เรื่อง เรื่องสั้นบ้างยาวบ้าง ตัวเอกหญิง 18+

ผู้พันบรรพต - "สัญญาญหายไปงั้นเหรอ?"

"เอ็กซ์? ไหนว่ากล้องลูกเทสต์ดีแล้วไง?

หรือว่าโดนน้ำหีคุณกฤษณาจนช็อตไปแล้ว?!!"

สส.ไอรินถามลูกชายของเธออย่างแทบจะตะคอกใส่

เพราะหากว่าฉันเกิดสูญหายหรือว่าตายในหน้าที่

ที่เธอเป็นคนสนับสนุนให้ทำด้วยตัวเองแบบนี้เธอคงไม่อาจจะรับความรู้สึกผิดเอาไว้ไหว!

"ไม่... ไม่นะครับแม่... แม่ก็เห็นตอนทดสอบเองไม่ใช่เหรอครับ?

ที่ผมเย็ดตูดเธอไปด้วยจนน้ำหีแตก ภาพจากกล้องยังไม่สั่นด้วยซ้ำไปนะครับ!"

"เอ๋? ท่านสส.ไอรินให้ลูกชายท่านเย็ดตูดผู้กองเหรอครับ?"

"อึ๊ก..! ระเรื่องนั้น?"

สส.สาวคราวแม่ตาเหลือกโหล

เมื่อเหล่าทหารตำรวจรอบๆที่ได้ยินลูกชายเธอปากโป้งต่างหันขวับ

เขาพูดเรื่องราวว่าเธอเองก็อยู่ด้วยตอนจับฉันเย็ดตูดจนยับ?

มันให้ตีความได้หลายอย่างจนเธอตั้งสติตอบคำถามได้ไม่ถนัด!

.

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน! ถ้าสัญญาญหายไปเราก็เย็นไม่ได้แล้ว!

แบบนี้เท่ากับแผนล้มเหลว ความปลอดภัยของผู้กองต้องมาเป็นอันดับแรก!"

"ชะ! ใช่แล้วค่ะผู้พัน!"

โชคดีที่ผู้พันบรรพตเข้ามาตัดบทและควบคุมสถานการณ์

สส.สาวคนสวยจึงรีบเล่นตามน้ำ!

ตึกๆๆๆ!!

เหล่าทหารตำรวจหนุ่มที่รุมโทรมเย็ดหีเย็ดตูดฉันจนปลิ้นบาน

"เอ๋?! พะ... พวกคุณเป็นใคร! ห้ามเข้านะครับ!"

แกร๊กๆ! แกร๊กๆ!!

"หลีกไปเดี๋ยวนี้!!"

"วะ! เหวอออ!!"

ยามนี้บุกทะลวงเข้าไปในเขตอาคารสถาน

ยกปืนขึ้นขู่พวกยามที่ขัดขวางอย่างไม่สนผลที่อาจตามมาเลยสักนิด

"สัญญาญหายไปทางนี้ใช่มั้ย?"

เอ็กซ์ - "ใช่ครับ!"

แกร๊ก!! โครมม!!

ประตูห้องที่ฉันถูกพาเข้าไป ถูกกระแทกเปิดออกในพริบตา

และตอนที่ความมืดเผยออกมา!

.

วิ้วววว....!?

เฮือกก!?

แกรก...แกรก...?

ภายในนั้นกลับเป็นเพียงแค่ห้องเก็บของ

มีลังของไวน์และน้ำมันอโรมา อุปกรณ์ต่างๆในการทำสปา

.

วื๊ดดด!

"อื๋อ?!"

ก่อนที่เหล่าชายหนุ่มผู้กล้า จะเห็นว่าสุดผนังด้านใน

มันมีประตูรูปร่างคล้ายลิฟท์และกำลังทำงานส่องสว่างตัวเลขเป็นแสงไฟ

.

กึงง!!

แกร๊ก!?

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกมา

พวกเขาจ่อปืนไปที่ชายหนุ่มผู้มากับลูกน้องสาวสวยข้างกาย

"นี่พวกคุณเป็นใครครับกันครับ?"

ทว่าทั้งสองกลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด

คนที่พูดเป็นผู้ชายหล่อเหลา พร้อมด้วยผมแสกกลางสีทอง

ใบหน้าของเขาออกไปทางลูกครึ่งคล้ายกับดาราหนุ่มหลุย สก็อต

"อ้า...และก็ช่วยลดปืนลงก่อนดีมั้ยครับ?

... เล่นกันแรงแบบนี้? หวังว่าจะมีเหตุผลดีๆ

หรือจะให้ผมเรียกตำรวจดีครับ?"

อึก?!

คำพูดคำจาของเขาดูเนิบๆแถมอิ่มเอิบไปด้วยรอยยิ้ม

ทว่าเนื้อความของมันพุ่งทิ่มแทงฝ่ายตรงข้ามแบบไม่เหลือทางให้ตั้งรับ

กลายเป็นฝ่ายที่ถือปืนจ่ออยู่กลับต้องลดปืนลงไม่อาจคงความคุกคามตามลำดับ

.

"ระ... เรากำลังตามคดีใหญ่เรื่องการค้ามนุษย์

ต้องขอความร่วมมือในการตรวจค้นด้วยครับ"

แม้แต่ผู้พันบรรพตที่ใจเย็นและวางท่าอยู่เสมอ

เขาก็ยังเอ่ยพูดอย่างตะกุกตะกัก

"ใช้สิทธิ์อะไรตรวจค้นคะ? พวกคุณมีหมายศาลรึเปล่า?"

อึก!?

ใช่แล้ว... เหมือนกับที่เลขาสาวแว่นแสนสวยของชายคนนั้นถามย้ำ

ปฏิบัติการลับนอกราชการแบบนี้ เอาแค่ถือปืนเข้ามา

พวกเขาทั้งสิบกว่าคนก็เตรียมโดนเด้งเผลอๆได้ไปนอนคุกกันแบบหางสู้คดีได้ไม่ทัน

.

"โธ่... ไม่เอาน่าคุณวิมลอย่าเสียมารยาท

ทางการต้องการสืบค้นเรื่องการค้ามนุษย์ แค่ห้องๆเดียวก็ให้เค้าค้นไปเถอะครับ"

"เอ๋? แต่ว่าท่านคะ?"

"คุณวิมล...?"

"อึก!?"

ชายหนุ่มที่หันไปพูดกับเลขาสาวอย่างเยียบเย็นแค่มองตา

นั่นทำให้เลขาสาวถึงกับหน้าถอดสี เหมือนมีบางอย่างที่เธอหวาดกลัวเกี่ยวกับเขา

จนถึงขนาดต้องแสดงออกทางสีหน้า?

.

"ถะ...ถ้างั้นพวกเราขอค้นล่ะนะ..."

"ตามสบายครับ...."

วิ้ง...(ยิ้ม...)

.

.

.

.

.

.

ต๊อก...ต๊อก...ต๊อก...แหมะๆ...

อึก...อือ...ที่นี่มันที่ไหน?

ตัดจากรอยยิ้มอันเล่ห์ร้ายของชายปริศนา

ฉันถูกทั้งสามจ่าพาเดินมาตามทางเดินที่รู้สึกว่ายาวไกลมากเหลือเกิน

โดยเฉพาะเมื่อเดินเหินได้ไม่ค่อยสะดวก ด้วยน้ำหีน้ำเงี่ยนฉันแตกไปตลอดทาง

เพราะมีไข่สั่นที่คั้นนมและแผ่นกระตุ้นจุดกระสันต์ด้วยกระแสไฟฟ้าติดตัวอย่างต่อพ่วง

.

ฟิ้ง...ฟิ้ง...

มันมีเพียงแค่ไฟสลัวๆติดอยู่ตามเส้นทางเพียงไม่กี่ดวง

อากาศภายในทางเดินก็ค่อนข้างอับและได้กลิ่นฝุ่นจับให้คัดจมูกอยู่เป็นช่วงๆ

แคล้ง...แคล้งๆ...!

เฮือกก?

เสียงสิ่งของระเกะระกะกลิ้งเกลือก คอยช่วยกระตุ้นประสาทสัมผัสให้ตื่นตัวสะดุ้งโหยง

พอเริ่มตั้งสติได้ถนัดฉันก็สังเกตุได้ว่า รอบๆมันคล้ายกับบล็อคห้างสรรพสินค้าแบบมีเพียงโครงๆ

หากให้ประมวลผล มันคงเป็นโครงการสถานีรถไฟใต้ดินที่ไม่ได้ทำจนบรรลุผล?

.

"เฮ่อ...ไกลจังเลยครับลุงแสบ..."

"อย่าบ่นน่าไอ้ดำ ทำอย่างกับว่าไม่เคยมาไปได้"

"ทะ...ที่นี่มันที่ไหนกันคะ?"

"โธ่...ไม่ต้องรู้ไปหรอกจ้ะน้องแนน... เดี๋ยวก็ถึงแล้ว..."

อ๊อออนนน!

เฮือกก!?

ครึ่กๆๆๆๆ!

ฉันไม่ได้รับคำตอบ

ก่อนจะได้ยินเสียงรถไฟใต้ดินของจริงดังมาจากอีกฟากผนังเมื่อถึงรอบ

บรืนนน...

ก่อนที่พวกมันจะพาฉันขึ้นรถคันใหม่ที่รอจอด

ขับพาฉันเลาะไปตามขอบทางประชิดเส้นทางของอุโมงค์รถไฟฟ้าใต้ดินโดยมิชอบ

ซึ่งนั่นทำให้ข้อสงสัยของฉันหายไปสิ้น การค้ามนุษย์เป็นทาส

นั้นต่างจากการค้าประเวณีธรรมดา

มันย่อมเกี่ยวข้องกับบุคคลระดับพิเศษในประเทศนี้จนถึงขอบ

.

"ไม่มี! พวกเราหาจนทั่วแล้วครับผู้พัน!"

"พอใจกันแล้วใช่มั้ยครับ?"

ฮึ่มม!?

ผู้พันบรรพตได้แต่กัดฟัน เมื่อไม่อาจสืบสรรค์หาคำตอบ

ภายในห้องเก็บของเพียงห้องเดียวที่ฉันเข้าไป

ครึ่ก...วื๊ดด...

นอกจากลิฟต์ขนของอันน่าสงสัย มันก็ไม่มีทางออกให้เข้าออกมาอีกแต่อย่างใด

และลิฟต์นั่นมันต้องใช้คีย์การ์ดเฉพาะ หากจะลงไปยังชั้นลับที่ซ่อนเอาไว้!

.

ตื๊ด! ตื๊ดด!

"พะ! ผู้พันครับ! สัญญาญ! สัญญาของผู้กองกฤษณากลับมาแล้วครับ!"

"หา! ว่าไงนะ!?"

สัญญาญที่ส่งผ่านตัวติดตามในแคมหีของฉัน

มันเป็นสัญญาญที่อาศัยคลื่นโทรศัพท์และดาวเทียมอยู่เช่นกัน

เมื่อฉันเดินทางเข้าใกล้เขตสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่มีเสาสัญญาญ

มันจึงกลับมาทำงานได้คมชัดอย่างฉับพลัน!

ตื๊ด! ตื๊ด!

"บะ... บ้าน่า! พวกมันไปไกลถึงขนาดนั้นไดยังไง?!"

พอได้เห็นจุดที่สัญญาญของฉันปรากฏพวกเขายิ่งงงจัด

มันอยู่ห่างไปหลายกิโล เพราะเส้นทางอุโมงค์ขนานรถไฟใต้ดินไม่มีรถติดให้หยุดชะงัก

แถมไม่มีใครคิดเลยสักนิดว่าฉันเดินทางทางใต้ดิน พวกเขาจึงยิ่งหลงประเด็นไปอย่างหนัก!

.

.

"เอาล่ะ... มาถึงแล้วนะจ๊ะน้องแนนจ๋า..."

แฟลชชช!

อื๊อออ...

และผ่านจากที่มืดสลัว ฉันก็ต้องสั่นกลัวกับแสงสปอร์ตไลท์ที่สาดใส่ซึ่งๆหน้าจนตามัว

ตรงหน้านั้นมันเป็นผนังขนาดยักษ์กั้นทางตัน มีประตูเล็กๆอยู่ด้านล่าง

และรถตู้ขนทาสกามเหมือนของฉันจอดว่างอยู่หลายคัน

.

แอ๊ดดด....

อื๊อ! อื๊ออ! เฮือกก!

ประตูถูกเปิดออกและฉันต้องตกตะลึงเมื่อเห็นทุกสิ่งตรงหน้านั่น

มันเป็นห้องจัดงานขนาดยักษ์ และมีเวทีตรงกลาง

เหล่าทาสกามผู้มีชะตากรรมเดียวกันกับฉันถูกพาไปด้านหลัง

.

ฮึฮึฮึ...ฮิฮิฮิ... ฮ่าฮ่าฮ่า...

บนระเบียงและที่นั่งหรูหรารอบๆ มีผู้คนสวมหน้ากากปิดบังหน้าตาและชนชั้น

พวกมองมายังสภาพอันน่าอับอายของพวกเราและขบขัน

.

วี๊ๆๆๆๆๆ!!

"อ๊าาซ์! มะ! ไม่เอานะ! ฉันจะกลับ! ฉันไม่เอาแล้ว!! อ๊าซ์ๆ!"

เฮือกก!?

และนั่นมันก็ไม่น่าแปลกใจ เมื่อไม่ห่างไกลจากตัวฉัน

มันมีผู้หญิงคนหนึ่งในรูหีมี-วยปลอมที่รูปร่าง

และขนาดเท่ากระบองของยักษ์วัดแก้วควงสว่านจนหีบานน้ำตาไหล!

"ไม่เอา! ไม่อ๊าว! อ๊าซ์ๆ! ฮิฮิ! ฮี้! ฮ่าฮ่า!"

ทว่าผู้หญิงคนนั้นกลับทั้งหัวเราะและร้องไห้?

ใบหน้าของเธอนั้นสวยใสไม่ได้แตกต่างจากดาราสักเท่าไหร่

แต่สีหน้าของเธอนั้นมันเหมือนกับมนุษย์ที่พาบพัง...

ฉันจำสีหน้าแบบนั้นได้ดี...

เอื๊อก...

มันเป็นสีหน้าของฉันเองยามโดนควยสามอันทะลวงตูดทะลวงปากพร้อมกับทะลวงหี!

ความเสียวซ่านเงี่ยนมันส์ ความรู้สึกอายอับ ที่ถูกกระทำหยามเหยียดเยี่ยงสัตว์

อีกด้านหนึ่งมันกลับทำให้ฉันถึงสวรรค์อย่างชุ่มโชกเงี่ยนหีดีสัดๆสุดล้นปรี่?

.

กึดส์ๆๆ! โอ๊ยยส์! อ๊อยยยส์! โอ๊ยยส์!

เฮือกก!?

ไม่ไกลนักอีกคนหนึ่ง เธอกำลังหวีดร้องด้วยเสียงอันโหยหวน

ทั้งตัวเธอถูกห่อหุ้มด้วยชุดหนัง เปิดแค่เพียงแคมหีแก้มตูดและหัวนม

ใบหน้าเธอเจาะเปิดตรงจมูกและปากนอกนั้นรัดติ้วไปด้วยชุดหนังสีดำอย่างแน่นล้วน

ดึ๋ง..ดึ๋ง...เอื๊อก...

หุ่นของเธอขึ้นรูปกับชุดหนังดีมากจนน่าอิจฉา

ทว่ามีตุ้มหูเจาะอยู่ทั้งจมูกปากหัวนมและเม็ดแตด แถมพร้อมด้วยสายเอ็น

รั้งทุกพวงตุ้มกระตุกกันอย่างน่าหวาดเสียวแค่เห็นยังเจ็บแทนจนฉันต้องเบือนหน้า!

อ๊อยส์! โอ๊ยยส์! อ๊าซ์! อ๊างส์!

เหวววอออ....

และเมื่อหันไปก็เจอคนอื่นอีกนับสิบที่ถูกกระทำการวิปริตผิดมนุษย์ไม่ต่างกันอย่างถ้วนหน้า!

.

"โอ้ยย! ควยผม! ควยผม! โอ้ยย!" "ฮิฮิฮิ!"

"อ๊ากก! ตูดผม! ตูดผม!"

เอื๊อกก!?

นอกจากนี้ไม่เพียงแต่ผู้หญิงจริงๆแล้วครึ่งหนึ่งในนั้นก็คือผู้ชาย

มีตั้งแต่เด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักกำลังโดนควยปลอมอันยักษ์อัดรูตูดจนน้ำหูน้ำตาไหล

หรือว่าผู้ชายกล้ามปูหล่อล่ำที่ลำ-วยติดห่วงเหล็ก

โดนคุณนายหญิงจูงไปจูงมาอย่างน่าหวาดเสียวว่าลำ-วยจะหลุดไป

.

"ฮี่ฮี่... ดีใจซะเถอะน้องหนา... ที่น้องโดนเนี่ยยังเบาะๆนะจ๊ะ..."

อึ๊ก...

เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นด้วยกับพวกมัน

ถึงแม้พวกมันจะรุมเย็ดฉันกันจนหีบานตูดบานสักแค่ไหน

แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นเจาะห่วงใส่แคมปิ๊หรือว่าเม็ดแตดของฉัน

กระทำการซาดิสต์ให้เจ็บปวดเป็นแผลเป็นตามร่างกาย?

เปรี๊ยะๆ! แปล๊บๆ! ...อื๊อ...!

แต่ก็นะ...มีก็แค่เรื่องแคมหีกับก้อนนมโดนช็อตไฟฟ้า

ฉันเองก็เริ่มจะชินแล้วแค่เสียวแปล๊บๆไปมาตามจุดกระสันต์

.

"เอ่อ... จ่าหมายใช่มั้ยครับ ช่วยพาทาสมาลงทะเบียนด้วยครับ!"

"โอ้! ได้เลย! ได้เลย!"

"ละ...ลงทะเบียน?"

"ใช่แล้วครับ... สำหรับเพื่อไม่ให้ทาสหนีหรือขัดขืน

เราจะใส่ปลอกคอที่มีระเบิดนี่ให้ครับ!"

"ห๊าาา!!? ระเบิด!!!" ซ่าาาา!!

โว้ๆ! น้องแนน!!

ตึงง...! "มะ...ไม่...อะ...เอานะ..."

แต่ฉันก็ดีใจได้เพียงแค่แป๊ปเดียวเท่านั้น

ตอนนี้ต้องหวาดกลัวจนเยี่ยวแตกพุ่งออกมา

ก่อนทรุดลงไปกองนั่งทับมันอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงแล้วแข้งขา

.

ตึงงง!!

"บัดซบเอ๊ยย!!"

ภาพและเสียงเหตุการณ์ทุกอย่างถูกบันทึกเอาไว้

จนผู้พันบรรพตต้องทุบโต๊ะบนรถตู้ปฏิบัติการ

อย่างไม่อาจสะกดอารมณ์เอาไว้ในเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า

กั่กๆๆๆ! กึ่กๆๆ! อือ...ฮือ...อือ...!?

แกร๊ก!

แต่ใครเล่าจะเท่าฉันที่ปากสั่นระรัวแบบขบเขี้ยวกระทบกัน

ในเมื่อรอบคอของฉันเพิ่งถูกจับใส่ปลอกคอที่มีระเบิดติดเอาไว้นั่น

ชีวิตของฉันกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายไปจริงๆ!