เรื่อง ระบบพลิกฟ้าท้าสวรรค์

สถานที่แ๩่๹๩๤ึ่งในเซี่ยงไห้ที่มีต้นไม้ล้อมรอบและบรรยากาศร่มรื่นมีคฤหาส์ขนาดกลางหลังหนึ่งถูกปลูกไว้อยู่ที่นี้

“นายกำลังจะบอกว่าคนที่พยายามจะเข้าควบคุมทรัพยากรของตระกูลในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้คือน้องห้างั้นเหรอ”ถังไป๋กล่าวออกมาอย่างแปลกใจน้องห้าที่ทุกคนดูถูกเพราะว่าลุงสองถูกกดดันและไล่ออกตระกูลคนนั้นนะเหรอ?

“ใช่แล้วครับนายน้อยสายของเรายืนยันข้อมูลมาแบบนี้จริงๆ”คนของถังไป๋ตอบกลับอย่างจริงจัง

“งั้นเหรอมิน่าละที่เราพยายามสืบเท่าไหร่ก็ไม่รู้ว่าคือกองกำลังของใครฉันน่าจะเดาได้แต่แรก”ถังไป๋พูดกับตัวเองอย่างสับสนเพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าน้องชายที่ไม่เคยเจอหน้าของเขาจะมีกำลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้

“เอาเถอะยังไงเราก็ไม่ได้คิดจะแย่งชิงอะไรอยู่แล้วไม่งั้นฉันคงไม่แสร้งแพ้และถอยมาแบบนี้หรอกพ่อกับปู่ก็คงเข้าใจฉันดี”ถังไป๋พูดเบาๆ

“แต่น่าแปลกใจตรงไหนรู้ไหมเผอิญจริงๆเลยว่าคนที่ประมูลคฟหาสน์ต่อไปจากเราก็แซ่ถังเหมือนกัน….”

กลับมาในสนามปักกิ่งดักส์ที่สถานการณ์ในควอเตอร์สามที่เริ่มมาครึ่งควอเตอร์แล้วของทางฝั่งชิงหวาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักเนื่องจากถังหลินประกาศกร้าวไปแล้วว่าเจ้าตัวจะเอาจริงเขาก็เลยรีดเค้นแรงและสกลิออกมาแบบไม่มีกั๊กถึงจะไม่ใช้แรงทั้งหมดก็ตามแต่7ใน10ก็มีให้เห็นเพราะตลอดเวลาการวิ่งและกระโดดดังค์นั้นไม่มีใครตามเขาทันเลยแม้แต่น้อย!!

ปั้งง เสียงการดังค์ลูกบาสดังสนั่นหวันไหวไปทั่วโรงยิมจนคนดูรวมถึงกรรมการเริ่มจะรู่้สึกชินชาไปกับมันสะแล้วเพราะครึ่งหลังควอเตอร์สองและครึ่งแรกควอเตอร์สามเสียงดังค์ลูกก็ไม่เคยขาดตอนไปเลยแม้แต่น้อย!!

“ต้วนหยางถ้าเป็นแบบนี้ไม่ตอให้จบเกมส์หรอกยังไงเราก็แพ้นะ”คิงชินหอบออกมาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดจบ

“ฉันรู้แต่ตอนนี้ฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะหยุดหมอนั้นยังไง”ต้วนหยางงก็พูดออกมาอย่างหมดหนทางเหมือนกันก่อนที่เขาจะรับลูกที่ส่งมาจากไท๋ไป๋และสปินลูกโยกซ้ายขวาหลอกตงหยางมาได้แต่เขาก็ต้องชะงักเพราะถังหลินวิ่งมาประกบเขาต่อ

“ไงโล่ที่แข็งแกร่งที่สุด”ถังหลินยิ้มกล่าวออกมา

“นายพูดอะไปก็ไร้ความหมายหมดนั้นแหละฉันไม่ได้สามธิสั้นขนาดนั้น”ต้วนหยางกล่าวออกมาพลางโยกลูกหลบมือถังหลินที่พยายมสตีลลูกบาสไปจากมือเขาก่อนที่จะตัวจะหันหลังและเอาศอกดันถังหลินไว้และพยายามใช้แรงตัวเองดันตัวถังหลินไปเพื่อให้มีจังหวะเสต็ปแบคออกมาหาช่องกระโดดยิง!

แต่เขาก็ต้องแปลกใจเพราะกล้ามเนื้อของถังหลินนั้นแข็งเป็นอย่างมากแข็งอย่างกับเขาชนกับเหล็กหนาๆอยู่เลย!

“อะไรแปลกใจงั้นเหรอบอกเลยนายคิดผิดแล้วละ”ถังหลินพูดออกมานิ่งๆเพราะกล้ามเนื้อของเขาตอนนี้พอๆกับกัปตันอเมริกาเลยละหรืออาจจะเนื้อกว่าก้ได้ยังไงเขาก็ไม่เคยสู้กับกัปตันสะหน่อยจะไปอย่างแม่นยำได้ยังไงละ?

เนื่องจากเวลาใกล้หมดต้วนหยางไม่มีทางเลือกจะส่งก็ไม่ได้เหมือนกันเนื่องจากเพื่อนในทีมของเขานั้นโดนประกบแน่นกันทั้งหมดก็เหลือแต่ไท๋ไป๋ที่ยืนอยู่ตรงกลางโล่งๆแต่ว่า

“ส่งมาส่งมาให้ฉันสิ”สายตาของไท๋ไป๋บอกกับเขาแบบนั้นแล้วร่างกายของเขาก็ขยับส่งลูกไปตามสัญชาติญาณของตัวเองทันที

ก่อนที่ไท๋ไป๋จะได้ลูกมาเจ้าตัวก็วิ่งมาที่เส้นสีเขาแล้วกระโดดชู้ตสามแต้มทันทีโล่งๆไม่มีใครไปประกบเนื่องจากไม่มีคนคิดว่าหมอนี้จะวิ่งเลยครึ่งสนามมา!!

แต่น่าเสียดายเพราะปกติไท๋ไป๋ไม่เคยชู้ตเลยเพราะเจ้าตัวเอาแต่ป้องกันแลแะป้องกันอย่างเดียวจึงทำให้เขาชู้ตพลาด!!

ลูกชนขอบห่วงกระเด็นไปทางซ้ายปกตอเวลารีบาวด์จะไม่ใช้มือเดียวเพราะมีโอกาสหลุดเลยต้องห่อแขนเพื่อประคองแต่ นั่นเป็นจุดได้เปรียบของตงหยางที่จะได้ยืดสุดแขนไปคว้าลูกมาเมื่อใต้แป้นทางฝั่งของตัวเองกลับมาเป็นของพวกเขาแล้วและลูกบาสก็อยู่ในมือนั่นจึงทำให้ทางม.ปักกิ่งตหยางโยนลูกให้ซันหยู

ก่อนที่ซันหยูจะวิ่งขึ้นไปด้วยความเร็วพร้อมกับถังหลินและซีห่าว

ซีห่าวรับลูกจากซันหยูที่พาสส่งมาให้ก่อนที่จะจั้มชู้ตจากเส้นนอกสีขาวแต่คังชินก้ตามมากระโดดขวางไว้บังไลน์การชู้ตทำให้ซีห่าวต้องส่งลอดใต้หว่างขาของคังชินไปให้กับถังหลินที่วิ่งผ่านไปต้วนหยางตอบสนองทันก่อนที่จะวิ่งไปตามบล็อก

“ยังตามทันอีกเหรอนั้น”เฟยฉีอุทานออกมา

ถังหลินจึงพยามหลอกต้วนหยาง

“ฉันไม่มีทางโดนหลอกติดๆกันหลายครั้งหรอกน่า”ต้วนหยาง

“งั้นๆเหรอนายก็เติบโตขึ้นนะงั้นฉันส่งก็ได้”ถังหลินส่งลูกเด้งพื้นกลับคืนไปให้ซีห่าวที่ยืนอยู่นอกเส้นก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดชู้ตแต่อย่างที่บอกไปว่าซีห่าวไม่ใช่สัตว์ประหลาดเหมือนถังหลินที่จะชู้ตลูกสามแต้มลงทุกลุกและแถมนี้เป็นควอเตอร์ที่สามแล้วด้วยจึงทำให้แรงแขนหมดไป

“รีบาวด์”

ตงหยางสามารพกระโดดแย่งรีบาวด์มาได้อีกรอบแต่ก่อนที่เจ้าตัวจะดังค์ก็ถูกไท๋ไป๋บล้อคเอาไว้เลยเปลี่ยนไปส่งให้ซันหยูแต่ต้วนหยางที่ไม่ยอมแพ้ก็ตามไปประกบทันอยู่ดี

“เปลี่ยนตำแหน่งกัน”ถังหลินพูดเบาๆแต่วันหยูก็เข้าใจก่อนที่ซันหยุจะสลับตำแหน่งการยืนกับถังหลินแต่ตอนสลับซันหยูก็ฝากลูกบาสไว้ในมือถังหลิน

“จะชู้ตเลยงั้นเหรอ”ต้วนหยางคิดแต่อยู่ดีๆลูกบาสในมือถังหลินก็หายไปเพราะว่าถังหลินได้พาสลูกไปให้ซีห่าวที่ยืนโล่งๆเพราะสลัดหลุดตัวประกบมาได้แต่ก็ไม่มีใครวิ่งไปประกบเพราะพวกเขามองไม่ทันว่าถังหลินส่งลูกไปตอนไหน

“ส่งแล้วงั้นเหรอ”ไท๋ไปพูดออกมาอย่างงๆ

“เมื่อกี้มีใครมองทันบ้างเนี่ย”คังชินพูดออกมา

หลังจากได้แต้มทางฝั่งปักกิ่งก็ถอยกลับโซนตัวเองไปป้องกันทันที

“ส่งลูกมาให้ฉัน”ต้วนหยางพูดออกมาก่อนที่เขาจะวิ่งพาลูกขึ้นหน้า

“ชู้ตเลยงั้นเหรอ”ซันหยูคิดอย่างแปลกใจเพราะสายตาของต้วนหยางบอกกับเขาแบบนั้นก่อนที่เขาจะกระโดดบล็อกแต่ว่านั้นก็เป้นเพียงการหลอกของต้วนหยางเท่านั้นก่อนที่เขาจะเลี่ยงผ่านซันหยูไป

“อะไรกันแต่การเคลื่อนไหวเมื่อกี้อย่างกับจะชู้ตจริงๆเลยงั้นแหละเพราะทั้งสายตาและการวางแขนและการก้าวขาไม่เคยเห็นการหลอกที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้มาก่อนเลย”ซันหยูคิดในใจแต่ปากเขาก็ตระโกนออกไปว่า

“ป้องกันไว้!!”

พอต้วนหยางถูกซีห่าวซ้อนประกบต้วนหยางก็หยุดแล้วจั้มชู้ตทันทีแม้จะดูเรียบง่ายไม่หวือหวาแต่ทุกอย่างมันดูลื่นไหลไม่ติดขัดเลยแม้แต่น้อยนั้นทำให้ตงหยางและเฟยฉีที่อยู่ใต้แป้นไม่ทันระวังตัวเลยแม้แต่น้อยว่าต้วนหยางจะชู้ต

สวบ!!

เป็นเพลย์ที่น่าทึ่งมันไม่ได้หวือหวามากนักไม่ได้ตื่นตาเหมือนลูกชู้ตของถังหลินไม่ได้ดุดันเหมือนการดังค์ของขาเหมือนกันมันก็แค่ลื่นไหลเหมือนดั่งสายน้ำที่ไหลอย่างสงบและดูไม่ติดขัดเป็นท่าต่อท่าเลยจนถังหลินอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า

“นายเนี่ยน่าทึ่งจริงๆนะ”

“ได้รับคำชมจากนายฉันกลับรู้สึกแปลกๆสะแล้วสิ”ต้วนหยางพูดออกมาด้วยสีหน้าหม่นหมองก่อนที่เจ้าตัวจะรีบวิ่งกลับไปตั้งรับในโซนตัวเอง

“น่าทึ่งจริงๆนะคะนอกจากทักษะสกิลอื่น ๆของเจ้าตัวแล้วทักษะพื้นฐานทุกอย่างของเขาก็แน่นมากเลยเหมือนกัน”จ้าวซือพูดขึ้นมา

“ใช่ไม่ว่าจะการขยับหรือการวิ่งแม้แต่การชู้ตก็เป็นหลักการพื้นบานทั้งนั้นแต่เขากลับทำมันออกมาได้ดีมากเลยฉันละแปลกใจสุดๆ”ตงหั่วพูดออกมาและในสายตาของเขาก็มีแต่ความชื่นชม

หลังจากเสียแต้มไปทางฝั่งปักกิ่งก็ต้องมาโยนลูกจากใต้แป้นตัวเองเฟยฉีส่งลูกให้กับซันหยูที่วิ่งนำขึ้นไปครึ่งสนามก่อนแล้วกับถังหลินก่อนที่เขาจะโดนประกบโดยคังชินอีกจามเดิม

“รู้ไหมเพื่อนฉันว่าวันนี้นายโคตรน่ารำคาญเลยวะ”ซันหยูพูดออกมา

“นายก็เหมือนกันนั้นแหละ”คังชินสวนกลับและพยายามสตีลลูกไปแต่ก็ทำให้เขาเสียหลักเล็กน้อยก่อนที่ซันหยูจะทำอังเคริลเบรกใส่คังชินและผ่านไปอย่างง่ายๆและวิ่งแหวกไปจะกระโดดเลย์อัพแต่นั้นคือการเฟคจริงๆแล้วเขาจะส่งลูกกลับมาให้ถังหลินที่ยืนรออยู่เส้ยสีขาวแล้วต่างหาก!!

“นายนี้ก็ตามติดฉันตลอดเลยนะไม่เบื่องั้นเหรอ”ถังหลินพูดออกมาก่อนที่เขาจะเฟคช็อตและผ่านต้วนหยางไปก่อนที่จะอันลิอุพลงห่วงแต่ว่า

ปี๊ดด ฟาวล์ม.ชิงหวาเบอร์7 

“ชิ”ไท๋ไป๋จิ๊ปากออกมาอย่างไม่พอใจแต่เขาก็ยอมรับเพราะเมื่อกี้เขาจะกระโดดตบลูกแต่ดันไปโดนมือถังหลินแทนและแน่นอนว่าถังหลินได้จุดโทษซึ่งเขาก็ชู้ตไม่พลาดเลยแม้แต่ลูกเดียวนั่นยิ่งทำให้ปักกิ่งทำแต้มขึ้นนำ-่างมชิงหวาไปเรื่อย ๆ

ทางฝั่งอัฒจันทร์คนดู

“อย่างงี้ก็ชัดเจนแล้วมั้งครับกัปตันว่าใครจะมาเป็นคู่แข่งเรา”

“แต่สกอร์นี้น่าแปลกใจจริงๆนะไม่คิดว่ารองแชมป์เมื่อปีที่แล้วอย่างพวกเขาจะโดนยำไปขนาดนี้”

“ก็นะไม่ได้เหนือความคาดหมายอะไรฉันขนาดนั้นหรอก”เขาพูดจบก่อนที่จะดันแว่นที่ตัวเองใส่อยู่และลุกขึ้นยืนทันที

“ไปเถอะไม่ต้องดูต่อหรอกยังไงคู่แข่งของเราในวันพรุ่งนี้”

ตัดมาทางที่คฤหาสน์ที่ตอนนี้ซุนหยางต้องกลับมาก่อนเนื่องจากวันนี้ถังหลินเล่นเอาผู้คุ้มกันไปด้วยหมดทำให้ไม่เหลือคนไว้ในคฤหาสน์เลยแม้แต่น้อยเขาจึงต้องรับหน้าที่นี้แทนพวกระดับ B !!!

“ช่างหน้าหงุดหงิดจริงที่คนยิ่งใหญ่อย่างฉันต้องมาทำหน้าที่หงอกหงอ-”ซุนหยางหยุดพูดไปก่อนจะเปลลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังและเอามือไปจับที่รองเท้าของเขาที่ซ่อนมีดอาบยาพิษร้ายแรงเอาไว้และอยู่ในท่าที่เตรียมพุ่งเขาไปต่อสู้ทันที!! ก่อนมองไปที่ข้างหน้าเขาที่ตอนนี้มีคนคุ้นเคยคนหนึ่งยืนนิ่งๆอยู่

“นายมาทำอะไรที่นี้กัน ซิ่นหยู”ซุนหยางกล่าวออกมาอย่างจริงจังและกระตุ้นประสาทสัมผัสของเขาถึงขีดสุดทันทีเพราะถ้ามีการต่อสู้กันเกิดขึ้นเขาก้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะชนะได้

“มาส่งข้อความนายของฉันบอกว่า พอแค่นี้แหละแต่ก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของแกเองแล้วละลูกชายแค่นี้แหละ”ซิ่นหยูพูดจบก็กระจากไปทันที

“อะไรละนั่นและข้อความนั่นมันคงมาจากพ่อของนายน้อยสินะแต่แหมอดีตผู้สืบทอดนี้น่ากลัวจริงๆไม่มีใครรู้เลยว่าเขาวางหมากไว้กี่ตัวกันแน่…”ซุนหยางพูดออกมาด้วยความสยองเพราะเมื่อกี้คือคนระดับSSเหมือนกันกับเขาแคมยังติดท็อปสามด้วย!!!