0.00 
0.00 
เรื่อง กรุงเทพกระหายเลือด 18+
- ปรับสีและขนาดตัวอักษร
-
-
-
-
เอี๊ยยยยด!!
เสียงรถเก๋งสีขาวคันงามของพี่แป้ง
ขับเข้ามาจอดหน้าหอที่หน้าตาคุ้นๆ
สาวสวยหน้าเจื่อนหนักมาก
เธอลืมไปซะสนิท
ว่าหอของเพื่อนหงส์น่ะ
เป็นหอเดียวกับผมนั่นเอง!
"เฮ้ย! แป้งหน้าแกดูไม่ดีเลย
ถ้าไม่อยากกินแกกลับบ้านก็ได้นะเว่ย"
พี่หงส์คนสวยบอกด้วยความเป็นห่วง
"ปะ เปล่าเอ้อ... แป้งแค่เครียดๆน่ะ"
จะให้บอกได้ยังไงล่ะ...
ว่าเธอเพิ่งเอากับผมอย่างหนัก
ที่นี่เมื่อคืน
แถมยังมีคนเห็นตอนเอากันนอกระเบียงอีกด้วย!
ถึงจะไกลมากก็เถอะ!
เมื่อเดินขึ้นมาถึงชั้นที่ห้องของพี่หงส์อยู่
เธอก็หน้าเจื่อนอีกรอบ!
ตายแล้วฉัน!!!
ตายๆๆๆ!!!
เธออุทานในใจ
เมื่อเพิ่งสังเกตว่า
ห้องที่เธอแอบหนีออกมาเมื่อเช้า
มันอยู่ข้างห้องเพื่อนของเธอแบบผนังเดียวกัน!
"แป้งรู้ปะ เมื่อวานห้องข้างๆแม่งเอากันดังมากอะแก
เสียงเตียงลั่น เสียงร้องครางดังยังกับควายถูกเชือด
ไม่รู้ว่าเอากันมันส์ขนาดไหน
ฉันนี่นอนแทบไม่ได้ยันสว่างเลยอะแก!"
พี่หงส์บ่นอย่างเซ็งในอารมณ์มาก พลางทำท่าหาวนอน
ส่วนพี่แป้งคนสวยก้มหน้างุดๆ
หน้าแดงก่ำอายอย่างแทบจะแทรกแผ่นดินหนี!
ห้องผมอยู่ข้างห้องพี่หงส์
โดยที่ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อน
เพราะไม่ค่อยได้สนใจคนอื่น
บวกกับไม่ค่อยจะได้เข้าหอตรงเวลาเดียวกัน
"ระ... รีบเข้าห้องกันเหอะ หงส์
แป้งอยากอาบน้ำหน่อย รู้สึกเหนียวตัวน่ะ!"
สาวสวยรีบเฉบอกเพื่อน
นอกจากเปลี่ยนเรื่องแล้ว
เธอยังกลัวว่าจะบังเอิญเจอกับผมเข้าอย่างจังขึ้นมาด้วย!
ใช่...พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา!
ผมที่แบกพิมอยู่บนหลัง
ขึ้นลิฟท์ตามหลังพวกเธอมาถึงชั้นนี้
พอดีกับที่สองสาวหุ่นสวยกำลังเดินลับหายเข้าไปที่ห้องข้างๆ
"หูย! ข้างห้องเก่งมีสาวสวยอยู่ด้วยแหละ"
พิมอดไม่ได้ที่จะทักขึ้นมา ด้วยหุ่นทรงของพี่สาวทั้งสอง
สุดสะบึมยังกะเซ็กซี่โมเดล
ผมที่ไม่ทันมองก็เลยตอบไปว่า
"จริงดิ วันหลังต้องแอบดักเจอหน่อยแล้ว
อยู่ห้องข้างกันมาตั้งนาน ยังไม่เคยเห็นเลยนะเนี่ย!"
"ก็เก่งน่ะ เอาแต่โลกส่วนตัวสูงนี่นา
ไม่เคยจะสังเกตใครเลย"
เธอพูดเหมือนมีความหมายแฝงบางอย่าง
แต่ผมนั้นไม่รู้ตัวเลยซักนิด!
"ก็เราไม่ชอบวุ่นวายน่ะ
รู้จักเยอะไปก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นสักหน่อย"
ผมคนเก่าเริ่มพูดออกมา
"จริงๆพิมก็เป็นเหมือนกัน ฮะฮะ"
เธอพูดอย่างยอมรับ
อูยยยย!
เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บแปล๊บๆ
เมื่อผมวางพิมให้นั่งบนเตียงของผม
ต่อจากนั้นก็จัดหมอนดุนหลังเธอให้นั่งสบาย
วางขาที่เจ็บอยู่ให้ราบกับเตียงนอน
ผมนึกกลัวอยู่นิดหน่อย
เพราะกลิ่นคาวๆยังติดอยู่ตามหมอน
หรือผ้าปูที่นอน ที่ยังไม่ได้เก็บซัก
แต่ดูพิมไม่ได้สังเกต
เธอเองคงไม่ค่อยประสีประสาเรื่องนี้หรอกเนาะ
ผมคิด...แต่แล้ว!
ชิบหาย!!
ผมหน้าเสียเมื่อเหลือบไปเห็นชุดนศ.ที่ขาดวิ่น
รวมถึง กกน. และบราที่รวมอยู่ในตระกร้าข้างตู้เสื้อผ้านั่น
รีบขยับตัวที่ใหญ่เหมือนหมี
ไปบังมุมมันออกจากสายตาของพิมทันที!
"เอ้อใช่! เรามียาแก้เคล็ดอยู่ในตู้นะ เดี๋ยวเอามาทาให้"
ผมนึกขึ้นได้ก็รีบลุกไปหยิบออกมาจากในตู้
และแอบถือโอกาส
คุ้ยผ้ามั่วๆโยนใส่ตระกร้า
ให้มันทับชุดนศ.และกกน.ของพี่แป้งไปให้หมด!
"มันจะร้อนวูปหน่อยนะ ใช้นวดเวลาเคล็ดจากเล่นกีฬาน่ะ"
"อื้อ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราทาเอง โอ๊ย!"
เธอเอื่้อมมือมาจะหยิบยา แต่เผลอขยับขา
ข้อเท้าก็เลยเจ็บขึ้นมา
"พิมอยู่นิ่งๆเลย เดี๋ยวเราทาให้เอง"
"ตะ...แต่ว่า"
"เอาน่า หน้าที่ของการเป็นคนป่วย
คือการยอมให้คนอื่นดูแลรู้มั้ย!"
ใบหน้าผมที่ยิ้มนั่น
ทำให้เธอสบายใจ
เอนหลังลงไปพิงหมอนอย่างสงบลง
อืยยย...อูยย
เสียงเธอร้องด้วยเจ็บแปล๊บเวลาที่ผมนวดคลึง
ทำเอาผมเผลอจินตนาการลามกไปนิดหน่อย
ไม่รู้ตัวควยผมก็แข็งขึ้นหน่อยดันกางเกงจนขึ้นรูป!
สาวแว่นถึงกับตาโต
มองมันอย่างอดเสียไม่ได้
ด้วยกางเกงสแล็คตัวบาง
ไม่สามารถปกปิดรูปร่าง
ยามที่มันดันผ้าขึ้นมาได้เลย
แม้-วยผมยังไม่ได้แข็งเต็มที่
แต่มันก็อยู่ในขนาดที่ใหญ่กว่ามาตรฐานชายไทยซะอีก!
พิมขยับซอกขาถูกกันอย่างไม่รู้ตัวหน้าแดงๆ
เธอแอบมีอารมณ์หน่อยๆเมื่อมองท่อน-วยในกางเกง
สลับกับใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังก้มทายาให้
ผมเห็นขาเธอขยับไปมาน้อยๆ
ก็คิดว่าเธอเมื่อย ด้วยหวังดีก็เลยจับขาเธอคู้ขึ้น
แต่กระโปรงพีซที่ปลายบาน
กลับทำให้ผมเห็นเข้าไปถึงไหนต่อไหน
ผมตกใจนิดหน่อยเลยแอบมองขึ้นไป
เห็นพิมเงียบหน้าแดงมองบางอย่างเขม็ง
เมื่อเห็นเธอไม่ว่าอะไร
ผมก็เลยทายานวดต่อ
สายตาก็แอบมองลอดเข้าไปดูต้นขาขาว
และเนินหีอวบใต้กกน.สีขาวตัวน้อยนั่น
มันแอบเปียกเป็นดวง
จากน้ำเงี่ยนที่เธอเผลอมีอารมณ์
ตอนนั้น ผมยังไม่เอะใจ
ด้วยประสบการณ์ที่ยังน้อย
(ถึงจะเย็ดพี่แป้งไปซะเยอะแล้ว)
ผมก็คิดไปว่า ฉี่เธออาจเล็ดออกมา
ตอนที่โดนชนล้มและตื่นกลัว
มือก็นวดไป ตาก็จ้องมองหีอวบไม่วางตา
น้ำเงี่ยนของพิมที่เริ่มซึมออกมาเยอะขึ้น
ทำให้รูปร่างของมันยิ่งชัด
มอนเห็นกลีบเป็นกลีบ ติ่งเป็นติ่งชูชัน
ตาผมจ้องเขม็ง
ควยแกร่งเกร็งดันพุ่งจนเป็นหัวจรวด!
แต่แล้ว!
"กะ...เก่ง เราว่าเราหายเจ็บแล้วล่ะ"
พิมร้องบอก เพราะว่านอกจากทายาแล้ว
ผมยังใส่เวทย์ฮีลอ่อนๆ ค่อยๆรักษาไม่ให้เธอรู้ตัวด้วย
ผมที่แอบเสียดายเลยปล่อยมือออกจากข้อเท้า
แล้วก็ถือโอกาสมองหีพิมพ์เป็นครั้งสุดท้าย
อุ๊ย!
เหมือนเธอจะรู้ตัว
รีบตลบกระโปรงลงหน้าแดงซ่าน
เอามือกุมปิดหีแน่น
"หะ...เห็นรึเปล่า...หะ..เห็นสินะ"
เธอก้มหน้างุดอย่างเอียงอาย
ที่เปิดหีอวบอูมให้ผมเห็น
ทั้งยังแอบน้ำเงี่ยนไหลเยิ้มเพราะจ้องควยผมอยู่ด้วย!
"เอ่อ...ก็เห็นมาซักพักแล้ว
เก่งขอโทษ...คือเก่งก็ผู้ชาย
พอเห็นของสวยๆงามๆ
ก็เลยอดที่จะแอบดูไม่ได้"
"สะ...สวยเหรอ?"
เธออ้อมแอ้มถามเสียงเหมือนคนละเมอ
"สวยสิ เนินหีอูมใหญ่
กลีบก็สวยน้ำเยิ้มน่ามอง
แถมขาอ่อนก็ขาวสวยด้วย"
ผมก็เผลอตอบเหมือนคนเงี่ยนปนละเมอ
ออกไปเหมือนกัน
"คะ...ความจริงแล้ว พิมก็แอบมอง...
คะ...-วยเก่งเหมือนกัน น้ำเก่งก็เยิ้มหัวเลยน่ะ"
พิมชี้ไปที่เป้ากางเกงผม
ที่-วยโด่มีน้ำซึมตรงหัวอย่างเธอว่า
สาวแว่นคงเผลอพูดหยาบออกมา
ตามที่ผมพูดก่อน ด้วยอารมณ์เงี่ยนที่พลุ่งพล่าน
ผมไม่ได้ก้มไปมองมัน
แต่กลับคลานขึ้นไปหาเธอทางหว่างขา
ซึ่งพิมก็อ้ามันออกกว้างอย่างไม่ขัดขวาง
เมื่อร่างของเราใกล้ชิด
สบสายตากันใกล้เข้า
จนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่าย
พิมก็หลับตา เผยอริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารัก
ขึ้นมาเตรียมรับจูบของผม
ส่วนผมเองก็เอียงหน้า
เตรียมจะจูบริมฝีปากชมพูนุ่มนั่น
แต่แล้ว!
กึก!
ผมใช้สองมือจับไหล่เธอไว้
แล้วยันตัวเองออก!
"เก่ง?!"
สาวแว่นผู้น่ารัก ตาเบิกโพลง
ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
ที่เห็นผมก้มหน้าและเบือนมันหลบตาเธอ!
"ขอโทษ..."
ผมพูดมันออกมา
"ทะ ทำไมเหรอ?"
เสียงหวานเล็กๆนั่นเอ่ยถาม
"คือว่าเก่งมีคนที่ชอบอยู่แล้ว
ถึงเขาจะปฏิเสธเก่ง
แต่เก่งก็ยังชอบเขาอยู่ อยู่ดี..."
ผมเริ่มพูด
โดยที่สีหน้าของพิมมีเค้าแอบเสียใจอยู่นิดหน่อย
"ถ้าเก่งทำลงไป
มันจะกลายเป็นแค่ความเผลอใจ
เก่งไม่อยากทำให้พิมต้องเสียใจทีหลัง"
พิมฟังผมสารภาพอย่างนิ่งงัน
ผมที่พูดออกมาหมด
ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับมาสบตาเธอ
แต่แล้ว...
มือนุ่มๆเล็กๆนั่น
ก็ประครองแก้มของผมให้หันมาสบตาเธอ
ใบหน้าน่ารักนั่น มีแววเสียใจให้เห็น
แต่เธอก็ยังยิ้มบางๆเหมือนอย่างเคย
"พิมรู้อยู่แล้ว...
ว่าเก่งน่ะชอบพี่แป้ง
ก็เก่งมองเธอไม่วางตาเลยนี่
เวลาที่เธอเดินผ่าน"
เธอพูดอย่างยิ้มๆ
"แต่ตอนนี้เก่งกับพี่แป้ง
ยังไม่ได้เป็นแฟนกันใช่มั้ยล่ะ
เขาปฏิเสธเก่ง..."
เธอหยุดเว้นวรรคนิดหน่อย
หันหน้าหลบตาหน้าแดงอย่างอายๆที่จะพูด
ก่อนจะเป่าปากฟู่เพื่อรวบรวมความกล้า
แล้วหันมาพูดต่อ
"เก่งบอกว่า
ถ้าทำลงไปมันจะกลายเป็นว่าเก่งเผลอใจ
แล้วถ้าพิมก็เผลอใจเหมือนกันล่ะ?"
ดวงตาผมเบิกกว้างมองเธอที่หน้าแดงพูดอย่างยิ้มๆ
จุ๊บ!
รู้สึกอีกที
เธอก็เผยอหน้าขึ้นมาจูบปากผม!
"เรามาทำกันเถอะ
ถ้าเป็นเก่ง พิมก็อยากทำนะ
จะแค่เผลอใจก็ไม่เป็นไร
เรามาเผลอใจด้วยกันเถอะ!"
ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกอย่างไร
มันอิ่มเอิบและรู้สึกแปลกๆ
แต่เมื่อเธอเสนอข้อเสนอที่ดีขนาดนี้มาให้
ผมคงไม่กล้าปฏิเสธ!
อืมมม...
จุ๊บ...
จ๊วบ...
เสียงของพวกเราที่เริ่มบดปากจูบกันดังขึ้น
มือไม้ของเราเริ่มไล้ลูบ
ไปยังเรือนร่างของกันและกัน
อย่างปราถนา
สองมือต่างช่วยกันถกถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายให้เปลือยเปล่า
เพื่อเตรียมพร้อมที่จะเริ่มเกมกาม
อันเกิดจากความเผลอใจของเราทั้งคู่...
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
Review/Comment
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??