เรื่อง อาทมาฏ ธยา 18+

แชะๆๆๆ!

.

"ไอ้เหี้ยอ้วนนี่แม่งควยแข็งด้วยว่ะเฮ้ย!

ไอ้สัดมึงเป็น M รึไงวะ?

โดนเตะแล้ว-วยแข็งเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า!"

.

อ่อก....อืออ...

.

หนึ่งในพวก๬ั๲พูดขึ้น

เมื่อจับผมแก้ผ้าถ่ายรูปอยู่

ในตรอกหลังร้านเพื่อแบล็คเมล์

.

"อี๋! น่าขยะแขยงชะมัด!"

.

มีผู้ชาย 3 คนและผู้หญิงอีก 3 คน

ผู้หญิงทำเสียงรังเกียจแต่ก็มอง-วยผมอย่างสนใจ

ความจริงแล้วควยผมไม่ได้แข็ง...แต่แค่๬ั๲ใหญ่...

ที่พวกเธอเห็น๬ั๲เป็นสภาพตอนปกติ

แต่จะเถียงไปให้๬ั๲ได้สวรรค์วิมานอะไรขึ้นมาล่ะ?

.

"เอ้า! พูดสิไอ้เหี้ย! ถ้าไม่พูดโดนแบบนี้อีกแน่!"

.

พลั่ก!! อ้าาากกก!!!

.

นอกจากหมัดแรกที่ไอ้กรต่อยผมปากแตกแล้ว​

พวก๬ั๲ประเคนหมัดและเท้าเข้ามาที่ท้องและลำตัว

เพราะรอยฟกช้ำจะถูกเสื้อผ้าปกปิดไปจนหมด

.

ผมเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน...

.

"ผมแอบชอบวินนี่มากๆ

ก็เลยแอบขโมยกางเกงในวินนี่มาดมครับ

ดมแล้วรู้สึกดีมากๆเลยครับ..."

.

พลั่กก!! โอ้ยยย!!

.

"ไอ้สัด! พูดให้๬ั๲ได้อารมณ์หื่นกว่านี้!

แบบนี้ก็เหมือนพวกกูบังคับมึงน่ะสิ!"

.

"นี่! แล้วทำไมต้องเป็นกางเกงในของฉันด้วย!"

"ก็ใครก็รู้ว่า๬ั๲หลงชอบเธอนี่หว่า!"

.

"เฮ่อ! ไอ้อ้วนเอ๊ย! เพราะมึงจริงๆ!

ทำให้กูต้องมาทำอะไรแบบนี้! แม่งเอ๊ย!!"

.

พลั่กก! อ้าาากกก!!!

.

แม้แต่วินนี่ก็เอากับเขาด้วย!

เธอหลุดไปแล้ว!

.

ฮาห์...ฮาห์... อือ...อือ.. หึหึ...

.

พอเธอได้เตะผมแล้วเธอกลับยิ้ม?

พอๆกับทุกคนในกลุ่มนั้น

ดูเหมือนว่าความสนุกในการได้กลั่นแกล้งคนอื่น

กำลังครอบงำเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้ไปเสียแล้ว...

.

"ผม..."

"เอาใหม่!"

.

"ผมชอบวินนี่! ผมเอากางเกงในวินนี่มาดม!

ดมแล้วได้กลิ่นหีวินนี่! โคตรฟินเลยครับ!!!"

.

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้เหี้ยเอ๊ย! จะทำก็ทำได้นี่หว่า!"

.

"จำไว้! ต่อไปมึงคือทาสของพวกกู!"

.

ไอ้กรพูดอย่างสะใจ

.

"อ้วนเอ๊ย... วินนี่เสียใจนะ..."

.

หญิงสาวนั่งยองลง

มาพูดกับผมด้วยสายตาสงสาร

แต่แล้ว...

.

"แบร่!! ล้อเล่นจ้า! รู้มั้ย!

กูโคตรขยะแขยงมาตั้งนานแล้ว

ที่ต้องคอยตอบไลน์

คอยปั้นเรื่องทำดีกับมึงเนี่ย!

ไอ้ควายอ้วน!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!"

.

อา....วินนี่ยังคงสวย...

แต่ผมไม่รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว...

คนเรา๬ั๲เปลี่ยนไปได้ขนาดนั้นเชียวหรือ?

ใต้หน้ากากอันงดงามอันนั้น...

---

--

-

แกร๊ก!

.

"อ้าว! พี่อ้วน? ไปทำอะไรมาเนี่ย?

ปากแตกแถมเนื้อตัวมอมแมมอีก?"

.

น้องสาวป. 6 ของผม

ที่นอนเล่นมือถืออยู่บนโซฟาราคาแพงเอ่ยถาม

อย่างที่บอกว่าบ้านผมค่อนข้างมีฐานะ

น้องสาวผมก็สวยมากเหมือนแม่ของผม

.

"เอ้อ... พี่เล่นบอลกับเพื่อนน่ะ

แล้วก็เลยมีชนกันเพราะเข้าบอล!"

.

"ล้อเล่นน่า?!! อ้วนเล่นบอลเนี่ยนะ! ฮะฮะฮะ!"

.

"แหม! พี่ขิมก็อย่าไปแซวพี่อ้วนสิคะ!

ว่าแต่เล่นเป็นตำแหน่งอะไรคะเนี่ย?

หรือว่าตัวแถม? ฮิฮิฮิ!"

.

"อะไร? ยัยโบ!

เธอก็แซวเขาเหมือนกันแหละน่า! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

.

พวกคุณคงสงสัย

ว่าทำไมชื่อพี่น้องบ้านนี้๬ั๲ไม่เกี่ยวเนื่องกันเลย?

๬ั๲เป็นเพราะแม่ของผมท่านเปลี่ยนผู้ชายบ่อย

พวกเราสามคนมีพ่อคนละคน

.

แต่แม่ผมสวยและรวยมาก

เลิกกับใครก็เก็บลูกไว้กับตัวหมด

ทั้งๆที่แกก็ไม่ค่อยจะมาดูแลลูกเท่าไหร่น่ะนะ...

.

แต่พวกเราก็ไม่ได้โกรธเคืองแม่ จะว่ายังไงดีล่ะ

แม่ให้เงินใช้โคตรเยอะ และก็ไม่ค่อยจ้ำจี้จ้ำชัยคาดหวัง

ไอ้ความอบอุ่นน่ะแกก็แวะมาให้เห็นหน้าอยู่บ้าง

ไม่ได้หายไปเฉยๆ พวกเราก็เลยชินแล้ว?

.

"อ้วน!! ไปเก็บอึเชียงๆให้พี่หน่อยเร็วเข้า!"

"ครับๆ..."

.

พี่ขิมอยู่มหาลัยปีสอง

โคตรจะสวยนมใหญ่ก้นงอน

นอนอยู่โซฟาอีตัวหนึ่ง...

.

เชียงๆคือแมวของพี่ขิม

เธอเลี้ยงแต่ไม่ดูแล แค่เล่นกับ๬ั๲เท่านั้น

และผมต้องคอยดูแลแทนอย่างที่ได้ยินนั่น...

.

"พี่อ้วนออกไปเซเว่นให้หน่อย

โบอยากกินวัฟเฟิลอบ!"

.

"ได้ๆ! พี่เก็บขี้กับให้อาหารเชียงๆแป๊ปนะ!"

.

"ยี้! จะไปซื้อของกินอย่าพูดเรื่องขี้เซ่!

ซื้อกาแฟเย็นกับซาลาเปามาให้พี่ด้วย!"

.

"คร้าบๆ!"

.

ก็อย่างที่เห็น... แม้แต่ในบ้านตัวเ๬๹

ผมก็เป็นไอ้ขี้แพ้ที่อยู่ล่างสุด

ไม่หือไม่อือไม่อะไร...

เป็นตัวกากอย่างแท้จริง...

.

.

"ว้าววว!! ซื้อไอโฟน x

ให้วินนี่จริงๆเหรอ? ขอบใจน้าาาอ้วน!!"

.

"เอ๋? ของกูด้วยเหรอ?

มึงแอบชอบกูหรือเปล่าวะ? ขนลุก!

เฮ้ย! อย่าทำหน้าอย่างงั้นเซ่! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

.

๬ั๲เป็นอย่างนั้นไปกระทั่งปิดเทอม

ผมทนทุกอย่าง ทั้งรับใช้เรื่องเรียนทำงาน

หรือแม้แต่โดนไถตังค์

แต่ว่าก็ยังดีที่พวก๬ั๲ไม่ได้บังคับ

ให้ผมไปปล้นไปจี้ใคร

หรือทำเรื่องใหญ่อะไรกว่านั้น

แต่ผมก็สุดจะทนแล้วล่ะ...

.

ตอนนี้ผมเปลี่ยนเบอร์มือถือ

และช่างแม่งกับทุกสิ่งอย่าง

พาร่างกายอ้วนตุ๊ตะน่าสมเพช

มายังสถานที่แห่งหนึ่ง...

.

[สำนักดาบอาทมาฏ อาจารย์คง]

ที่ไหนสักแห่งในอำเภอเมืองอยุทธยา

.

---

ดาบอาทมาฏมีที่มาไม่แน่ชัด

มีการสร้างละครและสารคดีต่างๆกล่าวอ้างไปมากมาย

และในฉบับของผม๬ั๲เป็นนิยายโป๊

กรุณาอย่าหาสาระอันใด ใครอยากได้ข้อมูล

กรุณาถามอากู๋!

---

.

ฮึ้ยย!! ฮะ! โฮ้!!

แช้บบบ!! แช้งงง!!!

.

เสียงลูกศิษลูกหาฝึกฝนวิชาหมัดมวยและดาบไทย

ดังวุ่นวายอยู่ในสำนักดาบอาจารย์คง

๬ั๲เป็นเรือนไม้แบบโบราณใต้ถุนสูง

ไม่ถึงกับเป็นเรือนไทยหรูหรา

แต่ก็ปลูกออกมาได้ดูดีทีเดียว

.

ความจริงแล้วปกติ

๬ั๲ก็ไม่น่าจะมีคนเยอะขนาดนี้

แต่๬ั๲เป็นเพราะเป็นช่วงปิดเทอม

ทุกคนจึงได้มาใช้เวลาว่างช่วงปิดเทอมกันแบบนั้น

.

"อ้าว! น้อง! มาทำอะไร?

มาสมัครเรียนเหรอ?"

"เอ้อครับ!"

"โห! ไหวเหรอวะ? อ้วนขนาดนั้น?"

"แต่เอาเหอะว่ะ! ใจสู้ซะอย่างเนาะ!"

.

ผมไม่แปลกใจกับคำพูดพวกนั้น

เพราะผมโดนมาตลอด

แต่ว่า...

.

"กูไม่สอน!!!!"

.

"อะ... อาจารย์..."

.

คนที่พูดมาตัวสูง 180 กว่า

หน้าตาหล่อเข้มดุดัน!

ที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือ

ใบหน้าของเขานั้นคล้ายกับผม

ถ้าผมลดน้ำหนักลงไปสัก 50 กิโลน่ะนะ...

.

กล้ามเนื้อของเขากำยำล่ำสัน และสีผิวทองแดง

อย่างคนไทยสมัยก่อน โคตรหล่อโคตรเท่ห์!

และพวกคุณก็คงจะเดากันได้แล้วล่ะมั้ง?

.

"ทำไมล่ะครับ? พ่อ?!"

.

ใช่แล้ว... เขาเป็นพ่อของผมเ๬๹

ที่ผมออกขาวตี๋ เพราะได้เชื้อทางแม่มาเยอะ

อย่างที่บอกว่าแม่ผมเปลี่ยนผู้ชายบ่อย

และ...

.

"ตอนนั้น! ตอนเลิกกันมึงไม่เอากู!

บอกว่าจะอยู่กับแม่! ไม่เคยติดต่อมาหากูเลย

แล้วตอนนี้สิบกว่าปีแล้ว!

มึงจะมาหากูทำไม?!!"

.

อึก...

.

คำพูดนั้น๬ั๲แทงใจ

ตอนนั้นผมเพิ่ง 6 ขวบได้

ถึงจะยังเด็กจนคิดอะไรไม่ได้

แต่คนที่เพิ่งโดนคนที่ไว้ใจปฏิเสธอย่างผม

ก็พอจะนึกออกว่าถูกลูกชายปฏิเสธ

๬ั๲จะเจ็บปวดสักแค่ไหน?

.

"ผมขอโทษครับพ่อ!

ผม๬ั๲ไม่ดีเ๬๹ ผมไม่ได้ติดต่อกับพ่อเลย

เพราะผมไม่ใส่ใจเ๬๹ คิดไม่ได้เ๬๹

แต่พ่อครับ! ผมขอร้อง! มีแต่พ่อเท่านั้น

ที่จะสอนให้ผมกลายเป็นลูกผู้ชายได้!"

.

"ลูกผู้ชาย? ถุ๊ยยย!!!"

.

พ่อผมถุยน้ำลายใส่พื้นอย่างเหลืออด

ตรงที่เรายืนกันอยู่นั่นเป็นพื้นดิน

กลิ่นของต้นไม้และผืนดิน ๬ั๲ยิ่งปลุกอารมณ์เดือดดิบ

ระหว่างพ่อลูกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

.

"เอ้อ... อาจารย์คงคะ...อ้วนเป็นเพื่อนหนู

เค้ามีปัญหาจริงๆเขาถึงได้มานะคะ"

.

"เอ๋? ฝะ! ฝ้ายย!!!"

.

ผมตะลึงไปเลย

เมื่อเพิ่งจะสังเกตุเห็นฝ้ายที่นี่

เรามองตากันแป๊ปหนึ่ง...

ก่อนที่ฝ้ายจะหันไปทางอื่นอย่างไม่มองหน้าผม....

.

ตั้งแต่วันที่พวกเราทะเลาะกันวันนั้น

ผมก็ไม่ได้ไปขอโทษฝ้ายให้เป็นกิจลักษณะ...

ก็จะทำได้ยังไงล่ะ? ในเมื่อหลังจากวันนั้น

กลายเป็นว่าผมต้องยอมวินนี่มากขึ้นกว่าเดิม

.

ผมไม่มีหน้าไปขอโทษเธอ

และถึงขอโทษแล้วทำแบบเดิม

ก็เหมือนไม่จริงใจกับเธอนั่นแหละ

และผีห่าซานตานตัวไหนเจาะปากให้ผมพูดก็ไม่รู้!

.

"ขนาดฝ้ายเป็นผู้หญิง!

พ่อยังให้เรียนได้เลย!

ทำไมผมเรียนไม่ได้ครับ!"

.

"โห! ไอ้ลูกเหี้ย! กูจำไม่ได้เลยนะ!

ว่าเคยเลี้ยงมึงมาให้ดูถูกผู้หญิง!

เอาอย่างงี้! ถ้ามึงชนะฝ้ายได้ล่ะก็!

กูจะรับมึงเป็นศิษ ดีมั้ย?!"

.

"หาา?? ให้ผมสู้กับฝ้ายนี่นะ!"

"เอ้อ... อย่าดีกว่าค่ะอาจารย์!"

"ใช่ๆ! ผมไม่อยากตีผู้หญิง!"

.

ถุ๊ย!!!

เฮือกกก!!!

.

ดูเหมือนว่าความโง่และความกระจอกของผม

จะพาผมเข้าสู่วังวนของความทุเรศทุรังมากขึ้นเรื่อยๆ...

.

"กูบอกเลย! ถ้ามึงตีอีฝ้ายโดนแค่ทีเดียวมึงชนะ!

แต่ก่อนหน้านั้นมึงจะทนโดนอีฝ้ายตีได้ซักกี่ครั้งกัน!"