เรื่อง Bad Doctor|คุณหมอมาเฟีย #จักรวาลมาเฟีย (จบ)

บท๡ี่ 4

พาส | ปุณกัณ

"เรียบร้อยครับ" เสียงชายกลางคนสวมชุดขาวเอ่ยขึ้นพลางเก็บอุปกรณ์เครื่องมือการแพทย์ ผมพยักหน้ารับและกล่าวขอบคุณ จากนั้นเฮียโจก็บอกลูกน้องให้พาคุณหมอขึ้นรถแล้วพาเขาไปส่งยังโรงพยาบาล

"ไง เจ็บมากมั้ย?" เฮียโจเอ่ยยิ้ม ๆ

"สิว ๆ น่าเฮีย โดนถาก ๆ แค่นี้จิ๊บ ๆ" ผมพูดตอบโต้พร้อมขยิบตาให้เฮียอย่างสบาย ๆ ถามว่าเจ็บมั้ยก็มีบ้างนิดหน่อยแต่มันไกลหัวใจมาก เพราะก่อนหน้านี้เคยโดดไปรับกระสุนแทนนายท่านมาก็ไม่ใช่น้อยจึงรู้สึกเฉย ๆ ไปแล้ว

"ขอบคุณนายน้อยมากนะครับ๡ี่ช่วยไอ้ปุณมัน" เป็นเฮียโจ๡ี่เอ่ยขอบคุณผู้เป็นนายคนใหม่ของผม พูดแล้วก็นึกถึงตอน๡ี่ผมเข้าไปรับกระสุนเมื่อสักครู่ ตอน๡ี่หมอนั่นโต้กลับไอ้พวก สายตาของเขาดูเด็ดขาดเยือกเย็นสงบนิ่งมากเหมือนผ่านการฝึกมาอย่างดี ทำเอาผมแอบทึ่งนิด ๆ

"ขอบคุณนายน้อยมาก ๆ นะครับ ๡ี่ช่วยชีวิตผมไว้" ทีนี้เป็นตาผมกล่าวขอบคุณบ้าง

"ขอบคงขอบคุณอะไร มึงเองก็วิ่งมารับกระสุนแทนกูนี่ ถือว่าหายกัน" เขาพูดยิ้มๆ ก่อนจะถูกเพื่อนสนิทล็อกคอเพื่อจะสอบถามว่าเจ้าตัวแอบไปมีศัตรู๡ี่ไหน

“มานี่เลยไอ้ตัวดี...”

จบพาส | ปุณกัณ

**********

พาส | คีย์รัว

กลิ่นควันปืนยังไม่ทันจางไอ้-่ากรก็ลากคอผมมานั่งซักประวัติอย่างกับคนไข้เชียวละ ผมเองก็ไม่รู้ว่าใครเพราะผมเองก็เพิ่งกลับไทยมาเมื่อวานจะเอาเวลา๡ี่ไหนไปหาศัตรู

"งานนี้โคนันอย่างกูต้องออกโรงซะแล้วมั้ง" ไอ้กรพูดพลางทำท่าสวมบทบาทเป็นยอดนักสืบ

"หยุดก่อนเพื่อน ซ่อมร้านมึงก่อนมั้ย? อย่างยับ" ผมว่าพลางมองไปรอบร้าน๡ี่ตอนนี้เสียหายหนักพอสมควร

"ก็เป็นเพราะมึงน่ะแหละมาร้านกู ห่า!! พังหมด!! นี่ถ้าบ้านกูไม่รวยกูจะด่าจนกว่ามึงช้ำในตายไปเลย" มันว่าพลางทำหน้างอนเป็นตูด

หลังจากนั้นโจก็ทำหน้า๡ี่เป็นสารถีขับรถพาทั้งผมและไอ้หน้าจืดกลับบ้าน ตอนแรกก็ว่าจะขับกลับเองแต่โจตอบเสียงเข้มว่าขอเป็นคนขับกลับเอง ผมก็เลยต้องยอมแต่โดยดี เพราะผมเองจริง ๆ นับถือโจเป็นเหมือนพี่ชายของผมคนหนึ่ง เพราะโจเป็นลูกชายของแม่นม๡ี่เลี้ยงผมตั้งแต่เกิดจึงเหมือนโตด้วยกันมา แต่ก็ไม่ยักรู้ว่าเขามีลูกพี่ลูกน้องด้วย

"นี่โจ เรื่องดักทำร้ายใครอยู่เบื้องหลังกันแน่ แล้วป๊าโดนแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว และตั้งแต่เมื่อไร?" ผมถาม เพราะก่อนหน้า๡ี่ผมจะไปเรียนเมืองนอกอิทธิพลของป๊ายังไม่มีใครสามารถต่อกรได้ บรรดาแก๊งมาเฟียอื่น ๆ ต่างตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของป๊าทั้งนั้น เรียกได้ว่าเป็นยุครุ่งเรืองของป๊าเลยก็ว่าได้

"ตอนนี้เรากำลังตามสืบกันอยู่ครับ แต่ถ้าถามว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไรก็น่าจะสักก่อนนายน้อยจะกลับมาประมาณเดือนหนึ่งครับ" โจตอบ

"แล้วมีใครรู้เรื่องบ้าง? แล้วรินละตั้งแต่กลับมายังไม่เจอหน้าเลย?" ผมยังคงถามอยู่ต่อเนื่อง

"ตอนนี้คน๡ี่รู้เรื่องมีแค่ผม ปุณ นายท่าน แล้วก็นายท่านกั๋วครับ ส่วนคุณรินยังไม่ทราบเรื่องนี้ครับ"

"แล้วได้ส่งใครไปดูแลหรือยัง?" ผมยังคงถามต่อ

"เดิมทีจะเป็นปุณครับ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนอื่นแทนแล้ว" โจตอบเสียงนิ่ง

"งั้นพาฉันแวะไปหามันหน่อยสิ" ผมสั่งให้โจเปลี่ยนเส้นทางจากกลับบ้านเป็นตรงไปยังคอนโด๡ี่น้องชายร่วมสายเลือด

**********

#คอนโดใจกลางเมือง 

"โว้ว ๆ พี่ชายกลับมาตั้งแต่เมื่อไรครับ ไม่เห็นบอกกันเลยนะ" เสียงเจื้อยแจ้วของน้องชายดังมาทันที๡ี่ผมปรากฏตัว

"หึ ไงไอ้แสบ..." ผมเอ่ยทักทายพลางเดินเข้าไปสวมกอดไอ้น้องชายสุดรักสุดหวง เจ้านี่ชื่อคีย์รินน้องชายแท้ ๆ ของผมนั้นเอง ด้วยความ๡ี่เจ้านั้นฝันอยากเป็นนักแสดงชื่อดังอยากเข้าไปโลดแล่นในวงการบันเทิง ผมจึงยอมต่อรองกับป๊าว่าจะเป็นหมอและสืบทอดกิจการไปด้วย

"อ้าว เฮียปุณ เฮียโจ สวัสดีครับ" น้องชายเอ่ยทักทายลูกน้องอีกสองคนอย่างนอบน้อมและยิ้มแย้ม ส่วนทั้งสองคนก็ยิ้มรับทักทายอย่างสนิทสนม กับโจยังพอเข้าใจแต่กับไอ้หน้าจืดนี่ทำไมถึงเสนอหน้ามาสนิทกับน้องชายผมด้วยวะครับ จู่ ๆ ไอ้น้องชายตัวดีก็เดินตรงไปหาไอ้หน้าจืดพลางยกแขนขึ้นเข้าโอบรัดต้นคอร่างสูงพร้อมประทับจูบลง๡ี่แก้มซ้าย

"ทะ...ทำไรอะ ไอ้ริน!!" ผมรีบเข้าไปดึงร่างไอ้น้องชายตัวดี๡ี่กำลังยิ้มร่าเหมือนหมาน้อยได้เจอเจ้าของยังไงยังงั้น

"อะไรเฮีย ก็แค่ทักทายกันเฉย ๆ เอง" รินมันพูดก่อนทำสีหน้าบูดบึ้งใส่ผม

"ยะ...อย่าบอกนะว่าแก!?" ด้วยลางสังหรณ์แปลก ๆ ๡ี่รู้สึกว่าน้องชายผมเปลี่ยนไปผมรีบถามคาดคั้นเอาคำตอบจากคนน้อง

"อ่าว เฮียเพิ่งรู้เหรอ ผมนึกว่าเฮียกรบอกแล้วซะอีก" ชัดเลย!! นี่มันอะไรกันเนี่ย ก่อนหน้านี้น้องผมมันยังมีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่เลยแท้ ๆ ไหงมาสนใจผู้ชายด้วยกันได้วะเนี่ย

"มานี่เลยไอ้ตัวดี" ผมรีบดึงหูน้องชายเข้าไปคุยในห้องนอนส่วนตัวทันที ระหว่าง๡ี่ผมไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

**********

#ห้องนอนคีย์ริน 

"ช่วง๡ี่กูไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้น ท..ทำไมมึง..." ผมถามเสียงสั่น

"เฮียย...โลกนี้มันเปิดกว้างแล้วนะ อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงกันได้ทั้งนั้นแหละ" เจ้าน้องชายตอบด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"ตั้งแต่เมื่อไร...?" ผมถามกลับ

"อืมม....ก็ตั้งแต่ ได้เจอกับเฮียปุณมั้ง" อะไรนะ!? แล้วแม่งไปเจอกันตอนไหน และเจอกันได้ยังไง

"เล่ามาให้ละเอียดเลยนะ ไอ้แสบ!! ก็ว่าทำไมจู่ ๆ ตอนนั้นถึงคอลมาถามเกี่ยวกับการดูแลตัวเอง” สรุปก็คือหลังจากผมไปเรียนเมืองนอก ป๊าก็ย้ายเจ้าน้องตัวดีไปเรียนโรงเรียนประจำชายล้วน

ต่อมาด้วยความห่างไกลเจ้ารินจึงเลิกกับแฟนสาว แล้วหันมองผู้ชายด้วยกันเอง โดยคน๡ี่เปิดซิงน้องผมมันก็คือ

"ไอ้ปุณ!!!!"

"แต่ตอนนี้ผมกับเฮียปุณเราเป็นแค่พี่น้องกันนะ แต่ไอ้นิสัยชอบอ้อนเฮียปุณมันยังมีติดมานิดๆ หน่อยๆ อิอิ" พูดมาได้หน้าตาระรื่นเลยนะไอ้น้องเวร ขอจัดการไอ้น้องตัวนี่ดีก่อนแล้วมึงกับกูเจอกันแน่ไอ้หน้าจืด!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป..