ฟีก พลิกชะตามิติหวนคืน

ตอนที่ 1 เท้าความ  

 ตูมมมมม... เสียงระเบิดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหวบริเวณวงกว้าง ของป่าไม่หวนกลับ แหล่งซ่องสุมของเหล่ามอนเตอร์และโจรภูเขา ที่ป่านี้ได้ชื่อนี้เพราะป่านี้เป็นที่อยู่ของมอนเตอร์ระดับสูงนาๆชนิด และโจรป่าที่พร้อมจะดักปล้นผู้หลงทางหรือเดินทางลัดป่านี้แทบทั้งสิน ได้เกิดการไล่ล่ากันขึ้นส่งเสียงอึกทึกครึกโครมไปทั่วป่า กองโจรภูเขาไจโรส ที่กำลังไล่ล่าเด็กหนุ่มปริศนาผู้หนึ่งอยุ่

 "มันอยู่ทางนั้น"

 เสียงตะโกนของชายร่างบึกบึนถือขวานสวมเกราะพร้อมออกรบตลอดเวลาดังขึ้น เบนความสนใจทั้งหมดของกองโจรมุ่งไปยังจุดหมายที่ชายคนนั้นตะโกน

 "ไปจับมันมาให้ข้า เป็นหรือตายก็ได้ ขอแค่ให้ได้สมบัติชิ้นนั้นกลับมา"

 เสียงของหัวหน้ากองโจรผู้มีผมสีเขียว มีรอยแผลเป็นที่ตาข้างขวา ใบหน้าดุร้าย สวมใส่เสื้อเกราะระดับสูงอาวุธของมันคือ ดาบเพลิงกัปนาท นามว่า เชนด้า สั่งการลูกน้องทั้งหมด หมายมุ่งไปจับกุมชายหนุ่มที่กำลังหนี 

 "ฮี่ๆ จะจับข้าหรอ นี่พวกเจ้าฝันกลางวันกันหรือไง ข้าผู้นี้มีสกิล ก้าวล่องนภา นักวิ่งที่ไวที่สุด ในแผ่นดิน"

 เอ๋ พวกคุณผู้รู้หรือป่าวครับว่าผมเป็นใคร ผมนะหรอ บุคคลที่หล่อ และวิ่งเร็วที่สุดไงล่ะ 555+ ก่อนที่จะมาถึงจุดๆ นี้ต้องย้อนท้าวความไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อนเลย อาจจะยาวนิดนึงนะครับ รับรองความมัน จะต้องรับพวกท่านแน่นอน

 กระผมมีนามว่า ฟีก เป็นคนธรรมดา ที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร มีดีอย่างเดียวคือที่หน้าตา เรื่องนี้และที่มั่นใจมั่นหน้าสุด 55+ เป็นเด็กจนๆคนหนึ่ง โลกที่ผมอาศัยอยู่นั้นมีนามว่าบาเทร่า แบ่งออกเป็นทั้งหมด 7 ทวีปใหญ่ ทั้ง 7 ทวีปได้มีการแบ่งชนชั้นและจัดลำดับกันอย่างชัดเจนว่าทวีปไหนอยู่อันดับไหน ส่วนสิ่งที่ใช้วัดระดับความแข็งแกร่งนะหรอคับ แน่นอนว่าต้องเป็น เวทมนต์ โลกใบนี้ที่ผมอาศัยอยู่มีทั้ง นับรบ แม่มด หมอผี ฮันเตอร์ มังกร ดาบศักดิ์สิทธิ์ และ มอนเตอร์ 

ด้วยระดับของเวทมนต์ จะเป็นตัวตัดสินว่าคุณจะอยู่ลำดับไหน บนทวีปนั้น ส่วนทวีปที่ผมอยู่คือทวีปเวสก้า ทวีปที่พื้นที่ส่วนใหญ่ปกคลุมไปด้วยภูเขาและป่ากว่า 6 ใน 10 ส่วน และที่เหลือ 4 ใน 10 ส่วนคือเมือง มีทั้งหมด 4 เมืองหลวง และ 16 เมืองย่อย ส่วนเมืองที่ผมอยู่คือเมืองที่มีระดับต่ำที่สุดในบรรดาเมืองทั้งหมด เมือง นครที่ถูกลืม แค่ชื่อเมืองก็ไม่น่าจดจำแล้ว นับภาษาอะไรจะไปพัฒนาให้เจริญต่อได้ มีแต่เจริญลงละซิไม่ว่า ผม ฟีก ยังเป็นเด็ก อายุ 15 ปี อาศัยอยู่กับ ปู่ และย่า ที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่กำเนิด ปู่เล่าว่าพ่อกับแม่ผมเอาผมมาฝากไว้ ละจากไป เป็นเวลา 14 ปีแล้ว ผมไม่สนใจพวกท่านแล้วล่ะ สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือ ตอบแทน ท่านปู่ กับ ท่าน ย่า ให้ท่านมีความสุข

 ปู่ และ ย่าของผม เปิดร้านรับตรวจสอบไอเท็ม สกิล ตรวจสอบ นับว่าเป็นสกิลที่เฉพาะ ของสายอาชีพ นักสำรวจ แต่ด้วยระดับสกิลของคุณปู่ ก็สามารถที่จะเปิดร้าน และมีคุณย่าเป็นผู้ช่วยได้แล้ว อาชีพในโลกนี้มีหลายหลาย และมากกว่า 30 อาชีพ แต่คนสามารถเป็น ได้แค่ 1 อาชีพเท่านั้น โดยจะได้รับเลือกจากนางฟ้ายามค่ำ เมื่ออายุครบระหว่าง 10-15 ปี นางฟ้าจะมาเข้าฝัน และบอกอาชีพที่ตนเองควรจะเป็นจากพรสวรรค์ของตน พร้อมมอบสกิลพื้นฐานให้ เมื่ออายุครบ 15 ปี ยิ่งนางฟ้ามาบอก เราเร็วเท่าไหร่ พรสวรรค์ด้านนั้นของเราก็จะเด่นและรุจหน้าไปได้ไกลกว่าคนอื่นเป็นหลายเท่า ว่ากันว่า ผู้ปกครองเมืองหลวงทวีปนี้หรือคนส่วนใหญ่ที่มีระดับพลังเวทที่สูง นางฟ้ามังจะมาบอกพวกเค้าเมื่ออายุ 10-11 ปีไม่เกินไปจากนี้ 12-13 ปี จะเป็นได้เพียงอัศวิน นับรบ ที่ใช้พลังเวทได้บ้าง ส่วน 14 ปี นับว่าเป็นคนธรรมดายิ่ง ส่วน 15 ปีนั้น นับว่าเป็นได้เพียง "ขยะ"

 ส่วนผมนั้นตั้งแต่ 10 ขวบ ถึง 15 ปี ไม่มีนางฟ้าจากคำบอกเล่าจากท่านปู่เลย ซักครั้ง มีโอกาสเป็นไปได้อยู่ เพียง 1 ใน ล้าน ที่จะไม่มีนางฟ้ามาเข้าฝันยามค่ำคืน ผมคงเป็นคนที่โชคดีที่สุดคนนั้น แม่แต่สวรรค์ ยังให้เป็น 1 ในล้านเลย

 "ปู่ครับ 15 ตุลาคมนี้ ผมจะอายุครบ 15 ปีแล้ว นางฟ้ายังไม่มาบอกผมเลย ว่าผมนั้น จะมีอาชีพอะไรในอนาคต ผมขอโทดนะคับที่ทำให้ปู่ผิดหวัง ผมคงได้แต่ทำงานไปวันๆ เพื่อค่าตอบแทนได้พอประทังความหิวโหย ผมขอโทดนะคับ ที่หลานคนนี้ไม่มีกระทั่งเวทมนต์ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญบนโลกนี้พึ่งมี"

 หลานชายกล่าวออกไปพร้อมหน้าที่สุดแสนจะเสียใจและกังวล

 "หลานเอ๊ย อย่าได้กังวลไป ปู่เองถึงนางฟ้าจะมาบอกปู่ตอน อายุ 14 ปี ว่าปู่มีอาชีพเป็น นักรบ และได้สกิล พื้นฐานการใช้ดาบมา แต่ตัวปู่นั้น ไม่ชอบการฟันดาบและทำร้ายผู้คน ปู่รักการผจลภัย จึงออกเดินทางไป สำรวจสถานที่ต่างๆ จนได้มีโอกาส ที่นางฟ้ายามค่ำคืน มามอบสกิลสำรวจให้ปู่ มาเป็นอีกหนึ่งในสกิลพื้นฐานตอนอายุ 22 ปี ถ้าเจ้ามีความพยายาม อย่างหนัก ปู่รับรองเลย ว่านางฟ้าจะไม่ทอดทิ้งหลานแน่นอน"

 ปู่กล่าวอย่างสงบ พร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น พร้อมกับนำมือมาลูบที่หัวของเด็กหนุ่มเพื่อปลอบใจ

 "ผมจะพยายามหาสิ่งที่ผมชอบและรักเพื่อให้นางฟ้าประฐานสกิลพื้นฐานมาให้ผมจนได้ครับ"

 ฟีก กล่าวกับปู่ อย่างจริงจังด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น ตาเป็นประกาย

 สกิลพื้นฐานนั้นเป็นสกิลที่เป็นเริ่มต้นของสกิลสำคัญต่างๆ เช่นถ้าคุณมีสกิลพื้นฐาน วิชาการใช้ดาบ เมื่อใช้ดาบไปซักระยะ จะก่อกำเนิดสกิลใหม่มาหลากหลาย แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเจตนาของผู้ใช้ที่อยากจะให้มันเป็นไปทางไหน ส่วนสกิล สำรวจของปู่นั้น ไม่ใช้สกิลพื้นฐาน แต่เป็นสกิลที่ถูกต่อยอดมาจากสกิล การมอง แต่ที่ปู่ไม่บอกมาตามตรงนั้น คงคิดว่าเราไม่รู้ถึงขั้นต่อยอดสกิลขั้นต่อไป ผมนั้นได้เข้าไปศึกศาตำรามากมายจาก หอสมุดกลางที่จะอนุญาตให้เข้าได้ตั้งแต่อายุ 12 ปี ผมใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับหอสมุดนี้ วันละอย่างต่ำ 3-4 ชม. ต่อวัน และฝึกร่างกาย โดยการ วิ่งแบกก้อนหินขึ้นเขาและนำไปทิ้งในป่าภูเขาและเก็บของป่ามาทำอาหารกินกับปู่และย่า ตั้งแต่อายุ 12 ปีจนผ่านไปจะ 3 ปีแล้ว เพื่อหวังว่าความรู้และร่างกายที่แข็งแกร่งที่ผมมีจะทำให้นางฟ้ายามค่ำคืนบอกกับผมว่าผมควรได้รับอาชีพอะไร