เรื่อง เทพยุทธ์พิชิตฟ้า ภาค ศึกอสูรนิรันดร์

พระเอก"แปลกมาก สองวันมานี้ไม่เจออสูรเลย"

นักดาบ"ดูเหมือนว่าบรรยากาศในป่าก็ต่างออกไปจากเดิม"

"ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น หืม กลิ่นอายนี่! ดูเหมือนว่าผู้เเข็งเเกร่งกำลังมา ไม่ได้การ เราต้องรีบออกไปจากตรงนี้! พระเอกกล่าว

นักดาบ "ไม่ทันแล้ว รีบซ่อนเร็ว แล้วลบกลิ่นอายด้วย

ภายในที่หลบซ่อน

พระเอก "นั่นมัน พลังกดดัน ต่างอสูรที่ผ่านมาลิบลับ

"ไม่ผิดแน่ มันอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญวรยุทธ์ (ระดับ70-79) ระดับพลังของมันสูงกว่าพวกเรา" นักดาบกล่าว

พระเอก" การทดสอบนี่มันยังไงกันแน่ ทั้งเด็กนี่สลบไป 2 วันแล้วก็ยังไม่ตื่นแถมยังมาเจออสูรตัวนี้อีก

นักดาบ"ดูเหมือนว่าจะเกินการควบคุมของหน่วยไปแล้ว ป่าขังอสูรลับเเลนี้คงเกิดเหตุผิดปกติบางอย่างจึงทำไห้มันเข้ามาได้ แม้แต่เด็กยังหลุดเข้ามา

พระเอก" เรามีเด็กนี่อยู่ด้วย ถ้าจะซัดกับมันก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น

นักดาบ " เเม้เเต่พลังของมันพวกเราก็ยังไม่มีข้อมูล ถ้าคิดจะเอามันไห้ลง อาจต้องใช้เวลาจริงๆนั่นเเหละ เราคงต้องรอให้มันไปเเล้วค่อยเคลือนไหว

"นั่นคงเป็นทางเดียว พระเอกตอบ

ทันใดนั้นเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเด็กสาวที่หลับไป 2 วันนั้น ก็ได้ตื่นขึ้นเนื่องด้วยความเศร้าของเธอเธอจึงร้องไห้ออกมาทันที พ่อ!! ไม่นะ พ่อ โดยที่ไม่ไม่รู้สถานการณ์

อสูรตัวนั้นได้ยินเสียงก็๩ั๦๜๯ั๹มาทางพระเอกทันที

"เชี่ยยย!!" พระเอกอุทาน

"ชิปหาย!!" นักดาบอุทาน

พระเอกกำหมัดในใจ "ยัยเด็กเปรต เสือกตื่น๻๵๲ไหนไม่ตื่น เสือกตื่นมาร้อง๻๵๲นี้เนี่ยนะ!

อสูร "หึ ดูเหมือนจะมีหนูอยู่ในท่อ ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าใส่ต้นไม้ทันที

นักดาบ" หลบเร็ว!!

พระเอก" อ้าก

เด็กหญิง" อ๊ายยย

ทั้งสามปลอดภัยอย่างฉิวเฉียด

พระเอก" เกือบไปเเล้วไง

"เเค่กรงเล็บ ก็ฉีกต้นไม้ไหญ่ขนาดนี้ได้ ได้ช่างเเกร่งจริงๆ" นักดาบกล่าว

ทั้งสาม มองไปที่อสูร อสูรตนนี้ ผมสีดำยาวดวงตาสีเเดงหน้าตาหล่อเหลาผิวขาวซีด สูงประมาณ190 กรงเล็บทั้งสองมือสีเเดงฉานยาวออกมา ทั้งตัวเต็มไปด้วยเกราะสีเเดงดำลวดลายเกราะไหลเวียนไปด้วยเลือดอสูร เต็มไปด้วยเเรงกดดัน เเละจิตสังหาร

อสูรยิ้ม "พวกเเกหลบได้ดีนี่" อสูรหันกลับมาที่ทั้งสามคน "หืม! เป็นเธอนี่เองหนูน้อย เลือดของเธอมันช่างวิเศษจริงๆ มากับชั้นเถอะ เเล้วขั้นจะดูเเลเธออย่างดีเลย

พระเอก" เลือด? มันตามเลือดของเธอมายังงั้นเหรอ"

อสูรเดินตรงเข้าไปหาเด็กสาวโดยไม่สนใจพวกพระเอกเเละนักดาบที่ยืนอยู่ข้างๆ

เเละเเล้ว พระเอกก็ยืนมือกลับหลังไปจับไหล่ของอสูรไว้

ขณะเดียวนักดาบกันยื่นดาบกลับหลังไปจ่อคอของอสูร

อสูรยืนนิ่ง

"นี่เเกเมินชั้นยังงั้นเหรอวะไออสูร" ทั้งสองพูดพร้อมกัน

อสูรกล่าวเสียงต่ำ"เอามือเน่าๆของพวกเเกออกไปซะ" หลังจากพูดเสร็ดเเล้วก็พลิกตัวตวัดสองกรงเล็บใส่พวกพระเอกทันที

พระเอกเหมือนจะรู้อยู่เเล้ว หวดส้น-ีนขวาขึ้นมายันกรงเล็บอสูร

นักดาบก็เช่นกัน ก้มต่ำหลบกรงเล็บตั้งท่าเเล้วก็ฟันสวนเข้าไส่อสูร ปลายดาบกำลังจะถึงคอ อสูรก็กระโดดหลบถอยหลังกลับมา

ทั้งหมดนี้คือ รีเฟล็กชั่นที่เกิดขึ้นภายในไม่กี่เสี้ยววินาที

ปลายดาบมีเลือดหยดลงบนดิน หนึ่งหยด!!!

อสูรยกมือขึ้นปาดรอยเลือดเล็กๆที่คอ เเล้วก็เอามาเลีย จากนี้นก็ยิ้มออกมา "ไม่เลว ไม่เ

ลวเลยจริงๆ หวังว่าพวกเเก จะทำไห้ข้าหายเบื่อได้นะ"

จบ๻๵๲