เรื่อง พันธกาลวิญญาณรัก [นิยายแปล]
อาาไม่่รู้เรื่องัว่าู้ญิอยู่เื[1]ต้องทำอะไรบ้าง เาขี่มอเตอร์ไซค์ไปหาถามกลุ่มเพื่อนที่สวนสาธารณะเล็กๆ แห่งนั้น แต่ก๊วนโอจิซังไม่เคยคลอดลูกกันสักเดียว ึไ่ีใครรู้ว่าอยู่เืต้องทำอย่างไร
“โฮ้ย นั่นมันเรื่องของู้ญิ ฉันจะไปรู้ไ้ยังไงเล่า!” เจ้าโล้นกล่าว
“เคยไ้ยินเมียที่บ้านพูดอยู่นะว่า้าะ ข้อนี้แน่นอนเลย เพราะลูกสะใภ้ฉันเพิ่งคลอดลูกไ้ไม่นาน หัวงี้เหม็นหึ่ง ขนาดอยู่ห่างกันไกลๆ ยังรู้เลยว่าเดินมาแล้ว หมินแรง (เหม็นมาก)” เหล่าหวังดึงเอวกางเกง แค่นึกถึงกลิ่นยังถึงกับต้องเอานิ้วบีบจมูก
“งั้นฝากไปถามเมียแกให้ชัดๆ ทีซิว่าอยู่เืต้องทำยังไงกันแน่ ถามมาให้ละเอียดเลยนะ” อาารีบสั่ง
“เอางี้ เดี๋ยวฉันจะถามแล้วจดมาให้แกแล้วกัน” เหล่าหวังบอก
“-่า ฉันไม่รู้หนังสือ จะจดมาทำผีอะไร!” อาาชักมีน้ำโห “โทรมาสิ แกมีโทรศัพท์บ้านฉันไม่ใช่เรอะ ถามเสร็จก็โทรมา”
“-่า ใครเามีโทรศัพท์บ้านแกวะ ฉันมีเบอร์โทรบ้านแกต่างหากโว้ย ไม่ไ้มีโทรศัพท์บ้านแก!” เหล่าหวังตอกกลับไปแบบไม่เกรงใจ
จากนั้นทั้งสองก็-่ากันไป-่ากันมา -่าใส่กันไม่หยุดอยู่ในสวนสาธารณะ
ชายแก่หนึ่งที่ยืนมุงอยู่ข้างๆ อ้าปากหัวเราะชอบใจ ฟันฟางที่เคยมีร่วงหมดแล้ว ริมฝีปากผลุบบุ๋มเข้าข้างใน เสียงหัวเราะที่เปล่งาดังเหอะๆๆ ขณะที่อาากับเหล่าหวังยังคง-่าใส่กัน่ไป
สุดท้ายทั้งคู่ด่ากันจนเหนื่อย อาาชักจะแน่นหน้าอกขึ้นมาอีก อื่นเห็นท่าไม่ดี ึรีบประคองให้เาั่ลง
“นี่แกให้หมอเาตรวจบ้างหรือยัง” ชาวก๊วนถามไถ่อย่างห่วงใย ก่อนจะแย่งกันพูดจ้อกแจ้กว่านั้นนี้เกิดซี้ม่องเท่งอย่างปุบปับ บ๊ายบายกลับบ้านเก่าไปอีกแล้ว
อาา่ลมหายใจ แล้วโืยืนยันว่าัเไม่เป็นอะไร เายังาทะเลาะ่ แต่ฝ่ายตรงข้ามเอาะาหมากาตั้งเี่ หลังั่พักไ้สักครู่ึไปเ่หมากรุกบ้าง พร้อมกับที่แสงตะวัน่ๆ ลดลงทีละน้อย
กลุ่มแก่ทยอยเดินออกจากสวนสาธารณะยามโพล้เพล้ แยกย้ายกันกับบ้านใครบ้านมัน จนสุดท้ายรถ BMW ที่จอดอยู่นอกสวนก็ขับออกไป ช่วงที่ผ่านมาอาาค่อนข้างเหนื่อย วันนี้ก็ไ่ีแรงเก็บกวาดใต้ต้นไม้ เลยไ้แต่ถือกุญแจรถเดินกระย่องกระแย่งไปหาพาหนะคู่ใจช้าๆ
“อาา สีหน้าแกดูไม่ดีเลยนา แกั่รถฉันกลับบ้านดีกว่าไหม” รถเบนซ์ S500 คันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดเทียบข้างตัว กระจกรถถูกกดลง เจ้าโล้นโผล่หน้าาถาม
อาาโืไล่ให้อีกฝ่ายรีบไปให้พ้น พร้อมทำหน้าเหมือนรำคาญเต็มแก่
จากนั้นเาก็ติดเครื่องยนต์่ๆ ขี่รถกลับบ้าน ความเร็วคงอยู่ราวๆ สามสิบกิโลเมตร่ชั่วโมงเห็นจะไ้ หน้าปัดวัดความเร็วเสียมานานนมแล้ว แต่เาคิดว่าน่าจะอยู่ประมาณนี้แหละ
แก่แล้วต้องขี่ให้ช้าหน่อย จะไ้ไม่เกิดอุบัติเหตุง่ายๆ
ความจริงปีนี้เาเพิ่งจะห้าสิบเก้าย่างหกสิบเท่านั้น เพียงแต่ว่าอายุตกเลขเก้าทีไรมักจะเกิดเหตุร้ายขึ้นตลอด
คิดแล้วก็ชักไม่วางใจ อาาึลดความเร็วลงอีก เหลือสักยี่สิบ่อุ่นใจขึ้นหน่อย
++++
ท้องฟ้าตอนหกโมงเย็นมืดครึ้มเหมือนฝนใกล้ตกอยู่รอมร่อ สายฟ้าคำรามครืนๆ เป็นระยะ
เาจอดรถมอเตอร์ไซค์ เปิดประตูมุ้งลวดหน้าบ้าน แล้วสังเกตเห็นทันทีว่า้รับแขกเปิดไฟสว่างไสว แถมยังมีกลิ่นอะไรหอมๆ ลอยา
“เอ๊ะ” เกิดอะไรขึ้นกันล่ะนี่ อาายืนอึ้งอยู่ที่เดิม เาไม่เคยใส่กุญแจบ้าน วันนี้โดนขโมยเข้า ในบ้านก็เลยเปิดไฟสว่างโร่อย่างนั้นหรือ แต่ทำไมเจ้าหัวขโมยถึงไ้ใช้ครัวบ้านเาทำกับข้าวเสียหอมฉุยเลยล่ะ
“อากงกลับมาแล้ว!” เจ๋อฟางสวมถุงมือกันความร้อนยกหม้อแกงร้อนจัดเดินาจาก้ครัวหลังบ้าน
“เจ๋อฟางเรอะ” อาายิ้มอย่างดีอกดีใจที่ไ้เห็นหลานชายสุดที่รัก
“กลับมาไ้ยังไงลูก” เาคิดหาเหตุผล หรือจะเป็นเพราะปู่หลานสื่อใจถึงกัน สองสามวันมานี้หัวใจเาไม่แข็งแรง หลานชายหัวแก้วหัวแหวนรับรู้ไ้ เลยกลับบ้านมาดูแลเาโดยเฉพาะ
“โรงเรียนหยุดสองสามวันน่ะ” เจ๋อฟางโกหกยิ้มๆ ด้วยไม่าให้ปู่ที่ฟูมฟักเลี้ยงดูัเมาแต่เด็กรู้ว่าตนตามไห่เยวียนเพื่อนบ้านสุดที่รักหนีโรงเรียนกลับบ้าน
“แล้วนั่นทำอะไรกินหือ” อาายื่นหน้าเข้าไปดมน้ำแกงปลากลิ่นหอมฉุย
ผู้เป็นหลานคลี่ยิ้มเห็นไรฟัน “แกงนี่หนูต้มให้น้าฮุ่ยเหม่ย น้าแกเพิ่งคลอดน้องมาใหม่ๆ ต้องกินปลาสดเยอะๆ หนูยกไปให้แกกินก่อนนะ”
“ไม่ไ้ทำให้อากงกินหรอกเรอะ...” อาากลายสภาพเป็นลูกบอลถูกปล่อยลมทันที
เจ๋อฟางยกหม้อน้ำแกงฮัมเพลงบิดบั้นท้ายไปบ้านข้างๆ อาาถอนหายใจเฮือกพร้อมยกมือขึ้นกดหน้าอก ตรงนั้นเหมือนจะปวดหนึบๆ ขึ้นมาอีกแล้ว
“เพิ่งกลับมาแท้ๆ ทำไมต้องไปข้างบ้านด้วยนะ อากงรู้หรอกว่าต้องเอาใจใส่น้าฮุ่ยเหม่ยเาให้มากๆ แ่ากงก็าให้เจ๋อฟางมาเอาใจใส่เหมือนกันนา นี่เพิ่งจะกลับมาก็วิ่งโร่ไปบ้านอื่น ทิ้งอากงให้อยู่บ้านเดียว อากงน่ะโอ๋เอ๋ๆๆๆ...โอ๋เอ๋หนูมาตั้งแต่เด็กจนโต ทำกับอากงแบบนี้ไ้ยังไง...”
อาาบ่นกระปอดกระแปดใน้รับแขกอันว่างเปล่า “อากงก็ากินน้ำแกงปลาเหมือนกันนา...อากงชอบซดน้ำแกงปลากับชอบกินพุงปลาที่สุดเลย...พุงปลาต้มน่ะ แค่จิ้มซีอิ๊วนิดเดียวก็อร่อยเด็ดแล้ว...”
เาเดินเข้าไปในครัว เห็นว่ายังมีหม้ออีกใบวางอยู่บนเตาแก๊สก็นึกว่าเจ๋อฟางคงเหลือน้ำแกงก้นหม้อไว้ให้ตนกินกับข้าวเย็น ึรีบเดินไปดูอย่างดีอกดีใจ
ที่ไหนไ้ พอเปิดฝาหม้อออกก็ต้องพบแต่ความว่างเปล่า เพราะทำเทน้ำแกงทั้งหม้อไปให้เพื่อนบ้านหมด ไม่เหลือไว้ให้เาแม้แต่กระดูกหัวปลา
อาากระแทกฝาหม้อปิดลงดังเดิมฉุนๆ กระแทกครั้งเดียวยังไม่สะใจ เลยกระแทกแกร๊งๆๆ ไปอีกสองสามครั้งเพื่อระบายอารมณ์ จากนั้นก็ปิดไฟเพดาน ่ๆ ใช้สองขาสั่นเทาไต่บันไดขึ้นชั้นสองอย่างอ่อนแรง แล้วนอนหลับไปโดยไม่คิดจะกินข้าว
สองสามวันนี้ฟ้าผ่าอยู่เรื่อย
อากาศกำลังเปลี่ยน พออากาศเปลี่ยนทีไร ไอ้เจ้าหัวเข่าของเาเป็นต้องปวดขึ้นมาทุกที แม่นยำยิ่งกว่าสถานีตรวจวัดอากาศซะอีก
ฝนใกล้ตกแล้วนี่นะ! อาาคิดอย่างนั้นก่อนหลับไป
โรคภัยเาเยอะขนาดนี้ ทำไมหลานชายถึงไม่ใส่ใจเาบ้างเลย
++++
เชิงอรรถ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??