เรื่อง แด่รักและคำสาป[มีE-book]
“ีจัดการพวกมันให้หมดแล้วตามหัวหน้าไป”
เสียงกระทบของเหล็ก้าดังขึ้นทั่วทุกสารทิศ เป็นเหตุการณ์ปะทะกันของคนหลายุ่ม เกิดความชุลมุนวุ่นวายทั่วทุกบริเวณ มีทั้งทหาร้าที่เป็นมนุษย์ธรรมดา เหล่านั่า และพวกมอนเตอร์หลายเผ่าพันธุ์เข้าต่อสู้กันอย่างดุเดือด เหตุการณ์ดำเนินไปราวหนึ่งชั่วโมง ฝ่ายมอนเตอร์ก็เป็นฝ่ายถูกพวกทหารและนั่าไล่ฆ่าอยู่เพียงข้างเดียว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปการปะทะครั้งนี้คงจะใ้ถึงจุดสิ้นสุดในไม่ช้า
“มารี ระวังด้านหลัง!”
“ฉัวะ ฉึก”
“พวกมันเหลือไม่กี่ตัวแล้ว บุกทะลวงเข้าไป ฆ่าพวกมันให้หมด”
เสียงโห่ร้องฝ่ายนุษย์ดังขึ้นกระหึ่ม พวกเขาวิ่งเข้าไปหาเหล่ามอนเตอร์ที่เหลือกำลังเพียงน้อยนิด คมดาบได้ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ ฟาดฟันผ่านร่างกายของมอนเตอร์ตัวแล้วตัวเล่า ปลายหอกแหลมทะลุผ่านร่างของหมีใหญ่อย่างง่ายดาย นั่าที่เห็นว่าพวกตนกำลังได้เปรียบก็ได้ใจ วิ่งนำหน้าบรรดาทหารไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาสังหารเป้าหมายได้มากมาย จนตอนนี้เหลือศัตรูเพียงไม่กี่ตัว
ในบรรดามอนเตอร์ที่เหลืออยู่ ตัวที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดคงจะเป็นตัวหัวหน้า มันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์เพศหญิง แต่ก็มีเพียงรูปร่างเท่านั้นที่ละม้ายคล้ายคลึง ใบหน้าของมันไร้สมมาตรมีแต่ความอัปลักษณ์ ดวงตาของมันสีดำมืดสนิท มองดูแล้วให้ความรู้สึกน่าัวเป็นอย่างยิ่ง ขนาดตัวที่ใหญ่โตราวัช้างสารทำให้มันน่าสะพรึงขึ้นไปอีก ด้านหน้าของมันยังมีมอนเตอร์อยู่อีก 6 ตน ประกอบไปด้วย อสูรวัว อสูรสองหัวแปดแขน หัตถ์ปีศาจ ซอมบี้ อสรพิษแดง และสุดท้ายมารทารก
หัวหน้าอสูรกายได้คำรามเสียงดังเป็นสัญญาณให้พวกที่เหลือเตรียมรับการโจมตีจากศัตรู นั่าที่ใช้ดาบคู่เป็นอาวุธเป็นคนบุกเข้ามาพร้อมันั่าที่ใช้คาตานะ ทั้งสองได้เข้าปะทะัอสูรวัว ด้านหลังก็ตามมาด้วยนั่าราวอีกสิบคน เสริมกำลังด้วยกองทัพของทหาร้า คมดาบ หอกแหลม -่าฝนธนูได้โจมตีใส่พวกมอนเตอร์อย่างต่อเนื่อง อสรพิษแดงเป็นตัวแรกที่ถูกสังหารไป ตามด้วยอสูรสองหัวแปดแขน ด้วยกำลังพลที่มีจำนวนต่างกันมาก ต่อมาเหล่ามอนเตอร์ที่เหลือก็ถูกสังหารจนหมด รวมไปถึงตัวหัวหน้า
“นี่นะเหรอสิ่งตอบแทนสำหรับข้า”
“คีย์ ซอมบี้มันยังไม่ตาย ีจัดการมันเร็ว”
“ฉึก ฉับ ฉึก ฉัวะ”
เหล่านั่าที่ได้ยินต่างก็พุ่งตัวไปหาร่างของซอมบี้ที่กำลังนอนหายใจรวยริน มือข้างหนึ่งยกขึ้นไปบนท้องฟ้าทำท่าคล้ายกำลังไขว้คว้าบางสิ่ง ทหาร้าและเหล่านั่าต่างส่งศาสตราวุธที่อยู่ในมือไปยังร่างของมอนเตอร์ซอมบี้ตนนั้นอย่างไร้ความปราณี คมดาบหลายเล่มตัดร่างซอมบี้ออกเป็นหลายส่วน ปลายแหลมของหอกได้เข้าไปฝังในร่างนับหลายสิบด้าม นั่าที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าได้ยกดาบใหญ่ขึ้นก่อนที่ลงคมไปบริเวณคอของซอมบี้ตนนั้น
“ฉับ!”
ศีรษะได้แยกออกจากร่างหลุดกระเด็นิ้งไปหยุดที่เท้านั่าอีกคน วาระสุดท้ายเห็นเพียงค้อนยักษ์ที่กำลังใ้เข้ามา “อั๊ค” ศีรษะแหละเอียดทันทีเมื่อค้อนยักษ์ลงมาปะทะ จิตสุดท้ายของเธอนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างปะปนกัน ความแค้น ความโศกเศร้า และความัว มีเพียงความรู้สึกด้านลบไร้ซึ่งความรู้สึกแห่งความสุข ก่อนที่จิตของเธอจะดับสูญ เธอก็ได้หวนนึกถึงชีวิตตอนที่ยังเป็นมนุษย์
“ย้อนับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว”
ดาวเคราะห์ที่มีชื่อว่า “ไททิเนีย” เป็นโลกแฟนตาซี ประชากรในโลกนี้สามารถใช้เวทมนตร์ในการดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างปกติ ซึ่งประกอบไปด้วยเวทมนตร์แขนงต่างๆมากมาย
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มือชื่อว่า “หมู่บ้านฮัน” เป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่ไนัก มีจำนวนประชากรอาศัยอยู่ประมาณหนึ่งร้อยคน ผู้คนที่นี่ดำเนินชีวิตกันอย่างเรียบง่าย ส่วนใหญ่จะประกอบอาชีพเกษตร ปลูกผัก ปลูกหญ้า เลี้ยงสัตว์ จะมีเพียงไม่กี่คนที่มีความสามารถทางเวทมนตร์โดดเด่นผันตัวไปเป็นทหารรับจ้างหรือนั่า
ชื่อของหมู่บ้านฮันเป็นที่เลื่องชื่อโด่งดังไปไ เป็นเพราะประชากรของหมู่บ้านนี้จะมีรูปร่างหน้าตางดงามราวเทพเซียน ไม่ว่าจะเป็นบุรุษหรือสตรี แต่จะมีชายหญิงคู่หนึ่งที่มีรูปโฉมงดงามโดดเด่นกว่าใครๆ “เซล่า” ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้าน และ “เอเรส” ลูกชายของเอรอส ซึ่งเป็นรองหัวหน้าหมู่บ้าน เซล่าและเอเรสได้ถูกหมั้นหมายกันตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์ ทั้งสองเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่วัยเยาว์ ผ่านวัยต่างๆเติบโตขึ้นมาด้วยกัน เซล่าเป็นคนที่ร่าเริงสดใสอยู่เสมอ จิตใจดีมีเมตตา ชอบ่เืผู้อื่นอยู่เสมอ ส่วนเอเรสนั้นจะเป็นคนที่มักใหญ่ไฝ่สูง มักจะแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวออกมาตลอด แต่เขาก็รักเซล่าและดูแลกันเสมอมา จนถึงเวลาที่เหมาะสมทั้งสองก็ได้ตงแต่งงานกัน
สองชายหญิงดำเนินชีวิตรักเต็มไปด้วยแต่ความสุข จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งปี ตลอดเวลาที่ผ่านมาเซล่ากระทำตัวเป็นภรรยาที่ดีต่อสามีเสมอมา ส่วนเอเรสนั้นแตกต่างออกไป เมื่อได้เซล่าเป็นภรรยาแล้ว ในช่วงแรกเอเรสมีแต่ความรักให้ แต่พอเวลาผ่านไปเข้าสู่ปีที่ 2 เอเรสก็เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มไม่ทำงานทำการ ปล่อยให้ผู้เป็นภรรยาเป็นฝ่ายหาเลี้ยงตน แต่เซล่าก็ไม่ได้ว่า่าวอะไร เธอผู้ซึ่งมีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์เป็นอันดับต้นๆของหมู่บ้านได้ผันตัวไปเป็นทหารรับจ้าง งานส่วนใหญ่จะเป็นการคุ้มครองคณะเดินทาง รวมไปถึงการทำสงครามต่างๆ ค่าตอบแทนที่ได้จากการเป็นทหารรับจ้างนั้นเพียงพอที่ตนจะนำไปดูแลครอบครัวและเอเรสได้
จนเวลาผ่านไปราวสามปี ในขณะที่เซล่าับมาจากการทำงานตามปกติ หลังจากที่ทำความสะอาดร่างกายเสร็จแล้ว ก็ขึ้นบ้านมาเตรียมตัวกินอาหารัเอเรส วันนี้เซล่าแปลกใจเล็กน้อยเป็นเพราะว่าเอเรสนั้นได้เตรียมอาหารไว้แล้ว เดิมทีจะเป็นเธอเองที่ต้องเป็นคนจัดเตรียม แต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรับมองโลกในแง่ดี คิดว่าเอเรสคงอยากจะเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น ทั้งสองกินอาหารกันอย่างมีความสุข ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากงานหลังกินอาหารเสร็จ เซล่าก็ขอตัวเข้าห้องไปนอนพักผ่อนก่อน
ค่ำคืนเวียนผ่านไปเช้าวันใหม่ก็มาถึงอีกครั้ง เซล่าลืมตาขึ้นก็พบัแสงสว่างจ้าที่เกิดจากเปลวไฟ ขณะนี้เธอกำลังถูกมัดตรึงไว้ัเสาไม้างหมู่บ้าน ใต้เท้าเต็มไปด้วยกองฝืนกองฟางที่กำลังถูกเผา เธอไม่เข้าใจัสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นัตน มองตรงไปด้านหน้าพบว่าเอเรสกำลังยืนเคียงคู่ัหญิงอ้วนคนหนึ่งที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ รอบๆคนทั้งสองมีทหารในชุดเกราะยืนล้อมรอบคอยป้องกันอยู่ ด้านหลังสุดของฝูงชน เซล่ามองเห็นพ่อของตนกำลังยืนร้องไห้อยู่ ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมตนจึงต้องถูกมัดและเผาทั้งเป็น
“พ…อ๊าก คา”
เซล่าเค้นลำคอเพื่อจะส่งเสียง แต่เสียงที่ออกมานั้นับไม่เป็นคำ มันเหมือนัเสียงของมอนเตอร์ที่กำลังคำรามขู่เสียมากกว่า เธอเหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่าง ไม่รีรอีเค้นพลังออกมาให้มากที่สุดเพื่อจะที่จะช่วยตัวเองให้หนีไปจากตรงนี้ให้ได้ก่อน ทว่าเซล่าก็ต้องพบัความแปลกใจ ตอนนี้เธอไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ เธอลองเค้นพลังอีกครั้งแต่ก็พบัผลลัพธ์เหมือนเดิม
“ฮ่าๆ แกใช้เวทมนตร์ไม่ได้หรอก”
“ตาเฒ่า มันจะไม่หนีไปได้ใช่ไหม”
“วางใจเถอะองค์หญิงน้อย เวทคำสาปของข้า ไม่มีใครเทียบได้”
“เช่นนั้นก็ดี ข้าไม่อยากเห็นมันมีชีวิตอีก ไม่งั้นเอเรสสามีของข้าจะไม่สบายใจเอาได้”
เซล่าไม่ยอมแพ้ดิ้นไปมาออกแรงให้มากที่สุด จนมือที่ถูกมัดได้ขาดหลุดออกจากกัน เมื่อได้อิสระับคืนมาเธอหันไปมองผู้เป็นพ่อครู่หนึ่ง ก่อนที่จะวิ่งหายเข้าไปในป่าลึก
เธอวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตวิ่งตรงไปเรื่อยๆโดยไร้จุดหมาย วิ่งมาได้สักระยะก็พบัลำธารางป่า หันมองับไปทางที่จากมาไม่เห็นใครตามมาเธอจึงตัดสินใจหยุดพักก่อน เมื่อเดินเข้าไปใ้ัลำธารเธอเห็นภาพสะท้อนก็ต้องตกใจออกมา เธอเห็นภาพตัวเองได้ายเป็นมอนเตอร์ซอมบี้ไปเสียแล้ว ก่อนหน้านี้ด้วยความสับสนเธอจึงไม่ทันได้สังเกต เมื่อได้รู้ความจริงเซล่าก็ประติดประต่อเรื่องราวได้ ที่เธอต้องายมาเป็นมอนเตอร์ก็คงเป็นฝีมือของเอเรสัผู้หญิงที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ เป็นเรื่องยากที่จะให้ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่อาจทราบ ตอนนี้สติสัมปชัญญะของเซล่าได้หายไปแทบจะทั้งหมด
ซอมบี้หญิงได้เร่ร่อนเดินไปทั่วผืนป่า จนวันหนึ่งเธอก็ได้พบัโรแรนด้า มอนเตอร์ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ โรแรนด้าเป็นราชินีของมอนเตอร์ในป่านี้ เธอได้รับเซล่าเข้ามาเป็นพวก โรแรนด้าเป็นมอนเตอร์ที่มีจิตใจดี คอย่เืตนและมอนเตอร์ตัวอื่นๆเสมอ รวมไปถึงบรรดาเหล่ามนุษย์ที่ได้หลงเข้ามาในป่าก็เช่นกัน เธอก็ได้ให้ความ่เืพวกนั้นทุกครั้ง เซล่าได้ดำเนินชีวิตในฐานะมอนเตอร์ซอมบี้ภายใต้การดูแลของโรแรนด้า จนกระทั่งวันหนึ่งุ่มของโรแรนด้าก็ถูกพวกมนุษย์เข้าโจมตีอย่างกระทันหัน
“บุกเข้าไป พวกมันอยู่ตรงนั้น”
“พวกเราลุย ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือ”
เป็นการโจมตีแบบกระทันหัน พวกของโรแรนด้าไม่ทันได้ตั้งตัว
จึงทำให้มอนเตอร์น้อยใหญ่ถูกสังหารมากมาย สุดท้ายโรแรนด้าและเซล่าก็ไม่รอด ถูกมนุษย์รุมสังหารอย่างโหดเหี้ยม เสียงโห่ร้องดังขึ้นเมื่อชัยชนะตกเป็นของฝ่ายมนุษย์ ก่อนที่ดวงจิตของเซล่าจะดับลง เธอหวนนึกคิดน้อยใจในโชคชะตาของตัวเองเสียเหลือเกิน ตนทำอะไรผิดไปหรือ จึงทำให้ต้องมาพบเจอเรื่องราวโหดร้ายเช่นนี้ แต่ก็ทำได้แค่เพียงก่นด่าภายในใจเท่านั้น ความจริงมันไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่เราหวังเสมอ
“ข้าทำอะไรผิดไป ทำไมชีวิตข้าต้องพบเจอแต่โชคร้าย พระเจ้าช่างใจร้ายยิ่งนัก”
*โลกปัจจุบัน*
ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว และาากำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย เนื่องจากกำลังอยู่ในกระบวนการทำคลอด หญิงสาวท้องโตส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาแทบตลอดเวลา ด้านหลังของมีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังยืนรอลุ้นอยู่ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงก็ประสบความสำเร็จ ทารกน้อยได้คลอดออกมาอย่างปลอดภัย ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็ีรุดตัวมามองลูกของตน ก่อนที่จะเห็นได้ยินบอกว่าได้ลูกสาว เขาก็ฉีกยิ้มแสดงความดีใจอย่างออกหน้าออกตา ส่วนแม่นั้นหมดสติไปทันทีเมื่อคลอดเสร็จ เกิดภาวะแทรกซ้อนอย่างกระทันหันัแม่ และาาก็ีเข้า่เื และแล้วุ่าก็ผ่านไปได้้ี ทั้งตัวแม่และเ็้ปลอดภัยัู้่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??