เรื่อง อย่าล้ำเส้นพันไทม์ (Don’t Cross The Line) NC

ล้ำเส้นที่ 2

|

(มัดจำไว้ก่อน)

ปึก!

“อันนี้กล่องเพชร หนีออกไปทางรั้วหลังบ้าน ทางที่เธอแอบเข้ามานั่นแหละ”

“แปลว่านาย..ให้กล่องนี่๻ั๹๬ั๞จริงๆเหรอ”

สาวน้อยที่เพิ่งจัดเสื้อผ้าบนร่างกายเสร็จสรรพเอื้อมมือหยิบกล่องเข้ามาถืออย่างไม่ไว้วางใจ เธอจ้องมองผู้ชายที่พยายามเอามือดันท่อนลำใหญ่ให้กลับไปนอนแน่นิ่งในกางเกงเหมือนเดิม เพราะตอนนี้มันตั้งผงาดจนเขายืนตรงแทบไม่ได้

“อืม ๬ั๞เป็นคนรักษาสัญญาอยู่แล้ว แต่เธอต้องมาหา๬ั๞ที่นี่ทุกเย็น”

“ว..ว่าไงนะ”

“มัดจำไว้ก่อนไง เธอเป็นหัวขโมยนี่ ๬ั๞จะไว้ใจเธอได้ยังไง”

พึ่บ

“อ๊ะ! น..นั่นมันกระเป๋าสตางค์ของ๬ั๞!”

ปลายดาวร้องท้วงเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ากระชากกระเป๋าถุงผ้าของเธอมาครอบครอง เขาเปิดมันออกพร้อม๻ั๹หยิบบัตรประชาชนของเธอมาถือไว้ ใบหน้าคมหรี่ตาจ้องมองรูปสาวสวยผมยาวปราศจากเครื่องสำอาง ดูแล้วเขาชอบใจเธอไม่เบา

“รีบหนีออกไปซะ ก่อนที่น้องชายของ๬ั๞จะเข้ามาเห็นเธอ” พันไทม์เมินสายตาไปทางประตู

“ข้างล่างนั่น.. ส..เสียงน้องชายของนายเหรอ”

“อืม สามคน”

“…..” คำตอบของผู้ชายที่เอื้อมไปคว้าผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้ามาคลุมท่อนล่างทำให้เธอใจหล่นวูบ

“อย่าให้พวกมันจับได้ล่ะ”

พันไทม์ยักคิ้วให้เธอก่อนจะออกแรงดันร่างหญิงสาวให้ออกไปจากห้องนอนของตน เธอเหลือบมองเห็นท่อนล่างที่มีอะไรบางอย่างนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรประตูบานใหญ่ก็ถูกปิดต่อหน้าต่อตาของเธอ

ปั้ง!!

สภาพของเธอในตอนนี้ไม่ต่างอะไร๻ั๹เด็กใจแตกที่เพิ่งถูกผู้ชายทิ้งกลางคัน ชุดนักศึกษาที่ยับยู่ยี่ มือข้างขวาถือกล่องเพชร ส่วนข้างซ้ายนั้นถือกระเป๋าสตางค์พร้อม๻ั๹ถุงผ้า แต่คิดโกรธตัวเองอยู่ในใจได้ไม่นานนัก ปลายดาวก็รีบเร่งฝีเท้าวิ่งลงไปด้านล่างอย่างหวาดระแวง ดวงตาแดงก่ำของเธอมองไปรอบๆท่ามกลางเสียงตะโกนเรียกเจ้าของบ้านดังอยู่ไม่ไกล

“พี่ไทม์โว้ยยยยย ลงมาเปิดประตูหน้าบ้านให้หน่อยยย!!”

เฮือก!

ปลายดาวสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อเสียงของกลุ่มผู้ชายพวกนั้นเขยิบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ประตูหน้าบ้านนั้นอยู่ห่างจากจุดที่เธอยืนไม่ไกลเท่าไหร่ แต่เสียงทุ้มนั้นดังกระหน่ำราว๻ั๹กระซิบอยู่ข้างหู

“พี่ไทม์หลับหรือเปล่าวะพี่เจ”

“เออนั่นดิ”

“แต่ผมเห็นไฟเปิดอยู่นะ”

“พี่เขาอาจจะนอนเปิดไฟไง ไอควาย”

เสียงเถียงกันไปมาดังแว่วอยู่แบบนั้นจนปลายดาวจับจุดได้ว่าเธอควรรีบทำอะไร ร่างบางที่สั่นเทาจึงรีบเร่งฝีเท้าวิ่งไปทางประตูหลังบ้านอย่างลุกลี้ลุกลน พอพ้นประตูบานใหญ่ก็ทำให้ปลายดาวโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก เห็นรั้วพังๆที่มันแง้มไว้เธอก็เห็นทางสว่าง

ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเอาชีวิตรอด๻ั๹เหตุการณ์บ้าๆนี่ยังไง แต่วินาทีนี้เธอขอกลับไปถึงบ้านก่อนก็แล้วกัน!

ปลายดาวที่เอาแต่หันกลับไปมองด้านในตัวบ้านจนลืมมองทางข้างหน้า ฝีเท้าทั้งสองใกล้จะถึงจุดหมายแต่ก็มีร่างสูงโปร่งของใครบางคนเข้ามาขวางไว้ ห่างเพียงแค่นิดเดียวถ้าเธอหันมาเห็นเขาก่อนก็คงจะไม่..

ปึก!!

“โอ๊ย!”

สาวน้อยเผลอร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อร่างของเธอชน๻ั๹ใครบางคน ดวงตาของเธอเบิกโพลงในทันทีเมื่อเห็นผู้ชายหน้าหล่อเหลากำลังยืนมองเธอไม่ละสายตา ผู้ชายคนนี้..หน้าตาคล้ายคลึง๻ั๹ไอคนโรคจิตชั้นบนนั่นไม่มีผิด

‘อืม สามคน’

‘อย่าให้พวกมันจับได้ล่ะ’

ถ้าเสียงดังๆตรงหน้าบ้านนั่นเป็นเสียงของน้องชายพันไทม์สองคน งั้นแปลว่าคนที่สามก็คือ..

“เธอเป็นใคร”

ผู้ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าหรี่ตาถามหญิงสาวที่ยืนตัวแข็งทื่อเป็นหิน ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะโน้มตัวลงมาจนเธอถอยหลังหนี ใบหน้าหล่อขาวตี๋มีเสน่ห์ สันจมูกโด่งไม่แพ้พันไทม์ ริมฝีปากสวยได้รูปถอดแบบจากพี่ชายของเขามาเด๊ะๆ ผู้ชายคนนี้มีนามว่า โนอาห์ น้องชายคนรองของครอบครัว

“ค..คือ ๬ั๞แค่มาเอาของน่ะ” ปลายดาวรีบสร้างเรื่องโกหกเพราะเธอเห็นสายตาจับผิดที่จ้องมองมาทางกล่องเพชรในมือ

“เธอรู้จัก๻ั๹พี่ไทม์เหรอ” เขาเลิกคิ้วถามเสียงเข้ม

“อะอื้อ”

“แล้วทำไมถึงออกประตูหลัง?”

“เอ่อ คือ”

“เครื่องเพชรของแม่๬ั๞ นี่อย่าบอกนะว่าพี่ไทม์ให้เธอ”

“…..”

สาวน้อยที่เริ่มควบคุมอาการสั่นไหวของตัวเองไม่ได้จึงยืนแน่นิ่งไปชั่วขณะ แววตามีพิรุธนั้นไม่กล้าเงยหน้าสบตาของผู้ชายตรงหน้าเลยสักนิด แต่สถานการณ์มันก็บีบบังคับให้เธอต้องจำใจเอาตัวรอดให้ได้ แม้ว่าโนอาห์จะรู้ความจริงแล้วก็ตาม

“ฉ..๬ั๞เป็นเด็กของพี่ชายคุณค่ะ เขาให้เครื่องเพชรนี่เป็นของข๯ัญที่๬ั๞นอน๻ั๹เขา”

ปลายดาวพูดจบก็กัดริมฝีปากตัวเองแน่น๻ั๹ประโยคไร้ยางอายของตัวเอง เธอรู้ดีว่าไม่เคยเสียบริสุทธิ์ให้ชายคนไหน เพราะปมฝังใจในอดีต..

“หึ.. พี่ไทม์เนี่ยนะจะให้เครื่องเพชร๻ั๹เธอ อย่ามาหลอกกันให้ยากเลยยัยหัวขโมย ๬ั๞มองเธอออกตั้งแต่แวบแรกแล้ว”

อึ่ก..

ม..ไม่นะ..

“พี่ไทม์!!! ยัยผู้หญิงคนนี้เป็นใครวะ!!”

แต่แล้วคนฉลาดที่มีไอคิวสูงปรี๊ดอย่างโนอาห์ก็รีบคว้าแขนบางเอาไว้และตะโกนเรียกพี่ชายดังลั่น นั่นจึงทำให้สาวน้อยผู้น่าสงสารไร้ซึ่งทางออก เธอยืนแน่นิ่งไปเพียงไม่กี่วินาที๻ั๹ความหวาดกลัวในใจ ถ้าเธอโดนจับเข้าไปข้างในตอนนี้ต้องตายแน่ๆ แค่ผู้ชายที่ชื่อพันไทม์คนเดียวก็โรคจิตเกินพอ แต่นี่ยังมีน้องชายอีกตั้งสามคน

ปลายดาว..ถ้าเธอไม่รีบหนีตอนนี้ เธอได้ตายอยู่ที่นี่จริงๆแน่!

“ข..โทษนะคะคุณ”

เอ่ยคำขอโทษเสร็จสรรพเธอก็ตัดสินใจเสียสละต้นขาตัวเองเพื่อดันเข้าไปกระทุ้งจุดอ่อนของคนตรงหน้า ซึ่งนั่นก็คือเจ้าน้องชายที่มันกำลังหลับใหลอยู่ในห้วงนิทรา แต่จำเป็นจะต้องตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดอันแสนสาหัส

ปึก!!

“โอ๊ยยยยยยยย!! อึ่ก ย..ยัยบ้านี่!”

ตึกๆๆๆ

ร่างบางในสภาพสะบักสะบอมรีบวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลองล้มตึงลงไปกอง๻ั๹พื้น ความเจ็บปวดบริเวณน้องชายทำให้เขาจุกจนพูดอะไรไม่ออก โนอาห์กัดฟันตัวเองแน่นด้วยความแค้นเคือง แววตาคมของเขาเห็นเพียงต้นขาขาวที่ก้าวฉับๆวิ่งหนีออกไปทางรั้วหลังบ้าน

“กึ่ด.. ฝากไว้ก่อนเถอะยัยบ้าเอ้ย.. โอ๊ยยยยยย ซี๊ดดดส์..” เขาเอ่ยเสียงทุ้มลอดไรฟันพลางเอามือสองข้างเอื้อมลงไปกุมเป้าของตัวเอง

“เฮ้ยพี่โนอาห์!!”

“พี่โน!!”

สองหนุ่มหน้าตาดีวิ่งเข้ามาตามเสียงร้องโหยหวนเรียกของพี่ชาย น้องคนกลางนามว่า เจไนท์ คนนี้หน้าตาดีไร้ที่ติ เขาออกแนวเป็นหนุ่มที่โดดเด่นเหมือนไอดอลเกาหลี ส่วนน้องคนเล็กชื่อว่า เรียล คนนี้ออกแนวน่ารักไร้เดียงสา แต่..ร้ายเงียบอย่าบอกใคร เขาเรียนคณะสัตวแพทย์ของมหาวิทยาลัยนาบี

“ใครทำอะไรพี่วะเนี่ย! หรือว่าพี่โดนงูกัด ทำไมไม่พูดอะไรเลยอะ ไอ้เรียลมึงไปตามพี่ไทม์มาดิ๊!”

“ผมว่าพี่โทรตามหมอง่ายกว่าไหม ดูท่าแล้วจะเจ็บหนัก” เรียลกล่าว

“โทรตามหมอทำซากอะไร มึงก็เป็นหมอ” เจไนท์ถลึงตาใส่ไอหน้าจิ้มลิ้มที่มันเตรียมยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา

“ผมเป็นหมอสัตว์!”

“หมอสัตว์ก็ตรวจแผลได้ ไอฟาย มึงตรวจท่อนล่างพี่โนหน่อยดิ๊ เผื่อเขาโดนอะไรกัด”

“โอยยยย แม่ง.. ซี๊ดดดดส์..”

โนอาห์ที่นอนกุมเบื้องล่างของตัวเองขดตัวพลางพยายามแทรกหนีเสียงดังๆของน้องชายจอมวุ่น ไม่ได้ช่วย-่าอะไรแล้วยังจะมาเถียงกันให้ไมเกรนขึ้นสมองอีก

ในขณะเดียวกันนั้นหนุ่มใหญ่ที่ยืนพิงกำแพงตรงประตูหลังบ้าน เขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างก็ได้ลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา พันไทม์หรี่ตาจ้องมองน้องชายที่นอนกุมไข่พลางส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความดุดันจ้องมองรั้วพังๆหลังบ้านไม่ละสายตา เขารู้ดีว่าสาวสวยแปลกหน้าวิ่งหนีออกไปทางนั้นแน่นอน

“หึ..”

พันไทม์ลอบยิ้มร้ายออกมาอีกครั้งก่อนจะก้มมองบัตรประชาชนของสาวน้อยไร้เดียงสาในมือ เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างใจเย็น๻ั๹เหตุการณ์วุ่นวายในครั้งนี้

เพราะนี่มันไม่ใช่จุดจบของเรื่องราว..แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นต่างหาก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป..

“ห๊ะ!!!”

“ก็เห็นว่าพวกมึงจะมาอยู่ยาว กูก็เลยเล่าเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้รู้ไง”

“แล้วพี่ก็ให้เครื่องเพชรแม่ไปฟรีๆเนี่ยนะ นั่นเงินล้านเลยนะพี่ไทม์”

โนอาห์ที่นั่งหมดแรงอยู่บนโซฟาท้วงพี่ชายผู้เงียบขรึม ถัดไปนั้นก็มีเจไนท์๻ั๹เรียลนั่งอ้าปากเหวอ๻ั๹คำอธิบายเมื่อกี๊ด้วย มันคือเรื่องที่ทำความเข้าใจได้ยากเหลือเกิน พันไทม์ย้ายกลับมาอยู่บ้านนี้แค่วันเดียว สาวแปลกหน้าก็ขึ้นมาโจรกรรมเพชร แถมเขายังเกือบจะมีอะไร๻ั๹เธอบนห้องนอนนั่นอีก..

“นั่นดิ พี่ไม่สนใจผู้หญิงง่ายๆไม่ใช่หรือไง ทำไมให้เครื่องเพชรแม่ไปแบบนั้น แล้วถ้าเธอไม่กลับมาล่ะ”

“กลับดิ” พันไทม์ตอบรับเจไนท์พลางชูบัตรประชาชนนั่นขึ้นมา

“มันอาจจะเป็นบัตรปลอมก็ได้พี่ไทม์ เดี๋ยวนี้มิจฉาชีพมันทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ” เรียลเริ่มขมวดคิ้วยุ่ง

“เออ ยัยนั่นดูท่าทางเงอะๆงะๆแต่ก็ฉลาดไม่เบา ไม่งั้นคงไม่เตะโดนจุดที่ทำให้ผมเกือบตายหรอก” โนอาห์พูดพลางขบกรามตัวเองแน่น

“เอ่อ ไปโรงบาลไหมพี่โน ผมว่าพี่ควรไปนะ เผื่อมันหัก”

“หักพ่อมึงดิ! มันจะหักได้ยังไง เฮ้อ..” โนอาห์ถอนหายใจใส่เจไนท์ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง

“หึ ก็ร้ายแบบนั้นไง กูเลยรู้สึกถูกชะตา”

แต่แล้วประโยคอันเรียบเฉยที่เอ่ยออกมาจากพี่ใหญ่ก็ทำให้หนุ่มสามคนหันขวับไปมอง โดยเฉพาะคนที่รู้ใจพี่ชายตัวเองดีที่สุดอย่างโนอาห์ เขาหรี่ตาจ้องมองพันไทม์ที่เพิ่งยกโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างคาดเดาอารมณ์ได้ยาก

“กูให้ลูกน้องพ่อไปสืบมาแล้ว จากบัตรประชาชนเนี่ยแหละ”

“สืบเกี่ยว๻ั๹ผู้หญิงคนนั้น?” โนอาห์เลิกคิ้วถาม

“อืม ปลายดาว”

“…..”

“เธอชื่อปลายดาว” เขาพูดพลางก็กดโทรออกเบอร์แปลกที่ได้มาจากลูกน้องของพ่อตัวเอง

ตื๊ดดด.. ตื๊ดดดดด..

รอยยิ้มร้ายปรากฏอยู่บนใบหน้าเขาพร้อม๻ั๹หูที่กำลังฟังเสียงสัญญาณโทรศัพท์ เพียงไม่นานนักปลายสายนั้นก็กดตอบรับอย่างที่เขาคาดหวังไว้

“ฮัลโหล นี่๬ั๞เองนะ พันไทม์..”