เรื่อง เด็กเกรียนเซียนจอมยุทธ NC+

ติดตาม

บทที่ 26 – ระบบเสริม ดวงตาแห่งการตรวจสอบ...

ปรับสีและขนาดตัวอักษร

ยัง๬ิ๿ันที่ KANJi จะได้เริ่มทำอะไรต่อจากนั้นก็มีเสียงแตกของไหน้ำที่วางอยู่บริเวณหัวเตียงและตามมาด้วยเสียง

โวยวาย ที่กำลังเรียกขานมัน จากภายในห้องนอน ซึ่งมันก็จำได้ทันทีว่านั้นเป็นเสียงของใคร

ในเมื่อมันพึ่งจะจัดการขับพิษน้ำพิสุทธิ์ให้มันไป 1 ยก

องค์หญิงลำดับที่ 4 แห่งตระกูลเหม่ย นาม เหม่ยหลาน

*เพล้งงง ...*

"เจ้าภาพลวงตา เจ้า...เอิ้ก...หายไปไหน....!!!!"

"ขอรับข้าน้อยไปเช็คความเรียบร้อยภายนอกบ้านมาแล้วขอรับ"

มันตะโกนออกไปจากภายในห้องน้ำ เอ่ยสวมรอยเป็น ภาพลวงตาตามที่แม่นางเสือดุให้มันเป็นมันเงยหน้าขึ้นดูก็มิพบเห็น เซี่ยงอี้น้อยของมันแล้ว

*เฮ้อออ....**ทำไมพอถึงเวลาสำคัญ เข้าด้ายเข้าเข็มที่ไร มารผจญมักปรากฏเสมอเลยสินะ...*

มันบ่นเสร็จก็หันไปมองที่ อาเหอ นางจิ้งจอกสาวแสนสวยที่ยังแกล้งหลับอยู่ แต่ไม่ยังคงไม่เนียน เพราะเนื่องจากเพื่อนของมันคนนี้เป็น คนที่เปิดเผย โผงผ่าง และ โมโหร้าย ซึ่งพอนางถูกขัดใจแบบนี้ ใบหน้าของนางจึงกระตุก เห็นถึงร่องรอยของความโมโหที่กำลังประทุขึ้น ดังนั้นมันจึงจำใจต้อง ถอนท่อน-วยเอ็นมังกรออกมา ซึ่งพึ่งได้เสียบเข้าไปได้ ไม่นาน แต่ยังมิลืมแกล้งอาเหอ เพื่อนรักของมันจนเกิดเสียงดังตามมา

*พลุ๊บ...บล๊อคคค*

*อร้างง...อืมม*

มันเป็นเสียงที่เกิดขึ้นจาก การที่มันถอนท่อน-วยเอ็นมังกรออกมาอย่างรวดเร็ว จนทำให้อาเหอนั้นเผลอหลุดครางเสียวกระสันต์ตามเสียงหลุดของลำ-วยของมันกับร่องสวาทของนาง

“ข้า KANJi แม้ตอนนี้ไม่มีตระกูลแล้ว แต่ข้าทำอะไรมักรับผิดชอบในการกระทำของตนเองเสมอ”

“รวมถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครานี้ด้วย เวลาหลังจากนี้เจ้าอาเหอเจ้านั้นจะเป็นเมียรักของข้าและเพื่อนรักของข้าตลอดไป...”

*จนกว่าข้าจะได้กลับโลกเดิม...หุหุ* พึมพำปานยุงบิน

มันพูดเสียงดังฟังชัดใน2 ประโยคแรก แต่ประโยคสุดท้ายมันพึมพำแทบจะไม่มีคนได้ยินที่มันพูดเลยด้วยซ้ำ (เกรียนตลอด ให้ตายเถอะโรบิ้น)

เพราะมันรู้ว่าอาเหอนั้นแกล้งหลับอยู่ และหลังจากมันกล่าวคำพูดแนวพระเอกสุดหล่อแล้วมันก็เห็นปฏิกิริยาจากอาเหอ เพราะ จากตอนแรกที่นางนั้นขมวดคิ้ว เริ่มมีเส้นเลือดเต้นตุบๆที่ขมับทั้งสองข้างของนาง แต่หลังจากมันพูดกล่าวออกไปแล้ว มันกลับเปลี่ยนไปนางกับมีอมยิ้มที่มุมปากของนาง และ แก้มของน้ำก็ขึ้นเสียงชมพูจางๆ ดูแล้วน่ารัก น่าเย็ดอีกสัก ยก

“ถึงข้าแม้จะยากจน แต่ข้าก็มีโคนลำใหญ่นะ ^^” มันหยอดมุกสัปดน ไปเรื่อย

“ข้าจะแต่งตัวให้เจ้า และ ให้เจ้าได้พักผ่อน แต่อาจจะต้องนอนถถ้านั่งเหมือนเดิมนะ ข้ากลัวเจ้าตื่นขึ้นมาแล้ว คิดว่าข้าทำอะไรมิดีมิร้ายต่อเจ้า...ถ้าเจ้าใส่ร้ายข้านั้นเจ้าต้องรับผิดชอบข้านะ”

พระเอกมันเริ่มเกรียนใส่อาเหอ ขณะที่มันแต่งตัวให้นางไปด้วย ซึ่งพอมันพูดประโยคเมื่อกี้นี้ มันเริ่มเห็นร่องรอยเส้นเลือดที่ขมับของนางอีกครั้งมันจึงหยุดพูดมิให้นางระเบิดความโกรธพอจัดเสื้อผ้า ท่าทางให้อาเหอนางเหมือนเดิมเสร็จ มันก็ตรวจสอบความเรียบร้อยเพื่อจะลบร่องรอยหลักฐาน สงครามที่พึ่งเกิดขึ้นไป มันพยายามเพ้งสายตามองและมาหยุดที่ใบหน้าอันงดงามของอาเหออีกครั้ง และ มันก็มีเสียงดังขึ้นในสมองของมัน

*ติ๊ดดด..ดวงตาแห่งการตรวจสอบ ขั้นพื้นฐาน (เปิดใช้งาน)*

หลังจากนั้นมันก็มองไปที่ประตูห้องน้ำอีกครั้งและข้อมูลก็ปรากฏขึ้นในหัวของมัน

อาเหอผู้เป็นทั้ง เมีย-เพื่อน ของพระเอก

ชื่อ : อาเหอ (เหอเป่ยเฟ่ย)

ธาตุ : สายฟ้า แห่งความพิโรธ

ค่าความเงี่ยน : 10 %

พลังลมปราณ ระดับ ??? ขั้น ???

“เชรด กรูว่าแล้วไง ว่ามันแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี่และ...”

เดี๋ยวเราค่อยสำรวจไอ้ระบบกวนส้น-ีนนี้ทีหลังแล้วกัน เห้อ....

“เรียนไม่รุ่ง มุ่งแต่ปี้นี้และนะ....”

*เป็นคนหล่อก็แบบนี้และ มีแต่คนเรียกหา...”

(มรึงเริ่มมโนอีกและเหนื่อยใจจริง)

มันค่อยๆย่อง ด้วยเสียงอันแผ่วเบา แต่มีหรือที่จะผ่านสัมผัสสำเนียงของลมปราณของแม่เสือดุไปได้ เพราะพอมันเดินมาถึงข้างเตียงแล้วมันกำลังจะสำรวจนางด้วยดวงตาแห่งการตรวจสอบเพื่อจะได้รู้ว่า นางนั้นเป็นใคร ชื่อแซ่อะไร ลมปราณระดับไหน เพราะในโลกแห่งยุทธภพแห่งนี้ ไม่มีอะไรที่เชื่อถือได้เต็มร้อย จึงต้องตรวจสอบให้แน่ใจ

*หึ หึ*

แต่อันที่มันอยากรู้ที่สุดมิใช้ข้อมูลพวกนั้นหรอกกระมั้ง เพราะที่มันอยากรู้ในตอนนี้ นั้น คือ ค่าความเงี่ยนของแม่นางเหม่ยหลานคนนี้ ตั้งหากเพราะตอนนี้ท่อน-วยเอ็นมังกรของมันยังแข็งเป๋ง ปวดหนึบไปหมดทั้งลำ-วยแล้ว แต่ก็สมใจที่มันอยากรู้ ซึ่งพอเพ้งตามองไปที่นางมันได้เห็นแค่ ค่าความเงี่ยนแวปๆจากนางจริงๆ ซึ่งก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาในหัวของมัน

*ติ๊ดดด..ดวงตาแห่งการตรวจสอบ ขั้นพื้นฐาน (เปิดใช้งาน)*

???

*....ติ๊ด...ไม่สามารถวิเคราะห์ข้อมูลหรือตรวจสอบได้เนื่องจากระบบยังมีขั้นที่ต่ำเกินไปและ ไม่สามารถตรวจสอบคนที่มีอุปกรณ์พลางตัวหรือป้องกันการตรวจสอบได้....*

*เอ้า...แมร่งมีระดับด้วย !!!*

“NO Problem”

“เพราะ ข้าก็ได้สิ่งที่ข้าคนนี้อยากรู้แล้ว”

*เฟี้ยวววว...ตุ๊บบบบ*

มันที่พึ่งจะคิดอะไรหลังจากตรวจสอบแม่นางเสือดุผู้นี้เสร็จ กำลังจะเอ้ยเรียกนางว่ามันกลับมาแล้ว ก็ถูกพลังลมปราณของคนที่นอนอยู่บนเตียงดึงและจับโยนขึ้นมาบนเตียงอีกฝั่งใกล้ๆนาง

“เจ้าภาพลวงตา..เอิ้กกกก...เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กน้อยอายุ 2-3 ขวบปีกระมั้ง คิดว่าข้าไม่รู้เหรอ ว่าเจ้าแอบไปทำอะไรในห้องน้ำนั้นนะ...เอิ้ก”

ไม่มีเสียงตอบรับจาก KANJi เพราะตอนนี้สิ่งเดียวที่มันคิดในใจนั้นก็

คือ

*เรือ (Ship) - หาย !!!*

ตอนต่อไป

บทที่ 27 – กระบวนท่าที่ 5 แห่...