เรื่อง หวนคืนสู่วันสิ้นโลกด้วยระบบวิวัฒนาการ
บที่ 43
เกักกันไม่ปลอดภัย
ทหารประชาชนั้ให้ความสำคัญัประชาชนเสมอ ไ่่าจะีภัยพิบัติะไเกิดขึ้น ิ่สำคัญเาคือประชาชนเสมอ
ัาเกักกันถูกโี เาได้ำาช่วยเหลือแะส่งผู้บาดเจ็บทั้งหมดไปรักษาัี
จากู้เดิมี่เาได้มาคือ าใครถูกบี้ัจะเกิดากลายพันธุ์ แต่ในกรณีนกกลายพันธุ์โีั้ เาไม่ีู้ะไเลย
ถูกต้อง เพราะทุกคนคิดว่านี่เป็นเพียงฝูงนกธรรมดาเข้ามาโี จึงไม่ีใครนึกถึงเชื้อบี้ี่กำลังกลายพันธุ์
ขณะี่ทหารกำลังหามเปลส่งผู้บาดเจ็บไปรักษา ผู้บาดเจ็บแะศพผู้เสียชีวิตเริ่มีาเปลี่ยนแปลง
ทหารคนหนึ่งวิ่งเข้าไปทักทายเพื่อน แะพูดคุยกันขณะเดิน
“ถ้าไม่ีบี้ออกอาละวาด ฉันคงไม่รู้ว่าีคนี่ีความสามารถเหนือมนุษย์อยู่บนโลก ทั้งควบคุมไฟได้ แะก็สั่งลมได้ ถ้าฉันบอกว่าไม่เคยเห็นะไแบบนี้มาก่อน นายจะเชื่อไหม?”
เขายังคงพูดจาอย่างฉะฉาน ในขณะี่รูม่านตาสหายร่วมรบเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว แยกเขี้ยวอย่างดุร้าย แล้วหันไปัต้นคอเขา
ซากศพต่างลุกขึ้นแะวิ่งกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณเกักกัน ไ่่าจะบาดเจ็บเล็กน้อยหรือบาดเจ็บสาหัส ัาเปลี่ยนร่างไปทีละคน พวกมันก็เริ่มโีคนรอบข้างัี
วิกฤตี่สองได้เกิดขึ้นแล้ว เสียงปืนดังกึกก้อง เกักกันทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหล
“เกิดะไขึ้น?”
เจิ้งเหว่ยตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืน
เมื่อเห็นทหารแะผู้รอดชีวิต ต่างถูกเพื่อนตัวเองักินอย่างบ้าคลั่ง เกิดเป็นภาพแห่งหายนะี่สยดสยอง เจิ้งเหว่ยทำได้แค่เดินถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว
“มันเกิดขึ้นได้ยังไง!”
เกักกันไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว บี้หลายตัวกำลังฉีกกระชากผู้รอดชีวิตทุกหย่อมหญ้า
ไ่่าจะเป็นทหารผู้กล้าหาญ หรือประชาชนผู้บริสุทธิ์ ในตอนนี้ เาีแค่สมญานามเดียวเท่าั้ บี้!
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”
ผู้รอดชีวิตี่ไม่ได้รับบาดเจ็บต่างวิ่งหนีเอาชีวิตรอดอย่างลนลาน
ทหารเล็งปืนไปี่ฝูงศพอย่างยากลำบาก ทุกคนตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากเบ้าตา
“ปัง”
ทหารคนหนึ่งเปิดฉากสังหารอดีตสหายร่วมรบ มือข้างหนึ่งจับต้นคอี่เปื้อนเลือด ก่อนใช้มืออีกข้างหนึ่งเล็งปืนไปี่ขมับตัวเอง
ขณะหันไปมองรอบ ๆ ในี่สุดเขาก็ตัดสินใจได้
“วันสิ้นโลกเฮงซวย ฉันไม่ยอมเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนพวกแกหรอก!”
“ลาก่อนเพื่อนทุกคน ฉันไม่ีวันทำร้ายพวกนาย!”
“ปัง”
กระสุนปืนถูกยิงออกมา จบชีวิตตัวเองลง
เมื่อเห็นฉากตรงหน้านี้ เจิ้งเหว่ยได้แต่ัฟัน ฝืนตัดสินใจอย่างยากลำบาก
“ยิงเลย!”
“แต่เาทั้งหมด...”
“ฉันบอกให้ยิง!”
เจิ้งเหว่ยออกคำสั่ง พร้อมัความรู้สึกเหมือนถูกีดกรีดแทงี่หัวใจ
ทหารี่เหลือต่างอดทนต่อความเจ็บช้ำ แะเหนี่ยวไกอย่างไม่เต็มใจ
ผู้คนี่เหลือกลายเป็นซากศพมากขึ้น แต่ไม่นานเาก็ถูกกลืนหายไปใน-่ากระสุน
ลัวหลงแะลัวเฟิงก็เข้ามาสมทบด้วย เาช่วยกันกำจัดบี้ี่เข้ามาโี แะคอยปกป้องผู้ี่ไม่ติดเชื้อ
...
ภายในรถบรรทุก
เฉินเทียนเซิงเงียบไป
ชาติี่แล้วเขาได้รับาช่วยเหลือในอีก 14 วันต่อมาหลังเกิดวันสิ้นโลก เขาถูกนำตัวไปยังฐานผู้รอดชีวิต ระหว่างทางี่เข้ามาในเปลอดภัย เขาเห็นเกักกันี่ถูกทิ้งร้าง แะได้ฟังเรื่องเล่าจากทหารบนรถ
แม้เกักกันจะได้รับาป้องกันเป็นอย่างดี แต่สุดท้ายโศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น
แม้จะเกิดใหม่อีกครั้ง ก็ไม่ีะไเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
หยางเซวี่ยี่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ลืมตาขึ้นแะพยายามลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ แะแล้วก็ได้ยินเสียงปืนดังมาจากข้างนอก
“ข้างนอก... มันยังไม่จบ ฉัน ฉันยังสู้ไหวอยู่”
“เชื่อผมเถอะ คุณไม่อยากเห็นสภาพด้านในเกักกันหรอก อยู่ในรถแะพักฟื้นไปก่อน ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด”
“ฉันอยากช่วยเท่าี่ช่วยได้””
เฉินเทียนเซิงตอบกลับ “ผมช่วยชีวิตคุณ ผมมอบพลังเหนือมนุษย์ให้คุณ แะผมขอให้คุณทำตามี่ผมบอก แค่ซื่อสัตย์ต่อผมก็ช่วยได้มากแล้ว ตอนนี้คุณออกไปไหนไม่ได้ทั้งั้!”
น้ำเสียงเฉินเทียนเซิงหนักแน่นมาก หยางเซวี่ยไม่ กล้าขัดคำสั่ง ทำได้แค่นั่งอยู่เฉย ๆ
ในเกักกัน เสียงปืนดังราวั-่าฝน บี้ยังคงอาละวาดต่อไปเป็นเวลานาน
บางคนไม่กลัวตาย แต่บางคนก็ขี้ขลาด
ในเมื่อรอดจากฝูงนกมาได้ เาก็ไม่อยากกลายเป็นบี้อีก ด้วยความขี้ขลาด ผู้รอดชีวิตี่เหลือต่างหลบซ่อนอยู่ตามซอกมุมต่าง ๆ ในเกักกันเพื่อเอาชีวิตรอด ถึงอย่างั้ เหตุาณ์เชื้อบี้ระบาดก็กินเวลานานหลายชั่วโมง
เจิ้งเหว่ยสั่งให้ทหารติดอาวุธครบมือ แล้วำาตรวจสอบผู้รอดชีวิตี่เหลือทีละคน เพื่อให้แน่ใจว่าเาไม่ีบาดแผลจากาถูกบี้โี จากั้จึงสร้างจุดปลอดภัยใหม่
ัาทุกอย่างสงบลง ผู้คนในเกักกันต่างหวาดกลัว แะหวาดระแวงเล็กน้อย เหตุาณ์เชื้อบี้ระบาดทำให้ทุกคนอยู่ในสภาพตื่นตัวเต็มี่
ทหารนายหนึ่งรายงานความเสียหายจากเหตุาณ์เมื่อกี้ ตัวเลขจากรายงานทำให้เารู้สึกโศกเศร้าอย่างอธิบายไม่ได้ เพราะตอนนี้จำนวนผู้รอดชีวิตเหลือน้อยมาก ๆ
ทหารคนั้สุดจะทน รายงานจบก็หลั่งน้ำตาัี
“ส่วนตัวเลขผู้ติดเชื้อรวบรวมได้เท่านี้ครับ”
“ยังีอีกหนึ่งคน”
ทหารอีกคนพูดขัดจังหวะขึ้นมา ทุกคนจึงหันไปมองด้วยความตกใจ
“ก็ผู้หญิงี่ฆ่านกยักษ์ไง เธอบาดเจ็บสาหัสเลยนะ เราจะไม่ไปดูเธอหน่อยเหรอ?”
เจิ้งเหว่ยฉุกคิดขึ้นได้ว่า ผู้หญิงคนั้ีพลังเหนือมนุษย์ ถ้ากลายร่างเป็นบี้ขึ้นมา เธออาจเป็นบี้ี่พลังอันน่าสะพรึงกลัวแะยากต่อากำจัดแน่นอน
“แย่แล้ว ไปหาเฉินเทียนเซิงเร็วเข้า อย่าปล่อยให้คนขวางโลกทำพวกเราซวยกันหมด!”
ราวัเจอศัตรูี่น่าเกรงขาม ทหารติดอาวุธครบมือรีบวิ่งไปี่ทางเข้าเกักกัน
เจิ้งเหว่ยบรรจุกระสุนปืนพกขณะวิ่งไปด้วย เวลานี้ หัวใจเขาแข็งกร้าวราวัหินผา ไ่่าใครจะแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าติดเชื้อขึ้นมาจะต้องตาย
สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นาตัดสินใจี่ดีี่สุด
ทหารจำนวนหนึ่งวิ่งออกมาจากเกักกัน ก่อนวิ่งตีวงล้อมรอบรถบรรทุกเอาไว้ แล้วยกปืนขึ้นเตรียมยิง
เฉินเทียนเซิงเปิดประตูแะลงจากรถ พร้อมัมองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบอารมณ์
“นี่มันหมายความว่ายังไง?”
เจิ้งเหว่ยเล็งปืนไปี่เฉินเทียนเซิง แล้วถามว่า “คุณซ่อนเธอไว้ี่ไหน?”
“เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันเรื่องะไกัน ผมงงไปหมดแล้ว?”
เจิ้งเหว่ยสวนกลับัี “อย่ามาทำเป็นไขสือ คุณรู้ว่าผมกำลังพูดถึงใคร ผู้บาดเจ็บทั้งหมดกลายร่างเป็นบี้ไปหมดแล้ว เพื่อความปลอดภัยทุกคน คุณต้องส่งตัวเธอมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างั้ อย่ามาหาว่าผมหยาบคายก็แล้วกัน”
“ฮึฮึ”
เฉินเทียนเซิงพูดอย่างเย็นชา “นี่คุณกำลังสอนเรื่องบี้ัผมเหรอ?”
“หยุดไร้สาระ เธออยู่ี่ไหน?”
“ฉันอยู่นี่”
ผ่านกระจกรถ หยางเซวี่ยโผล่หัวออกมา
ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรือเพราะประหม่าเกินไป ทันใดั้เสียงปืนก็ดังขึ้น
“ปัง”
หลังเสียงปืนดังขึ้น
เฉินเทียนเซิงมองย้อนกลับมาอย่างเคร่งขรึม เห็นว่า หยางเซวี่ยยกมือขึ้นปิดหูด้วยความตกใจ ร่างกายีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย
“ใครบอกให้นายยิง!”
เจิ้งเหว่ยตะคอกัี ทหารี่ยิงปืนได้แต่ขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถึงอย่างั้ก็สายเกินไปแล้ว หยางเซวี่ยมองเาอย่างเย็นชา
ถ้าเธอตอบสนองไม่เร็วพอ หรือหลบช้าไปจังหวะหนึ่ง กระสุนเมื่อกี้คงจะระเบิดหัวเธอตายตรงั้ไปแล้ว
เจิ้งเหว่ยคว้าปืนทหารคนั้ แล้วตำหนิเขาว่า “ห้ามใครยิงทั้งั้ถ้าผมยังไม่ได้ออกคำสั่ง!”
ัีี่พูดจบ เมื่อเขาหันกลับมา ก็ถูกเฉินเทียนเซิงพุ่งเข้ามาบีบคอ
“กล้ายิงคนฉันเหรอ อยากตายนักใช่ไหม?”
เจิ้งเหว่ยสำลักอย่างรุนแรง ทำให้เสียงเล็ดลอดออกมาจากลำคอด้วยความยากลำบาก
“ผมไม่ได้ตั้งใจทำอย่างั้จริง ๆ ผมแค่อยากมาดูให้แน่ใจ ถ้าเธอกลายร่างเป็นบี้ เธอจะเป็นภัยต่อพวกเราทุกคน!”
เฉินเทียนเซิงเหวี่ยงเขาลงัพื้น เจิ้งเหว่ยกลิ้งไปมาหลายตลบแะหายใจหอบ
“ฟังนะ มนุษย์ยุคใหม่หรือพวกเหนือมนุษย์ จะไม่กลายร่างเป็นบี้ถ้าถูกบี้ระดับต่ำั หยางเซวี่ยไม่เป็นไรหรอก พวกคุณรีบไสหัวออกไปได้แล้ว!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??