0.00 
0.00 
เรื่อง กรุงเทพกระหายเลือด 18+
- ปรับสีและขนาดตัวอักษร
-
-
-
-
มันตนิดหน่อย ี่เรา 4 คนสองคู่
กำลังอาบาน้ำล้างคราบกามให้กับคู่ของตน
อยู่คนละฝั่งผนัง
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
ผมกำลังจะออกไปส่งพิม
ส่วนพวกพี่แป้งก็กำลังจะออกไปหาอะไรกิน
พวกเราเลยเปิดประตูออกมาเจอกันพอดี
ราวกับเขียนบทมา!
"เฮ้ยห้องข้างๆ เป็นน้องเก่งี่มึงปฏิเสธรัก
กลางงานไปเมื่อวานนี่หว่าแป้ง
แต่หล่อขนาดนี้ใช่คนเดียวกันแน่ปะวะ?"
พี่หงส์โพล่งออกมาแบบตกใจ
เพราะตอนแรกแกเกือบจะออกปากด่า
ว่าพวกมึงเย็ดกันดังเกินไปแล้วโว้ย!
ประมาณนั้น...
"ไม่รู้สิ! แป้งจำไม่ได้
แล้วก็ไม่อยากจำด้วย"
พี่แป้งี่อยู่ในชุดเสื้อยืดสบายๆ
กางเกงขาสั้น เห็นนมใหญ่ดันเสื้อ
และหีอูมหน้ามอง ยังคงสวยไม่สร่าง
แต่น้ำเสียงดูโกรธๆ
แถมใบหน้าก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
มองไปทางพิมแล้วมองหน้าผม
แล้วก็เบือนหน้าหนี
เหมือนไปกินรังแตนี่ไหนมา...
ผมก็ไม่รู้ว่าเธอโกรธอะไร
แต่ี่ทำเป็นเมินกัน ผมก็พอเข้าใจอยู่
จากหลายๆเรื่องี่ผ่านมา
"อ้าว พวกพี่อยู่ห้องข้างๆเองเหรอครับ
สวัสดีครับ ผมขอฝากตัวด้วย
เก่ง ภาควิชา....ปีหนึ่งครับ"
"พิม ภาควิชา...ปีหนึ่งค่ะ"
พวกเราทำตามทำเนียมคณะ
แล้วผมก็เกาะเอวพิมพากันเดินไป
มีแอบจับตูดนิดหน่อย จนพิมหัวเราะกิ๊ก
ส่วนใครบางคนมองจนตาเขียว!
"เอ็งจำน้องไม่ได้จริงดิแป้ง"
"ถึงจำได้ก็ไม่น่าจำไม่ใช่เหรอ
พวกผู้ชายเจ้าชู้
วันก่อนยังบอกรักกู
วันนี้พาหญิงใหม่มาเย็ดกันลั่นห้องซะละ!"
เธอแค่นเสียง
"เออจริงว่ะ
แถมเมื่อวานคนนึง
วันนี้ก็อีกคนด้วย!"
พี่หงส์แอบบสังเกตพี่แป้งี่หน้าแดงลอบเบือนหน้าหนี
"แต่ไปพูดแบบนั้น
น้องมันก็น่าสงสารว่ะ
กูเคยโดนผัวทิ้งมาก่อน
รู้ดีเลยล่ะว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน
จะให้มานั่งรอคนี่เขาไม่เอาเรา
แม้แต่แค่วันเดียว มันก็ทั้งเสียเวลา
และเสียโอกาสว่ะ
อุตส่าห์มีสาวใหม่น่ารัก
มาให้ล่อถึงห้องแบบนี้
ถ้ามันไม่เอา
นอกจากจะควายแล้ว
ก็เท่ากับยอมให้คนี่ปฏิเสธรักมันทำร้ายว่ะ!"
พี่หงส์ซัดตรงประเด็นเข้ากลางเป้าอย่างกับหมัดฮุก
พี่แป้งี่ก้มหน้านิ่งถึงกับพูดอะไรไม่ออก
"หงส์ เดี๋วกูกลับเลยดีกว่าว่ะ
ขอบใจสำหรับทุกอย่างว่ะ
กูมีเรื่องต้องคิด คิดว่าจะกลับไปนอนบ้าน
ไปเจอแม่ให้สบายใจหน่อย"
"เออก็ดีว่ะ
ไปเจอแม่แหละดีสุดละกูสนับสนุน"
แล้วพี่แป้งก็กลับเข้าห้องไปเก็บของกลับบ้าน
อย่างเหม่อลอย คิดทบทวนอะไรอยู่หลายอย่าง....
ส่วนผมี่มาส่งพิมี่ป้ายรถนอกหอ
ก็กำลังใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างมีความสุข
นั่งจับมือนิ่มของพิมเขี่ยเล่นระหว่างรอรถ
"ทำไมพี่แป้งต้องทำเป็นจำเก่งไม่ได้ด้วยอะ?"
พิมอดถามไม่ได้
"เขาบอกเก่งว่าให้ถือว่าเรื่องคืนนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
เช้ามาให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
ก็คือคนี่เขาปฏิเสธรักในงานน่ะ"
ผมพูดพลางเปรยยิ้มอย่างเศร้าๆ
"ไม่แฟร์เลยเนาะ ถ้าจะไม่รักรักกัน
ก็ไม่น่าเย็ดกันแต่แรกนี่นา"
"พิมยังยอมเย็ดกับเก่งเพราะแค่เผลใจเลยนี่นา"
ผมแกล้งพูดยิ้มเล่นหัวหยอกเธอ
"ตาบ้า!"
ปึ้ก!
พิมตีผมอย่างหันรีหันขวางกลัวใครได้ยิน
แต่นี่ก็จะ 4 ทุ่มแล้ว
แถวนี้ไม่ค่อยมีใครมารอรถรอบนี้แล้วล่ะ...
...
...
"ความจริงแล้วมันเริ่มจากผมข่มขืนพี่แป้งน่ะ"
อยู่ๆผมสารภาพอย่างหน้าตาสลดสำนึกผิด
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมถึงกล้าเล่าให้พิมฟัง
อาจเพราะผมเชื่อใจเธอล่ะมั้ง...
"ออ...อย่างงี้นี่เอง..."
ตอนแรกเธอตกใจตาเบิกโพลง
ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วๆเหมือนเข้าใจ
"มันซับซ้อนอย่างงี้นี่เอง"
เธอเปรยออกมาอีก
"ผมสมควรโดนแล้วล่ะ ไปข่มขืนแฟนคนอื่นแบบนี้"
ผมพูดออกไปอย่างตัดพ้อตัวเอง
แม้จะเพื่อรักษา
แต่ใจผมมันคิดอยากเย็ดพี่แป้งอยู่แต่แรกแล้ว
แถมยังพยามขย่มเย็ดให้เธอติดใจยอมรับว่าเป็นผัว
ให้เลิกกับแฟนี่คบอยู่
คนดีๆี่ไหนเขาทำกัน...
แล้วมันก็กลายเป็นปม
ี่ทำให้เรามองหน้ากันไม่ติดอยู่ตอนนี้...
"เก่ง รถพิมมาแล้วล่ะ!"
เธอชี้ไปี่รถประจำทางคันเก่าๆ
ี่จะวิ่งรอบนี้เป็นรอบสุดท้ายแล้ว
"พิมแน่ใจว่าเก่งรู้สึกผิดและขอโทษพี่แป้งไปแล้ว
แต่ถ้าเก่งไม่ยกโทษให้ตัวเองแล้วก้าวไปข้างหน้า
มันก็จะไม่มีทางมีอะไรดีขึ้นหรอกนะ"
เธอพูดแบบนั้นแล้วยิ้มๆ
พร้อมทำท่าสู้ๆ!
ก่อนจะก้าวขึ้นรถเมล์จากไป
ปล่อยให้ผมมองตามจนลับสายตา
...
..
.
ผมกำลังเดินกลับเข้าห้องอย่างคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
แต่พอกำลังจะปิดประตูห้อง
ก็มีมือผู้หญิงคนหนึ่งมาค้ำประตูไว้
ปึง!
"น้องเก่งใช่ไหม พี่หงส์ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
เธอแทรกตัวเข้ามาระหว่างประตู
ท่าทางเอาเรื่อง
ผมก็เลยต้องปล่อยให้เธอเข้ามาในห้องอย่างเสียไม่ได้
แล้วถอยไปนั่งลงบนเตียง
รอฟังสิ่งี่เธอจะพูด
..
.
"นี่เก่งเอาไอ้แป้งแล้วใช่ไหม?"
"เอ๋!!"
ผมตกใจตาเบิกโพลงไปครู่หนึ่ง
ทำไมใครๆก็เดาออกได้ง่ายจังวะ? ผมคิด
ก่อนจะพยามปฏิเสธ
"เอ้อ...ปะ...เปล่านะครับ..."
"อย่าพยามปฏิเสธพี่เลย พี่จำกลิ่นน้ำเงี่ยนไอ้แป้งได้"
แน่ล่ะเพราะเธอเลียหีให้พี่แป้งอยู่เมื่อกี้ด้วยซ้ำ
แต่ผมนั้นไม่รู้...
พวกผู้หญิงนี่จมูกดีกว่าหมาอีกมั้ง
จำกลิ่นน้ำเงี่ยนกันได้ด้วยเรอะ?
ผมคิดอีก...
"เอ้อ...เข้าใจผิดแล้วมั้งครับ
ผมเพิ่งเอากับพิมเมื่อกี้
ก็เลยมีกลิ่นผู้หญิงติดอยู่ในห้องน่ะครับ"
ผมพูดบอกกล่าวเรื่องจริง
ี่น่าจะใช้อ้างได้
"เลิกปฏิเสธเหอะ!
พี่จำกางเกงในของไอ้แป้งตัวนั้นได้ด้วย!!"
ชิบหาย...!
พอพิมบอกว่ารู้เรื่องี่ผมเอากับพี่แป้งอยู่แล้ว
ผมก็เลยปล่อยให้เธอหยิบออกมาดูเล่น
เธอยังบ่นว่าอิจฉาพี่แป้งจังี่มีนมใหญ่
และหุ่นเซ็กซี่ขนาดนั้น
แล้วก็วางพวกชุดไว้ตรงปลายเตียงโดยม่ได้เก็บ!
"เธอมอมยาหรือเหล้าแล้วข่มขืนไอ้แป้งสินะ
มันถึงได้เครียดขนาดนั้น"
พี่หงส์มโนเอาจากสภาพชุดนศ.กกน.และบราอันขาดวิ่น
ี่พี่แป้งทิ้งเอาไว้
บวกกับรอยจ้ำบนตัวี่เธอเพิ่งสำรวจ
รวมไปถึงเสียงครางลั่นเมื่อคืนด้วย...
ซึ่งท้ายๆ...ผมก็เล่นบทโหดกับพี่แป้งจริงๆซะด้วยสิ...
"เอ้อ...ครับ"
ผมรับไปอย่างนั้น
เพราะความจริงมันก็ใกล้เคียงไม่น้อย
มอมยา>คำสาป + ข่มขืน>เพื่อรักษา
"พี่จะไม่เอาเรื่อง
เพราะดูแล้วไอ้แป้งก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องเป็นราว
แต่จำไว้เลยนะ
ว่าอย่ามายุ่งกับแป้งอีก
ไม่งั้นพี่ไม่ปล่อยเอ็งไว้แน่!!!"
เธอแค่นเสียงทุบประตูอย่างขู่ฟ่อ
ส่วนผมได้แต่ตอบว่าครับ
อย่างหน้าเจื่อนๆ
หรี่ตามองเธออย่างสมเพช
แล้วมึงจะทำอะไรกูได้วะครับ...
กูลุกไปจับมึงข่มขืนตอนนี้เลยก็ได้นะ
จะได้เข้าใจไง ว่าข่มขืนจริงๆมันเป็นแบบไหน
จะเย็ดให้ปากดีๆนั่น ร้องผัวขาๆ ไม่หยุดเลย!
แต่มันเป็นเพียงความมโนในใจ...
เพื่อระบายความโกรธและหงุดหงิดของผม!
ในความเป็นจริง
ผมแค่ปล่อยให้พี่หงส์
เดินยักย้ายส่ายสะโพกเซ็กซี่
ในกางเกงฟิตเนสรัดตูดงอนงามจนฟิตเปรี๊ยะนั่น
หายลับไปจากประตูห้อง....
..
..
.
อ้า.....
ตุบ!
ผมเอนหลังลงนอนอย่างเหนื่อยหน่ายกับเรื่องี่เพิ่งเกิด
ตื่อดึ๋ง!
พลันพิมก็ไลน์มาหาผม
"เก่งรีบนอนนะ ถ้าพรุ่งนี้เบี้ยวพรีเซนท์อีกพิมไม่ยอมด้วย!" อีโมโกรธ
"ไม่เบี้ยวหรอก สักพักเก่งก็จะนอนแล้วล่ะ เย็ดพิมจนเหนื่อยขนาดนั้น" อีโมหอบ
"บ้า! อย่าให้รู้นะ ว่าไปแอบเย็ดใครต่ออีกคืนนี้" อีโมแบร่
"ไม่เอาแล้วล่ะ พอแล้วคืนนี้ เก่งเหนื่อยจะโดนหีตอด
แค่หีพิมควยเก่งก็ช้ำจะแย่" อีโมกลัวเหงื่อตก
"ตาบ้านี่! หีนะ ไม่ใช่ปีศาจ ทำมากลัว อิอิ" อีโมยิ้ม
"ว่าแล้วก็นอนก่อนนะ ฝันดีผัวเย็ดหี" อีโมฮี่ฮี่
"ฝันดีจ้า เก่งควยใหญ่" อีโมคิคิ
ผมไม่ได้ตอบต่อเพราะเบื่อแล้ว
แต่ก็ยังไม่ได้คิดจะนอน เพราะปกตินอนดึกกว่านี้
ก่อนจะลุกไปนั่งเล่นเกมี่ชอบสักพัก
เพื่อปลดปล่อย
ให้หัว-วยและหัวใจได้พักผ่อนเสียบ้าง
พอเล่นจนพอใจ
ก็ทิ้งตัวลงนอนหลับ
อย่างอ่อนเพลีย
จากหลายชม.ี่แสนหนักตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
Review/Comment
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??