เรื่อง จองรักเด็กข้างบ้าน
อัญญาิ์เดินฮัเพลงเ้าาใน้าก็เกับ่แ่ที่นั่งุกันู่ในห้องนั่งเล่น เจึงีเดินเข้าไปา
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอลูก” ทานตะวันมองลูกสาวที่เดินยิ้มร่ามาแล้วถามขึ้น
“ค่ะคุณแม่”
“แล้วมีนาล่ะ ไม่ได้ชวนเ้าาใน้าก่อนเหรอ” ขจรขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ด้านหลังของลูกสาว พร้อมกับถามาเพื่อนสนิทของอัญญาิ์
“อัญไม่ได้กลับกับมีนาค่ะ” อัญญาิ์ส่ายหน้าแล้วนั่งลงที่โซฟาเดี่ยว
“แล้วกลับมาได้ยังไง ทำไมไม่โทรบอกให้พ่อไปรับ” ขจรได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงจึงเอ่ยถามลูกสาวเสียงเข้ม
“อัญกลับมากับพี่ภามค่ะ” อัญญาิ์ีบอกพ่อของเไปทันที
“พี่ภามเหรอ” แต่นั่นยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อตากระตุกและหรี่ตามองลูกสาวอย่างกดดัน
แม้แต่ทานตะวันเองก็มองอัญญาิ์อย่างสงสัยเช่นกัน
“ค่ะ ก็พี่ข้าง้าเรานี่ไงคะ” แต่อัญญาิ์ก็ไม่ได้รับรู้บรรยากาศมาคุหรือกดดันเลยสักนิด เพูดเจื้อยแจ้วตอบไปอย่างอารมณ์ดี
“ไปสนิทกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงกล้ากลับมากับเขา” สีหน้าไม่ทุกข์ร้อนของลูกสาวสุดที่รักทำให้ขจรเอ่ยถามและมองอัญญาิ์อย่างดุดัน
อาการหวงลูกสาวกำเริบขึ้นมาจนได้
“เอ่อ” อัญญาิ์เริ่มจับน้ำเสียงของผู้เป็นพ่อได้และกำลังจะอธิบาย
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง
แต่เสียงกริ่งหน้า้ากลับดังขึ้นเสียก่อน ทั้งสามคนจึงหันไปมอง
“เดี๋ยวแม่ไปดูเอง” ทานตะวันอาสาก่อนจะลุกขึ้น
เเดินออกมาที่หน้าประตู พอเปิดออกก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนู่
“มาาใครคะ” ทานตะวันเอ่ยถามและมองสำรวจเขา จนไปสะดุดที่มือของชายหนุ่มในตอนนี้ที่ถือถ้วยชามลวดลายคล้ายกับของใน้าเ
“สวัสดีครับ ผมชื่อภาม เพิ่งย้ายมาู่ข้าง้านี่เองครับ” ภามแนะนำตัวเองอย่างนอบน้อม
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณภาม” ทานตะวันจึงยิ้มออกมาและทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง
“ผมเอาชามมาคืนครับ และนี่เป็นของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ จากผม” ภามยื่นชามในมือคืนให้ทานตะวันพร้อมกับของฝากเป็นขนมชื่อดัง
“ขอบคุณมากนะคะ เกรงใจแย่เลย” ทานตะวันรับมาแล้วพูดด้วยความเกรงใจ
“ผมต่างากครับที่ต้องเกรงใจ ขอบคุณสำหรับอาารนะครับ” ภามจึงตอบกลับมาด้วยความสุภาพ
“ยินดีค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” จากนั้นเขาก็ขอตัวกลับไปที่้าตัวเองทันที มีแวบหนึ่งที่เขามองเข้าไปด้านใน้าเพื่อาคนตัวเล็ก รู้สึกเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้เอัญญาิ์ ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ทำไมถึงได้อยากเเนัก ทั้งที่เพิ่งจะห่างกันแท้ ๆ
ทานตะวันมองตามหลังภามไปแล้วก้มมองชามในมือของตนเอง
“ใครมาคุณ” พอเเดินเ้าาใน้า ขจรก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“คุณภาม ข้าง้าน่ะ เอาชามมาคืน และมีของฝากมาให้ด้วย” ทานตะวันบอกกับสามี ก่อนจะวางถุงขนมลงบนโต๊ะ
“อื้ม” ขจรได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าตึงและพยักหน้าเล็กน้อย
“อัญชัน” แต่ทานตะวันไม่สนใจสามีในตอนนี้ เนั่งลงที่โซฟาตัวเดิมและเรียกชื่อลูกสาวเสียงนิ่ง
“ขา” อัญญาิ์ที่กำลังชะโงกหน้ามองเข้าไปในถุงขนมเงยหน้าขึ้นมองแม่ตนเองตาแป๋ว
“แม่จำได้ว่าเมื่อวานให้อัญเอากับข้าวไปให้พี่เขาแค่อย่างเดียว แต่ทำไมถึงมีสองชาม” ทานตะวันถามขึ้นพลางชี้ไปที่ถ้วย ซึ่งมันมีถึงสองใบ ทั้ง ๆ ที่เจำได้ว่าให้ลูกสาวเอากับข้าวไปให้ภามแค่ครั้งเดียวแท้ ๆ
“อ๋อ ของเมื่อเช้าด้วยค่ะ” อัญญาิ์มองไปที่ถ้วยแล้วนึกขึ้นได้
“ว่ายังไงนะ!” ขจรเอ่ยถามเสียงดังลั่น
อัญญาิ์จึงเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าให้ฟังตั้งแต่ที่่แ่เออกจาก้าไป จนกระทั่งเเดินถือข้าวเช้าไปให้เขา
“เลยไถ่โทษด้วยการตักข้าวต้มไปให้เขานี่เอง” ทานตะวันพยักหน้าเข้าใจหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวแล้ว
“ใช่ค่ะ โชคดีที่พี่เขาไม่ได้โกรธอัญนะคะ แถมยังบอกว่าจะรอชิมกับข้าวฝีมืออัญด้วย เดี๋ยววันหลังอัญต้องให้คุณแม่ช่วยสอนทำอาารแล้วค่ะ” อัญญาิ์พูดต่ออย่างสดใส
“....” ขจรและทานตะวันหันไปมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
“คุณพ่อคุณแม่มีอะไรหรือเป่าคะ” เด็กสาวถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อรู้สึกว่า่แ่ของเมองหน้ากันแล้วเงียบไป
“เป่าหรอกลูก” ทานตะวันปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม
“ถ้างั้นอัญขึ้นห้องก่อนนะคะ” อัญญาิ์จึงเอ่ยขอตัวขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำ และจะโทรบอกมีนาว่าเถึง้าอย่างปลอดภัยแล้ว
“ไปเถอะ” ทานตะวันพยักหน้าให้ลูกสาว
“เป็นยังไงบ้างคุณ” คล้อยหลังของอัญญาิ์ไปแล้ว ขจรก็หันมาถามภรรยาทันที
“อะไรคะ” แต่ทานตะวันไม่เข้าใจคำถามของสามีเสียอย่างนั้น
“ก็คนที่ย้ายมาใหม่เป็นยังไงบ้าง ดูเป็นคนไม่ดีไหม” ขจรจึงขยายความให้ภรรยาฟังว่าหมายถึงภาม
“เขาก็หน้าตาดี แต่งตัวดี ส่วนนิสัยฉันไม่รู้ ว่าแต่คุณถามทำไมคะ” ทานตะวันตอบกลับไปตามที่เเห็น เเพิ่งเคยเเขาจึงไม่สามารถบอกอะไรได้มาก
“เป่าหรอก” ขจรปฏิเสธแต่ยังคงมีสีหน้าครุ่นคิด
“นี่คุณหวงลูกเหรอ” ทานตะวันเห็นท่าทางของสามีก็พอจะเดาออกว่าตอนนี้สามีของเกำลังหวงลูกสาว
“ก็ลูกเราน่ารักใสซื่อขนาดนี้ ถ้าเกิดไอ้หนุ่มนั่นมันเป็นคนไม่ดีมาล่อลวงลูกสาวเราจะทำยังไง” ขจรที่ถูกภรรยาจับได้จึงอ้างว่ากลัวลูกสาวจะถูกหลอกโดยคนไม่ดี
“ก่อนจะล่อลวงลูกสาวคุณสำเร็จ คงหมดพาราไปหลายกระปุกเลยค่ะ” ทานตะวันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงติดตลก
อัญญาิ์ใสซื่อถึงขนาดที่ไม่รู้เรื่องว่ามีคนเ้าาจีบ กว่าจะล่อลวงลูกสาวเสำเร็จ คงต้องวัดกันสักหน่อยว่าจุดหมายืการได้เป็นคนรักหรือได้เลี้ยงเด็กซุ่มซ่ามแทน
“คุณไม่หวงลูกเลยหรือไง” ขจรหรี่ตามองภรรยาแล้วถามขึ้น
นี่ภรรยาของเขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรือยังไงกันนะ
“ฉันห่วงค่ะ แต่ลูกโตแล้วนะคะ ลูกไม่ไดู้่กับเราได้ตลอดหรอก” ทานตะวันพูดให้สามีได้คิดว่าสักวันลูกก็ต้อง-่างอก่แ่ไป จะรั้งให้อัญญาิ์ู่ด้วยต่อไปไม่ได้หรอก
“คุณ!” ขจรมองภรรยาด้วยสายตาขัดใจ
“อีกอย่างนะคะ คุณภามเขาเพิ่งรู้จักกับลูกสาวเรา คงไม่คิดอะไรหรอก ส่วนยัยอัญก็ไม่เห็นจะคิดเรื่องแฟนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว” เมื่อเห็นท่าทางไม่ยินยอมของสามี เจึงค่อย ๆ พูด ไม่ให้เขาคิดมาก
“ผมไม่สบายใจู่ดี” แต่ขจรก็ยังคงไม่วางใจ
เขาเองก็เป็นผู้ชาย ย่อมรู้ธาตุแท้ของผู้ชายด้วยกัน
“แล้วแต่คุณก็แล้วกันค่ะ ฉันไปเข้าครัวดีกว่า” ทานตะวันรู้สึกเอือมระอา เกลอกตามองบนแล้วพูดขึ้น จากนั้นก็เดินหนีสามีไปห้องครัวทันที
ขจรนั่งครุ่นคิดอย่างหนักสักพักก่อนจะตัดสินใจได้ เขาลุกขึ้นเดินออกจาก้าไป โดยมีจุดมุ่งหมายื้าหลังข้าง ๆ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??