบี้ยว?

"ขะ...ขังคุกเลยเหรอ? ทะ...ท่านพี่...กะ...เกินไปมั้ง?"

"เอ้า? เกินไปอะไรเล่าแม่นาง?

พวกข้าก็คนหาเช้ากินค่ำ ไม่ได้เป็นชาวยุทธด้วยซ้ำ

หากเจ้าไม่มีคืน คงต้องไปขอคืนจากเพื่อนเจ้าแล้วมั้ง?"

"เอ๋...ดะ...เดี๋ยว?!"

ในขณะที่ตอนเป็นหม้อจื่อนั้นนางเป็นคนเจ้าอารมณ์

แต่ตอนนี้ที่ปลอมตนเป็นชาวยุทธธรรมดานางก็ยังไม่ทิ้งความหน้าบาง?

นางรู้สึกอับอายที่จะให้เฉินอันมาช่วยชดใช้หนี้ให้นาง

ซึ่งนางก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ

ว่าเฉินอันจะมีตังค์ถึงสองแสนกว่าตำลึงมาช่วยนางใช้หนี้ได้รึเปล่า?

"ฮี่ฮี่! เอาเถอะ... เห็นว่าแม่นางเป็นคนสวย

พวกข้าจะให้เจ้าช่วยทำงานใช้หนี้แทนละกัน!"

"เอ๋? ทำงานเหรอ?"

"ช่าย... เมื่อกี้คู่สามีภรรยาเมื่อกี้ก็ติดเงินพวกเราเหมือนกัน

ก็เลยให้ไปช่วยงานในครัวแล้ว"

"อ้อ! งานในครัวเหรอ? ได้เลย! ข้าทำได้!"

"จริงนะ?"

"จริงซี่! ฮิฮิ"

ฮี่ฮี่...

ประมุขสาวเจ้าวังบุปผาตอบรับทันทีเมื่อมีทางออกให้กับนาง

ทว่างานในห้องครัวมันจะเป็นงานที่นางเข้าใจใช่หรือไร?