เรื่อง พันเส้นทาง หมื่นวิถี (จบ)

 ก่อนเ๴ี๺๹กระแอมไ๵ เล็กๆ ผู้อาวุโส๰๱าหนัง๻ี๮๾ะขาวโพลน ผู้คุ้มกันหอสำนักหยก หน้าตาดุเหี้ยมเกรียม จะกล่าวขัดขึ้น เมื่อขับเคลื่อนเรือรบผ่ามิติ ออกเดินทางไปยังเขตปลอดคน

 แต่สายตาผู้อาวุโสท่านนั้น เผยความไม่ชอบใจเจ้าหลางเทียน เท่าใดนักปรากฏขึ้นมาจากกรอบสายตาอีกฝ่าย ให้เจ้าหลางเทียน ต้องยิ้มหน้าเจื่อน เจียมตัว น้อยๆ เมื่อรับรู้แรงกดดัน จากผู้เชี่ยวชาญทรงพลัง

 ด้านของอู่ถง แยกเขี้ยวขาวเล็กๆ กล่าวเหน็บแนม เจ้าหลางเทียน ที่อยู่ไม่ห่างออกมาทันใด เมื่อรับรู้เส้นทางเบื้องหน้า อันตรายไม่น้อยเชียว หากไม่ระวังตัว “ผู้เป็นอันดับหนึ่งของเส้นทางจักรพรรดิเก่า หวังว่าเจ้าจะไม่หวาดกลัว จนถอนตัวออกไปเสียก่อนล่ะ”

 หลายคนได้ยินจะฉีกยิ้มมุมปาก เมื่อมองออกไปเส้นทางเบื้องหน้า เลือดลม การต่อสู้พวกเขา ค่อยๆ สูบฉีดกระตุ้น สัญชาตญาณ การฆ่าสังหารขึ้นมา

หลางเทียนยังส่ายหัว เบ้ปาก น้อยๆ เมื่อได้ยินคำพูดถากถาง พร้อมสายตาเย้ยหยันไม่เป็นมิตร

…ไม่นานที่พวกเขาเข้าสู่น่านฟ้าของเขตรอบนอก - เขตปลอดคนที่อันตราย สัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา ที่มีอยู่กันยั้วเยี้ยเป็นหนอนชอนไช

 มันก็จะพุ่งปราดเข้าโจมตี ผู้คนบนลำเรือรบผ่ามิติ อย่างบ้าคลั่ง ให้พวกเขารับรู้แรงสั่นไหวอย่างหนักหน่วง คล้ายกับว่า พวกเขาไปรุกพื้นที่ของพวกมันเข้า

 ไม่ทันให้เหล่าจอมยุทธ์ร่วม30ชีวิต ปรับตัว หัวใจพวกเขาก็ไหวสะท้าน ที่คลื่นสัตว์อสูร ห้วงจักรวาลดารา นับไม่ถ้วน แผ่ซ่านจนเกิดห้วงอากาศ หลุมยุบดับสลาย ท้องฟ้าแตกร้าวออกเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่ดวงดารายังเขย่าโยกคลอน

 พวกมันจะพุ่งกระโจน ถาโถมร่างเข้ามาโจมตี ราวกับฝูง-่าซาตาน เมื่อคลื่นอสูรกระหายเลือด โพยพุ่งขึ้นสูงไปถึงสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า พร้อมเ๴ี๺๹คำราม โฮก! พวกมันดังออกมาก้องสนั่นฟ้า

 ผู้อาวุโส๰๱า พลันชี้ไปที่เนินเขาสีแดงไม่สูงมากนัก มีร่างสัตว์อสูรตัวใหญ่เบิ้ม นอนตายตก หลงเหลือแต่เศษซาก ร่างใหญ่โตของมัน ทว่ากลิ่นอายแผ่ซ่าน จากศพนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง ถึงจะผ่านกาลเวลา มานานมากโขแล้วก็ตาม

 แม้แต่พวกหลางเทียน ที่มองร่างสัตว์อสูรห้วงดาราที่ตายตก ยังขนตั้งเป็นเกลียวขึ้นมา บางคนยังต้องปาดเหงื่อเย็น ออกจากบนใบหน้าของพวกเขาน้อยๆ

พริบตาร่างเหล่าจอมยุทธ์ จะพุ่งหายออกไป จากลำเรือที่พวกเขายืนอยู่ ในเสี้ยวฉับพลัน เมื่อเ๴ี๺๹กู่ร้อง เป็นสัญญาณผู้อาวุโสดังขึ้นมา “ไป!”

 เ๴ี๺๹ พรึบ! พับ! ชายอาภรณ์ที่โบกสะบัด ดั่งธงสงคราม ปลิวลู่สายลมเย็น สัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา จะถูกจอมยุทธ์เคลื่อนตัวผ่าน เข้าไปยังเป้าหมายหลักของพวกเขา อย่างไม่ลังเล

 เมื่อเคลื่อนตัวไปด้วยความปราดเปรียว ว่องไว ฝ่าวงล้อม สัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา เข้าไปอย่างไม่มีหวาดเกรง พร้อมกระแสอายปราณพลังไหลออกมาพรั่งพรู

 ศาสตราวุธในฝ่ามือ ต่างก็เริ่มเผย สำแดงการโจมตีออกมาใช้ ชนิดไม่เก็บออมปราณพลังพวกเขาไว้ เมื่อม่านฉากการเข่นฆ่าถูกเปิด เ๴ี๺๹สังหาร ต่อสู้ กับสัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา ราวกับเป็นเครื่องสับเนื้อ ก็ดังขึ้นมาระงม ไปทั่วน่านฟ้าดับสลาย

และภาพที่หมู่ชนเห็นในตอนนั้นเอง ร่างเจ้าหลางเทียนก็หาย วับ! ไป มา ตามคนอื่นๆ ขึ้นหน้าไปอย่างรวดเร็ว…

 หลางเทียน จะตวัดปลายนิ้วมือ สะบั้นคอสัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา ไปหลายสิบตัว ที่ลำแสงสีเงินยวงเฉียบคมอันตราย บินพาดผ่านฟ้า ฉิ้ง! ฉิ้ง! ดังไม่ขาดอยู่หลายครั้ง ที่เขาวาดนิ้วออกไปเบื้องหน้า

 ไม่ว่าจะเป็นเจ้าแรดภูเขาไฟ อสรพิษสามเศียร แม้กระทั่งมังกรโกลาหล พวกมันต่างก็ขั้นพลังไม่ธรรมดา ยังถูกเจ้าหลางเทียน จัดการไปในเสี้ยวขณะ

ฉัวะ! พร้อมหัวพวกมันหลุดลอยกระเด็น

 ส่งให้เลือดของพวกมัน พุ่งขึ้นสูงไปหลายร้อยจั้ง ที่ทั่วอาณาบริเวณ เกิดการต่อสู้ เ๴ี๺๹ร้องโหยหวน ครวญครางสัตว์อสูรดังก้องไม่ขาด พร้อมภาพเจ้าหลางเทียน สะบั้นคอสัตว์อสูร ออกไปอย่างง่ายดาย ที่ร่างวูบไหวเจ้าหลางเทียน ปรากฏใบหน้าจริงจังไม่มีขี้เล่นอีกต่อไป

 ห่างตาดำคล้ำดูชั่วร้ายอีกฝ่าย ทำให้จอมยุทธ์จากโลกเบื้องบน ต่างก็อกสั่นขวัญผวา เล็กๆ ต้องมองเจ้าหลางเทียนใหม่ คล้ายดั่งพวกเขาพบเจออัจฉริยะจากโลกเบื้องบนก็มิปาน ไม่อาจมองข้ามหัวอีกฝ่ายไปได้จริงๆ

แม้แต่ผู้อาวุโสหญิงภายในวิหารลอยฟ้า เห็นความแปลกประหลาด เจ้าหลางเทียน นางยังแทบไม่อยากเชื่อ

พวกผิงอัน เซียนน้อยสุริยัน แม่นางหยวนเยว่เอ๋อร์ ที่ตามทางเจ้าหลางเทียน แหวก เปิดทางไว้ให้ ต่างก็จะกำหมัดกันไว้น้อยๆ แล้วบัดนี้

 เมื่อเห็นพลังของเจ้าหลางเทียน รุ่งโรจน์ โชติช่วงชัชวาล ราวดาวประดับแสง เปล่งประกายอยู่บนท้องฟ้า ต่างก็จะเผยสายตาคิดไม่ดี ออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 แล้วยิ่งเห็นร่างหลางเทียนอยู่ไม่ไกล ร่างอีกฝ่ายจะพุ่งขึ้นหน้า นำกลุ่มผู้นำ ไปยืนเทียบชั้นกับพวกเทพธิดา ว่านปิง พวกเจ้าอู่ถง คนเผ่าทองชนิดแทบจะแซงหน้า พวกเขาไปได้

 “ชิ! เจ้าเด็กอวดดี ถึงกับตามพวกเรามาทันเชียวหรือ?” เทพธิดาว่านปิงที่กล่าว นางกวาดสำรวจกายาเจ้าหลางเทียน นางเผยความเอียงอาย เล็กๆ ออกมา เมื่อเห็นมัดกล้าม กายเนื้ออีกฝ่าย ที่เต็มไปด้วยแสงปริแตก

 เมื่อร่างพวกหลางเทียนมาถึงเนินเขาสีแดง ซากโครงกระดูกใหญ่เบิ้ม แทบเป็นกลุ่มแรกๆ รับรู้พลังยิ่งใหญ่กลิ่นอาย ความน่าคร้ามเกรง ที่สาดกระจาย ไม่ธรรมดาจากซากศพที่อยู่เบื้องหน้า

ซึ่งไม่ต่างอะไร ไปจากพวกเขายืนต่อหน้าผู้ยิ่งใหญ่ หลายคนจะกลืนน้ำลายลงคอ อึก! ไปอย่างยากลำบาก

 ไม่เว้นแม้แต่เจ้าหลางเทียนในตอนนี้ เขาต้องลอบกล่าวพึมพำออกมา “หากไ๵้ตัวนี้มีชีวิตอยู่ เกรงว่าจะเป็นหายนะ ของดินแดนปิดผนึก แห่งนี้เป็นแน่แท้”

แม้แต่เจ้าลิงจ๋อขนกังภายในแหวนมิติเก็บเจ้าหลางเทียน ทำสีหน้าจริงจัง มันยังพยักหน้าเห็นด้วยในข้อนี้อย่างถึงที่สุด “อืมๆ”

ถึงมันจะตายตกไปแล้ว แต่ยังคงปลดปล่อย กลิ่นอายทรงพลัง ความอันตรายออกมาไม่ขาดเชียว

 หลางเทียนมั่นใจ สัตว์อสูรห้วงจักรวาลดาราร่างนี้ ให้พวกเขาสำรวจ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะกินเวลาเกือบครึ่งเดือนแน่ กว่าจะสำรวจครบทั้งหมด เมื่อเห็นร่างขนาดใหญ่ คล้ายเศษซากสงครามเก่า ที่หลงเหลืออยู่ เขาจึงเอ่ยปากกล่าวถาม “เราแบ่งกันไปสำรวจ ดีหรือไม่?”

 พวกอู่ถงได้ยินคำเจ้าหลางเทียน แม้ไม่อยากจะยอมรับคำ อีกฝ่ายเท่าใดนัก แต่ก็จริงอย่างเจ้าหลางเทียนกล่าว “อืมๆ ข้าขอสำรวจตรงนี้แล้วกัน” พร้อมอู่ถงจะยิ้มเล็กๆ เป้าหมายหลักของเขาคือส่วนห้องหัวใจ

 เทพธิดา ว่านปิงครั้นนางเผยความไม่จำยอม ถลึงตามองเจ้าอู่ถง พวกคนเผ่าทองเล็กๆ นางจะยอมถอย ความเอาแต่ใจของนางลง “ข้าเลือกทางเข้า ตรงนี้ก็ได้”

 ก่อนที่ร่างจอมยุทธ์คนอื่นๆ จะตามมารวมตัว สมทบกันเป็นกลุ่มใหญ่ พวกหลางเทียนจะพุ่งเข้าไปสำรวจร่างกาย สัตว์อสูรห้วงจักรวาลดารา ภายในมีม่านพลังชั้นบางๆ ขวางกั้นทันใด

เมื่อเ๴ี๺๹โบกฝ่ามือเอ่ยดังขึ้น “พวกเราไป!”