0.00 
0.00 
เรื่อง กรุงเทพกระหายเลือด 18+
- ปรับสีและขนาดตัวอักษร
-
-
-
-
แกร๊ก!!!
ผมเปิดประตูออกไปแบบเซๆ
ก็เจอนมใหญ่ๆรออยู่แทบทิ่มหน้า!
หน้าสวยๆ
นมใหญ่ๆ
แบบนี้ไม่ใช่ใครแน่นอน!
..
.
.
"พี่หนิง!"
ผมอุทานอย่างตกใจ
ที่พี่หนิงขึ้นมาเคาะเรียกผมที่ห้อง
เธอหอบเอาตระกร้าผ้าที่ผมซักทิ้งไว้มาให้
"เนี่ย
พี่เ็นเก่งไม่มาเอาไปซักที
ก็เลยเอาขึ้นมาให้"
เธอพูดเรียบๆอย่างคุมอาการ
ใบหน้าที่สวยแบบสาวสูงอายุหน่อย
ของเธอเบือนหน้าหลบนิดๆด้วยความเขิน
"โห พี่หนิง!
แค่นี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมลงไปเอาเองก็ได้
ไม่น่าลำบากยกขึ้นมาให้เลย"
"แต่ขึ้นมาก็คุ้มนะ อิอิ
ดูสิกล้ามแน่นขนาดนี้ อูววว์"
เธอหน้าแดงชี้มือ
เล่ลอนกล้าหน้าอกใหญ่แน่น
และกล้ามท้องฟิตปั๋งแปดลูกของผม
นั่นทำให้ผมนึกได้เมื่อมองสภาพตัวเอง!
กูใส่บอกซ์เซอร์อยู่ตัวเดียวนี่หว่า!
แถม-วยใหญ่ยังชี้ตั้งเด่
เพราะแอบมองนมในคอเสื้อพี่หนิง
ที่ตัวเตี้ยกว่ามาซักพักแล้ว!
"นี่เพิ่งเอากับสาวคนใหม่เรอ"
พี่หนิงถามแบบละลาบละล้วง
"พะ...พี่รู้ได้ไงครับว่าคนใหม่?
เอ้ยย..รู้ได้ไงว่าเพิ่งเอากันครับ"
"แหมกลิ่นน้ำเงี่ยนคุ้งขนาดนี้
เธออยู่ในห้องน้ำล่ะสิ
ส่วนที่ว่าคนใหม่
ก็ไม่เ็นหนูคนน่ารักๆคนนั้น
กลับมาด้วยเลยนี่นา!"
หนูคนน่ารักๆที่ว่า
เธอคงหมายถึงพิม
ส่วนกลิ่นน้ำเงี่ยนนี่...
ผู้หญิงนี่จมูกดีทุกคนเลยใช่มั้ยเนี่ย?
"แหะแหะ ครับ"
ผมที่ยกมือข้างขวาเกาหัวอย่างเขินๆ
อีกมือนึงค้ำประตูเอาไว้
ทำให้มัดกล้ามขยับย้าย
ทำเอาสาวใหญ่หัวใจหวิว
โดยเฉพาะท่อน-วยในกางเกงใน
ที่กระดกตามจนเ็นได้ชัด!
"อูยยยย พี่ขอดูควยเก่งซักแป๊ปได้ไหม?"
เธอกระซิบเบาแบบเขินๆ
ก่อนจะหวีดขึ้น!
"ว้ายย!
พี่พูดบ้าอะไรเนี่ย?
ลืมๆมันซะนะ!"
ทำท่าจะหันเดินหนี
แต่..
หมับ!
ผมดึงมือนิ่มของพี่หนิงเข้ามาจับ-วย
ตรงเป้านอกบ๊อกเซอร์ตัวหลวมนั่น!
"ดะ...ดูเร็วๆหน่อยนะครับเดี๋ยวใครมาเ็น!"
ผมเอามือป้องปากแล้วพูดแบบยิ้มๆ
ด้วยท่อนล่างผมอยู่ในห้องแล้วยื่นหน้าออกมา
ก็เลยคิดว่าคงไม่เป็นไร
แล้วพี่หนิงอุตส่าห์กล้าเอ่ยปากขอ
แถมนึกๆมันก็น่าตื่นเต้นดีไม่น้อย!
พี่หนิงไม่ได้พูดอะไรขยับตัว
เข้ามาใกล้อีกหน่อย
แบบชะโงกหน้า
แล้วใช้มือนึงดึงขอบกางเกงบ็อกซ์เซอร์ออกดู
"หวายยยย!"
เธอร้องเบาอย่างตกใจ
ในความยาวและความใหญ่!
อีกมือเผลอเอื้อมไปจับ-วยตรงๆ
แล้วรูดเข้ารูดออก!
โดยที่-วยนั่นยังเปียกน้ำเงี่ยนพี่หงส์
ตรงโคนหมอย
ที่ยังไม่ได้เช็ดให้เรียบร้อย
เพราะเธอมาแบบผิดจังหวะ!
"อูยยยส์
ผมไม่คิดเลยนะครับ
ว่าพี่หนิงจะลามกขนาดนี้"
ผมกระซิบแผ่วที่ข้างหูพี่หนิงแบบเสียว-วยที่เธอชัก
"กะ...ก็แหม...
สาวแก่ขึ้นคานแบบพี่
ก็อยากเ็นควยของหนุ่มๆหล่อๆบ้างนี่นา"
พูดไปก็ก้มหน้าแดงๆ ชัก-วยผมไม่หยุดมือ
"บ้าน่า...
สวยๆอย่างพี่หนิง
นี่นะครับขึ้นคาน?
ถ้าพี่หนิงเปิดใจเปิดโอกาส
คงมีหนุ่มๆอยากเอาพี่เป็นแฟน
อีกเป็นสิบ!"
ผมพูดอย่างจริงๆ
ด้วยใบหน้าที่กลมๆแต่น่ารักสวยหวาน
อ่อนเยาว์กว่าอายุนั่น
ขนาดแค่มัดผมหางม้า
ข้างหน้าแสกกลางแบบเรียบๆ
ไม่แต่งหน้ายังมีสเน่ห์ขนาดนี้!
"หนุ่มๆอยากเอาพี่เรอ?"
เธอเงยหน้าสวยนั่นขึ้นมามองตาผม
ด้วยใบหน้าอันแดงซ่านอย่างมีความหมาย
"อยากสิครับ..."
ผมถือวิสาสะยื่นมือข้างนึงไป
เคล้นคลึงเต้าใหญ่มโหฬาร
ขนาดคัพไอของเธอ
แม้มันจะคล้อยด้วยน้ำหนัก
แต่ก็นุ่มมืออย่างที่สุด!
อูยยย...
เธอครางเบา
มองหน้าหล่อๆของของผมแล้วปรือตา
ยื่นหน้าเขามาใกล้
ซึ่งผมเองก็ก้มหน้าลง
อยากจะจูบปากนุ่มๆ
ที่เผยอยู่ของเธอเมือนกัน
ลมหายใจอุ่นๆของเรารดกันกันอยู่ไม่ห่าง
แต่แล้ว...
ต๊อก ต๊อก ต๊อก!!
เสียงส้นสูงที่เดินขึ้นบันไดมานั่น
ก็ทำให้ผมกับพี่หนิงต้องรีบ
ผละออกจากกัน
ในทันที!
"พะ...พี่ไปก่อนนะเก่ง
อย่าเอาไปบอกใครล่ะ"
เธอกำชับแล้วรีบเดินหายลับไป
สวนกับสาวอีกคนที่เป็นเจ้าของเสียงรองเท้านั่น
...
ต๊อก
...
ต๊อก
...
ต๊อก
...
ต๊อก
...
ลีลาการก้าวเดินของเธอนั้น
อย่างกับซุปเปอร์โมเดล
หุ่นทรงองค์เอวเองก็สวยสบึม
อย่างกับนางแบบเซ็กซี่ในอินเตอร์เนต
ผิวขาวโอโม่อย่างไฟซีน่อน
หน้าสวยหวานใสอย่างมีเสน่ห์ยวนใจชาย
เป็นใครไม่ได้นอกจากพี่แป้ง
ที่ผมหลงรักหัวปักหัวปำนั่นเอง...
ผมยืนตะลึงมองเธออยู่ที่หน้าประตู
เธอที่กำลังเดินเข้ามาหา
อยู่ในชุดเกาะอกขาว
กระโปรงกลีบระบายสวยถึงข้อเท้า
มีการประดับประดาที่เกินกว่าจะเป็นชุดทั่วๆไป
ใครๆก็ดูออกว่ามันเป็นชุดแต่งงาน
และนั่นทำให้ผมใจเสียจนแทบจะคลั่งไป!
เพราะคนที่ขอแต่งงานต้องไม่ใช่ผมอยู่แล้ว
และคนอื่นก็มีแต่ไอ้พี่วินเพียงคนเดียวเท่านั้น!
ต๊อก...
เสียงส้นสูงหยุดเดินเป็นก้าวสุดท้าย
เราทั้งสองยืนเผชิญหน้ากัน
โดยที่ร่างของเธออยู่ในชุดขาวหรูสวยสว่าง
ยืนอยู่ข้างนอก
ตรงข้ามกับชายหื่นที่ยืน-วยโด่
เกือบเปลือยในบ็อกซ์เซอร์อยู่ในห้องของเขา
ขอบของผนังกลายเป็นเมือนเส้นกั้นที่ไม่มีวันพัง
ผมกลัวแม้ซักคำที่เธอกำลังจะเอ่ยบอกออกมา
พี่แป้งนั้นก้มหน้านิ่งไม่ไหวติง
เมือนเธอกำลังรวบรวมสติ
ว่าจะบอกข่าวกับผมอย่างไรดี
ส่วนผมนั้นได้แต่คิดว่า
ไม่ต้องบอกก็ได้
ผมไม่อยากรับรู้
แต่นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
เมื่อเธอเริ่มพูดขึ้น
"เก่ง... เมื่อตอนเที่ยงพี่วินขอพี่แต่งงานล่ะ"
เธอพูดดังฟังชัด
จนพี่หงส์ที่อาบน้ำเสร็จแล้ว
แต่ยังหลบอยู่ในห้องน้ำยังได้ยิน
เธอไม่รู้เมือนกันว่าควรจะรู้สึกยังไง
กับข่าวที่เพื่อนสาวกำลังบอก
"แล้วพี่ก็รับอย่างดีใจ...และเต็มใจ"
เธอพูดยิ้มๆ เงยหน้าขึ้นสบตาผม
ในใจผมร้อนรน
ด่าไอ้เี้ยวิน ไปหลายกระบวน
แต่นั่นไม่เจ็บปวดเท่ากับ
ทำไมเธอต้องมาบอกผม
แบบยิ้มๆแบบนั้นด้วย!
มือผมสั่นกำหมัดแน่น
แม้แต่เธอก็คงสังเกตเ็น
แต่เมือนเธอไม่สนใจยังคง
เล่าเรื่องราวอันบาดหูให้ผมฟังต่อ
"แล้วเราก็ไปดูสถานที่ปลูกเรือนหอ
ไปเลือกชุดเจ้าสาว
ไปถ่ายพรีเวดดิ้งกัน
พี่มีความสุขมากๆเลยล่ะ ฮิฮิ"
เธอพูดแถมยังหัวเราะไปด้วย!
"พี่วินเขาดีกับพี่มากเลยนะเก่ง
เขาแสดงความจริงใจกับพี่แบบสุดๆ
เรือนหอก็บอกว่า ถ้าไม่ชอบจะเปลี่ยนที่ก็ได้
ชุดเจ้าสาวพี่เลือกอีกชุดไว้ แต่ก็ชอบชุดนี้ด้วย
เขาก็เลยซื้อให้มาเลย!"
ใช่สิ...ก็ไอ้พี่วินมันรวยขนาดนั้น...นี่
"แล้วเราก็ไปดินเนอร์กัน
ที่ร้านอาหารหรูบนตึกสูง
ชมวิวที่สวยงามมากๆ
พี่มีความสุขที่สุดเลยล่ะเก่ง"
ถึงตรงนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว
มันเจ็บปวดเลือเกิน
"แล้วพี่จะมาเล่า
เรื่องพี่กับไอ้วินให้ผมฟังทำไมครับ!!!"
ผมแค่นเสียงโพล่งออกไปเมือนไม่รู้ตัว
พี่แป้งได้แต่มองผมด้วยสายตาเศร้าๆ
เมือนกับสงสารเ็นใจ...
แต่สำหรับผมมันเมือนถูกสมเพทเวทนา
เสียมากกว่า..
เธอมาเพื่อบอกลาอย่างเจ็บปวด
ให้ผมตัดใจได้ัีงั้นเรอ
.......
...
..
.
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
Review/Comment
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??