เรื่อง หายนะเหล็กกล้า 18+
แซ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ลำแสงทำลายล้างพุ่งตรงายังโรงเก็บหุ่นรบซอมซ่อ
ที่พวกเราอยู่เป็นคำรบที่สอง
(คำรบแรกก่อนขึ้นหุ่นตอนก่อนหน้า)
.
บรึ้มมมมมมมม!!!! ๆ ๆ ๆ ๆ
อ้าาาาากกกก!!!
อึ้กกกกกก!!!
พื้นผิวโรงเก็บโดยรอบระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง
ส่วนหุ่นรบสเปียร์นอฟสีม่วงเข้ม กระเด็นกลิ้งหลุนๆ
ไปชนตัวตึกขนาดใหญ่ ห่างไปไม่ไกลนัก
.
ตูมมมมมมมมมมม!!!
ครืนนนน!!!
อาคารสูงหลายสิบชั้นที่กระแทกเข้างอโย้
เพราะถูกร่างหุ่นเหล็กชน
แ่แปลกที่สเปียร์นอฟไม่มีแม้แ่รอยขีดข่วน
จังหวะที่ลำแสงนั่นยิงเข้าใส่ เหมือนมีบาเรียความเข้มแสงสีฟ้า
สว่างขึ้นป้องกันหักล้างพลังทำลายนั้นไปเสียสิ้น!
.
"อุ๊บ!! น้องนิวๆ น้องนิว -วยๆ ๆ
มันบังหน้าพี่ค่ะ ว้ายๆ ๆ ๆ ๆ! "
"เหวอ!!! ขอๆ ๆ ขอโทษครับ! "
.
ผมที่กระเด็นเพราะแรงอัดจาก
ตัวเครื่องที่ลอยกระเด็นคว้าง
ด้วยไม่ได้นั่งอยู่บนโซฟามีที่ยึดจับแบบพี่อลิซ
ก็เลยกลิ้งไปาในสภาวะไร้แรงโน้มถ่วง
จนช่วงล่างและลำ-วยไปพาด
บนหน้าสวยๆ ของพี่อลิซ
จนเธอร้องไม่เป็นท่า!
.
"สุดยอดเลยนะครับ
โดนลำแสงนั่นเต็มๆ แท้ๆ
กลับไม่เป็นไรเลยแบบนี้"
ผมพูดขึ้นหลังจากกลับายืนนิ่ง
บนพื้นข้างเธอได้แล้ว
.
"นี่แหละจ้ะ
พี่ถึงพยามให้นิวขึ้นาอยู่บนนี้
อย่างน้อยถ้าเราอยู่บนนี้
ถึงโดนลำแสงก็คงไม่ตาย! "
.
"เอ่อ...แล้วถ้าโดนเหยียบล่ะครับ? "
"ตายหยังเขียดจ้ะ แหะๆ "
"เหอๆ ..."
เราสองคนมองหน้ากันหน้าซีด
โดยเฉพาะ!
.
ตึงงงง!!! ตึงงงง!!! ตึงงงง!!!
"เฮ้ยยยยยย!! "x2
เจ้าแมมมอธเหล็กขนาดยักษ์กำลังเดินมุ่งตรงาทางนี้ซะแล้ว
แม้มันจะออกไปสู้รบห่างไกล และมีหุ่นอื่นดึงความสนใจอยู่
แ่ไม่นานนัก มันต้องาถึงตรงนี้แน่
และเราทั้งสองคงโดนเหยียบจนแบนคาเครื่อง
หากไม่รีบหนี!
.
"ทะ...ทำไมล่ะ?
ก็เราไม่ได้ยิงมันเลยนี่นา?! "
พี่อลิซสับสนในการเคลื่อนไหว
ของเจ้าจักรกลยักษ์นั่น!
.
"ละ...แล้วเราวิ่งหนี หรือบินหนีไม่ได้เหรอครับ?
ผมเห็นว่าสเปียร์นอฟมีทั้งปีกทั้งบูสเตอร์
แถมท่าทางจะเป็นรุ่นความเร็วสูงเสียด้วย? "
.
"ปัญหาก็คือยัยนี่ไม่สาารถบังคับให้มันบินได้น่ะสิ! "
"เอ๋? "
พี่ริชชี่พูดขึ้นแทนพี่อลิซที่นิ่งเงียบ
.
synchro [29%]
.
ตื๊ดดดดด!!!
วื๊ดดดดด!! วื๊ดดดดด!!
มอนิเตอร์เล็กปรากฏขึ้นในอากาศ
แล้วพี่สาวคนสวยก็ชี้ให้ดูว่านิ้วมือข้างซ้าย
ของสเปียร์นอฟขยับอย่างเชื่องช้า
ราวกับจะบอกว่ามันขยับได้แค่นี้แหละ!?
.
"ปัญหาก็คือค่าการเชื่อมต่อนี่แหละจ้ะ
เจ้านี่มันขับเคลื่อนด้วยการเชื่อมต่อคลื่นสมอง
ถ้าไม่สาารถเชื่อมต่อให้เกิน 30% ล่ะก็
แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะขยับแขนขา แ่ถึง 35%
ที่เยอะสุดที่พี่ทำได้แล้ว ก็ยังได้แค่เดินหรือวิ่งเหยาะๆ
เท่านั้นเองจ้ะ... ขอโทษนะ...ทั้งที่ทำเท่ห์ว่าจะช่วยนิวแท้ๆ
แ่เราคงจะจบกันแค่นี้แล้วล่ะ! "
.
พี่อลิซหันใบหน้าสวยๆ ผมทวินเทลยาวสีชมพู
ดวงตากลมโตน่ารักามองผมอย่างหดหู่
พาให้ผมสงสารเธอไม่น้อย
.
"เพราะผมใช่มั้ยครับ ค่าซิงโครถึงไม่ถึง 30%"
"มะ...ไม่ใช่เพราะนิวหรอกจ้ะ
ถึงแค่วิ่งได้เหยาะๆ
ก็ไม่ใช่ว่าจะหนีมันพ้นหรอกนะ! "
หญิงสาวพยามพูดให้เด็กชายอย่างผมสบายใจ
แ่แล้ว!
.
"เจ้านั่นมันช้าากนะ ถ้าแค่วิ่งเหยาะๆ
อย่างน้อยก็น่าจะหลบตีนมันทัน! "
"พอเถอะน่าริชชี่
ฉันให้น้องนิวลงจากหุ่นไม่ได้หรอกนะ"
พี่ิอลิซยังคงยืนยัน
พลางลูบหัวปลอบผมอย่างเอ็นดู
.
"ก็ไม่ต้องให้ลงสิ! "
"เอ๋?! "x2
พวกเราร้องออกาพร้อมกัน
อย่างสงสัยว่าเธอหายความเช่นไร?
.
"ก็ถ้าน้องนิวเป็นสิ่งแปลกปลอม
งั้นพวกเธอก็เชื่อมต่อกันเองเลยก็สิ้นเรื่อง! "
.
"หา? เชื่อต่อกันเองหายความยังไงน่ะ? "
พี่อลิซคิดไม่ทันพี่ริชชี่จึงเอ่ยถาม
และที่จริงแล้วผมเองก็ด้วย!
.
"ก็ผู้ชายกับผู้หญิง เชื่อมต่อกันยังไงล่ะ! "
"ว้ายยยยๆ ๆ ๆ บ้าๆ ๆ ๆ!!
ยัยริชชี่บ้า! เวลาแบบนี้ ยังมีใจาพูดเล่นอีกนะ! "
พี่อลิซรีบโวยวาย โบ้ยใบ้ใส่เพื่อนเธออย่างน่ารัก
ส่วนผมที่ยังเด็กอยู่จึงไม่เข้าใจนัก
เลยเอ่ยถาม
.
"เอ๋? หายความว่ายังไงเหรอครับ"
พี่อลิซหันามองผมด้วยใบหน้าเจื่อนๆ
ก่อนเอามือเสยปลอยผมน่ารักข้างหน้า
แล้วกุมขมับอย่างลำบากใจ
.
"ยัยบ้านี่ ทำาล้อเล่น
จะให้เธอเอาควยเสียบหีพี่น่ะสิ! "
"เอ๋!!!! ล้อเล่นน่า อย่างนั้นก็เอากันน่ะสิครับ! "
ผมโพล่งออกา แม้จะไร้เดียงสา
แ่ก็พอรู้ว่ามันเป็นต้องทำอย่างงั้น
จากคำบอกเล่า!
.
"ไม่ได้ล้อเล่นนะ!
มีการทดลองเรื่องนี้แล้วจริงๆ
พวกฝรั่งลองทุกอย่างแหละ คิดว่าพวกเขา
จะปล่อยให้การพัฒนาหมดหนทางไปง่ายๆ รึไง?
หรือถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันเปิดคลิปการทดลองให้ดูก็ได้นะ! "
.
"วะ...ว้ายย! มะไม่ต้องเลยย่ะ! "
พี่สาวคนสวย เืบมอง-วยอันใหญ่ของผม
แล้วหันไปมองทางอื่นอย่างคิดหนัก
.
"คะ...แค่เสียบไว้ก็พอใช่มั้ย? "
"ใช่!
เพราะคลื่นสมองของคนสองคน
จะเกือบตรงกันเวลาร่วมรัก
อย่างน้อยก็น่าจะทำให้ค่าซิงค์โครขึ้นเกิน 30%
พวกเธอน่าจะพอวิ่งหลบให้พ้นระยะ
ของเท้ามันได้! "
.
ทั้งผมทั้งพี่อลิซหน้าแดงซ่าน
เรื่องมันาถึงตรงนี้ได้ยังไงวะเนี่ืย?
เราทั้งสองต่างคิด
แ่ไม่มีเวลาแล้ว ยังไงก็ต้องทำเท่านั้น!
.
ชึบ! ชิ้ง!
คว่ากกกกกก!!!
เด็กชายตัวน้อยๆ ตาโต
เมื่อพี่สาวคนสวยหุ่นอวบอัด
ปล่อยเข็มเหล็กออกจากแหวนตรงนิ้วกลาง
แล้วกรีดชุดอิเรกกูล่านาโนสูทที่เธอสวมอยู่
ตรงบริเวณเนินหี!
.
ชุดที่ขาดออกเปิดเผยให้เห็นเนินหีอูมใหญ่
และขนหมอยสีชมพูสลวยราวกับเส้นใยไหมบางเบา
ประดับอยู่บนกลีบแคมสีชมพู พร้อมติ่งแตดแสนน่ารัก
แคมนอกแคมในของเธอดูดีาก อูมอัดกันแน่นสนิท
อย่างกับไม่เคยโดนเย็ดาก่อน...
ใช่...เธอไม่เคยโดนาก่อนจริงๆ!
.
ผมที่เพิ่งเคยเห็นหีผู้หญิงจริงๆ กับตาเป็นครั้งแรก
ก็ให้รู้สึกสับสน แม้ลำ-วยจะใหญ่เท่าผู้ใหญ่
แ่ทั้งหัวใจและสมองยังเป็นแค่เด็ก 9 ขวบ
ท่อน-วยผมจึงยังคงหลับนิ่ง อย่างน่าเป็นห่วง!
.
"อลิซ...เธอคงต้องดูดควยให้น้องนิวแล้วล่ะ..."
"ห๊าาาาาาาา???? "
หญิงสาวตาโตมองหน้าเพื่อนสาวอย่างหน้าแดงซ่าน
แค่ต้องแหวกชุดโชว์กลีบหีให้ผมและเพื่อนเธอดู
เธอก็อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว
นี่ยังต้องาดูดควยให้ผมอีกเหรอ?
.
"ก็ถ้า-วยน้องนิวยังนอนนิ่งอยู่แบบนั้น
ถึงจะใหญ่แค่ไหน แ่ถ้ามันห้อยและนิ่มย้วยแบบนั้น
มันก็แทงหีเธอไม่เข้าหรอกนะ! "
"พะ...พอ...พอเลย!
ไม่ต้องบรรยายแล้ว
รู้แล้วล่ะน่า! "
.
เธอรีบเบรคนักวิจัยสาวที่อมยิ้มกรุ้มกริ่ม
เมื่อเห็นสาวนักบินแสนสวยอับอาย
ที่ต้องอมควยให้เด็กประถมควยใหญ่ตรงหน้า!
.
"นิวานี่า ฮึบ! "
"!!! "
ผมตกใจ เมื่อพี่สาวคนสวย
ยกร่างผมอย่างเบาหวิวในสภาวะไร้น้ำหนักขึ้น
ไปคร่อมใบหน้างามงด
จน-วยไปจ่อตรงริมฝีปาแดงระเรื่อ
บนใบหน้าสวยๆ ของเธอนั่น!
.
เราทั้งสองสบตากันอย่างตื่นเต้น
ก่อนที่หญิงสาวจะหรี่ตาลง
เอาสองมือนุ่มประครองรูดลำควยผมจนเสียวจี๊ด!
.
"อุ...อูยยยส์ ผมเสียวควยครับพี่! "
ผมพูดออกตามความจริงที่รู้สึก
เมื่อเธอรูดถอก!
.
ลำ-วยใหญ่ยาว ที่ถูกสาวนักบินนมใหญ่หน้าหวาน
ถอกอย่างเข้าออก ในที่สุดหนังหุ้มปลายมันก็เปิด
จนเห็นหัว-วยบานร่า ทำเอาพี่อลิซหยุดหายใจไปครู่หนี่ง!
.
อืยยย...ยะ...ใหญ่เป็นบ้า
แบบนี้จะเข้าหีฉันได้จริงๆ เหรอ?
เธอคิด...
แ่เหมือนกับต้องมนต์สะกด
หญิงสาวแลบลิ้นออกาอย่างไม่ทันได้ตั้งใจ
พอปลายลิ้นสัมผัสลงบนปลายยอดหัว-วย
ก็เล่นเอาผมเสียวจี๊ด จนต้องแอ่นตูดเกร็ง-วย
ยื่นไปชนริมฝีปานุ่มของเธอนั่น!
.
พี่สาวคนสวย ตกใจที่หัว-วยดันาชนปานุ่ม
แ่เมื่อเืบตาขึ้นมองหน้าเด็กชายผมเงินน่ารัก
ที่หน้าแดงซ่านเหยเกสุดๆ นั่น
.
เธอก็รู้สึกสะใจแปลกๆ
และเสี้ยนง่านขึ้นาอย่างประหลาด
น้ำหีตรงหว่างขาเธอไหลเยิ้ม
จากความหื่นอยากในรสกาม
อย่างไม่อาจหักห้ามร่างกายได้!
.
จุ๊บ!
ซี๊ดดดดดส์ อูยยยยส์!!!
ผมร้องออกเมื่อพี่สาวจูบที่หัว-วยผมแผ่วเบา
ก่อนจะอ้าปาอมหัวควยผมเข้าไปอย่างเต็มรัก!
.
บ๊วบบ!!!
อูยยยส์!!!
ทั้งผมและพี่ริชชี่ต่างหน้าแดง
มองดูนักบินสาวคนสวย
ดูดหัว-วยให้ผมจนแก้มตอบ
พี่อลิซนั้น หากไม่เป็นนักบิน
เธอคงเป็นดาราไอดอลดังไปแล้ว
แ่ตอนนี้เธอกำลังดูด-วยให้เด็กชาย
เพื่อรักษาชีวิตของพวกเราไว้!
.
บ๊วบบๆ ๆ ๆ ๆ!!
อูยยส์ๆ ๆ ๆ!
หญิงสาวเริ่มดูด-วยอย่างรัวเร่ง
เธอลืมไปแล้วว่าต้องแค่ดูด-วยให้แข็ง
แม้ตอนนี้มันจะแข็งจนใหญ่เท่าข้อมือเธอไปแล้ว
แ่เธอก็เผลอดูดยาวอย่างมันส์ปา!
.
ผมเองก็แอ่นตูดกระเด้า-วยเข้าปาเธอตามจังหวะ
อย่างไม่ต้องให้ใคราสอนสั่ง
สองมือจิกจุกผมบนศรีษะเธอทั้งสองข้างแน่น
แล้วซอยควยเข้าปาเธอพั่บๆ
จนหนอกควยอัดยัดติดจมูกสวยๆ!
.
พั่บๆ ๆ ๆ!!
อื๊อๆ ๆ ๆ!!
หญิงสาวครวญในลำคอ
เมื่อโดนผมซอย-วยใหญ่ยาวอัดปา
จนทะลุถึงคอหอย!
และในที่สุด ผมที่เสียวลำ-วย
จากการเย็ดปาพี่สาวแสนสวยอย่างทนไม่ไหว!
.
ล็อคหัวพี่อลิซเอาไว้
แล้วซอย-วยอัดปาเธอแรงอย่างไม่หยุด
จนนักบินสาวหน้าแดงน้ำตาเล็ดหยดแหมะๆ
.
พั่บๆ ๆ ๆ!!
อื๊อๆ ๆ ๆ!!
ปั่ก!!! ๆ ๆ ๆ!!! อื๊ออๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!
อ๊าาาาาาาาาากกกกกซ์!
.
ก่อนจะกระฉูดน้ำ-วยระรอกใหญ่
พุ่ง ปรี๊ดดดดซ์ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!
เข้าไปเต็มปาเต็มคอของพี่อลิซ!
.
น้ำ-วยระรอกแรกในชีวิต
ของเด็กชายวัย 9 ขวบ
ต้องาแตกออกกลางสนามรบ
ในคอคพิทหุ่นรบนี่นั่นเอง!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??