เรื่อง เรื่องสั้นบ้างยาวบ้าง ตัวเอกหญิง 18+

"ตอนนี้อีกฝ่ายเล่นงานเราหนักมากเลย

ถ้าเป็นไปได้ พยายามอย่าให้สื่อเจอตัวได้

จนกว่าจะถึงวันขึ้นศาลเป็นดีที่สุดนะคะคุณหนา"

"ค่ะท่านไอริน..."

มันเป็นสายโทรศัพท์จากสส.ไอริน เธอต้องตกที่นั่งลำบาก

เพราะจากที่จะได้หน้าเป็นคนนำกองกำลังปราบปรามการค้ามนุษย์

กลายเป็นว่าเธอสนับสนุนตำรวจหญิงสุดร่าน

ที่จนบัดนี้คลิปที่ฉันโดนคนนั้นเย็ดคนนี้เย็ด

ก็มีแต่เพิ่มขึ้นๆไปตามเวปออนไลน์อย่างออกประจาน

.

"ดูสิครับ! นังตำรวจร่านคนนี้ นี่ถึงขนาดไลฟ์สดกับ----"

โดยเฉพาะคลิปล่าสุดการไลฟ์สดของตาเจมส์กับฉัน

"อี๋ทุเรศ!" "สกปรก!" "ต่ำ!"

"อย่างอีนี่เรียกดอกทองยังน้อยไป!"

ฉันในตอนนี้แทนที่ผู้คนจะสนใจคดีใหญ่ที่ฉันทำ

พวกเขาสนใจแต่เรื่องฉาวคาวสวาท

คุณค่าของสิ่งที่ฉันทำมันมลายหายไป พวกเขาใส่ใจ

แต่การได้ระบายความสะใจใส่กระโถนอย่างฉันแบบหยาบๆ

และผลกระทบทั้งหมดนั้นก็ตกลงแก่สส.ไอรินเป็นอย่างมาก

เธอที่มีภาพลักษณ์เป็นผู้ช่วยเหลือและดูแลสิทธิให้ผู้หญิง

แต่กลับเลือกใช้งานคนไร้ยางอาย

ยอมให้ผู้ชายเป็นสิบๆรุมกระทุ้ง-วยใส่จนหีปลิ้น

ฐานเสียงที่เคยติดตามเธอจนมีโอกาสจะแย่งเก้าอี้รัฐมนตรี

ตอนนี้เรียกว่าตกฮวบฮาบ ต้องรับสภาพหมากที่พลิกผันไปในทุกสิ่ง

.

"มะ... แม่ครับ... แม่จะไปจริงๆเหรอครับ?"

"นั่นสิ... ไม่คิดดูใหม่เหรอคุณ?"

"ไม่หรอกค่ะหนาคิดดีแล้ว..."

วันนี้ฉันได้บอกลากับลูกชายและสามี

ใบหน้าของพวกเขาสุดเศร้าสร้อย ไม่รู้ว่าใจหายที่จะต้องห่างไกลกัน

หรือความแล้วแค่กลัวว่าจะอดได้ซอยหี?

ก็เพราะที่ฉันลาพวกเขาก็เพื่อที่จะไปบวชชี...

ฉันต้องการหลีกหนีจากภวังค์ของกามโลกีย์

ไม่งั้นชีวีของฉันคงไม่บรรจบพบความสงบในบั้นปลาย...

.

บรืนนน....ครึ่กๆๆ เฮ้อออ...

ฉันขับรถมาถึงถนนลูกรังยาวเหยียดไกลสุดลูกหูลูกตา

และสองข้างทางที่เต็มไปด้วยภูเขาและป่าไม้

แม้เส้นทางจะลำบากทว่ามันกลับให้ฉันสงบจิตสงบใจลงได้

อาจเป็นเพราะที่แบบนี้ ไม่มีใครรู้จักฉันสักคนไม่ว่าใคร

.

ที่สน.ฉันโดนพักงานแบบไม่มีกำหนด นั่นก็เพราะมีทั้งเรื่องคดี

และเรื่องภาพหีของฉันในออนไลน์ทั่วไปหมด

ไหนๆก็ไม่มีอย่างอื่นให้ทำแล้ว ฉันจึงตัดสินใจ

มาอาศัยบวชชีที่วัดป่าในเขตชายแดน

ซึ่งไกลห่างจากสัญญาญอินเตอร์เนต

ที่จะใช้ติดตามความต่ำทรามของตัวฉันไม่รู้จบ

.

ตึก...

"ที่นี่เหรอ?"

สภาพวัดแห่งนั้นมันทำให้ฉันตกใจเมื่อได้พบ

แอ๊ด...แอ๊ด...

ตัวอารามเก่าแก่มาก แคร่หลังคาขื่อไม้ก็ผุพัง

บานประตูโบสถ์วิหารยังไม่มีให้ปิดไว้บังลมหนาวเลยด้วยซ้ำ

รั้วกำแพงอะไรก็กลืนไปกับไม้ป่าพงหญ้า

ราวกับที่ทิ้งร้างมากกว่าจะมีคนอยู่กัน

"อ้าว... สีกามาทำอะไรที่นี่เหรอ?"

"อุ๊ย... สวัสดีค่ะหลวงพ่อ"

และระหว่างที่ขวัญหนีดีฝ่อ

พระรูปหนึ่งที่อายุเยอะกว่าฉันนิดหน่อยก็เอ่ยทักฉัน

ท่านสวมจีวรสีจืดคงใช้มันมาเป็นเวลานานจนสีชืด

ไม่มีให้ผลัดเปลี่ยนมากมายนัก

"ละ... หลวงพ่อคะ... คือหนูอยากจะมาบวชชีน่ะค่ะ"

"หืม? แต่ในวัดนี้นอกจากอาตมา

ก็มีพระจำวัดอยู่อีกเพียงรูปเดียวเองนะ

ไม่ได้มีแม่ชีหรืออะไรอยู่อีก"

"อ้า...ค่ะ... ทราบค่ะ คือหนูอยากจะมาบวชสงบๆ

ไม่ได้ต้องการมากพิธีอะไรค่ะ ขอแค่มีที่ซุกหัวนอนก็พอ"

"อื้ม... เช่นนั้นก็ได้"

.

และเช่นนั้นเองฉันจึงได้มาบวชชีในวัดป่าที่ห่างไกล

เราทำพิธีเพียงลวกๆ ไม่ได้ปลงผม

เพราะฉันไม่ได้คิดจะอยู่นานสักเท่าไหร่

แค่มาปฏิบัติธรรมนุ่งขาวห่มขาว พอให้ลืมเรื่องคาวโลกีย์วิสัย

.

ฟุ่บๆ... แค่กๆ...

"อ้า... ฝุ่นเยอะหน่อยนะชี กุฏินี่ไม่มีใครใช้มานาน

ชาวบ้านก็มาช่วยสร้างให้ตั้งนานแล้ว"

"มะ... ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดิฉันทำเอง"

พระรูปนี้เป็นพระหนุ่มอายุราวๆยี่สิบกว่าได้

หลวงพ่อบอกว่าเขาเป็นนักศึกษาเพิ่งจบ

มาหาทางสงบในชีวิตคล้ายกับฉัน เพิ่งมาบวชและอยู่กันได้ไม่นานเท่าไหร่

"ถ้างั้นอาตมาไปก่อนนะชี เดี๋ยวมีสอนหนังสือเด็กตอนเช้า

ชีทำเสร็จแล้วก็ตามมาช่วยสอนได้นะ"

"ค่ะ หลวงพี่..."

ใบหน้าของเขานั้นหล่อใสเหมือนกับหนุ่มต่อ ฮอร์โมนสูงยาวเข่าดี

วะ... ว้ายย!?

ฉ่าา...

ขนาดว่าฉันนุ่งขาวห่มขาว

ความสำรวมนั้นหาได้มาพร้อมกับเสื้อสี

รู้ตัวอีกทีก็ดันพินิจพิเคราะห์ความหล่อของพระหนุ่มรูปนี้

ฟึ่บบ... อะ..เอื๊อก...

หัวไหล่ของพระต่อช่างขาวเนียนและเนื้อแน่นมีมัดกล้ามขึ้นรูปดี

แฉะ...อื๊อ?

และอาการเสพย์ติดเซ็กซ์ของฉัน

ก็เริ่มกำเริบจนเกิดความชื้อแฉะขึ้นที่แคมหี?

ก็ฉันไม่ได้คิดเอาไว้เลยว่าหนีมาบวชวัดป่ายังมาเจอพระหล่อซะขนาดนี้

เล่นเอาฉันต้องหนีบขาอย่างหวั่นๆว่าน้ำเงี่ยนจะเปียกเลอะชุดแม่ชี

.

"หืม? ชีเป็นอะไรรึเปล่า?"

"เอ๊! มะ... ไม่เป็นอะไรค่าา!"

"หึหึ... มีปัญหาอะไรก็บอกอาตมานะ

แรกๆตอนอาตมามาอยู่ก็ลำบากเหมือนกัน

ไม่เคยเจอความไม่สะดวกขนาดนี้"

"ฮะฮะ...ค่ะ..."

ว้ายย! พระอะไรหน้าก็หล่อเสียงก็หล่อ!

นิสัยก็ยิ่งอ่อนโยนแบบโคตรหล่อ!

สงสัยก่อนมาบวชเป็นพระ

สาวๆคงติดตรึมติดตามกันอย่างน้ำลายสอ

วุ้ยย! เพี๊ยะ!! โอ้ยย!

ฉันรีบตบหน้าตัวเองตั้งสติ

หลังจากที่พระหนุ่มออกจากกุฏิไปไม่รั้งรอ

.

แอ๊ดๆ...

อืมม...

ในกุฏินี้เองก็ผุพัง เป็นแค่บ้านไม้เก่าๆ มีร่องมีรู

ไม่รู้ว่าถ้าฝนตกจะกันฝนได้ไหมด้วยซ้ำ

แอ๊ด...

อุ่ย...?

พอวางเข้าวางของทั้งมือถืออะไรที่ต้องสละและเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว

สิ่งที่ฉันรีบไปเช็คก็คือห้องน้ำ ดูเหมือนว่าจะมีแค่เพียงห้องเดียว

และมีแค่อ่างน้ำตื้นๆกับถังน้ำให้เท่านั้น ที่นี่ไม่มีน้ำประปาให้ใช้

สงสัยต้องไปตักน้ำจากบ่อมาใช้รึไงกัน?

.

ฉึบบ...ฉึบบ...ฉึบบ..

พรืดด! ว้ายย! โครมม! โอ๊ยย!

และตอนที่ฉันกวาดพื้นห้องอยู่

ก็ทะเล่อทะล่าเหยียบชายจีวรตัวเองล้มจนตูดซ้น

ผ้าจีวรที่ใส่อยู่ก็ร่นขึ้นมาเกินขาอ่อนทั้งอย่างนั้น?

.

"เฮ้ยย! ดูซิ! ชีหวอออกด้วย!"

"เฮ้ยย! ไหนๆ!"

ว้ายยย!!

ทันใดนั้นเองฉันเพิ่งได้รู้ตัว

ว่ามีเด็กผู้ชายสี่ห้าคน มาแอบดูกันอยู่ที่ประตู

แถมตอนนี้กำลังจ้องมองตรงหว่างขา

ที่ฉันล้มก้นจ้ำเบ้านั่งแหกขาโชว์หีอูมใหญ่อยู่แบบนั้น

"โห.... หีไม่มีขนด้วย! อย่างกับหีเด็ก!"

"ว้ายย! อย่าดูนะ!!"

และที่แย่กว่านั้นอีกก็คือฉันไม่ได้ใส่กางเกงใน

เด็กผู้ชายเหล่านั้นจึงได้เห็นเนื้อใน

ยันกลีบหีเม็ดแตดอย่างเด่นชัด!

.

"พะ... พวกเธอเป็นใครมาที่นี่ได้ไงเนี่ย?"

ฉันรีบถามพวกเขาหลังจากหุบผ้าหุบขาให้ถนัด

"อะไรอะชี? พวกเราอยู่นี่มาตั้งนานแล้ว"

"ใช่ๆ! ชีนั่นแหละที่มาใหม่

เห็นหลวงพี่บอกพวกเราก็เลยมาดูววว!"

นะ... หนอย...

เจ้าเด็กพวกนี้นี่กวนโอ๊ยกันน่าดู

แต่ละคนอายุมากสุดจะถึงม.3 รึเปล่าก็ไม่รู้?

"นี่ชีๆ... ทำไมชีนมใหญ่จัง นมใหญ่กว่าแม่ผมอีก?"

"ว้ายย! พวกเด็กทะลึ่ง!"

ฮ่าฮ่าฮ่า!

และบางคนก็ยังเด็กมากๆแค่ป.2 หรือว่าป.1?

.

"เอ้าๆ.... อย่าไปกวนชี มาเร็วมาเรียนได้แล้ว"

"อ๊ะ...! หลวงพี่?"

ฟึ่บ...? อึ้ยย!?

อ๊ะ! ว้ายย!

หลวงพี่สุดหล่อกลับมาตามเด็กๆให้ไปเรียนหนังสือต่อ

แต่พอเขาเห็นฉันที่นั่งถกผ้าจีวรขึ้นมาปิดหวอ

ทว่าผ้ามันร่นขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนชัดเจน

เขาเลยต้องรีบหันหลังให้อย่างสำรวมในอาการไม่รีรอ

ฉันนั้นทั้งอับอาย แต่ในใจก็แอบงุ้ยผู้ชายแสนน่ารักคนนี้จริงนะพ่อ?

.

"ชีๆ... ทำไมชีหน้าแดง?"

"หะ... หา! ไม่ได้แดงซักหน่อย!"

ฮ่าฮ่าฮ่า!

?... คิก...ฮะฮะ...

เด็กๆพวกนี้อาจจะซน แต่ความซนของพวกเขาก็สมวัย

ฉันเผลอหัวเราะตาม กับความน่ารักไร้เดียงสาอันสดใส

.

"ก...เอ๋ยย...ก...ไก่..."

"ดิส-อิส-อะ--บุ้ค"

พวกเขามาเรียนหนังสือด้วยกัน แถวนี้ไม่มีโรงเรียนมีแค่วัด

ทั้งหลวงพี่และหลวงพ่อจึงช่วยกันสอนเด็กเป็นกิจวัตรกันไป

"กะ-สัต-ริ อ้า...อันนี้อ่านว่าอะไรครับชี?"

"อ๋อ... กษัตริยา แปลว่า ราชาหญิงจ้ะ"

"ว้าวว ชีเก่งจังงงงง"

อื้มม...

ฉันเองก็มาสอนเด็กๆด้วย

เรียกว่าเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์

แถมยังทำให้ฉันรู้สึกไม่ฟุ้งซ่านดีอีกด้วย

.

"เอ้อ... หลวงพี่คะ เราอาบน้ำกันที่ไหนเหรอคะ?"

และนั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันต้องเอ่ยถาม

เพราะห้องน้ำตรงกุฏินั้นไม่ค่อยจะมีน้ำ

ส่วนน้ำประปาน่ะเหรอไม่ต้องถาม

ด้วยความกันดาน วัดนี้ยังไม่มีไฟฟ้าเสียด้วยซ้ำ

"อ๋อ มีคลองอยู่หลังวัดน่ะ ชีไปอาบก่อนเลย เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน"

"หาาา!? คะ... คลอง?"

และนั่นก็คือคำตอบที่ฉันแทบจะเป็นลมขึ้นสมอง

เกิดมาจนอายุขนาดนี้

ฉันยังไม่เคยอาบน้ำกลางแจ้งสักที โดยเฉพาะอย่างน้ำคลอง?

การครองตัวถือศีลในวัดป่านั้นยากกว่าที่คิดแต่คงต้องยอม

จึงเตรียมตัวไปอาบน้ำในคลองเป็นครั้งแรกค่ะ!