เรื่อง นายท่านครับ ช่วย XXX สัตว์เลี้ยงอย่างผมได้ไหม (3P)
? รออีกหน่อยดีก่า" ในเมื่อตกลงกันแล้ว่าจะเลี้ยงข้าวกู้เฟิง แ่ตัวเอกยังไม่มา พวกเาจะกินก่อนไ้อย่างไร? ถึงจะพูดอย่างนั้น แ่สายตาเย่ถานกลับชำเลืองมองอาหารบนโต๊ะอย่างอดไม่ไ้ เพราะทั้งเาแะน้องสาวไม่ไ้กินข้าวเต็มอิ่มมาสามวันแล้ว ถึงจะไม่หิว แ่เทียบไม่ไ้กับวันวานที่เคยกินอิ่มนอนอุ่น แะยิ่งเทียบไม่ไ้กับอาหารที่อุดมสมบูรณ์ตรงหน้า
แถมฉันก็หิวตาลายแล้วด้วย ถ้าเามาถึงตอนเย็นๆ เดี๋ยวค่อยทำใ้เาใหม่ก็แล้วกัน" เิรื่อโอวเป็นคนมีน้ำใจ เาบอกตรงๆ ่าหิว แะบังคับใ้เย่ถานแะน้องเฉิงนั่งพร้อมกับเา
แ่บนโต๊ะก็ยังเหลืออาหารอีกมากมาย ทีแรกเิรื่อโอวเตรียมอาหารมาสำหรับผู้ชายสามคน แะผื่อที่่างใ้ดื่มเหล้าอีก เาตั้งใจ่าจะดื่มยาวตลอดบ่าย จึงเตรียมอาหารเอาไว้มากหน่อย แ่แทนที่จะเป็นผู้ชายตัวโตสามคนกลับกลายเป็นเด็กหญิงตัวน้อยน่ารักแทน แ่ใ้สาวน้อยจะหิวแค่ไหน เธอก็กินไ้ไม่มาก! อีกอย่างชายหนุ่มสองคนถูกเรียก่าพี่ชายแบบนี้แล้วจะกล้าดื่มเหล้าต่อน้องสาวไ้อย่างไร ดังนั้นอาหารมื้อนี้จึงจบลงอย่างรวดเร็ว
?" อันที่จริงเาไม่ไ้สนิทกับเย่ถานสักเท่าไหร่ ถ้าไ่ีกู้เฟิงมาคอยขัดจังหวะ ล้อเล่นกับเา เิรื่อโอวก็ไม่รู้่าจะพูดอะไรกับเย่ถาน
สามประโยค เย่ถานที่มีรสนิยมทางเพศแตกต่างจากคนอื่นๆ ก็อดิเป็นอื่นไม่ไ้ "ทำไมถึงยึดติดกับกู้เฟิงจัง?"
?" เิรื่อโอวสับสนกับคำพูดของเย่ถานในทันที
ในใจ าลับข้อแรกมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ล่วงรู้ ส่วนใหญ่เป็นญาติของเา ั่คือเิรื่อโอวมีาบกพร่องเล็กน้อยคือเวลาที่ประหม่ามักจะพูดติดอ่าง ดังนั้นเวลาที่ประหม่า เาจึงพยายามปิดปากใ้ตัวเองหยุดพูด าลับเล็กๆ ข้อที่สองคือ ที่จริงแล้วเิรื่อโอวสนใจเย่ถานมานาน ตั้งแ่ตอนที่เข้าโรงเรียนใหม่ๆ เาก็สะดุดตากับเย่ถานแล้ว ช่วงแรกๆ เาแค่รู้สึก่าทำไมเด็กคนนี้ถึงไ้ดูดีแบบนี้? เาเหมือนจะเปล่งกระกาย ดึงดูดาสนใจจากทุกคนไ้ ยังสังเกตเห็นอีก่ามีเด็กผู้ชายหลายคนจงใจเข้าหาเย่ถาน หรือแม้กระทั่งจงใจหาเรื่องเา ตอนนั้นเาโมโหมาก เคยพยายามใช้อำนาจในฐานะกรรมานักเรียนเพื่อเข้าใกล้หลายรอบ แ่ยังไม่ทันถึงที่เกิดเหตุ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปเสียก่อน เิรื่อโอวค่อยๆ สังเกตเห็น่าเย่ถานเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ ไม่ค่อยมีชีวิตชีวา ไม่ยิ้มบ่อยเหมือนเคย แะถึงขั้นจงใจเปลี่ยนลุคดูธรรมดา เิรื่อโอวรู้สึกปวดใจอย่างยิ่ง แ่ในขณะที่รู้สึกเช่นนั้น เาก็ค้นพบาิที่น่าเหลือเชื่อของตัวเอง เาเป็นอะไรไป? ทำไมจู่ๆ ถึงไ้สนใจคนอื่นขนาดนี้? ใช่ คนอื่น คนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกัน แถมคนคนนี้ยังเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ
แ่เนื่องจากเางานยุ่งเกินไป แะเิรื่อโอวมักจะหลบหลีกฝูงชนทั้งโดยเจตนาแะไม่เจตนา มองหาตัวเาในกลุ่มคนยังยาก นับประสาอะไรกับาทบทวนแะตรวจสอบาิ เวลาผ่านไปเช่นนี้อย่างรวดเร็ว... ก่าเิรื่อโอวจะรู้่าเกิดเรื่องบางอย่างึ้กับครอบครัวของเย่ถาน เาก็ไม่มาโรงเรียนหลายอาทิตย์แล้ว ไม่ยอมเข้าสอบปลายภาคด้วยซ้ำ เิรื่อโอวเริ่มจะกังวลึ้มา เาแก่ก่าเย่ถานหนึ่งปี หลังจากสอบปลายภาคเสร็จ ก็ต้องต้องจากโรงเรียนแห่งนี้ไป เดิมทีเาิ่าตัวเองยังเหลือเวลาทำารู้จักกับเย่ถานอีกหนึ่งปี เพราะอย่างไรเสียเาก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยในเมืองนี้ แถมชีวิตในมหาวิทยาลัยยังสบายก่ามัธยมปลายสามปีด้วยซ้ำ เายังใช้เวลากับเย่ถานด้วยข้ออ้างติวนอกเวลาไ้บ้าง... แ่ถ้าเย่ถานลาออกจากโรงเรียนไปแล้ว เิรื่อโอวไม่รู้เลย่าจะตามหาเาไ้ที่ไหน ด้วยเหตุนี้ ในคืนนั้นเมื่อเิรื่อโอวรู้ข่าวก็รีบตามหาเย่ถาน เนื่องจากเามีตำแหน่งในสภานักเรียน าค้นประวัติของนักเรียนจึงไม่ใช่เรื่องยาก หมายเลขติดต่อของครอบครัวเย่ถานถูกระงับาใ้บริา พอไปถึงบ้านตระกูลเฉิง กลับมีเพียงน้องสาวที่ร่ำไห้ตามลำพัง เธอไม่กล้าเปิดประตู ไ้แ่ตะโกนผ่านบานประตูออกไป่าพี่ชายไม่อยู่บ้าน ใ้กลับมาทวงหนี้ใหม่ตอนกลางวัน ไม่่าเาจะอธิบายอย่างไร่าตัวเองเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเฉิงเย่ถาน เจ้าตัวเล็กก็ไม่เชื่อ แถมยังบอก่าอย่ามาโกหกเธอเลย เธอยังเด็ก เอาแ่ร้องไห้เสียงแหบแห้ง เล่นเอาเิรื่อโอวตกใจไม่กล้าไปสะกิดต่อมอะไรเธออีก พอรู้่าเย่ถานไม่อยู่บ้านจริงๆ เาก็จากไปอย่างรวดเร็ว จกานั้นเาก็วิ่งตามหาคนไปทั่วราวกับคนบ้า โชคดีที่เย่ถานเดินไปไม่ไกลนัก ทำใ้เาหาตัวเไ้ แะเาก็เพิ่งรู้ในตอนนั้นเอง่าพวกเาพักอาศัยอยู่ใกล้กันมาโดยตลอด!
ทั้งผมเผ้า ใบหน้า แะเสื้อผ้าส่วนหน้าของเย่ถานก็เปียกโชกไปหมด กลิ่นแอลกอฮอล์ทั้งตัว แถมยังมีคนท่าทางเหมือนอันธพาลสองคนกำลังทำมิดีมิร้ายกับเา...อันที่จริงเิรื่อโอวเข้าใจอันธพาลสองคนนั้นผิดไป อันธพาลพวกนั้นกำลังตบหน้าเย่ถานเพื่อใ้เาตกใจ ที่ลูบคลำไล้ลงไปส่วนล่างก็เพื่อควานหาเงินในกระเป๋าตามตัวเย่ถาน 'โครม' ผลคือภาพตรงหน้าจุดชนวนาโมโหของเิรื่อโอว เาพุ่งตัวเข้าไปต่อยหน้าอีกฝ่าย แะจบลงที่าตะลุมบอน
แม้่าเาจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะไ้อยู่กับพวกเาใ้ไ้นานที่สุด แ่ในท้ายที่สุดแล้วเิรื่อโอวก็ไม่อาจเผยาลับของเฉิงเย่ถานแะทำลายภาพลักษณ์ของเย่ถานต่อหน้ากู้เฟิงไ้ เพราะเิรื่อโอวพอจะมองออกไม่มากก็น้อย่าที่จริงแล้วเย่ถานเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีของตนมาก
เดิมทีเาตั้งใจจะทำใ้กู้เฟิงเมา ส่วนเาก็จะพึ่งฤทธิ์น้ำเมาเพิ่มากล้าหาญใ้กับเา เพื่อบอก่าเาอยากช่วยเหลือใ้เย่ถานผ่านพ้นเหตุาณ์เลวร้ายครั้งนี้ไปไ้ แ่ิไม่ถึง่าต่อใ้วางแผนมาดีอย่างไรก็ไม่สู้ฟ้าลิขิต ถึงกู้เฟิงจะไม่มาตามนัดอย่างที่เาปรารถนา แ่เย่ถานกลับพาน้องสาวมาด้วย ทำใ้แผนาของเาพังพินาศอีกครั้ง
มันทำใ้เิรื่อโอวตั้งตัวไม่ทัน ครั้งนี้เายึดติดก็จริง แ่คนที่เายึดติดไม่ใช่กู้เฟิง แ่เป็นเย่ถานต่างหาก
เิรื่อโอวร้อนรนสุดๆ พยายามจะอธิบาย แ่เมื่อร้อนรน ก็ยิ่งประหม่า เมื่อประหม่าก็พูดติดอ่างอย่างควบคุมไม่ไ้ เมื่อพูดติดอ่าง เิรื่อโอวก็ปิดปากเงียบด้วยาเคยชิน แะไม่ยอมพูดอะไรอีก
หุบปากเงียบกะทันหัน ก็ไม่เข้าใจ่าาเงียบของเาหมายา่าอย่างไร? แปล่ายอมรับกลายๆ? หรือิ่าคำอธิบายแค่นี้ก็เพียงพอแล้วกันแน่? เย่ถานไ้หาเรื่องพูดไปเรื่อย "นายไม่ต้องสนใจก็ไ้ ฉันหลุดปากไปเองน่ะ ที่จริงพวกเราควรจะขอบคุณเา ไม่สิ ควรจะเป็นฉันที่ขอบคุณพวกนายมากก่า แ่กลายเป็นนายเลี้ยงข้าวฉันแทนซะงั้น ขอโทษจริงๆ นะ"
…
หลังจากผ่านเหตุาณ์ในตอนกลาวัน เย่ถานก็ยิ่งระมัดระวังคำพูดมากึ้ ถ้าไปพูดจาเบี่ยงประเด็นไปเรื่อย ก็ลากน้องสาวมาพูดเล่นเพ้อเจ้อด้วย เิรื่อโอวหาโอกาสพูดคุยกับเย่ถานตามลำพังไม่ไ้เลย
เิรื่อโอวก็ไ้แ่เขียนช่องทางาติดต่อของตนใส่ลงในกระดาษแผ่นหนึ่ง ยื่นใ้กับเย่ถาน พร้อมทั้งกำชับย้ำๆ ่า "ถ้าต้องาาช่วยเหลืออะไร ติดต่อฉันมาไ้ทุกเมื่อเลยนะ!" แ่น่าเสียดายที่าตั้งใจดีของเิรื่อโอวนั้นไร้ประโยชน์กับเย่ถาน มันไม่ใช่่าคำใบ้ของเิรื่อโอวไม่ชัดเพอ แ่เป็นเย่ถานเองที่ิจะเข้าใจ! เย่ถานไม่ใช่คนขี้ขลาดที่ิแ่จะไขว่คว้าหาแ่ที่พึ่งพิง เรื่องบางเรื่องเายินดีจะแบกรับด้วยตัวเอง แม้่าจะไร้ศักดิ์ศรี แ่มันก็เป็นหนทางารักษาศักดิ์ศรีของตน ซึ่งย้อนแย้งกันมาก แ่เาก็เป็นคนน่าอึดอัดใจแบบนี้แหละ!
เาก็ยังเก็บมันไว้ราวกับเป็นของขวัญที่แสนอบอุ่น ไม่เคยโทรไปตามหมายเลขนั้นเลยสักครั้ง
เย่ถานไม่เคยบอกใคร ่าที่จริงแล้วเมื่อสามวันก่อนเาหางานไ้ แะไ้เงินมาแล้ว เพียงแ่เงินก้อนนี้ไ้มาไม่ง่าย แะจ่ายคืนไม่ง่ายเช่นกัน
เย่ถานย้ายน้องสาวไปเข้าเรียนในโรงเรียนประจำ เพื่อาปลอดภัยของตัวเธอเอง เาลงทุนหาโรงเรียนสตรีระดับสูง
โรงเรียนนี้มันแพงไปไหม พวกเราไม่ไปโรงเรียนไม่ไ้เหรอ? หนี้ของที่บ้าน..."
เย่ถานไ้แ่บอกเธอ่าเาจะจัดาทุกอย่างเอง เธอไม่ต้องกังวล แค่ดูแลตัวเองดีๆ ไม่ใ้พี่ชายเป็นห่วงก็พอ"
เย่ถานไปทำงานในสถานที่ที่เาตกลงเอาไว้!
ด้วย" อีกฝ่ายดูเหมือนจะพอใจที่เย่ถานมาตามเวลานัด
เย่ถานโค้งคำนับ "ขอบคุณสำหรับค่าจ้างล่วงหน้าส่วนหนึ่งนะครับ ช่วยแก้ไขสถานาณ์เร่งด่วนของเย่ถานไ้พอดีเลยครับ"
คนที่ถูกเรียก่าบอสกวาดตามองเย่ถานอีกครั้ง "เธอตัดสินใจดีแล้วหรือ ตกลงจะขายใ้กับฉันจริงๆ เหรอ?"
เย่ถานยืดตัวึ้ หลุบสายตาลง แะตอบอย่างใจเย็น
บอสยิ้ม "นี้สัญญา เธอลองอ่านดู ระยะเวลาสิบปี ถ้าเซ็นแล้ว เงินส่วนที่เหลือฉันจะโอนใ้พรุ่งนี้"
แล้วเหยียดยิ้มออกมา "ผมยังไ้รับเงินเดือนอยู่ไหมครับ?" เพียงแ่รอยยิ้มนั้นช่างขมปร่า ฝืดเฝื่อน สมเพชตัวเองเหลือเกิน
ถึงจะเป็นแค่ก้อนเล็กๆ ก็เถอะ แ่ฉันคงไม่ปล่อยบีบใ้เธออดตายหรอกจริงไหม? ฉันไม่ลืมหรอก่าเธอยังมีน้องสาวที่ต้องเลี้ยงดู ถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งเธอเกิดสติแตกแล้วหนีไป ฉันจะไปเก็บเงินจากใครล่ะ?"
เฉิงเย่ถานิปากกาึ้มาเ็ื่ของเาลงไปด้วยากรุ่นโนิดๆ
แะส่งมอบใ้แก่บุคคลที่ถูกเรียกขาน่า 'บัตเลอร์' ซึ่งคนคนนี้จะเป็นมาสเตอร์ของเาเอง ในที่แห่งนี้ มีิ่ที่ทำใ้เาประหลาดใจ ั่คือาพบเใครคนหนึ่งที่เาิ่าคงไ่ีโอกาสไ้พบอีกีิ…กู้เฟิง!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??