เรื่อง อดีตของภูธเนตร
าปี่า ณเืแคนเ์ราประเทศออสเตรเลียูธเนตรนั่งจิบกาแฟในยามเช้าภาย
ในคอนโดใจกลางเืโดยภายนอกมีทิวทัศน์ี่สวยงามตรึงตาตรึงใจและมีอากาศบริสุทธิ์ี่
แสนสดชื่นในยามเช้าอยู่ๆก็มีเสียงใสเล็กๆเอ่ยเรียกเขาอยู่ไม่ไกล
“คุณพ่อขามัดผมให้น้องขวัญหน่อยค่ะ”
“ได้สิค่ะลูก”ห้านาทีผ่านไป
“คุณพ่อมัดผมให้แล้วน้องเสร็จแล้วน้องขวัญไปทานข้าวนะคะจะได้ไปโรงเรียนกันนะคะ”
“ค่ะคุณพ่อ”หลังจากขวัญฤทัยทานข้าวเช้าเสร็จูธเนตรไปส่งลูกสาวี่โรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง
ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากี่พักมากนักเมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจส่งลูกสาวไปโรงเรียนเขาขับเมอร์เซเดสเบ็นซ์คู่ใจ
สีดำสุดหรูมุ่งหน้าเข้าิัทาความโดยูธเนตรเป็นทารุ่นใหม่ี่มีฝีมือี่เ่มากๆเป็นลำดับ้ๆ
ในิัชั้นนำในออสเตรเลียซึ่งูธเนตรเป็นทาี่เ่ในด้านทำคดีเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฟ้องอย่าหรือเรื่องแย่งสิทธิ์ในการปกครองลูกซึ่งูธเนตรเป็นี่ชื่นชอบของลูกความ
และเพื่อนร่วมงานี่เป็นผู้หญิงด้วยรูปร่างหน้าตาและความเ่ของเขาี่สมบูรณ์แบบทำให้เขากลายเป็น
ทาี่ได้รับความนิยมมากี่สุดในออสเตเลียช่วงเย็นหลังเลิกงานูธเนตรพาลูกสาวไปทานข้าวเย็น
นอกบ้านบนเรือหรูกลางแม่น้ำในทุกๆวันเพราะเป็นช่วงเวลาี่แสนมีความสุขของูธเนตรและลูกสาว
เมื่อกลับมาถึงบ้านูธเนตรก็พาลูกสาวเข้านอนไม่ดึกนัก
“คุณพ่อขาเล่านิทานให้น้องขวัญฟังหน่อยค่ะ”
“ได้สิคะน้องขวัญหนูอยากฟังเรื่องอะไรดีค่ะ”
“เรื่องครอบครัวอบอุ่นของฉันค่ะคุณพ่อ”
“ได้เลยค่ะเดี๋ยวคุณพ่ออ่านให้ฟัง”
“สุดท้ายทั้งาคนพ่อแม่ลูกก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมี......”
ูธเนตรเล่านิทานยังไม่จบลูกสาวของเขาก็หลับไหลไปก่อนด้วยความเหนื่อยล่า
“หลับซะแล้วเด็กดีของคุณพ่อพ่อรักหนูมากี่สุดในชีวิตของพ่อนะคะน้องขวัญ”
หลังจากขวัญฤทัยนอนหลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยล้าูธเนตรก็เดินไปยังห้องนอนของเขาและนั่งอ่าน
เอกสารเกี่ยวกับคดีความี่เขาทำอยู่อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขาจึงรีบกดรับทันทีไม่นานเสียงนมจิตร
ี่อยู่ปลายสายก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นเทา
"คุณูใช่ไหมคะ”
“ครับนม”
“คุณท่านค่ะ”
“คุณท่านคะคุณท่าน”
“คุณพ่อเป็นอะไรครับนม”
“บอกผมสิครับนม”
“คุณท่านเสียแล้วค่ะคุณู”
“ไม่จริงใช่ไหมครับนม”
“นมแค่โกหกให้ผมกลับไปใช่ไหมครับ”
“จริงๆค่ะคุณูนมไม่หกคุณูนะคะ”
“คุณท่านหัวใจล้มเหลวค่ะคุณหมอพยายามปั๊มหัวใจคุณท่านแล้วแต่คุณท่านก็ไม่กลับมาค่ะ”
ูธเนตรวางโทรศัพท์ลงด้วยความช็อกและตกใจเขาทำอะไรไม่ถูกซึ่งในตอนนี้เขารู้แค่ว่าหัวใจของเขา
ปวดหนึบไปหมดไม่มีเรี่ยวแรงไม่นานูธเนตรก็หรั่งน้ำตาของลูกผู้ชายออกมาี่ได้รับรู้ข่าวร้ายี่สุดในชีวิต
ว่าทาูนิวัตน์ผู้เป็นพ่อได้จากเค้าไปอย่างไม่มีวันกลับโดยี่เขาเองไม่ได้บอกลาและพูดความในใจี่มีกับ
ผู้เป็นพ่อเลยหรือแม้คำขอโทษผู้เป็นพ่อี่เขาหอบลูกสาวมาอยู่ต่างประเทศถึงาปีโดยี่ไม่ได้บอกกล่าว
ท่านเลยเช้าวัน่าูธเนตรและขวัญฤทัยนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่สองคนพ่อลูกบนโต๊ะอาหารภายใน
คอนโดหรูใจกลางเื
“น้องขวัญคะ”
“ค่ะคุณพ่อ”
“หลังจากทานข้าวเสร็จเราจะกลับเืไทยกันนะคะ”
“ทำไมเหรอคะคุณพ่อ”
“ทำไมเราต้องกลับเืไทยด้วยล่ะคะ”
“เราจะกลับไปกราบคุณปู่กันค่ะ”
“ทำไมต้องไปกราบคุณปู่คุณปู่เป็นอะไร”
“น้องขวัญฟังคุณพ่อนะคะ”
“ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่กับเราแล้วค่ะคุณปู่ไปสวรรค์แล้วค่ะ”
“ไปสวรรค์ไกลไหมคะคุณพ่อ”
“ไกลแสนไกลเลยค่ะน้องขวัญ”
ูธเนตรคุยกับลูกสาวทั้งน้ำตาเมื่อนึกถึงผู้เป็นพ่อความทรงจำในวัยเด็กี่เขากับพ่อเคยมีร่วมกันก็ค่อยๆ
เด่นชัดขึ้นมาในหัวเขาและเขาได้แต่เอ่ยพึมพำกับตัวเองถึงผู้เป็นพ่อี่จากไปแล้ว
“พ่อครับผมกับหลานกำลังจะกลับไปหาคุณพ่อนะครับ”
“ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างี่ทำไม่ดีไว้กับพ่อแต่ผมอยากบอกว่าผมรักพ่อนะครับ”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??