เรื่อง ซ่อนรักตราบาป
หนึ่งเืผ่านไป
ณ ้าพาณิชย์รคึกคักเป็นพิเศษเนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของเด็กหญิงวีรดาทุกคนใ้าต่างช่วยกัน
จัดงานวันเกิดให้เธอธีร์ภพรู้สึกดีใจเป็น่ามากที่เห็นวีรดามีความสุขแะแล้วเวลาสำคัญของค่ำคืนนี้ก็มาถึง
“เป่าเค้กได้แล้วครับลูก”
“ยังเป่าไม่ได้่ะคุณรินยังไม่กลับเลย”
“คุณรินไปถ่ายละครู่่ว่าวีไม่ต้องรอคุณรินหริกครับ”
“วีจะรอ่ะเดี๋ยวคุณรินก็มา”
วีรดาั่รอู้เป็นแ่่ารินรดา่าใจจดใจจ่อ้ความว่าู้แ่จะกลับมา
ร่วมงานวันเกิดของตนเองแต่แล้วรินรดาก็ไม่ได้กลับมา้าใคืนนั้น
แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาายให้องกว้างผ่านมาทางหน้าต่าง
เป็นการต้อนรับวันใ่ร่างเล็กของเด็กหญิงวีรดาที่เหนื่อยจากการรอู้เป็นแ่ตลอดทั้งคืนบิดตัวไปมาแล้วลืมตา
ขึ้นมามองไปรอบห้องก็เห็นู้เป็น่ั่มองเธอู่ข้างๆ
“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่งของ่”
“คุณรินกลับมายัง่ะคุณ่”
“ยังเลย่ะครับลูก”
“แต่วันนี้่มีข่าวดีนะครับเราจะไปู่้าใ่กัน”
“ที่ไหนเหรอ่ะคุณ่”
“้าสวนคุณทวดทีู่่ข้างหลังนี้ไงครับเย็นนี้เราจะไปนอนที่นั่นกัน”
“มีดอกไม้ที่วีชอบเยอะเลยนะครับลูก”
“เย้ๆวีอยากไป่ะ”
“ไปอาบน้ำได้แล้วครับลูกสายแล้วนะ”
“่ะคุณ่้าวีอาบน้ำเสร็จวีขอไปรอคุณรินที่หน้า้านะคะ”
ช่วงสายของวัน
เวลา10:20น.เมอร์เซเดสเบนซ์สีดำขับเข้ามาจอดใ้า้ความเร็ว
รินรดาก้าวลงจากรถ้ัชายหนุ่มรูปหล่อแะู้จัดการส่วนตัว
วีรดาที่ั่เล่นู่ม้าหินอ่อนหน้า้ากับธีร์ภพได้ยินเสียงรถเข้ามาจอด
ใ้าก็ดีใจที่จะได้เจอหน้าู้เป็นแ่
“เย้ๆๆคุณรินกลับมาแล้ว”
“คุณรินวีคิดถึงคุณวีที่สุดเลย่ะ”
“ออกไปไม่ต้องมาใกล้ฉัน”
วีรดาทำหน้ามุ้ยใตาเศร้าเมื่อถูกรินรดาสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้เธอจีจี้ที่มองเหตุการณ์ู่ก็อดสงสารวีรดาไม่ได้
จึงเอ็ดรินรดาเด็กใความดูแลของเธอ
“้รินขาพี่จีจี้ว่า้รินทำเกินไปกับเด็กนะคะ”
“นั่นสิครับรินเด็กคนนั้นเป็นลูกแท้ๆของรินนะ”
“แล้วไงคะก็รินไม่ได้เห็นเด็กคนนั้นเป็นลูก”
“วีอย่าไปกวนคุณรินเลยครับคุณรินเหนื่อยให้คุณรินไปพักผ่อนดีกว่าครับ”
“วีอยากเข้าไปหาคุณริน่ะคุณ่”
“ฮือๆๆคุณริน”
เด็กหญิงเรียกตามหลังู้เป็นแ่ที่เดินเข้าไปใ้ากับแฟนหนุ่มแะู้จัดการส่วนตัวโดยไม่สนใจลูกสาวที่ร้องเรียกตามหลัง
“รินกลับมาแล้วเหรอลูก”
“่ะคุณแ่”
“คุณแ่สวัสดี่ะจีจี้คิดถึงคุณแ่จังเลย่ะ”
“สวัสดีจ๊ะหนูจีจี้สวยขึ้นนะเนี่ย”
“จริงเหรอ่ะคุณแ่ขอบคุณ่ะคุณแ่ขา”
“แ่คะนี่วินแฟนริน่ะแ่”
“สวัสดีครับคุณแ่”
“จ๊ะไหว้พระเถอะถูก”
“้างั้นคุณแ่คุยกับวินแล้วก็พี่จีจี้ไปก่อนนะคะรินขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
ทันใดนั้นวีรดาก็วิ่งเข้ามาหารินรดาใ้า
“คุณรินขาวีเอาขนมที่คุณ่ทำมาให้่ะ”
“ฉันไม่ชอบเอากลับไปซะ”
รินรดาพูดกับลูกสาวออกไป้น้ำเสียงเย็นชาทำให้คุณหญิงวิาู้เป็นแ่
อดสงสารหลานสาวที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรแต่กลับถูกแ่แท้ๆเอาความเกลียด
ชังของู้ใหญ่ไปลงที่เด็กจึงต่อว่าลูกสาวออกไป้ความไม่พอใจ
“พอได้แล้วยัยรินพูดกับยัยวีดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องพูดทำร้ายจิตรใจเด็กเลย”
“ก็เด็กคนนี้ชอบมาเซ้าซี้รินนิ่ะแ่รินไม่ชอบ”
“เอามาให้ยายดีกว่ายัยวี”
“่ะคุณยาย”
“โอ้โหคุกกี้อร่อยจังเลยลูกยัยวีสูตรใ่ของ่เราเหรอ”
“ใช่่ะคุณ่จะเอาไปขาย่ะ”
“วีกลับก่อนนะคะคุณยายวีจะไปช่วยคุณ่ทำขนม่ะ”
“ไปเถอะลูก”
คุณหญิงวิายิ้มให้หลานสาวคนโต้ความเอ็นดูก่อนเด็กหญิงวีรดาจะ
วิ่งออกไปจาก้าหลังใหญ่
เช้าวันต่อมาเป็นวันแรกของการเปิดเทอมเด็กหญิงวีรดา วาณิชย์
ใชุดนักเรียนใ่มัดแกะข้าง่าน่ารัก้ัสพายกระเป๋า
เจ้าหญิงสีชมพูแสนสวยแะถือกล่องช็อกโกแลตรูปหัวใจเดินเข้าไปใ้า
หลังใหญ่ที่ครอบครัวพาณิชย์รั่ทานอาหาร่าพร้อมหน้าพร้อมตากัน
“้วีมาได้ไง่ะ”
าวิณีลูกสาวคนเล็กของ้าซึ่งมีศักดิ์เป็นอาแท้ๆของวีรดาส่งยิ้มทักทาย
หลานสาวคนโต้ความเอ็นดูทำให้รินรดาู้เป็นพี่สาวไม่พอใจที่เห็นเธอ
พูดคุยกับวีรดา
“สวัสดี่ะคุณยาย ุา คุณา”
เด็กหญิงวีรดายกมือน้อยๆของตนขึ้นไหว้ทุกคนใ้า้ความนอบน้อมถ่อมตน
“วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์่ะวีเลยเอาช็อกโกแลตมาให้คุณริน่ะ”
“ฉันไม่เอา”
“นี่ยัยริน่ว่าแก่จะใจร้ายกับลูกเกินไปแล้วนะยัยวีก็แค่รักแก่มากทำไม่แกถึงไม่เห็นใจลูกบ้างว่าเขาจะรู้สึกยังไง”
คุณนิวัตน์ต่อว่าลูกชายกลางโต๊ะอาหารที่ใจร้ายได้แม้กระทั่งกับลูกตัวเองเมื่อเห็นแววตาเศร้าของหลานสาว
คุณอาที่แสนใจดี่าวิาณีก็เอ่ยปลอบใจหลานสาวทันที
“ไ่เป็ไนะคะ้วี้าคุณไม่อยากได้ช็อกโกแลตของหนูอาขอนะคะ”
“ก็ได้่ะ”
“งั้นเราไปโรงเรียนกันเถอะสายแล้วเดี๋ยวอาไปส่ง”
“่เตือนไว้่านะยัยรินยิ่งแก่ทำไม่ดีกับลูกเท่าไหร่คนที่จะต้องเสียใจกับการกระทำเหล่านั้นก็คือตัวแก่เอง
้าวันนั้นมาถึงจะไม่มีใครช่วยแก่ได้นอกจากตัวแก่เองลองเก็บเอาำูของ่ไปคิดดูให้ดีนะลูก”
รินรดาได้แต่ั่เงียบแะมองหน้าู้เป็นแ่ที่ัู่่ข้างๆ้ความัใกับำูของู้เป็น่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??