เรื่อง อดีตของภูธเนตร
ปอร์เช่าเยนน์สีดำสุดหรูของูธเนตรเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ใจกลางกรุงได้ไม่นานก็ตามมาด้วยรถของหมอ
นภัทรเข้ามาจอดร่างบางของหมอพิมพ์รดาก้าวลงมาจากรถและเดินตามูธเนตรเข้าไปในบ้าน
“ูหยุดก่อนได้ไหมพิมพ์ขอโทษะูพิมพ์ไม่ได้ตั้งให้เรื่องั้เกิดขึ้นจริงๆ”
“ไม่ได้ตั้งใจหรอพิมพ์แล้วที่จูบกันดูดดื่มขนาดั้มันือะไรพิมพ์”
“มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบอ่ะูพิมพ์ขอโทษยกโทษให้พิมพ์”
“แล้วถ้าูทำแบบพิมพ์บ้างละพิมพ์จะให้อภัยูได้ไหม”
“ ไม่มีทางพิมพ์ู้ว่าูไม่มีิัแบบัู้ไม่มีทางทำเ็า”
“ูถามจริงๆะพิมพ์ัผู้ชายคนั้ใ่ไหมใ่ไหมตอบมาสิพิมพ์”
“ ใ่พิมพ์ยังัพี่ภัทรเพราะเขาืัแรกของพิมพ์ตั้งแ่สมัยเรียนแพทย์ด้วยกันแ่คุณแม่บังคับให้พิมพ์ต้องเลิกกับพี่ภัทรมาแ่งงานกับูเพื่อัษาโรงพยาบาลที่คุณพ่อสร้างมาเพื่อไม่ให้ล้มละลายพอพิมพ์อยู่ใกล้พี่ภัทรพิมพ์ก็หวั่นไหวู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้แ่พิมพ์ก็ัูกับลูกมากเหมือนกันถ้าพิมพ์ต้องเลือกยังไงพิมพ์ก็เลือกครอบครัวของเราพิมพ์ขอโทษะู”
“ถ้าพิมพ์ยังัเขาอยู่แล้วมาแ่งงานสร้างครอบครัวมีลูกกับูทำไม”
“เพราะตอนั้พิมพ์ไม่มีทางเลือกพิมพ์ต้องทำตามที่คุณแม่ขอแ่พิมพ์ัลูกะูเค้าเกิดเพราะความตั้งใจและก็ความัของพิมพ์”
“ูถามจริงๆะพิมพ์เคยัูจริงๆบ้างไหมพิมพ์เคยัูเหมือนที่พิมพ์ัผู้ชายคนั้บ้างรึเปล่า”
พิมพ์รดาเอาแ่ก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับเขาเพราะเธอเองก็ไม่อยากพูดความในใจของเธอออกไปเพราะไม่อยากให้เขาต้องเสียใจอีกแ่ในเมื่อเขาอยากได้คำตอบจากเธอเธอก็จำใจต้องตอบเขาออกไป
“ัสิก็ูเป็นพ่อของลูกพิมพ์”
“ถ้าูไม่ใ่พ่อของลูกแสดงว่าพิมพ์ก็ไม่ได้ัูสิถ้าพิมพ์ัผู้ชายคนั้อยากอยู่ด้วยกันจริงๆูกับลูกก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี๋ยวกับชีวิตของพิมพ์อีกูจะเป็นทั้งพ่อแม่แม่ให้ลูกเอง”
“ไม่ะููจะเอาลูกไปจากพิมพ์ไม่ได้ะพิมพ์สัญญาะูพิมพ์จะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกพิมพ์จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพี่ภัทรอีกพิมพ์ขอร้องะูอย่าพาลูกไปไหนเลยพิมพ์ัครอบครัวของเราพิมพ์ไม่อยากเสียมันไป”
“พอเถอะพิมพ์ผมเหนื่อยแล้วเราต่างคนต่างอยู่เถอะพิมพ์ไปอยู่กับคนที่พิมพ์ัเถอะส่วนลูกผมจะดูแลเองเราอย่าได้มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกเลย”
ูธเนตรที่ผิดหวังและเสียใจที่เธอหักหลังความัของเขาเขาหันหลังให้พิมพ์รดาและเดินขึ้นไปยังห้องลูกสารตัวน้อยวัย1ขวบที่นั่งเล่นกับพี่เลี้ยงอยู่ปล่อยให้พิมพ์รดาร้องเรียกตามหลังโดยทีู่ธเนตรเองไม่สนใจใยดีเธอแม้แ่น้อยูธเนตรเก็บกระเป๋าของตนและลูกสารตัวน้อยเสร็จก็อุ้มลูกสาวตัวน้อยลงมาจากบ้านเพื่อที่จะไปยังสนามบินซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก
ูธเนตรตัดสินใจพาลูกน้อยไปอยูต่างประเทศเพื่อที่จะไม่ต้องเจอหน้าหมอพิมพ์รดาผู้เป็นภรรยาและไม่อยากให้ลูกมีความผูกพันธ์กับแม่ที่เห็นแ่ตัวแบบหมอพิมพ์รดาเขาจึงเลือกที่จะพาลูกสาวไปอยู่ต่างประเทศวันต่อมาเมื่อคุณหญิงพิมพ์ดาวแม่ของพิมพ์รดาทราบข่าวว่าูเของตนเองพาหลานสาวตัวน้อยไปอยู่ต่างประเทศจากนมจิตรคุณหญิงพิมพ์ดาวก็ให้คนขับรถพาตนเองไปหาลูกสาวถึงโรงพยาบาลด้วยความไม่พอใจ
“ยัยพิมพ์”
“แม่มาที่นี้ได้ยังไงคะ”
“ัก็นั่งรถมาสิถามแปลก”
“แม่ตอบพิมพ์ดีๆไม่ได้หรอคะ”
“ไม่ได้แ่ทำอะไรไว้ยัยพิมพ์”
“เรื่องูกับลูกใ่ไหมค่ะแม่”
“ทำไม่แกไม่ไปตามูเกับหลานักลับมา”
“จะให้พิมพ์ไปตามที่ไหนคะแมู่พาลูกไปอยู่ที่ไหนประเทศอะไรพิมพ์ยังไมู่้เลยค่ะอีกอย่างพิมพ์เองไม่ดีพอสำหรับพวกเขาค่ะเพราะความหวั่นไหวและอารมณ์ชั่ววูบไม่นึกถึงครอบครัวของพิมพ์มันไปร้ายคนที่พิมพ์ไปถึงสองคนปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างไม่มีพิมพ์ดีที่สุดแล้วค่ะแม่พวกเขาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดเพราะพิมพ์อีก”
“แ่ทำผิดก็ต้องไปตามพวกเค้ากลับมาเพื่อแก้ไขสิหรือที่แ่ไม่ไปเพราะแ่จะอยู่กับผู้ชายคนั้”
“ไม่ใ่ะคะแม่ตั้งแ่เกิดเรื่องพิมพ์ก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาแล้ว”
ไมู่้แ่จะัใชอบใัไม่สนแ่แ่จำไว้ะพิมพ์ว่าัมีูเคนเดียวืูธเนตรเท่าั้คนอื่นไม่ใ่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??