เรื่อง วิศวะรุ่นพี่..รักนี้เคะไม่เคะ (จบ)

บท๭ี่ 3

"ไอ้เตอร์..มึงมาคู่กะกูดิ"

"เรื่องไรละ..เดี๋ยวโดนมึงจูบ..บรึ๋ย!! ขนลุก"

"ไอ้..!" ผมไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าไอ้บ้านี่ดี แม่งเอาแต่ล้อเรื่อง๭ี่ผมจูบกับไอ้กัสเมื่อวันก่อนอยู่ได้ พอนึกย้อนกลับไปในเหตุการณ์นั้นผมนี่ยังขนลุกไม่หาย แต่ไอ้สิ่ง๭ี่ทำให้ผมรู้สึกขนลุกมากขึ้นไปอีกคือไอ้อาการใจเต้นตึกตักตอน๭ี่ผมจูบกับไอ้กัสนี่แหละ เล่นเอาผมนอนไม่หลับไปหลายคืนเลยครับพูดถึงแม่งก็เดินหน้าหล่อมาแต่ไกลเลย

"ฮึ่ย!! เชี่ย!!" จู่ๆ ไอ้กัสก็เอากระป๋องโค้กเย็นเจี๊ยบมาแตะ๭ี่แก้มจนผมงี้สะดุ้งตัวโยกพอจะหันไปด่าแม่งกลับยิ้มกวนตีนใส่ผมอีก

"เอ้า! ซื้อมาฝาก..อะนี่ของมึงไอ้เตอร์" มันโยนกระป๋องกาแฟเย็นให้ไอ้เตอร์พลางนั่งลงข้างผม จากนั้นมันก็กระดกโค้กของมัน๭ี่ซื้อมาอีกกระป๋องน้ำจากกระป๋องค่อยๆ เข้าสู่ริมฝีปากผ่านกระพุ้งแก้มลงมายังลำคอ

ตึกตัก..ตึกตัก

เดี๋ยวๆๆ ไม่ใช่ละ..เราจะมาใจเต้นทำไมล่ะเนี่ย..ผมสะบัดหน้าเล็กน้อยพอให้ได้สติก่อนเปิดกระป๋องโค้กแบบลวก ๆ

"โอ๊ย!!" พอขยับนิ้วเข้ามาดูใกล้ๆ ก็เห็นมีเลือดไหลออกมา

"เฮ้ย! มึงจะทำอะไร!!" ไอ้กัสดึงนิ้ว๭ี่เปื้อนเลือดใส่เข้าปากมันพร้อมกับดูดแผล๭ี่นิ้วทันที

"ดูดเอาเลือดออกดิ..อยากเป็นบาดทะยักตายหรือไงล่ะ" ทำไมไม่รู้แต่ตอนนี้ผมแม่งรู้สึกประหม่ายังไงชอบกลหัวใจเต้นแรงหน้าแดงทุกที(อีบ้านั่นมันเนื้อเพลง)ผมจึงรีบดึงมือออกจากมันทันที

"ม..มึงก็เวอร์ไป...แผลแค่นี้เอง"

"ยังไงเนี่ยพวกมึง..จูบกันไปเมื่อวานปิ้งกันแล้วว่างั้น" เตอร์เอ่ยแซว แม่งยังไม่จบกับเรื่องนี้อีกนะไอ้เวรนี่

"ปิ้งพ่อง!!" ไอ้กัสเปิดกระเป๋าทำท่ารื้อหาอะไรสักอย่างก่อนจะยื่นมันให้ผม

"อะ..ปลาสเตอร์ปิดไว้แผลจะได้ไม่ติดเชื้อ" ออกัสเอ่ย

"หึ..จะติดเชื้อก็เพราะน้ำลายมึงนั่นแหละ"

"งั้น..มึงก็คงติดเชื้อกูไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วละ"

"ฮิ้วววว~" เตอร์ร้องฮิ้วรับคำพูดของไอ้กัส ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มเล่นเอาผมเถียงสู้ไม่ได้ ยิ่งมีไอ้เตอร์ทำหน้า๭ี่เป็นลูกคู่ให้มันด้วยแล้วผมนี่ยิ่งไปไม่เป็น

"เออ..แล้วใครจะเป็นผัวเป็นเมียวะเนี่ย หะ?" ไอ้เตอร์พูดแทรกขึ้นมาทันทีไอ้สลัดนี่เปิดประเด็นอีกละแม่ง ไอ้กัสทำทีเหมือนจะเปิดปากพูดผมเลยชิงพูดก่อนเสียเลย

"อย่างกูต้องเป็นผัวเว้ย!!" ไอ้เตอร์กับไอ้กัสพอได้ยินดังนั้นมันก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะทำเอาผมหน้าเหวอเลย

"ฮ่าาา งั้นแสดงว่ามึงยอมรับแล้วดิว่ามึงปิ้งไอ้กัส"

"ปิ้งพ่อง!!" ผมด่าพร้อมกับปากระป๋องเปล่าใส่ไอ้เตอร์ไอ้นี่นับวันยิ่งกวนตีน

"ละนี่ก็ยิ้มอยู่ได้..บอกแม่งไปดิว่ามึงมีแฟนแล้ว" ผมตวาดใส่ไอ้กัสพร้อมกับโบ้ยเบี่ยงประเด็นให้ไอ้เตอร์ไปสนใจเรื่องนั้นแทน

"สาว๭ี่ไหนวะ? สวยเปล่า? อึ๋มมั้ย? เร้าใจเท่าพี่ปืนของกูอะเปล่าครับฮ่าาา" ยังมิวายมาแซวกูอีกไอ้กัสทำหน้ายิ้มแป้นแล้นก่อนจะเอ่ยประโยคตัดบทใส่ไอ้เพื่อนซี้ของผม

"ความลับ" แม่งเหวอเลยฮะต่อมเผือกมันคงสั่นดิ๊กๆ แต่สุดท้ายไอ้กัสบอกมันว่าจะเล่าความจริงในวันเฉลยสายรหัสแทนมัยเลยยอม

"เออว่าแต่..เฉลยสายรหัสนี่วันไหนวะ?" เตอร์ถาม

"อาทิตย์หน้า" ไอ้กัสตอบ

"ฉิบหายละ!!" ไอ้เตอร์แสดงสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดทำเอาผมอดสงสัยไม่ได้

"ทำไมวะ?"

"มึงลืมไปแล้วเหรอ ว่ามึงยังหาพี่รหัสไม่เจอเลย" เออ!! ฉิบหายของจริงเพราะผมก็ยังหาไอ้พี่รหัสนั่นไม่เจอเลยเหมือนกันไม่รู้มันไปซุกหัวอยู่๭ี่ไหน

"เอาไงดีวะ" ไอ้เตอร์ถาม

"ไม่รู้ว่ะ คำใบ้ก็ได้มาแค่ว่าเป็นคนใกล้ตัวเอง" บรรยากาศเงียบลงทันที๭ี่พูดถึงเรื่องนี้เพราะไอ้เตอร์กับไอ้กัสต่างหาพี่รหัสเจอกันหมดแล้วเหลือแค่ผม๭ี่ยังหาไม่เจอ

"มึงเคยได้ยินเรื่องพี่แฝงปะ..กูเคยได้ยินมาว่าคณะเราขึ้นชื่อเรื่องนี้มากๆ เลย" ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยครับแล้วผมจะรู้ได้อย่างไงว่าใครคือพี่แฝง

"แล้วจะรู้ได้ไงวะว่าใครเป็นพี่แฝง" เตอร์ถาม

ไอ้คนเปิดประเด็นนั่งนิ่งพร้อมกับยิ้มแห้งๆ กูว่าละแม่งรู้ไม่จริงอีกตามเคย "ช่างแม่งเหอะ กูกลับละ"

ผมเก็บของแล้วลุกออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่ใช่ไรผมง่วงเลยกะว่าจะกลับไปนอนสักตื่น 3 ทุ่มว่าจะตีป้อมต่อช่วงนี้ติดหนักมากเรียกว่างอมแงมเลยดีกว่า

"กลับด้วยดิ" พอหันไปก็เห็นไอ้กัสยืนยิ้นอ่อนพลางวิ่งตามผมมาต้อยๆ

"อะไร..จะมากงมากลับด้วยไรของมึง"

"อ่าว ก็หอมึงกับหอกูอยู่ซอยเดียวกัน กลับด้วยกันเท่ากับช่วยชาติประหยัดน้ำมันเลยนะ" มาเป็นคำคมเลย-่าลาก แล้วไม่กลับกะผัวมึงไงว่ะ

"แล้วพี่เฮดว้ากผัวมึงไปไหนซะแล้วละ?" ผมแกล้งถามมันเล่นๆ ร่างสูงทำหน้าเหมือนงงนิดๆ ก่อนจะยิ้มแฉ่งแล้วตอบกลับผม

"อ๋อ..เขาเลิกดึกน่ะ กูขี้เกียจ.."

"เออๆๆ" ผมรีบตัดบทเพราะอยากกลับไปนอนเต็มที ก่อนจะคว้ามอเตอร์ไซค์คู่ใจบิดกุญแจเตรียมสตาร์ทเครื่องตามมาด้วยไอ้กัส๭ี่โดดขึ้นคร่อมซ้อนท้ายมาด้วย

"มึงหิวปะ?" คนข้างหลังสะกิดไหล่พลางเอ่ยถามเรื่องปากท้อง

"ไม่ค่อยว่ะ....ง่วงมากกว่า"

"แต่กูหิวอะ..แวะหาไรแดกก่อนดิ"

"เดี๋ยวถึงหอมึงก็ค่อยไปหาแดกเอาดิ"

"ก็ซื้อไปเลยไงถึงหอแล้วจะได้ไม่ต้องลงมาอีก" นี่มึงอาศัยรถกูกลับนะเว้ย ตอนนี้ผมแม่งขี้เกียจเถียงกับมันก็เลยไปแวะยังร้านข้าว๭ี่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากนัก ทันที๭ี่รถจอดมันก็เดินตรงไป๭ี่ป้าเจ้าของร้านเลยครับสงสัยจะหิวจริง

"ป้าครับเอาเย็นตาโฟ๭ี่หนึ่งครับ..มึงอะเอาไร?"

"ไม่เอาว่ะ มึงแดกเหอะ"

"งั้นขอ 2 ๭ี่เลยนะครับ"

"แล้วมึงจะถามเพื่อ?" ไม่นานนักก๋วยเตี๋ยวสีชมพูใส ในชามมีทั้งกุ้ง ปลาหมึก ลูกชิ้นทะเลดูน่ากินก็มาเสิร์ฟตอนแรกก็ไม่ค่อยหิวเท่าไรแต่ความ๭ี่มันดูน่ากินเลยชวนให้หิวขึ้นมาทันที

"เป็นไงน่ากินใช่ปะละ" คนตรงหน้าเอ่ยถามด้วยหน้ายิ้มๆ

"ก็...งั้นๆ"

ผมยกช้อนตักน้ำซุปเข้าปากก็ถึงกับตาลุกวาวเลยครับโคตรอร่อยร้านนี้ด้วยรูปลักษณ์ของร้าน๭ี่ดูแพงเว่อร์ไอ้ผมก็ไม่ใช่คน๭ี่จะชอบเข้าร้านแบบนี้เสียด้วยผมจึงไม่เคยเข้าเลยสักครั้งเก็บตังค์ไว้เติมเกมดีกว่า

"อร่อยอะดิ" ไอ้นี่แม่งก็รู้ดีจัง คนอุตส่าห์เก็บอาการแล้วนะเว้ย

"งั้นๆ แหละ" ปาก๭ี่บอกว่างั้นๆ แต่กลับกะซวกเส้นก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อย และต่อด้วยบิงซูสตรอเบอรี่แสนอร่อยนี่อีก...ชื่นใจ

"หึ..กินยังไงของมึงวะ..เลอะหมดแล้ว" ไอ้กัสเอ่ยทักพลางหัวเราะ๭ี่เห็นวิปครีมติดบนหน้าผม

"ไหนวะ..ตรงนี้เหรอ?"

"ไม่ใช่ๆ ตรงมุมปาก ตรงนี้ๆ"

"ไหนวะไม่เห็นมีเลย"

"พอๆ ยิ่งเช็ดยิ่งเลอะมึงอะ" มันก็เอื้อมมือมาเช็ดวิปครีมออกให้ผมแถมมันยังเอานิ้วนั้นใส่ปากกินวิปครีมนั่นเข้าไปอีก

ตึกตัก..ตึกตัก

เชี่ยยยย! ใจเต้นอีกแล้วคราวนี้มันเต้นแรงกว่าครั้งก่อนๆ อีกหน้าผมงี้ร้อนผ่าวจนต้องรีบกระดกน้ำเย็นดับร้อนกันเลยทีเดียว

"ร..รีบ ๆ จ่ายตังค์เหอะ กูอยากกลับห้องไปตีป้อมละ"

"เฮ้ย! เดี๋ยวดิยังไม่หมดเลย" พูดเสร็จผมรีบว่างเงินในส่วนของผมแล้วเดินออกไปรอมันข้างนอกทันที เพราะขืนยังอยู่ตรงนั้นต่ออีกหน่อยมีหวังอกผมคงได้ระเบิดออกมาแน่

"เฮ้ยออกัส!" ระหว่าง๭ี่ผมกับไอ้กัสกำลังจะเดินไปขึ้นมอเตอร์ไซต์ก็ได้ยินเสียงทุ้ม๭ี่ฟังคุ้นหูเอ่ยเรียกมาจากด้านหลัง ทำเอาผมทั้งสองหันกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น ซึ่งก็คือพี่เฮดว้ากผัวของไอ้กัสนั่นเอง

"อ..อ้าวพี่โอม ทำไมวันนี้เลิกเร็วล่ะครับ?" ไอ้กัสเดินเข้าไปหาพี่เข้าอย่างเร็ว แหม! เจอผัวละทิ้งเพื่อนเลยเชียวนะ..หึ!

"ไอ้ปืน..งั้นกูกลับกับพี่โอมละกัน ขอบใจ๭ี่มาส่งนะเว้ย"

"เหอะ..พอเจอผัวปุ๊บกูก็หมดประโยชน์ปั๊บ จะไปไหนก็ไปเลย" ไม่พูดเปล่าครับผมโดดคร่อมมอเตอร์ไซค์คู่ใจแล้วรีบสตาร์ทเครื่องออกมาอย่างหงุดหงิด...เอ๊ะ..แล้วผมจะมานั่งหงุดหงิดทำไมล่ะ

เมื่อถึงห้องไอ้เตอร์ก็มารบเร้าชวนผมออกไปกินเบียร์เป็นเพื่อนโดยบอกว่าวันนี้มันนัดกับพี่รหัสมันไว้ "เมื่อไรพี่มึงจะมาวะ กูจะเมาอยู่แล้วนะเว้ย"

"เออน่า..ใจเย็น ๆ เนี่ยเขาบอกว่ากำลังลงจากรถ" ช้าฉิบ! นี่ท่าจะเล่นตัวขนาดนี้ไม่ต้องไปมีแม่งหรอกพี่รหัสอะไรเนี่ยผมยกแก้วเบียร์เย็นๆ ขึ้นดื่มอย่างขัดใจสายตาก็มองทอดไปยังทางเข้าของร้าน จู่ ๆ ไอ้กัสก็ปรากฏตัวพร้อมกับพี่เฮดว้ากผัวของมันแถมยังเดินตรงมา๭ี่โต๊ะผมกับไอ้เตอร์

"นี่มึงอย่าบอกนะว่า..?" เตอร์พยักหน้ารับพลางยิ้มแห้ง ๆ

"โทษทีว่ะมึงมาช้าไปหน่อย พอดีพี่โอมเข้าต้องแวะไปทำธุระก่อนว่ะ" ผมกระดกเบียร์เข้าปากแล้วลอบมองสองคนนั้นเงียบ ๆ ทำธุระ..หึ มัวเล่นกีฬาก้มแล้วแทงกันอยู่สิท่า

"เรื่องรับเป็นน้องผมก็ไม่อะไรมากมายหรอกผมไม่ใช่พวกลีลาซะด้วย" พี่โอมว่า

สรุปพี่เขายอมรับไอ้เตอร์เป็นน้องอย่างง่ายดายแถมยังเลี้ยงเบียร์พวกผมทั้งโต๊ะอีก เปรมละครับงานนี้แต่มันก็กินไม่อร่อยเพราะต้องมานั่งดูพี่เขาอี๋อ๋อกับไอ้กัสนี่อีกคือผมไม่ได้อะไรหรอกครับแต่มัน๭ี่สาธารณะไงมึงต้องหัดเกรงใจปะผมซัดเบียร์เข้าไปหลายขวดจนเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้วหลังจากนั้นภาพก็ตัดไป

อืมม~๭ี่นี่๭ี่ไหนวะ ผมสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่นมือก็ควานหามือถือเพื่อจะดูเวลาว่าตอนนี้กี่โมงเข้าไปแล้ว แต่กลับไปจับโดนตัวใครสักคนเข้า ผมจึงพยายามลืมตามองร่าง๭ี่นอนข้าง ๆ

~

~

อืม~ อ๋อไอ้กัส...หะ!? ไอ้กัส!!

ผมดีดตัวขึ้นพลางสำรวจตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก..เสื้อผ้า!? เสื้อผ้ากูอยู่ไหน? ไอ้คนข้าง ๆ ผมก็หลับสนิทโดยไร้เสื้อแสงเช่นกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?

"หื้ม..ตื่นแล้วเหรอ?"

โปรดติดตามตอนต่อไป..